Σορυ για την τεράστια καθυστέρηση αλλά χεχ κάνω βαλίτσες και γενικώς επειδή θα πάρω όλη την προίκα μαζί μου στην Αθήνα όλα πρέπει να μπουν σε βαλίτσες και δεν προλαβαίνω ΟΥΤΕ να κατουρήσω.

Οπότε σορυ αλλά κατάλαβετε με αν μπορείτε🌈

~~~

<<Έλεγα αύριο να κάνουμε ένα μικρό παρτυ στο στο σπίτι>> ανακοινώνει η Λιλυ ενώ τρώμε βραδινό και σηκώνω το βλέμμα μου από το βιβλίο που προσπαθώ εδω και μισή ώρα να διαβάσω αλλά δεν τα καταφέρνω.

<<Όταν λες πάρτυ;>>

<<Ξέρεις... "Μάζωξη" όπως το λέει και η γιαγιά μου>> λέει υπερήφανη επειδή ξέρει αυτή τη λέξη και γελάω.

<<Εννοείς δηλαδή, ότι θα ρθουν δυο τρεις φίλοι μας για να πιούν μαζί μας τσάι να ακούσουμε χαλαρή μουσική και να συζητήσουμε ήσυχα και ωραία; Γιατί αν ξέρω καλά αυτό είναι η "μάζωξη">> κλείνω το βιβλίο μου και τρώω ακόμη μια μπουκιά από το κοτόπουλο μου.

<<ΤΙ; Ω ΣΚΑΤΑ. ΘΑ ΤΗΝ ΠΑΡΩ ΤΩΡΑ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΝΑ ΤΗΣ ΠΩ ΟΤΙ->>

<<Άσε τη γυναίκα ήσυχη. Λέγε τώρα τι είχες στο μυαλό σου>>

Χαμογελάει σατανικά. <<Σκεφτόμουν να πω όσους γνωστούς έχουμε για ένα ΞΕΦΡΕΝΟ και ΤΕΛΕΙΟ πάρτυ που θα μείνει στην ιστορία των πάρτυ ως "ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΠΑΡΤΥ ΕΒΕΡ">> λέει εντελώς ενθουσιασμένη και γελάω ενώ το κινητό μου χτυπάει πάνω στο τραπεζάκι ως ένδειξη ότι ένα μήνυμα ήρθε στο κινητό μου.

Το αρπάζω πριν προλάβει η Λιλυ να δει ποιος είναι και κοιτάω τα εισερχόμενα.

Από Κρίστιαν:

Θέλω να συναντηθούμε σήμερα.

Χαμογελάω μόλις το βλέπω ενώ θυμάμαι τι είχε προηγηθεί το πρωί μεταξύ μας.

Πόσο τα ωραία του φιλιά επηρέαζαν όλο το σώμα μου.

Πόσο υπέροχα ταιριάζαμε μαζί όταν με κόλλησε στον τοίχο και-

<<Ποιος είναι;>> ρωτάει φωναχτά η Λιλυ και πετάγομαι μέχρι πάνω.

<<Ποιος είναι;>> ρωτάω και εγώ με τη σειρά μου χωρίς να έχω συνέλθει ακόμη.

<<Εεε ξυπνα. Στο κινητό λέω. Ποιος σου έστειλε μήνυμα;>>

Κοιτάω το κινητό μου και μετά παλι την κολλητή μου.

<<Εμ... Ο εμ ο Κειλεμπ. Ναι ο Κειλεμπ μου έστειλε μήνυμα. Ποιος αλλος θα μπορούσε να μου στείλει μήνυμα σωστά;>> γελάω ψεύτικα και με κοιτάζει λες και είπα καμιά βλακεία.

<<Εντάξει...>> Μουρμουριζει και ξεροκαταπινω. <<Ο Κρίστιαν τι κάνει;>>

<<Που θες να ξέρω τι κάνει; Μαζί του νομίζεις ότι μιλάω;>>

<<Όχι προφανώς. Απλά ξέρεις... Είναι σοφέρ σου μιλάτε συνέχεια>> προσπαθεί να υπερασπιστεί τον εαυτό της και σηκώνεται όρθια. <<Στο πάρτυ θα τον πω να ρθει>>

<<Τι; Γιατί;>>

<<Τι εννοείς γιατί; Να ρθει να διασκεδάσει το παιδί μαζί μας>> ανασηκώνει τους ώμους της και εγώ κοιτάζω ξανα το μήνυμα του. <<Έτσι κι αλλιώς σκεφτόμουν κάτι...>>

<<Μχμ...>> προσπαθώ να βρω την κατάλληλη απάντηση για να του στείλω.

Προς: Κρίστιαν

Θα σου τηλεφωνήσω αργότερα xD

<<Δεν θα με ρωτήσεις τι;>>

<<Αντε πες...>>

<<Σκεφτόμουν, τώρα επί την ευκαιρία του πάρτυ, να... Να το ξεμωναχιασω>> κάθεται στο τραπέζι δίπλα μου και παραλίγο να μου πέσει το κινητό από τα χέρια.

<<Να... Να το ξεμωναχιασεις;>>

<<Ναιιι, θα του δώσω να πιει και μετά θα τον πάρω στο δωμάτιο μου. Του αρέσω. Το έχεις καταλάβει και εσύ, έτσι δεν είναι;>>

Με κοιτάζει γεμάτη ελπίδα ενώ εγώ προσπαθώ να βρω σάλιο για να μιλήσω.

Τι απαντάς τώρα, μου λες;

Χαμογελάω όσο πιο πειστικά μπορώ και της χαϊδεύω το χέρι. <<Ναι,λογικά>>

Αισθάνομαι τόσο απαίσια που αναγκάζομαι να της λέω ψεμματα, αλλά μπορώ αυτή τη στιγμή να της πω κάτι άλλο;

Χευ παρεμπιπτόντως, το πρωί φασωθηκα με το αγόρι που σου αρέσει ουπς.

<<Τελειααα!!! Μου αρέσει υπερβολικά πολύ για να τον αφήσω>> μουρμουριζει χαρούμενη και κοκκαλωνω. <<Νομίζω... Νομίζω ότι είμαι ερωτευμένη μαζί του>>

~~~

𝕊𝕠𝕟𝕘: ℂ𝕖𝕝𝕠𝕤𝕠-- 𝕃𝕖𝕝𝕖 ℙ𝕠𝕟𝕤

Holla chicas  (ή όπως στο καλό γράφεται)

Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο γιατί χεχ είναι ο,τι πιο κακό έχω γράψει σε φιλιά μεταξύ κοριτσιών.

Επειδή το έχω ζήσει και εγώ αυτό προσωπικως στο γυμνάσιο είναι δύσκολο.

Μόνο που εγώ ήμουν η Λορα και η φίλη μου η Λιλυ και εγώ απλά απομακρυνθηκα όσο το δυνατόν πιο σύντομα από εκείνο το αγόρι.

Instagram: @ria_zoitsaki

Instagram ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΆ για το Wattpad: @itsria_wp

Btw εκεί ⬆️ είναι και τα στορυ και γενικά θα βρεις πολλά πράγματα για τις ιστορίες μου. Αν θες τσεκαρε τα και τα δύο και ακολούθησε με❤️

Σχολιακι και αστερακι για να συνεχίσω♥️🌈🌈🌈