Bebé yo te boté y te boté

(se fash to akouw apo to prwi xwris na kserw ton logo lol)

Apla enjoy to chapter

;)

~~~

<<Λοιπον, τι θελεις να πιεις;>> με ρωταει ο Κριστιαν αφου πεταξει το μπουφαν του πανω στον καναπε.

<<Μμμ με τι θα μεθυσω πιο ευκολα;>> τον κοιταζω πονηρα ενω καθομαι στον καναπε.

Τι φαση;

Παιζει ο τυπας να εχει μπολικο χρημα, γιατι αλλιως δεν εξηγειται το τεραστιο σαλονι με τηλεοραση πλασμα 62' (δν ξερω αν υπαρχει τετοια ομγ) και χαλακι απο τριχωμα πραγματικης αρκουδας.

<<Αστο πανω μου>> φωναζει και γελαω ενα βγαζω τα παπουτσια μου. Θελω τοσο πολυ να εξερευνησω το σπιτι του αλλα χευ ακομη δεν μπηκα μεσα, ας περασει πρωτα λιγη ωριτσα. <<Ετοιμοοο>> ερχεται προς το μερος μου και αφηνει το ποτο μου πανω στο γυαλινο τραπεζακι.

<<Γτφ, τι εχει μεσα;>> το παιρνω στα χερια μου εκπληκτη και το κοιταω απο πανω μεχρι κατω. (ΟΚ ΜΙΛΑΩ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΤΟ  Ω ΠΡΟΣΤΥΧΑΝΤΖΕΣ)

<<Ενα δικο μου μιξ, μωρο>> μου κλεινει το ματι κανοντας με να λιωσω στα πατωματα. Καθεται διπλα μου αφηνοντας και το δικο του ποτηρι στο τραπεζι. <<Ελα εδω>> μουρμουριζει και ριχνομαι στην αγκαλια του.

<<Μου ελειψες>> ψιθυριζω ενω εχω χωμενη τη μουσουδα μου στο υπεροχο σακακι του που μυριζει μχμμμμ... Κριστιαν...

<<Και εμενα, μου λειπεις συνεχεια>> γουργουριζει φιλωντας τα μαλλια μου και ωω κρατιεμαι να μην το ξεσκισω το πουκαμισο. <<Πριν, καθως ερχομασταν σκεφτηκα κατι>> συνεχιζει και σηκωνω το κεφαλι μου για να αντικρισω αυτα τα υπεροχοτελειοαπιστευτα πρασινα ματακια του.

<<Τι ακριβως;>>

<<Να... να το πουμε στη Λιλυ>> λεει σιγανα και κοκκαλωνω.

<<Τι να πουμε ακριβως στη Λιλυ;>> ρωταω σε περιπτωση που παρεξηγησα αυτο που ειπε.

Δεν μπορει να εννοει...;

<<Τη σχεση μας, Λορα>> μου επεξηγει λες και οντως χρειαζοταν εξηγηση.

Απομακρυνομαι και ανακαθομαι διπλα του. <<Δεν το εννοεις ετσι;>>

<<Φυσικα και το εννοω, μωρο μου>> πινει μια γουλια απο το ποτο του ενω εγω τον κοιταζω συνοφριωμενη.

<<Οχι, Κριστιαν. Προφανως και δεν θα το πουμε στη Λιλυ>> του λεω λες και ειναι αυτονοητο και μετα σταυρωνω τα χερια μου. <<Αυτο ακριβως το πραγμα σου ειπα πριν οσο ημασταν στον κινηματογραφο και εσυ ειπες οτι ειχα δικιο. Το ξεχασες;>>

<<Ποτε το ειπες αυτο;>> τον αγριοκοιταζω <<Εεε... βασικα ναι το θυμαμαι...>> προσπαθει να το καλυψει και αναστεναζω απεγνωσμενη. <<...πφστ ενταξει δεν το θυμαμαι>> σηκωνει ψηλα τα χερια του σαν να παραδιδεται. <<Απλα ξερεις... ειναι κουραστικο ολο αυτο. Θελω να ειμαστε μαζι συνεχεια και οχι να κρυβομαστε, Λορα. Θελω να βγαινουμε εξω μαζι και να μας βλεπουν ολοι, οχι να προλαβαινουμε με το ζορι και να βγαινουμε σε μαγαζια μεταμφιεσμενοι>> παραπονιεται και σιγα σιγα κατευναζει ο θυμος μου. <<Θελω να εχουμε μια κανονικη σχεση>> μου λεει γλυκα και δαγκωνω τα χειλη μου.

