Ik haalde nog een keer diep adem voordat ik naar de deur toe loop. Jack had zowaar een lange, witte jurk met een spleet erin uitgezocht. Dat was een meevaller. Wel had ik mijn gewone witte sneakers eronder aan. Ik heb het gewoon niet zo op hakken. Ik houd er niet van en ik kan er ook niet op lopen.

Ik drukte de deur van de slaapkamer open en liep naar beneden. Daar stonden Jack, zijn ouders en zijn zusje. Ik voelde me meteen al niet veilig door de blik die zijn vader op zijn gezicht had. Het stond streng, bijna emotieloos. Toen keek ik naar zijn moeder. In tegenstelling tot zijn vader had zij een uitnodigende glimlach op haar gezicht.

'Ah, dus jij ben Jack's mate.' Stelde ze glimlachend vast. 'Dionne, zijn moeder. Aangenaam.'

Ik schudde haar hand.

'Ava.' Glimlachte ik terug.

De man keek me nog altijd emotieloos aan. Hij sprak geen woord tegen mij. In tegenstelling tot zijn dochter.

'Ik ben Miley. Aangenaam.' Zei Miley enthausiast.

'Ik ben Ava. Zeg, heb jij zin om met Tamara en mij zometeen het toetje te maken?' Vroeg ik glimlachend.

'Ja! Dolgraag!' Riep ze uit.

Ik glimlachte naar haar. Daarna raapte ik al mijn moed bij elkaar en stak mijn hand naar de man uit.

'Ik ben Ava. Aangenaam kennis met u te maken, Alpha.' Zei ik stijfjes. Hij pakte mijn hand aan en schudde die langzaam.

'Insgelijks.' Zei hij ijzig. 'Ik ben de voormalige Alpha Waylon.'

Ik slikte een keer en liet toen zijn hand los. Mijn ogen gleden meteen naar Jack die mij de hele tijd had aangestaard. Hij glimlachte tot mijn opluchting bemoedigend terug.

'Zullen we anders een spelletje gaan spelen, Miley?' Vroeg ik haar.

'Leuk! We gaan verstoppertje in het packhuis spelen. Maar daarvoor hebben we wel wat meer mensen nodig.' Ze fronste nadenkend.

'O daar weet ik wel wat op.' Grijnsde ik. 'Haley! Kom hier!'

Haley's voetstappen kwamen razendsnel onze kant op gelopen. Ze stopte even en slikte toen ze de Alpha zag. Toch liep ze daarna weer gewoon door.

'Oké, Haley. Wij gaan nu verstoppertje spelen met Miley. Heb je nog suggesties voor andere spelers?'

'Misschien willen Tamara haar kinderen wel. Jamie en Lilou toch? Ik doe sowieso mee.' Grijnsde ze.

'Goed plan!' Ik wendde me vlug tot de Alpha en Luna. 'Als u mij even wilt excuseren ga ik opzoek voor mensen die mee willen doen.'

'Ga je gang, Ava. Wij praten wel even met Jack ofzo.' Glimlachte Dionne.

Ik wendde me weer tot Miley, die mij afwachtend aan stond te kijken.

'Spring op mijn rug. Dan gaan we ze halen.'

Dat liet ze zich geen twee keer zeggen. Ze sprong op mijn rug en ik rende ervandoor. Miley gilde het uit van plezier. In dit geval was het wel handig dat ik geen hakken aan had gedaan. Haley bleef beneden op ons staan wachten. Ik stopte vlug toen ik bij de deur van Tamara's kamer kwam.

'Wil hier iemand mee verstoppertje spelen?' Vroeg ik zo dicht mogelijk bij de deur.

De deur vloog open en ik zag Lilou en Jamie al springend voor de deur staan. Ik wendde mij vlug tot Lucas.

'Is het erg als ik ze even leen voor een potje verstoppertje?' Vroeg ik glimlachend.

'Natuurlijk niet! Zolang ze binnen een half uur maar terug zijn.' Glimlachte Lucas.

Ik zette Miley naar en tilde Lilou op. Ze klemde haar armpjes meteen om mijn hals. Jamie had zo te zien al een praatje gemaakt met Miley. We liepen samen naar beneden waar Haley stond te wachten. Ze glimlachte breed.

'Ik stel voor dat Ava begint met zoeken.' Grijnsde Haley.

Ik keek haar geïrriteerd aan.

'Mij best.'

Ik zette Lilou op de grond neer en bedekte mijn ogen met mijn handen. Ik hoorde iedereen met een gejaagd tempo wegrennen. Daarna begon ik met tellen.

'...9...10! Ik kom!'

Ik haalde mijn handen voor mijn ogen weg en iedereen was verdwenen. Eerst liep ik langzaam naar de woonkamer. Ik zuchtte.

'Haley, je bent echt heel slecht in verstoppertje.' Zuchtte ik.

Haley kwam grijnsend achter een kamerplant vandaan. Ik kon mezelf wel slaan voor haar domme gedrag. Ik schudde grijnsend mijn hoofd en liep toen de trap op. Ik probeerde de geur van de rest op te vangen. Een tijd lang lukte het me niet, maar daarna had ik geluk.

