<<Δεν χρειαζεται να λες συγνωμη. Καταλαβαινω>> σηκωνεται ορθιος και κανει να φυγει αλλα σταματαει. Γυριζει και με κοιταζει. <<Ποτε τον ερωτευτηκες;>>

Ανοιγοκλεινω τα ματια μου. <<Ποιον;>>

<<Τον Κριστιαν, Λορα. Ποτε τον ερωτευτηκες;>>

~~~

Οριστε;

Τον κοιταζω με γουρλωμενα ματια. Πως ειναι δυνατον να το ξερει...;

<<Τι λες Κειλεμπ;>> προσπαθω να μη δειξω την εκπληξη μου αν και χμ μαλλον εχω αποτυχει.

<<Οντως τωρα Λορα;>> στεκεται μπροστα μου με σταυρωμενα χερια. <<Ακομη και τωρα δεν σκοπευεις να πεις την αληθεια;>> η φωνη του ειναι γεματη ειρωνια και αποτομα καταλαβαινω οτι υπαρχει μια μικρη περιπτωση να ξερει για εμενα και τον Κριστιαν.

ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΣ ΜΙΚΡΗ;

<<Δ-δεν καταλαβαινω τι λες>> αρπαζω βιαστικα την τσαντα και τον καφε μου και βαζω τα γυαλια ηλιου μου. <<Πρεπει να φυγω εχω... εχω να παω σπιτι>> λεω αποφευγοντας να κοιταξω το προσωπο του.

Πριν προλαβω να κανω ενα ακομη βημα νιωθω να τυλιγεται το χερι του σφιχτα γυρω απο τον αγκωνα μου. <<Ποσο καιρο με κοροιδευεις;>> ρωταει εξαγριωμενος και βλεπω στα ματια του ποσο θυμωμενος ειναι.

Για να πω την αληθεια, πρωτη φορα τον βλεπω θυμωμενο. Και με φοβιζει λιγακι.

<<Ασε με, με πονας Κειλεμπ>> του λεω και προσπαθω ματαια να παρω το χερι μου.

<<Ποσο καιρο πηδιεσαι μαζι του, γαμω;>> λεει και το χερι μου αυτοματα ακουμπαει με δυναμη το μαγουλο του. Ειναι η πρωτη φορα που χαστουκιζω καποιον τοσο δυνατα.

<<Αι στο διαολο, Κειλεμπ>> γυρναω με στυλ ντιβας και αγνοωντας σχεδον ολους οσους βρισκοταν εκει και που μας κοιτουσαν με το στομα ανοιχτο, περπαταω γρηγορα και βγαινω εξω απο το μαγαζι.

Πριν προλαβω να σκεφτω οτιδηποτε αλλο βγαζω το κινητο απο την τσαντα μου και πληκτρολογω αμεσως τον αριθμο αυτου που χρειαζομαι.

<<Παρακαλω;>>

<<Ελα να με παρεις>> κλαψουριζω και κοιταζω πισω μου σε περιπτωση που ηλιθιος βγηκε μαζι μου.

<<Μωρο μου, τι εγινε;>> ρωταει εναγωνιως και σφιγγω περισσοτερο την τσαντα πανω μου.

<<Σε εκλιπαρω, Κριστιαν, ελα παρε με τωρα απο τα Σταρμπακς στο κεντρο. Παρακαλω>> τα πρωτα δακρυα αρχιζουν να γεμιζουν τα ματια μου.

<<Ερχομαι μωρο μου. Σε 5 λεπτα ειμαι εκει>> λεει και τον κλεινω βαζοντας το στην τσεπη του μπουφαν μου.

<<Αυτον πηρες ε;>> η φωνη του Κειλεμπ με τρομαζει και γυρναω αμεσως προς το μερος του. 

<<Τι θελεις Κειλεμπ;>> προσπαθω να αντιδρασω φυσιολογικα. Αν και νομιζω οτι τρεμω σαν το ψαρι.

Ερχεται προς το μερος μου και κανω ασυναισθητα ενα βημα πισω. <<Με φοβασαι τωρα;>> ρωταει εκπληκτος αλλα δεν του απανταω. <<Γιατι δεν μου το ειπες απο την αρχη;>> ειναι πιο ηρεμος τωρα αλλα εξακολουθει να φαινεται εκνευρισμενος.

