Ik keek zenuwachtig naar het kasteel.
Wij waren indringers!
Alsof Eveline mijn gedachten kon lezen, zei ze: "Maak je maar geen zorgen, het komt allemaal goed."
Ik zuchtte en liep de berg op.
Het kasteel zag er prachtig uit!
Het was alleen heel erg moeilijk om boven te geraken...
Toen we bijna boven waren, zagen we een enorme boom staan.
"Vreemd. Hij wuift heen en weer, maar er is geen zuchtje wind." merkte ik op.
Opeens werden Melody's ogen groot.
"Pearl! Kijk uit!"

Een grote tak van de boom probeerde me ineen te kloppen!
Ik dook net op tijd weg.
Maar toen kwam er een dunnere tak op me af, en ik had niet genoeg tijd om weg te duiken.
De tak sloeg zich om mijn enkel heen, en tilde me op.
Ik werd heen en weer geslingerd, en ik had geen idee wat er gebeurde.
Ik hoorde heel vaag: "Eveline! Snel!"
En opeens viel ik op de grond.
Ik krabbelde recht.
Eveline stond heel geconcentreerd naast mij.
Ze had haar hand uitgestoken en het was duidelijk dat ze haar kracht gebruikte.
"Wegwezen!" riep ze.
Ik liep weg en sleurde haar mee.
De boom begon onmiddellijk terug te bewegen.
We liepen snel naar het kasteel.

"Dus..." zei ik, toen we voor het kasteel stonden.
"Laten we naar binnen gaan."
We liepen aarzelend naar binnen.
We werden onmiddellijk meegesleurd door... iets?
We werden door gangen gesleept tot we bij een schilderij kwamen van een vrouw in een chique roze jurk.
"Fisteldistelpus!" zei een stem die van voor ons kwam.
Het schilderij zwaaide open en er werd een gat in de muur zichtbaar.
We werden naar binnen gesleept, en we kwamen in een grote kamer die helemaal goud met rood was.
Er werden opeens twee jongens zichtbaar voor ons.
De één had ros haar en sproeten, en de ander zwart haar en een bril.
"Sodeknetter Harry, denk je echt dat dat een goed idee was?" zei de rosse jongen.
"Ja Ron, ze konden binnen komen, dus het zijn geen dreuzels." zei de jongen met de bril.
"Dan nog steeds..."
"Merlijns baard, sommige mensen proberen te sla... wat is er hier aan de hand?!" zei een meisje dat van de trap af kwam.
Ze bekeek ons eens goed.
Ze had een dikke bos bruin haar, en grote tanden.
"Wie zijn jullie?" vroeg ze achterdochtig.
"Wij zijn Pearl, Melody, en Eveline en we zijn zeemeerminnen." zei ik zonder te aarzelen.
"Dat kan niet! Zeemeerminnen zien er anders uit, en ze kunnen geen benen krijgen!" zei de rosse jongen.
"Dat zijn MEERmensen Ron. Dit zijn dus ZEEmeerminnen." zei het meisje geïrriteerd.
"Wie zijn jullie?" vroeg Eveline.
"Ik ben Ron." zei de rosse jongen.
"Ik ben Hermelien, aangenaam!" zei het meisje.
"En ik ben Harry." zei de jongen met de bril.
"Waarom zijn jullie hier?" vroeg Hermelien.

"Ik weet niet of jullie er al van hebben gehoord, maar ik ben de Mylmaid, en ik ben op zoek naar een soort van parel die hier zou kunnen liggen." zei ik rustig.
Hermelien had een blik die zei: "Waar heb ik dat nog gehoord?"
Opeens stormde ze naar boven, en toen ze terugkwam, had ze een boek bij zich.
Ze las hardop de voorspelling door die over mij ging.
Op de kaft stond: 'het boek der magische waterwezens'.
Toen ze klaar was met lezen, staarden de jongens haar verbaast aan.
"Ik weet wie jullie kan helpen!" riep  Harry opeens.
Hij stormde naar buiten en wij volgden hem.

"Volg mij maar gewoon." zei een meisje dat Loena heette met een dromerige stem.
We liepen achter haar aan, en opeens stopte ze.
Toen wandelde ze 3 keer heen en weer.
Opeens verscheen er een deur in de muur.
We deden hem open, en stapten naar binnen.
Onze monden vielen open.
De kamer zat vol met zowat alle spullen die je jezelf maar kan indenken.
"Welkom in de kamer van de hoge nood."

Hi!

Ik hoop dat jullie het leuk vinden dat ik HP in dit verhaal verwerk.
Ik ben zelf een grote HP fan.

In ieder geval, blijf lezen en stem plz? 🤞

Mermaidbye! 🧜🏻‍♀️💙