Het gekke was nog wel dat niemand de trap op was gerend. Ik rook iemand in de keuken. Ik liep langzaam naar beneden naar de deur van de keuken. Ik drukte deze langzaam open en zag Jamie vlug wegduiken. Tamara stond grijnsend met een aantal pannen in haar handen toe te kijken.

'Hmm, waar zou Jamie toch zitten?' Vroeg ik zogenaamd bedenkzaam.

Ik hoorde een kleine giechel uit een keukenkastje komen. Toen werd bevestigd dat Jamie niet de enige hier was. Ik liep langzaam naar het keukenkastje toe en trok deze met een ruk open. Lilou zat gillend van het lachen in het kastje gepropt. Ik pakte haar uit het kastje en zette haar weer op de grond. Daarna vond ik Jamie in de voorraadkast. Haley kwam om ze op te halen en ze weer terug te brengen naar Lucas.

Daarna moest ik iets doen wat ik alles behalve leuk vond. Ik had geroken dat Miley in dezelfde kamer was als Jack met zijn ouders. Ik deed de deur van de eetzaal zachtjes open en liet mijn ogen door de kamer heen flitsen. Ik zag Miley onder de tafel door kruipen. Jack's ouders ogen schoten direct mijn kant op.

'Sorry als ik u stoor. Ik kom alleen even iemand halen.' Grijnsde ik. Miley verstopte zich direct achter haar broer.

Ik liep naar Jack toe en pakte haar achter hem weg. Ze gilde van het lachen en ik slingerde haar over mijn schouder. Ik liep met haar over mijn schouder vlug naar de deur.

'Mijn excuses voor de onderbreking. Ga gerust verder met waar u mee bezig was.' Grijnsde ik en ik sloeg de deur achter mij dicht. Miley lachte nog altijd verder.

Ik zette haar pas neer toen we in de woonkamer waren. We gingen op de bank zitten en begonnen wat te praten.

'Dus. Wanneer kwam je erachter dat mijn broer jouw mate was?' Vroeg Miley grijnzend.

Ik wilde net antwoorden totdat Tamara de woonkamer in kwam lopen.

'Het eten is klaar. Jullie moeten naar de eetzaal.' Glimlachte ze.

Ik stond samen met Miley op. We liepen naar de eetzaal en drukten de deur open. Ik nam plaats naast Jack en Miley verbazingwekkend genoeg naast mij. Tamara kwam binnen lopen met een aantal borden met eten. Ze had voor mij pasta gemaakt. Daar was ik haar erg dankbaar voor, omdat ik zo'n chique stuk vlees echt niet zou kunnen verteren.

'Dus, Ava. Wanneer kwam je erachter dat Jack jouw mate was?' Vroeg Dionne glimlachend.

'Tijdens de aanval op het Black Silverpack.' Zei ik zacht. 'Ik kwam pas later het strijdveld in lopen toen Jack en ik elkaar zagen.'

Ze knikte en begon aan haar volgende vraag. Ik wist zeker dat dit nog een lange avond ging worden.

'Je bent een bloedwolf toch?' Vroeg ze daarna aarzelend.

'Ja.' Mompelde ik. 'Het spijt me als ik jullie daarmee teleurstel. Ik heb echt geen kwade bedoelingen.'

'Dat geloof ik graag. Uit de verhalen die ik van Jack heb gehoord weet ik dat je een liefhebbend persoon bent.' Glimlachte ze.

Ik keek Jack vlug aan. Ik hoopte maar dat hij niet alles had verteld. Er waren sommige dingen waar ik niet van wilde dat andere mensen ze zouden weten. Bijvoorbeeld dat mijn ouders me verlaten hadden, omdat ik het huis in licht laaie had gezet. Of over mijn andere woede aanvallen. Jack keek gerustellend terug.

'En hoe gaat het met het matingsproces?' Vroeg ze zowaar grijnzend.

Mijn hoofd werd zo rood als mijn tomatensaus dat op mijn bord lag. Jack kon het niet laten om even te grijzen. Maar de schaamte was niet het enige waarom ik zo rood kleurde. De mark was al een keer verdwenen vanwege mij. Ik wilde niet dat ze te weten zouden komen wat ik had gedaan.

'Daar zijn een aantal probleempjes bij ontstaan. Het proces is nog niet voltooid.' Mompelde ik.

'Dat begrijp ik. Ik heb namelijk ook begrepen dat er nogal wat wisselingen waren tussen jullie twee. Wat fijn dat het nu weer goed is tussen jullie.' Glimlachte ze. 'En hoe-'

'Je hebt goed werk geleverd bij de financiële zaken van het pack. Jullie hebben flink bezuinigd op de uitgaven en inkomsten.' Onderbrak Waylon haar opeens.

'Dankuwel. Ik houd erg veel van financiële problemen of kwesties. Ik was voordat ik hier kwam al aan het twijfelen over het studeren van financiën in de mensenwereld.' Glimlachte ik. Ik zag een miniscule glimlach ontstaan op zijn gezicht.

Vanaf dat moment wist ik dat hij en ik best nog wel eens een goede band zouden kunnen krijgen. En in mijn geval kon dat geen kwaad.