De Verhuizing
"Moeten we echt gaan?" vroeg ik wanhopig.
"Je weet best dat we moeten gaan!" zei mama.
"Ach ja, het is niet alsof ik hier vrienden heb..." mompelde ik.
Ik stapte in de auto en wierp een laatste blik op mijn oude huis.
"Laten we gaan!" zei mijn vader opgewekt.
Eindelijk! We zijn er! Ik stapte uit de auto. Ik keek naar mijn nieuwe huis, het was gigantisch en prachtig!
We hadden een grote tuin met een zwembad!
Ik pakte mijn koffers en liep naar binnen.
Toen ik boven een deur opendeed, kwam ik in een grote lichtblauwe slaapkamer.
Ik keek naar de linkerkant van de kamer en zag nog een deur.
Toen ik de deur opendeed, keek in een badkamer met een bad, een douche, en zowat alles wat een badkamer moet hebben.
Even later plofte ik neer op mijn bed.
Ja, MIJN bed!
De blauwe slaapkamer was voor mij en ik had juist uitgepakt.
Ik keek uit mijn slaapkamerraam naar de perfect blauwe zee, ik wist wat ik als eerste ging doen.
Ik stormde naar beneden met mijn bikini aan.
"Ik ga naar het strand!" riep ik tegen mijn ouders en ik liep de deur uit.
Buiten kwam ik pas tot rust.
Ik wandelde rustig terwijl ik de zeelucht opsnoof.
Ik voelde me hier in mijn element.
Ik was na 1 minuut al bij het strand, zo dicht woonden we bij de zee.
Het zand voelde warm aan onder mijn voeten.
Toen ik in de zee stapte, voelde ik meteen een drang om te zwemmen.
Ik liep verder en dook de zee in.
Het water was uitnodigend en helder.
Ik dook opeens helemaal onder, mijn ogen moesten wel even wennen aan het zeewater.
Ik zag alles heel wazig, behalve een sprankeling in de verte.
"Wat is dat?" vroeg ik mezelf af.
Ik zwom er naar toe.
Ik raapte de sprankeling op en zwom naar boven.
Ik zag dat het een ketting was.
Het was een blauwe schelp die een stukje openstond.
Als je in de opening keek zag je een parel zitten.
Ik probeerde de schelp open te wrikken, maar dat lukte niet.
Toen ik mijn hand in het water liet zakken, lukte het plots wel.
Ik besefte plots dat je de schelp alleen onder water kon opendoen.
Ik dook onder water en opende de schelp.
De parel zweefde omhoog uit de schelp.
Opeens gaf de parel licht.
Het was niet veel licht, maar tegelijkertijd was het oogverblindend.
En toen opeens, was alles zwart.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top