<<Αληθεια;>> ρωταω μονο και γνεφει χαμογελαστος.

Ποσο κουκλος ειναι οταν χαμογελαει;

Ειμαι ετοιμη να του πω οτι το θελω σαν τρελη και οτι δεν με νοιαζει τι θα πουν ολοι μολις το μαθουν, αλλη η εικονα της Λιλυ ερχεται στο μυαλο μου. 

<<Δεν μπορω, Κριστιαν>> ψιθυριζω. <<Η Λιλυ ειναι φιλη μου. Θα την σκοτωνε αν μαθαινε κατι τετοιο>> 

<<Τι εννοεις; Προτιμας να θυσιασεις τη δικη σου σχεση παρα να το πεις στη Λιλυ; Μωρο μου, θα της το πεις και τελος, ειναι πολυ απλο. Μπορει να σου κρατησει μουτρα για μια, δυο, αντε δεκα μερες και μετα ολα καλα. Θα το ξεχασει>>

Εχει δικιο. Ετσι θα εκανε ο καθενας. Αλλα ειναι η Λιλυ. Και η Λιλυ ειναι πολυ διαφορετικη.

Εχουμε βαλει κανονες ετσι κι αλλιως.

10 πολυ σημαντικοι κανονες για τη φιλια μας.

Και ο πρωτος απο ολους τους κανονες ειναι αυτος:

Ου ερωτευτεις το κρας της κολλητης.

Ναι, το ξερω ειναι βλακεια αλλα... 

<<Δεν μπορω>> επιμενω και σηκωνομαι ορθια. <<Δεν θελω να την πληγωσω>> πλησιαζω στην μπαλκονοπορτα και θαυμαζω τη θεα.

Σηκωνεται ορθιος και με πλησιαζει. <<Λορα...>>

<<Κριστιαν>> γυρναω προς το μερος του. <<Γιατι εχεις φαγωθει να το μαθουν ολοι; Ξερω οτι σου ειναι δυσκολο να ζεις μεσα στη μυστικοπαθεια αλλα ρωτα και εμενα. Μαζι σου απαταω το αγορι μου και την κολλητη μου ταυτοχρονα. Οταν μαθευτει αυτο, θα γινω ρεζιλι>> κλαψουριζω. <<Ξερεις οτι το θελω πολυ... Μας θελω πολυ. Αλλα δεν θα ειναι καλυτερο να το αποκαλυψουμε αφου χωρισω τον Κειλεμπ;>>

Γουρλωνει τα ματια του. <<Θ-θα χωρησεις τον Κειλεμπ;>>

<<Φυσικα. Η σχεση μου μαζι του δεν μπορει να συνεχιστει. Δεν εχουμε τιποτα κοινο πλεον. Εκτος απο το γεγονος οτι και οι δυο σε θεωρουμε κουκλο>> λεω για πλακα και γελαει. <<Θα ειναι πολυ καλυτερο αν το διαλυσω πρωτα μαζι του>>

Κοιταει πισω μου, εξω απο το παραθυρο σκεπτικος.

<<Ενταξει... ενταξει>> μουρμουριζει και με τραβαει στην αγκαλια του. <<Θα περιμενω>> λεει τελικα και κουρνιαζω πανω του.

<<Μ'αρεσεις πολυ, Λορα. Πρωτη φορα νιωθω ετσι>> λεει και χαμογελαω.

Εγω να δεις Κριστιαν... Εγω να δεις.

~~~

Γουελ γουελ γουελλ

Εγω παντως με το τελευταιο ελιωσαααα

Ελπιζω και εσεις... ;)

2ος λογαριασμος στο wattpad: Riaa_ztk

Instagram: @ria_zoitsaki

Instagram ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΆ για το Wattpad: @itsria_wp

Btw εκεί ⬆️ είναι και τα στορυ και γενικά θα βρεις πολλά πράγματα για τις ιστορίες μου. Αν θες τσεκαρε τα και τα δύο και ακολούθησε με❤️