Hello

Απλα ενα νεο στορυ γιατι βαριεμαι και δεν θελω να ανεβασω στα αλλα βιβλια χεχ!

~~~

<<Λορα κοιτα τον φακο γλυκια μου>> φωναζει ο Τσειν και εμφανιζω το τελειο χαμογελο της Κολγκειτ χαρη στο οποιο εγινα και διασημη. <<Λιγο πιο κλειστο το στομα Λορα, τον φακο κοιτας οχι τιποτα αλλο, λολ χρυση μου>>

Γελαω δυνατα <<Τσειν αληθεια θα σε βαρεσω>> τον απειλω και σηκωνει τους ωμους του ρουφωντας μια γουλια απο τον Σταρμπακς φραπουτσινο του.

<<Αν βγεις κουκλαρα σου υποσχομαι θα δεις και απο το αλλο>> μου κλεινει το ματι και κουναω το κεφαλι μου.

Ο Τσειν οχι, δεν ειναι γκομενος μου. Ουτε προκειται να γινει.

Ειναι φιλος μου... και λιγο γκευ. 

Αλλα τον αγαπω απειρα. Εξαλλου εξαιτιας του ξεκινησαν να με βλεπουν μεγαλα ονοματα για να ποζαρω σε περιοδικα και να πηγαινω σε φασιον σοους.

<<Για αυτο ειμαι σιγουρη>> μουρμουριζω και εκεινος μουγκριζει.

Επι 45 λεπτα καθομουν ορθια με ενα φορεμα που με εσφιγγε και πραγματικα παραλιγο να σκασω, μεχρι που ο φωτογραφος Στεις σηκωσε το κεφαλι του απο την καμερα και ειπε: <<Μαι γκουρλ εισαι αμειζινγκ, τελειωσαμε για σημερα. Γκουντ τζομπ>> γυρναει την πλατη και με στυλ ντιβας φευγει απο το πλατο.

<<Επιτελους>> ξεφυσαει ο Τσειν και ερχεται για να μου δωσει ενα καφε για να πιω. <<Μπουδουγου τρελο μωρακι ο φωτογραφος, εγκρινεις;>>

<<Προφανως και οχι Τσειν. Ειναι μεγαλος για σενα>> σφυριζω και πηγαινω στο καμαρινι για να αλλαξω ρουχα.

<<Πας καλα; Το πολυ να μας περναει 10 χρονια. Μεγαλο τον λες;>> λεει και με κοιταζει σαν να ειμαι εξωγηινος.

Με τον Τσειν ειμαστε απο μικροι φιλοι. Στο σχολειο πηγαιναμε μαζι αφου μεναμε και στην ιδια γειτονια. Η φιλια μας κραταει απο το νηπιαγωγειο. Και τωρα στα 22 εξακολουθουμε να ειμαστε οπως τοτε.

<<Σου αρεσουν οι μεγαλοι;>> ρωταω και προσπαθω να ξεκουμπωσω τα υπεροχο μα απιστευτα στενο φορεμα μου.

<<Προφανως. Λορα μου φαινεται οτι εχεις ξεχασει ολους οσους εχω κανει σχεση τα τελευταια 3 χρονια. Πανω απο 25 ολοι του. ΟΛΟΙ ΟΜΩΣ. Μηδενος εξαιρουμενου>> ανασηκωνει τους ωμους του και μου διωχνει τα χερια απο την πλατη. <<Κανονισε να σκισεις κανενα φορεμα, μετα θα σε σκοτωσω με τα ιδια μου τα χερια>>

<<Τσιλαρε ειναι απλα ενα φορεμα>> λεω ενοχλημενη και το κατεβαζω με αργες κινησεις και του το δινω για να το κρεμασει στην κρεμαστρα.

<<Φορεμα 7.890$ δεν ειναι ενα απλο φορεμα. Και επιτελους τι σε εχει πιασει; Σημερα απο το πρωι εισαι λιγακι αντιδραστικη, ολα καλα;>> με πιανει απο τους ωμους και με ταρακουναει.

