Alles was zo heerlijk zwart en rustig...
Met het ruisen van de zee...
Wacht eens even!
Ik opende mijn ogen.
Ik lag op het strand, de zee lag recht voor mij.
De lucht was roze, paars, oranje en rood en de zon was onder aan het gaan.
Ik had geen idee hoe ik hier kwam.
Ik herinnerde me plots iets, de ketting.
Ik voelde de ketting rond mijn hals zitten, ik voelde even voor de zekerheid.
Maar wat was er gebeurd?
Waarom lag ik op het strand?
Ik herinnerde me alleen nog zwart.
Ik besloot naar huis te gaan, want mijn ouders zouden wel bezorgd zijn.

Toen ik thuis kwam was mijn moeder niet eens bezorgd, ik bleef wel vaker laat weg.
Na het eten ging ik, verslaafd als ik was, zwemmen in ons zwembad.
Het was al heel laat, daarom hadden mijn ouders de gordijnen al dichtgedaan.
Ik vond het allemaal goed, ik hield niet van gestoord worden tijdens het zwemmen.
Ik legde een handdoek klaar en sprong in het zwembad.

Het water was heerlijk koud.
Ik vond het zo leuk om te blijven watertrappelen.
Ik ging watertrappelen.

Opeens zonk ik onder omdat ik niet meer kon trappelen.
Ik geraakte helemaal in paniek, wat was er aan de hand?!
Ik opende mijn ogen.
Maar wat ik zag, dat maakte me pas paniekerig.

Ik zag een lange blauwe vissenstaart.

"Wat is er aan de hand!!!" schreeuwde ik.
Ik keek naar mijn bikinitopje, ach ja, het WAS een bikinitopje.
In de plaats daarvan zag ik ik een topje dat van schubben gemaakt was.
En als de klap op op de vuurpijl, besefte ik plots dat ik net had geschreeuwd onder water en dat ik nu was aan het ademen onder water.

Ik besloot om uit het water te klimmen en toen ik op de rand zat droogde ik mezelf af, het begon koud te worden.
Toen ik droog was, zag ik een lichtflits en had ik mijn benen terug.