Το τραγουδι ειναι απιστευτο!

Ακουστε το

Corey Taylor--- Wicked game (cover ειναι)

Enjoy the part♥

~~~

<<Σοβαρα;>> ρωταει παραξενεμενη η Λιλυ ενω χωνει μια κουταλια απο παγωτο σοκολατα στο στομα της. <<Τον αγαπω τον Ριτσι!>> λεει χασκογελωντας και την κοιταζω με δολοφονικο βλεμμα.

<<Πας καλα; Ειναι ο,τι χειροτερο αυτο το πραγμα>> παραπονιεμαι και πεταω τα πεδιλα μου στην ακρη του καναπε. <<Και αυτος ειναι ο,τι πιο ανεκφραστο εχω δει στη ζωη μου>>

<<Κοιτα, για να λεμε και του στραβου το δικιο, επιβαλλεται να εχει εναν σωματοφυλακα τωρα>> ανοιγω το στομα μου ετοιμη να της επιτεθω αλλα με σταματαει. <<Η φωτογραφιση που θα κανεις για τον Σπενσερ θα σε ανεβασει σιγουρα στην κλιμακα, οποτε ο Ριτσι θελει να σε προστατεψει απο το να σε φανε ολα τα αδεσποτα>> ανασηκωνει τους ωμους της.

Εγω γιατι δεν το βλεπω ετσι; Καθολου ετσι ομως!

<<Και επισης>> συνεχιζει <<οσον αφορα στον νεαρο, δουλεια του κουκλα μου. Τι θες να εχει το χαμογελο συνεχεια στα χειλη; Πρεπει να ειναι σοβαρος>> κλεινω τα ματια μου εξακολουθωντας να την ακουω. Ενταξει, εγινε ο,τι εγινε με αυτον, αλλα εξακολουθω να ειμαι πτωμα, απο το πρωι δεν εχω κατσει καθολου. <<Με ακους ή τα λεω τζαμπα;>>

<<Σταματααα σε ακουω, απλα ειμαι κουρασμενη>> λεω σιγανα και τριβω τους κροταφους μου.

<<Θες ενα μασαζακι; Πριν ηταν εδω η Τζασμιν για το Παρασκευιατικο μασαζ>> λεει και την κοιταζω θυμωμενη.

<<Καλα δεν με περιμενες για το μασαζ; Σου ειχα πει οτι θα ρθω στην ωρα μου>> της λεω και κοιταζω διακριτικα το ρολοι. Ναι, 21:43, μια χαρα. Καθε μερα σχολαω στις 21:30.

<<Συγγνωμη Λορα, αλλα το χρειαζομουν. Πηγα στην δισκογραφικη νωριτερα και μου ειπαν οτι προεκυψε ενα προβλημα με το σιντι που θα βγαλω και ειπαν οτι θα καθυστερησει αλλον 1 μηνα. Το πιστευεις; 1 ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΜΗΝΑ!>>

<<Ε ενταξει ρε Λιλυ. Ενας μηνας ειναι, οχι ενας χρονος. Ηρεμισε>>

<<Οχι αυτο ειναι το θεμα, δεν μπορω να ηρεμισω. Για αυτο ειπα στην Τζασμιν να ερθει, ημουν πραγματικα χαλια. Και... με βλεπεις; Τρωω παγωτο. Εγω! Αντι της κλασσικης μου σαλατας με τονο, τρωω παγωτο σοκολατα>> λεει κλαψιαρικα και χωνει ακομη μια κουταλια στο στομα της. <<Θα παχυνω και καμια δισκογραφικη δεν θα με θελειιι>> παραλυρει και της αρπαζω το παγωτο.

<<Τραβα κοιμησου γιατι νομιζω οτι λες ασυναρτησιες>> σηκωνομαι ορθια και βαζω το παγωτο στο ψυγειο.

<<Εσυ τι θα κανεις;>>

<<Μπανιο κατ'αρχας για να ηρεμισω γιατι για να ξαναφωναζω την Τζασμιν λιγο δυσκολο>> την κοιταω αγρια και χαμογελαει <<... και μετα λεω να ξαπλωσω και εγω>>

<<Δεν θα βγεις με τον Κειλεμπ;>> ρωταει και εκεινη αμεσως τη στιγμη ενα μηνυμα του Καλεμπ φτανει στο κινητο μου.

Απο: Κειλεμπ Στεις

Μωρο μου, θα βγουμε σημερα;;; Μου λειπεις♥

<<Ποιος ειναι;>> ρωταει η περιεργη φιλη μου και πεταγεται μεχρι πανω.

<<Ο Κειλεμπ ειναι. Ρωταει αν θα βγουμε>> απανταω και αφηνω το κινητο πανω στον παγκο.

