We kwamen aan op het strand en keken rond.
(De foto is Pearl's outfit)
Ik zag dat er allemaal mensen al aan het feesten waren. 
Ik zocht naar Brandon en opeens stond hij achter mij!
"Boe!" riep hij.
Ik schrok en draaide me om.
Ik zag dat:
-Melody was aan het grinniken
-Eveline was aan het staren
-en Brandon zat te grijnzen
"Brandon! Hey!!!" schreeuwde ik meer dan dat ik het zei.
Ik sloeg mijn handen voor mijn mond en wou dat ik door de grond kon zakken.
Maar Brandon schreeuwde gewoon:"Hey!!!"
We lachten allemaal en liepen naar de rest van de groep.

Het feest was perfect!
Er was een kampvuur en er was muziek.
Voor de veiligheid bleven Melody, Eveline en ik bij het kampvuur.
Brandon zat de hele tijd naast mij.
Toen het al donker was zei Brandon opeens:"Pearl? Ik wil je iets vertellen."
Ik stond op en volgde hem.
Hij liep in de richting van de zee dus ik probeerde zo ver mogelijk van het water te blijven toen we stil bleven staan. 
Hij keek me aan en zei:"Pearl, ik ken je nog niet zo lang, maar elke keer dat ik bij je ben voel ik me raar. Ik voel me veilig, maar tegelijkertijd onzeker.
Ik denk dat ik weet waarom en daarom wil ik iets vragen.
Wil je mijn vriendinnetje zijn?"
Ik was geschokt, ik stond daar maar met mijn mond open.
Opeens werden we onderbroken door een woedende gil.
We keken in de richting van de gil en zagen Malumia een paar meters van ons af staan.
Ze had waarschijnlijk alles afgeluisterd.
"Brandon hoort bij MIJ!!!!!!!!!!" schreeuwde ze.
Ze kwam woedend op mij af en voor ik het wist duwde ze me tot mijn enkels in de zee.
Ze stopte niet.
Ze duwde me tot ik niet meer kon staan en liep toen uit de zee.
Ik zwom weg in paniek 5...4...3...2...1!
Ik kreeg een staart en zwom verder maar toen hoorde ik een plons in het water.
Ik draaide me om en zag Brandon in shock naar mij staren.
Ik pakte zijn arm en zwom op turbosnelheid weg.
Hij stribbelde een beetje tegen maar toen ik dacht dat we ver genoeg waren zwom ik naar boven.
Brandon hapte eerst naar adem en staarde mij toen aan.
"Je bent een zeemeermin!" zei hij.
Er viel heel even een stilte.
"Ja..." zei ik.
"Maar hoe?"
Ik hield mijn ketting omhoog.
"Hij is magisch." zei ik.
"En waarschijnlijk vind je mij nu een freak en wil je niks meer met me te maken hebben." zei ik teleurgesteld.
"Natuurlijk wil ik je nog zien!" zei hij.
Ik keek verbaast op.
"Wat voor jongen zou ik zijn als ik je niet meer leuk vind omdat je een zeemeermin bent?" zei hij.
Ik bloosde hevig.
"Trouwens, je hebt nog steeds niet geantwoord op mijn vraag!"
Ik vroeg me af hoe het kon dat ik nog harder begon te blozen terwijl ik stotterde:"I-ik wil heel graag je vriendinnetje zijn!"
Hij grijnsde en opeens merkte ik op hoe dichtbij hij was.
Hij kwam nog dichterbij en ik vroeg:"Brandon?"
"Stil." zei hij en hij kuste me.

Hey Hey!

Hier ben ik weer!
De vervelende schrijver!
En ik heb een hoofdstuk van 532 woorden.

Brandon is nu je vriendje!
Zal alles goed gaan?
Blijf lezen om erachter te komen!

Mermaidbye! 🧜🏻‍♀️💙