Εδω και μιση ωρα περιμενω στα starbucks τον Κειλεμπ πινοντας ανυπομονη τον καφε μου.

Πως θα του το πω; Ετσι στην ψυχρα; Θα παθει συγκοπη ο ανθρωπος. Θα του ρθει ντουγρουτζας. Τον εχω βασικα ικανο να βαλει και τα κλαματα. Για τον Κειλεμπ μιλαμε.

Οκευ, αν οντως θες να του το πεις σταματα να τρεμεις σαν το ψαρι εξω απο το νερο και προσπαθησε να ηρεμισεις.

Και στην τελικη δεν εκανες κατι τοσο κακο. Απλα ερωτευτηκες καποιον αλλο. Μετα απο τοσα χρονια σχεση μαζι του, προφανως και δεν υπαρχει ο ερωτισμος που υπηρχε στις αρχες.

Αυτο θα πω.

Ανοιγω το κινητο και μπαινω ασυναισθητα στις φωτογραφιες. Με εμενα και τον Κειλεμπ. Ειχα κανει εναν ξεχωριστο φακελο μονο με δικες μας φωτογραφιες απο ολες τις διακοπες που εχουμε παει μαζι.

Στην Κουβα, στα Μπαρμπειντος, στις Μπαχαμες...

Κοιταζω ολες τις φωτογραφιες και ολες οι αναμνησεις ερχονται αμεσως στο μυαλο μου.

Οπως τοτε που ειχαμε παει στις Μπαχαμες σε ενα απο τα πιο πολυτελη ξενονοδοχεια, που προφανως μου ειχαν πληρωσει τη σουιτα το περιοδικο που ηθελε να κανω τη φωτογραφιση μου εκει, που ψαχναμε να βρουμε που ειναι η θερμαινομενη πισινα και ανεβοκατεβαιναμε και στους 20 οροφους ψαχνοντας καθε γωνια μπας και τη βρουμε. Η οποια τελικα ηταν στην ταρατσα. Και καταληξαμε να κανουμε ενα καυτο αφρολουτρο στην μπανιερα του δωματιου μας.

Ή τοτε που ειχαμε παει για τη φωτογραφιση σε κατι βραχια γιατι επρεπε να διαφημισω μια καινουρια σειρα μαγιο και τα βραχια γλιστρουσαν απιστευτα και κρατιομουν με νυχια και με δοντια για να μην πεσω και χαλασω το μαλλι. Ο Κειλεμπ βρισκοταν σε ενα γιοτ λιγο πιο κατω και φωναζε να κρατιεμαι καλα και οτι ειμαι υπεροχη και αλλες τετοιες βλακειες.

Και το θεμα ειναι οτι τοτε εμενα μου αρεσε πολυ. Ηθελα τοσο πολυ να ακουω αυτα τα πραγματα απο τον Κειλεμπ. Ηξερα οτι ημουν ξεχωριστη για αυτον.

Χιλιαδες φωτογραφιες απο τα τοσα μερη που πηγαμε και περασαμε αντικειμενικα υπεροχα. Οσο τις κοιταζω, τοσο περισσοτερες αναμνησεις μου ερχονται.

Ξεφυσαω και κλεινω το κινητο. 

Ασε καλυτερα τους συναισθηματισμους τωρα.

Ειμαι ετοιμη να σηκωθω ορθια, οταν τον βλεπω να μπαινει απο την εισοδο και να με ψαχνει με το βλεμμα του.

Σηκωνω το χερι μηπως με δει και ερχεται προς το μερος μου. <<Γεια>> λεω χαρουμενα και του δειχνω την απεναντι καρεκλα για να κατσει.

<<Χαιρεται>> μου αφηνει ενα φιλι στο μαγουλο, μια κινηση που ανεκαθεν εκανε, και βγαζει το τζιν του για να κατσει.

<<Θα παρεις κατι;>>

<<Μπα, εχω πιει δυο καφεδες ηδη. Και θελω να κοιμηθω το βραδυ>> λεει και βολευεται στην καρεκλα κοιτωντας με στα ματια. <<Λοιπον, τι ξαφνικο ηταν αυτο; Τι συνεβη;>>

Ωραια, τωρα πως το λεμε;

<<Βασικα ηθελα εδω και αρκετο καιρο να μιλησουμε...>> ξεκιναω κοιτωντας να κατακοκκινα νυχια μου, για τις αναγκες της φωτογραφισης φυσικα.