<<Τσειν ολα ειναι τελεια. Απλα αισθανομαι κουρασμενη. Αυτο ειναι ολο>> φοραω γρηγορα τα ρουχα και δενω τα converse μου. <<Θα με πας εσυ σπιτι;>>

<<Τσουκ>>

<<Τι "τσουκ";>> κοιταζομαι στον καθρεφτη και βαζω μια στρωση λιπ γκλος. <<Ειπες οτι θα με πας εσυ και θα κατσουμε να δουμε ταινια, μη μου το χαλααααας>> γκρινιαζω και χοροπηδαω τριγυρω του.

<<Το ξερω. Σταματα να μου σπας τα νευρα μικρη σπαστικη τσουλιτσα>> με γαργαλαει και γελαω. <<Πρεπει να παω πρωτα σπιτι για να μονταρω κατι πλανα απο τη φωτογραφηση σου και μετα θα ρθω>>

<<Και εγω πως θα παω σπιτι; Εσυ με εφερες σημερα, δεν εχω αυτοκινητο μαζι μου>>

<<ΑΧΝΕ ξεχασα να σου πω>> λεει και κοκκινιζει κατευθειαν. <<Ο κ. Ριτσι μου ειπε οτι απο δω και στο εξης θα εχεις εναν μπρατσαρα που θα τρεχει απο πισω σου για να σε προστατευει απο καθε κοριτσακι που σε κυνηγαει και θελει να σου ξεσκισει την μπλουζα για να την παρει και να την κανει κορνιζα. Τελειο;>> λεει οσο πιο γρηγορα μπορει και στο τελος μπερδευομαι.

<<Τσειν, τι λες; Παρτο λιγο πιο αργα>>

<<Ο κ. Ριτσι ειπε->> παει να πει αλλα εκεινη τη στιγμη χτυπαει η πορτα απο το καμαρινι μου.

<<Παρακαλω;>> φωναζω και ο διευθυντης του περιοδικου "Μις Φαμπιουλους" και μεντορας μου εδω και 6 χρονια, ο Ριτσι Μακνιμεν, μπαινει μεσα χαμογελαστος.

<<Γκαιζ σορυ που σας χαλαω την κουβεντα>> δινει ενα πεταχτο φιλι στο μαγουλο μου και χαμογελαει στον Τσειν.

<<Την καλη σου την κουβεντα ειχαμε Ριτσι>> λεει ο Τσειν και ο διευθυντης μου σμιγει τα φρυδια του. <<Ηθελα να της πω για τον μπρατσαρα που θα μας κουβαλησεις>>

<<Α ναι για αυτο ηρθα και εγω>> με αφηνει και μου πιανει τους ωμους. <<Επειδη απο σημερα μαλλον θα γινεις τεραστια φιρμα στο χωρο της μοδας και επειδη σε αγαπαω σαν κορη μου, θελω να σε προστατευσω>> αρχιζει να λεει και το κοιταω εχοντας τα χαμενα.

Τι λεει;

<<...Οποτε μαντεψε γκουγκλα! Εξω σε περιμενει ο Κριστιαν και πιστεψε με ξερει να κανει τελεια τη δουλεια του>> λεει και χτυπαει παλαμακια.

<<Ποιος ειναι ο Κριστιαν; Τι λες;>> φωναζω μπας και αρχιζω να καταλαβαινω τι στο διαολο λενε.

<<Ο Κριστιαν ειναι ο νεος σου σωματοφυλακας. Μποντιγκαρντ σαν να λεμε! Θα ειναι συνεχεια απο πισω σου και δεν θα σε αφηνει καθολου απο τα ματια του>> αναλαμβανει να εξηγησει ο Τσειν και εγω κοιταζω τον Ριτσι για να δω αν οντως αυτα που λεει ειναι αληθεια.

<<Μα γιατι; Δεν ειμαι καμια διασημη για να εχω και μποντιγκαρντ, ας σοβαρευτουμε λιγο προτεινω. Και βασικα θελω να παω σπιτι>> ξεφευγω απο τα χερια του αφεντικου μου και βγαινω εξω απο την πορτα.