<<Δεν ηθελα να σε στεναχωρησω>> απανταω ψιθυριστα την πρωτη βλακεια που μου ερχεται στο κεφαλι και αμεσως μουτζωνω τον εαυτο μου. <<Με τον Κριστιαν απλως... εγινε! Ηταν πολυ ξαφνικο. Ειχαμε πει οτι... οτι δεν θα το συνεχιζαμε αλλα δεν αντεξαμε>> σκυβω το κεφαλι μου σαν μαθητρια που μολις πηρε τιμωρια. <<Συγνωμη, Κειλεμπ. Χιλια, χιλια συγνωμη για ολο αυτο>>

Κουναει το κεφαλι του καταφατικα. <<Σωστα. Σωστα, με μια συγνωμη λυνονται ολα, ετσι;>> 

<<Οχι. Φυσικα και δεν λυνονται. Απλα δεν ξερω τι να πω. Νομιζα οτι δεν το ηξερες>> παραδεχομαι και σταυρωνω τα χερια μου. <<Π-πως το εμαθες;>> τολμαω να τον ρωτησω.

<<Δεν εχει σημασια. Ειχα υποψιαστει καποια πραγματα και να... που βγηκα σωστος, ετσι;>> λεει με ενα χαμογελο που δεν φτανει μεχρι τα ματια του.

<<Ο,τι και να πεις εχεις δικιο. Ειμαι απαραδεκτη>>

<<Απλα πες μου γιατι ρε Λορα. Τι σου ελειπε απο εμενα; Ειχες ο,τι ηθελες, με εκανες ο,τι ηθελες. Γιατι πηγες σε αυτον;>> η φωνη του βγαινει με δυσκολια και οντως τωρα νομιζω οτι ειναι ετοιμος να κλαψει.

Βλεπω απο τη γωνια να στριβει η μαυρη λιμουζινα. Γυρναω παλι προς τον Κειλεμπ. <<Δεν τραβουσε. Και το εβλεπες και εσυ απλα συχνα το αγνοουσες. Θυμασαι πως ημασταν στις αρχες;>>ρωταω και ξανα οι φωτογραφιες εμφανιζονται στο μυαλο μου. <<Τοτε ναι, ημασταν ερωτευμενοι. Πολυ. Αλλα τωρα...>>

<<Ολα καλα, Λορα;>> στεκεται διπλα μου ο Κριστιαν κοιτωντας υποτιμητικα τον Κειλεμπ απεναντι του.

Γνεφω ενω εξακολουθω να κοιταζω τον Κειλεμπ. <<Συγνωμη>> του ψιθυριζω και κανω μεταβολη μπαινοντας με μηχανικες κινησεις στη λιμουζινα.

Αμεσως μπαινει στη θεση του οδηγου ο Κριστιαν και ξεκιναει το αυτοκινητο. Επιλεγω να μην κοιταξω εξω για τελευταια φορα.

[...]

<<Εισαι καλυτερα τωρα;>> μου ψιθυριζει ο Κριστιαν οσο καθομαστε σε εναν καναπε αγκαλια. Απο τη στιγμη που φτασαμε σπιτι δεν ρωτησε τιποτα. Ειχε καταλαβει μαλλον οτι ο Κειλεμπ γνωριζε ολη την αληθεια. Μεσα στο αυτοκινητο με εβλεπε απο τον καθρεφτη οτι δεν ειχα ορεξη και ουτε ενεργεια να του απαντησω σε τιποτα.

Σηκωνω το κεφαλι μου απο το γυμνασμενο του στερνο. <<Ειμαι καλυτερα>> επιβεβαιωνω χαμογελαστη και σκυβει για να αφησει ενα μικρο φιλι στα χειλη μου.

<<Θες να μου εξηγησεις;>> περναει το χερι του μεσα απο τα μαλλια μου απαλα.

Αναστεναζω και βολευομαι περισσοτερο πανω στο κορμι του. <<Ο Κειλεμπ ηξερε οτι εχουμε σχεση>>

<<Καλα το φανταστηκα!>>

<<Ναι...και απλα... απλα δεν ηθελα να το μαθει ετσι. Εννοω ηθελα να του εξηγησω εγω τι ειχε γινει...Φαινοταν στεναχωρημενος>> λεω και κανω κυκλους με τα δαχτυλα μου πανω στο στομαχι του.