<<Ε και; Τι το αφηνεις στο διαβαστηκε; Απαντα στο παιδι>> λεει νευριασμενη και την κοιταω κουρασμενη. <<Απαντα για να μην το κανω εγω>> με απειλει και σηκωνω τα χερια μου.

Προς: Κειλεμπ Στεις

Σορρυ, κουρασμενη. Κανονιζουμε αλλη φορα♥

<<Ενταξει; Ευχαριστημενη;>> της δειχνω το μηνυμα και γνεφει.

<<Λοραα; Συμβαινει κατι με τον Κειλεμπ;>> ρωταει περιεργα και κουναω το κεφαλι μου ενω ανοιγω το ψυγειο για να παρω ενα μπουκαλι νερο.

<<Τι να συμβαινει δηλαδη;>>

<<Ξερω γω; Τωρα τελευταια συνεχεια ακυρωνεις εξοδους μαζι του. Υποθετω οτι... δεν τον θες αλλο;>> καθεται πανω στον παγκο.

<<Οχι φιλη, απλα ειμαι κουρασμενη συνεχεια. Ολο αυτο το τρεξιμο με εχει ξεθεωσει>> λεω και πινω σχεδον ολο το μπουκαλι με το νερο.

<<Σε καταλαβαινω. Αλλα... σιγουρα ολα καλα με τον Καλεμπ;>>

<<Φυσικα ολα τελεια>> λεω και της γυρναω την πλατη.

<<Λορα;>>

<<Αχ αμαν>> ξεσπαω και ξαναγυρναω <<Νομιζω οτι βγαινει και με αλλη. Αυτο>>

<<Τι; Ποτε το καταλαβες αυτο;>> λεει και καθεται σταυροποδι. Πραγματικα αν αυτη η κοπελα νοιαζοταν λιγο περισσοτερο για τα μαθηματα οταν της δοθηκε η ευκαιρια θα επρεπε σιγουρα να εξασκησει το επαγγελμα της ψυχολογου. Της ταιριαζει γαντι.

<<Συμπεριφερεται περιεργα. Δεν τον καταλαβαινω. Αλλες φορες ερχοταν εδω, κοιμομασταν μαζι, μιλουσαμε, γελουσαμε... εδω και δυο εβδομαδες μου συμπεριφερεται πολυ κρυα σαν να μην τον νοιαζει πια, καταλαβαινεις;>>

<<Αχαα...>> κουναει το κεφαλι της και κοιταει καπου πισω μου. <<Θες να το ψαξω και εγω;>>

<<Δεν εχω θεμα, αλλα αν θες να εισαι ξερεις... λιγο διακριτικη;>>

<<Διακριτικη ειναι το δευτερο ονομα μου δεσποινις>> μου δινει ενα φιλι και φευγει στην κρεβατοκαμαρα της <<Καληνυχτα πριγκιπισσα>> φωναζει και γελαω. Ξερει οτι μου αρεσει πολυ οταν με φωναζει ετσι.

[...]

Φοραω τα παπουτσια μου οταν νιωθω μια κινηση πισω μου.

<<Καλημερα>> λεει με βραχνη φωνη η φιλη μου και πιανω την καρδια μου.

<<Θεε μου, με τρομαξες. Καλημερα>> της λεω και σηκωνομαι ορθια για να κοιταχτω στον καθρεφτη.

<<Δεν εχεις φωτογραφιση στις 9 σημερα;>> ρωταει και κοιταζει το ρολοι.

<<Ναι εχω>> λεω και καθομαι στον καναπε.

<<Και γιατι καθεσαι; Αν δεν απατομαι η ωρα ειναι 08:43 και χρειαζεσαι τουλαχιστον μιση ωρα για να πας στην Τεινς σκουεαρ>> παιρνει ενα μπολ με δημιατριακα και καθεται διπλα μου.

<<Οχι οταν πας με τον σωματοφυλακα σου που μπορει να σου κανει αποσταση 30 λεπτων μεσα σε 10 λεπτα επειδη θα τρεχει σαν τον παλαβο οπως την πορηγουμενη φορα>> λεω αγανακτισμενη και κοιταζω το ρολοι. Πρεπει να ειναι εδω λογικα σε 2 λεπτα.

<<Ουαου! Αυτο ειναι... γαματο>> λεει και μπουκωνεται με μια κουταλια.

<<Ω δεν εχεις ιδεα...>>

<<Και δηλαδη οπου και αν θες να πας αυτος θα σε πηγαινει;>> ρωταει και γνεφω.

<<Απο ο,τι φαινεται μαλλον ναι. Κολτσιδα θα μου γινει>> λεω και γελαει. Η πορτα του διαμερισματος χτυπαει σιγανα και παω στοιχημα οτι αν δεν ηταν καμια στο σαλονι σιγα που θα το ακουγαμε.

