Song:

A Cry for Love- The Black Heart Procession

Εngoy it♥

~~~

"Που είσαι ρε Λιλυ; Εδώ και μισή ώρα σε περιμένω στο Σε Παρι"

"Συγγνώμη φίλη αλλά με πήραν από την δισκογραφική τηλέφωνο. Ομγ δεν μπορείς να φανταστείς τι έγινε"

"Φαντάζομαι. Έλα από εδώ να μου τα πεις"

"Βασικά δεν μπορώ γιατί εμ χεχ πρέπει να πάω ΤΩΡΑ στη δισκογραφική. Συγγνώμη Λορα αληθεια"

Ρολαρω τα μάτια μου και κοιτάζω τον Κρίστιαν που στέκεται όρθιος κοντά στην έξοδο και με κοιτάζει μέσα από τα γυαλιά ηλίου του.

"Καλά μην κλάψεις τώρα" την κοροϊδεύω και γελαει. "Εγώ σου κανονίσα με τον Κρίστιαν αλλά είσαι χαζη"

"Το ξέρω το ξέρω και σε ευχαριστώ πολύ. Η καριέρα της φίλης σου όμως δεν είναι σημαντική;" ρωταει ναζιαρικα και χαμογελαω.

"Ναι ναι εντάξει. Τουλάχιστον το βράδυ στο δείπνο να είσαι εκεί. Για εσένα τον είπα" λέω και σηκώνομαι όρθια πηγαίνοντας το φαγητό μου στο ταμείο.

"Εννοείται. Θα κάνω και κουρα ομορφιάς" λέει και κάτι ακόμη αλλά δεν την ακούω. "Τεσπα μόλις έφτασα σε κλείνω τα λέμε αργοτερα" μου το κλείνει στα μουτρα.

Αφήνω τον δισκο μου στο ταμείο. <<Μπορείτε να μου το τυλίξετε; Θα το πάρω μαζί μου>>

<<Φυσικά δεσποινίς Λόρα σε μισό λεπτακι>> το αρπάζει η χαμογελαστή κοπελίτσα και όντως σε μισό λεπτό το έχει συσκευάσει και μου το δίνει. <<Μήπως μπορείτε να μου δώσετε ένα αυτόγραφο;>> ρωταει ντροπαλά και την κοιτάζω λες και είναι εξωγήινος.

Πρώτη φορά μου ζητάνε αυτόγραφο. <<Ε ναι φυσικα... ξερω γω;>> χαζογελαω και βγαζω τα γυαλια μου.

Φερνει ενα χαρτι και ενα στυλο. <<Η κορη μου ειναι τρελη φαν σου. Απο την τελευταια φωτογραφιση που εκανες για το περιοδικο "Μις Φαμπιουλους" εχει φαγωθει να αγοραζει πραγματα με σταμπες το προσωπο σου" λεει ενω υπογραφω το χαρτι.

<<Πως την λενε;>>

<<Μελιριν>> μουρμουριζει και γραφω το ονομα της με οσο πιο καλλιγραφικα γραμματα μπορω.

<<Οριστε>> της το δινω και παιρνω την σακουλα με το φαγητο.

<<Σε ευχαριστω παρα πολυ>> μου χαμογελαει ζεστα και φευγει.

Γυριζω και με γρηγορες κινησεις βγαινω απο το εστιατοριο ψαχνοντας τον Κριστιαν.

<<Μοιραζεις και αυτογραφα τωρα;>> ακουω την φωνη του απο πισω μου και πηδαω μεχρι πανω. Η φωνη του ακουγοταν ασυνηθηστα ευθυμη, ομως το προσωπο του ηταν σοβαρο.

<<Απο οτι φαινεται>> τον πλησιαζω και βαζω τα γυαλια μου. <<Παραξενο ε;>>

<<Οχι και τοσο>> απλωνει το χερι του για να του δωσω την τσαντα μου. <<Αν προκειται να εισαι εξωφυλλο στα επομενα περιοδικα μαλλον αυτο θα γινεται πιο συχνα>> λεει και προχωραει προς το αυτοκινητο.

<<Μαλλον εχεις δικιο>> μουρμουριζω και στελνω μηνυμα στον Τσειν.

Προς: Τρελη Χαβανεζα