Ακους εκει! Θα εχω και μποντιγκαρντ να ελεγχει τις κινησεις μου ενω πραγματικα κανεις ΜΑ ΚΑΝΕΙΣ δεν ξερει καν πως με λενε, που μενω, ή οτι κανω φωτογραφισεις και πασαρελα.

Να ημουν καμια διασημη που εχει ολους τους γκομενους στα ποδια της, ειναι σουπερντουπερ μοντελο και ειναι θεα, να το δεχτω.

Εγω ειμαι... ειμαι απλα η Λορα.

Η 22χρονη κοπελιτσα που φοιταει στο πανεπιστημιο της Νοτιας Καρολινα στο τμημα της Αγγλικης Λογοτεχνιας και παραλληλα το παιζει μοντελο για περιοδικα και φασιον σοους εξαιτιας του πασιγνωστου σε ολη την Αμερικη αφεντικου της Ριτσι Μακνιμεν και του φιλου της Τσειν που την τραβολογα σε καθε σοου και της κλεινει φωτογραφισεις σε διαφορα περιοδικα.

Απλα αυτη η μικρη αθωα κοπελιτσα.

Και πρεπει αν εχω στις πλατες μου εναν που να με ελεγχει σε καθε μου κινηση;

Το αρνουμαι κατηγορηματικα!

Βγαινω εξω απο το στουντιο και προχωραω με σταθερα βηματα προς την πλησιεστερη σταση λεωφορειου για να παω στο σπιτι μου.

Πριν προλαβω ομως να κανω 5 βηματα ενα δυνατο χερι με πιανει απο τον αγκωνα και με σταματαει.

<<Ειστε η κυρια Νιουμαν;>> ενα αγορι γυρω στην ηλικια μου μου απευθυνει τον λογο και τον κοιταζω απο πανω μεχρι κατω.

<<Ναι, συμβαινει κατι;>>

<<Ειμαι ο νεος σας σωματοφυλακας. Κριστιαν Σογιερ. Εγω θα σας παω σπιτι>> μου ανακοινωνει και τον κοιταζω με γουρλωμενα ματια.

Ωστε αυτος ειναι ο μπρατσαρας που θα με γυροφερνει;

<<Ε λοιπον ακου εσυ για να τα πεις και στον Ριτσι. Δεν θελω ΚΑΝΕΝΑΝ σωματοφυλακα, μποντιγκαρντ ή οπως αλλιως θες πες το. Δεν ειμαι διασημη και δεν θελω κανεναν πανω απο το κεφαλι μου να με παρακολουθει συνεχεια. Καταλαβες;>> κουναει το κεφαλι του και πεταω μια μπουκλα απο τα μαλλια μου στην ακρη. <<Συνεννοουμαστε, λοιπον. Ασε με>>

<<Λυπαμαι αλλα δεν μπορω>> λεει με την ιδια βαρια φωνη και μενω αφωνη.

<<Ειπα να με αφησεις>>

<<Πρεπει να σας παω εγω σπιτι>>

<<Σου ειπα οτι δεν θελω μολις πριν λιγα δευτερολεπτα, τι δεν καταλαβαινεις;>>

<<Ο κ. Ριτσι ειπε να σας παω εγω σπιτι με το ζορι. Εν αναγκη ειπε να σας κουβαλησω στους ωμους μου για να ερθετε>> ανοιγω το στομα και τον κοιταω αγανακτισμενη. 

Ξεφυσαω. <<Ωραια, ωραια! Βγαλε τα χερια σου απο πανω μου>> λεω αγρια και κατευθειαν με αφηνει ελευθερη. <<Που ειναι το αυτοκινητο;>>

<<Παρακαλω>> μου δειχνει το δρομο και προχωραω μπροστα νικημενη.

Πρεπει οπωσδηποτε να μιλησω με τον Ριτσι. Δεν θα του περασει αυτο!

~~~

Νιου στορυ

ΠΑΛΙ

Οταν φτασει στα 100 βιουζ θα ανεβασω κεφαλαιο οποτε μην περιμενετε πολυ συντομα χεχ♥

Αστερακι + Σχολιακι για να συνεχισω♥

Φιλακιααα♥♥♥