<<Παω εγωωωω>> φωναζει η Λιλυ και σχεδον τρεχει στην πορτα. <<Αν ειναι κουκλος σε σκοτωσα>> ψιθυριζει και χαμογελαω. Ο,τι και να λεμε, ειναι οντως κουκλος!

Ανοιγει την πορτα. <<Καλημερα>> λεει και κοκκαλωνει.

<<Καλημερα, ειναι εδω η δεσποινις Λορα;>> ρωταει με την πλεον γνωστη βαρια του φωνη και σηκωνομαι απο τον καναπε.

<<Εδω ειμαι>> φωναζω και φτανω στην πορτα. Ειναι τελικα πολυ ωραιος! Εχει το καταλληλο σωμα για σωματοφυλακας και ειναι εντυπωσιακος ετσι οπως στεκεται σοβαρος και μετρημενος.

<<Ειστε ετοιμη;>> ρωταει με σκληρο υφος και κουναω το κεφαλι μου.

<<Παιρνω τσαντα και φευγουμε μισο λεπτο>> τρεχω στο δωματιο μου και ψαχνω για την τσαντα μου.

<<Ειναι ΚΟΥ-ΚΛΟΣ>> λεει η Λιλυ ακολουθωντας με.

<<Τον αφησες μεσα μονο του;>>

<<Θελω οπωσδηποτε να βγω μαζι του ραντεβου. Οπωσδηποτε!>> ξαναλεει και γελαω ενω κοιταζομαι στον καθρεφτη. <<Θεουλη μου ειναι πραγματικα ο,τι καλυτερο εχω δει τον τελευταιο χρονο>>

<<Ηρεμα κοπελα μου>> ψιθυριζω και ανοιγω την πορτα. <<Το μεσημερι θα ρθεις να με παρεις για μεσημεριανο;>>

<<Θα ειναι και ο κουκλος εκει;>>

<<Απο οσο φανταζομαι ναι. Θα μας παει εκεινος λογικα>>

<<Στειλε μου μηνυμα για το που θα εισαι και στις 3 θα ειμαι εκει>> μου δινει δυο φιλια και με αφηνει να φυγω.

Φτανω στην εξωπορτα και τον βλεπω να με περιμενει υπομονετικα. <<Παμε;>>

<<Φυσικα, μετα απο εσας>> μου ανοιγει τον δρομο και χαμογελαω. Πραγματικα αυτο δεν μπορω να το συνηθισω.

<<Ποσο χρονων εισαι;>> τον ρωταω μολις μπαινουμε στο ασανσερ. <<Αν επιτρεπεται να μου πεις δηλαδη...>> λεω το τελευταιο ειρωνικα και εκεινος ταιριαζει τη γραβατα του.

<<25 δεσποινις>> απανταει και κουναω το κεφαλι μου. Μεσα επεσα.

<<Εγω ποσο χρονων νομιζεις πως ειμαι;>>

<<Δεν γνωριζω, λυπαμαι>> απανταει παλι σοβαρα και ειμαι ετοιμη να τον χαστουκισω.

<<Αν σου πω να μαντεψεις;>>

<<Θα ελεγα 22-23>> ψιθυριζει και γινεται κατακοκκινος.

<<Μπινγκο! 22 χρονων ειμαι. Νομιζεις πως ειναι φυσιολογικο ενας 25-χρονος να απευθυνεται σε μια 22-χρονη στον πληθυντικο;>> λεω ειρωνικα και τοτε επιτελους με κοιταζει.

Αντε παλι! Θεε μου τα ματια του με τιποτα δεν θα μπορεσω ποτε να τα συνηθισω. Ειναι τοσο πρασινα...

Καθαριζει τον λαιμο του. <<Συγγνωμη, αλλα η δουλεια μου δεν μου επιτρεπει->>

<<Δεν με απασχολει τι σου επιτρεπει ή οχι η δουλεια σου, Κριστιαν>> λεω το ονομα του και ξαναγυρναει μπροστα. <<Εγω θελω να μου μιλας στον ενικο. Καν'το μου σαν χαρη>> νιαουριζω και πραγματικα ειναι η πρωτη φορα που αισθανομαι οτι το να κανω την γατουλα δεν θα βοηθησει πουθενα.

Δισταζει για λιγο. <<Εε... φυσικα. Οπως θελετε>> τον αγριοκοιταζω <<Οπως θελεις>>

<<Σε ευχαριστω>> ψιθυριζω και γνεφει.

Ανοιγει το ασανσερ και με αφηνει να περασω πρωτη.

~~~

♥♥♥

Ειχα μερες να ανεβασω.

Ελπιζω να σας αρεσει.

Οσες αγαπατε τον Κριστιαν πιστεψτε με σας καταλαβαινωωω♥

Μην τον βλεπετε τοσο σκληρο και ανεκφραστο... Θα αλλαξει συντομα αυτο!

Αστερακι + Σχολιακι για να συνεχισω♥

Φιλακιααα♥♥♥