<<Ναι, το προσεξα>> φιλαει τα μαλλια μου. <<Τι θα κανεις με αυτον;>>

Σηκωνομαι και τον κοιταω στα ματια. <<Τιποτα. Αυτο που επρεπε να γινει, εγινε. Το εμαθε και χωρισαμε. Δεν πιστευω να επιστρεψει ζητωντας εξηγησεις. Δεν θα το εκανε ποτε>> πινω μια γουλια απο τη λεμοναδα μου.

<<Δηλαδη...τωρα ειμαστε και επισημα μαζι;>> ρωταει πονηρα και χαμογελαω με τον ιδιο τροπο.

<<Βασικα...οχι>> ανασηκωνω τους ωμους μου. <<Πρεπει να το μαθει και η Λιλυ>> του λεω και αμεσως κατσουφιαζει. <<Ναι, αλλα σκεψου! Το πιο δυσκολο κομματι περασε>>

<<Δεν θελω να ξερω πως θα αντιδρασει η κολλητη σου>> μου λεει και κουναω το κεφαλι μου.

Αν σκεφτουμε οτι η Λιλυ εχει και ενα μικρο κολλημα με τον Κριστιαν...μαλλον δεν θα αντιδρασει ηρεμα.

<<Εχεις δικιο. Πρεπει να σκεφτω πως θα της το πω>> καθομαι σταυροποδι και τρωω ποπκορν σκεπτικη.

<<Α, εμ τωρα θα το σκεφτεις;>> με τραβαει κατα πανω του και γελαω.

<<Γιατι; Εχεις κατι αλλο στο μυαλο σου;>> ρωταω πονηρα και δαγκωνει τα χειλη του.

Ω ΣΚΑΤΑ!

Νομιζω οτι η θερμοκρασια στο διαμερισμα εχει αρχισει να ανεβαινει επικινδυνα.

<<Εχω πολλα στο μυαλο μου>> μου λεει αλλα πριν προλαβω να αντιδρασω κολλαει τα χειλη του στα δικα μου ξαπλωνοντας με στον καναπε. Ανεβαινει πανω μου ενω προσπαθει με τα χιλια ζορια να ξεκουμπωσει το σουτιεν απο την πλατη μου.

<<Ε ψιτ. Παιδαρε>> τον σταματαω λαχανιασμενη. <<Απο μπροστα ανοιγει>> κανω μια κινηση και τσουπ το βγαζω και το πεταω στο πατωμα. <<Ετσι για να ξερεις...>> τον πειραζω και μουγκριζοντας εκεινος συνεχιζει να με φιλαει.

Σηκωνεται απο πανω μου βιαστικα και με μια κινηση βγαζει την μπλουζα του. Το σαγονι μου ξαφνικα ακουμπαει το πατωμα.

<<Προσεχε μην μπει καμια μυγα>> μου κλεινει το ματι και ρολαρω τα ματια μου. Σκυβει και αφηνει ενα γλυκο φιλι στο στομα μου. <<Δεν μπορεις να φανταστεις ποσο σε θελω>> με σηκωνει απο τους γλουτους και μια τσιριδα βγαινει απο το στομα μου.

<<Εγω να δεις...>> ψιθυριζω στον λαιμο του προκλητικα.

~~~

Εεεεεεε αναψαμε εμεις εδω καλεεεεεεεεε

Ενταξει, επρεπε να γινει.

Αντικειμενικα, επρεπε να γινει. Και πολυ περιμενε ο παιδαρος!!!

Ελπιζω να σας αρεσε λοιπον!

Και χμ αν θελετε αναλυτικη περιγραφη κοιλιακων στο επομενο κεφαλαιο πειτε μου για να ξερω βρε πουλακια μου♥

Τα λεμε στο επομενοοοοοο

2ος λογαριασμος στο wattpad: Riaa_ztk

Instagram: @riri_zoits

Instagram ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΆ για το Wattpad: @itsria_wp

Btw εκεί ⬆️ είναι και τα στορυ και γενικά θα βρεις πολλά πράγματα για τις ιστορίες μου. Αν θες τσεκαρε τα και τα δύο και ακολούθησε με❤️