Εδωσα το πρωτο μου αυτογραφο. Ομγ ειμαι ενθουσιασμενη!!

Κλεινω το κινητο και κοιταζω την πλατη του Κριστιαν ενω προχωραει μπροστα.

Ουαου, πρωτη φορα προσεχω την πλατη του. Πολυ γυμνασμενη, πολυ φουσκωμενη, πολυ...

<<Θες να σε παω σπιτι;>> ακουω αμυδρα την φωνη του και ξυπναω.

<<Ε βασικα οχι. Πρεπει να παω σε μια συναντηση με τον Ριτσι στις 6 οποτε δεν θελω να παω σπιτι και να ξαναβγω μετα>>

Κουναει το κεφαλι του και με κοιταει. Εχω πει οτι εχει τελεια ματια ε;

<<Τοτε που θες να σε παω;>> ρωταει και ανασηκωνω τους ωμους μου.

Χτυπαει το κινητο μου και του κανω νοημα να μπει στο αυτοκινητο για να μιλησω.

<<Ναι;>>

<<Μωρο μουυυ>> ακουω την φωνη του Καλεμπ και κλεινω τα ματια μου. Τον ειχα ξεχασει τελειως αυτες τις μερες.

<<Ελα Καλεμπ, τι λεει;>> παιρναω το χερι μου μεσα απο τα μαλλια μου.

<<Μου εχεις λειψει τοσο πολυ μωρακι μουυ>> λεει ακομη πιο γλυκα και νιωθω οτι μαλλον ειναι μεθυσμενος.

<<Και σε εμενα>> ανταποδιδω την γλυκουλιτιδα ενω μεσα μου κανω εμετο.

<<Σημερα το βραδυ εχεις κανονισει τιποτα;>> 

<<Ε βασικα ναι. Εχουμε δειπνο με τον σοφερ μου για να τον γνωρισω στη Λιλυ>> λεω και ταυτοχτονα μουτζωνομαι. Γιατι το ειπα;

<<Α ωραια...>> μουρμουριζει.

<<Θες μηπως... θες να ρθεις;>> ρωταω ενω απο μεσα μου ελπιζω να πει οχι.

<<Φυσικα μωρο μου. Κατα τις 10 ειναι καλα;>> συννενοουμαστε και επειτα το κλεινω.

Κοιταζω το αυτοκινητο και προσεχω οτι τοση ωρα μαλλον ο Κριστιαν με κοιτουσε απο τον καθρεφτη. Με το που τον κοιταζω παταει κορνα και πηγαινω σχεδον τρεχωντας μεσα.

<<Λοιπον; Αποφασισες που να σε παω;>> ρωταει μολις κλεινω την πορτα και αναστεναζω.

<<Εχω μια ιδεα>>

<<Ακουω>>

<<Παμε για εναν καφε μαζι;>> ρωταω και με κοιταει παλι σοβαρα.

<<Δεν νομιζω οτι πρεπει...>> λεει τελικα και κατσουφιαζω. <<Γιατι...>>

<<Αν πεις οτι δεν στο επιτρεπει η δουλεια σου θα σε σφαξω>> του κανω πλακα και σχεδον χαμογελαει.

<<Βασικα αυτη ειναι η αληθεια>> δηλωνει και κουναω το κεφαλι μου.

<<Δεν με νοιαζει ουπς. Πανε στο Φρες, εκει μου αρεσει>> καθομαι πισω.

<<Δεν->>

<<Ειπα κατι, Κριστιαν>> λεω μελισταλαχτα και δεν ξαναλεει τιποτα.

Στρυβει καπως αποτομα και μετα απο λιγο σταματαει ακριβως εξω απο την καφετερεια. Βγαινει απο το αυτοκινητο και μου ανοιγει την πορτα.

<<Μαθαινεις βλεπω...>> τον πειραζω.

<<Επιβαλλεται>> μουρμουριζει και μου κανει στην ακρη για να περασω.

Μμ αυτο μπορω να το συνηθισω μαλλον...

~~~

hey μικρο παρτ αλλα το επομενο μαλλον θα ειναι ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ;)

stay tuned for more♥

Αστερακι + Σχολιακι για να συνεχισω♥

Φιλακιααα♥♥♥