<<Για ποιο πραγμα;>>

<<Για μας>> τον κοιταζω και αμεσως σηκωνει τα φρυδια του ως ενδειξη εκπληξης. <<Νομιζω εχεις καταλαβει οτι τον τελευταιο καιρο ειμαστε λιγο...απομακρυσμενοι>> συνεχιζω και κουναει το κεφαλι του.

<<Ναι, αλλα υπεθεσα οτι λογω της δουλειας σου δεν ειμαστε οπως πριν. Εννοω ο Ριτσι σε εχει τρελανει στις φωτογραφισεις και στα σοου, οποτε δεν ηθελα να ειμαι και εγω πιεστικος, καταλαβαινεις>>

Γιατι μου τα λες τωρα αυτα;;;;;

<<Ναι σιγουρα. Οντως οι τελευταιες φωτογραφισεις με σκοτωσαν>> λεω για πλακα και χαμογελαει. Μπορει να ζει με τα λεφτα του μπαμπα του, αλλα και εκεινος προσπαθησε να μπει στον χωρο και ο Ριτσι τον εχει βοηθησει αρκετα. Βασικα αν δεν ηταν κουκλος, σιγα μην τον βοηθουσε αλλα τελος παντων. Κλασικος Ριτσι. <<Αλλα δεν ειναι μονο αυτο>> τον διακοπτω πριν αρχισει να μιλαει. <<Εκατσα πολυ και το σκεφτηκα και καταλαβα οτι δεν παει αλλο, το μεταξυ μας>>

<<Τι εννοεις;>>

<<Νομιζω οτι...οτι σε παραμελω και ειλικρινα δεν θελω κατι τετοιο για σενα. Ισως πρεπει να βρεις μια κοπελα που να σου δινει αυτα που θες>>

<<Μα και εσυ μου δινεις ακριβως αυτα που θελω>>

<<Οχι, Κειλεμπ. Στην αρχη ναι, ισως να ειμασταν τελειο ζευγαρι, πηγαιναμε ταξιδια, καναμε τρελες και βλακειες, αλλα νομιζω οτι τωρα πια δεν εχω τη διαθεση να τα κανω ολα αυτα μαζι σου. Νιωθω οτι η σχεση μας δεν ειναι οπως πριν που ολη τη μερα ημασταν μαζι. Ειμαστε αρκετο καιρο μαζι, νομιζω οτι εχεις καταλαβει οτι ολο αυτο δεν βγαζει πουθενα, ετσι δεν ειναι;>>

Το προσωπο του ειναι ουδετερο. Πιστευω οτι εχει καταλαβει αυτα που του λεω γιατι δεν θελω καθολου να πω τη λεξη "χωριζουμε".

<<Δηλαδη...με χωριζεις;>> ρωταει και γνεφω διστακτικα.

<<Συγνωμη αλλα δεν μπορω. Πρεπει να βρεις καποια που να σε αγαπαει αληθινα>>

<<Ολα τα σαγαπω που ελεγες ηταν ψευτικα, εννοεις;>>

<<Οχι βεβαια! Απλα μετα απο καποιο σημειο, ειχε γινει συνηθεια το "σαγαπω". Παντα το εννοουσα, αλλα->>

<<Ενταξει, το πιασα>> με διακοπτει και σκουπιζει το παντελονι του. <<Οπως θες>>

<<Συγνωμη>> ψιθυριζω και κουναει το κεφαλι του.

<<Δεν χρειαζεται να λες συγνωμη. Καταλαβαινω>> σηκωνεται ορθιος και κανει να φυγει αλλα σταματαει. Γυριζει και με κοιταζει. <<Ποτε τον ερωτευτηκες;>>

Ανοιγοκλεινω τα ματια μου. <<Ποιον;>>

<<Τον Κριστιαν, Λορα. Ποτε τον ερωτευτηκες;>>

~~~

Καλε

ΚΑΛΕ

Τι γινεται εδω;

Τι λεει ο Κειλεμπ; ΑΧΟΥ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΑΚΕΛΙΟΟΟΟΟΟ

Ελπιζω να σας αρεσε ;)

Τα λεμε στο επομενοοοοο

2ος λογαριασμος στο wattpad: Riaa_ztk

Instagram: @ria_zoitsaki

Instagram ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΆ για το Wattpad: @itsria_wp

Btw εκεί ⬆️ είναι και τα στορυ και γενικά θα βρεις πολλά πράγματα για τις ιστορίες μου. Αν θες τσεκαρε τα και τα δύο και ακολούθησε με❤️