Ik duwde hem geschrokken weg. Iedereen hapte verbaasd naar adem. Zelfs Morgan. Dimitri stond mij schuldbewust en zelfs een beetje beschaamd aan te kijken.

'Dimitri! Waarom moest dat?!' Riep Donna uit.

'Bro, dit kan echt niet hè.' Zei Aaron verbaasd.

Dimitri keek me nog schuldbewuster aan dan eerst. Ik kon hem alleen verbaasd en een tikkeltje bezorgd aankijken. Hoe kon hij dit doen terwijl hij weet dat ik een mate heb?

'Het sp-' begon Dimitri hakkelend, maar ik onderbrak hem.

'Ik ga naar mijn kamer.' Onderbrak ik hem koud en geschokt.

Ik stond op en verliet de woonkamer. Ik moest eigenlijk een plekje zoeken waar ik zou kunnen mindlinken. Ik kon hier niet mindlinken, omdat ik niet in de buurt van Jack of een andere wolf was die ik wilde mindlinken.

Ik voelde de verschrikkelijk pijn in mijn hart die Jack waarschijnlijk ook voelde. Ik voelde me zo schuldig. Ik had dit gewoon niet moeten doen.

Ik deed de deur van mijn kamer open en ging op bed liggen. Tranen van schuld liepen over mijn wangen. Al dagenlang voelde ik de bezorgdheid van Jack, maar ik heb me er nooit druk over gemaakt. Ik wenste dat ik dat nu wel had gedaan.

De deur ging langzaam open. Morgan stapte schuldbewust de kamer binnen.

'Sorry dat ik je zonet zo pushte. Ik dacht dat het grappig was en het hoorde bij het spel. Ik wist niet dat hij dit van plan was.' Verontschuldigde ze zich.

'Het geeft niet. Het is niet jouw schuld. Ik had beter na moeten denken en Dimitri net zo.' Siste ik bijna boos.

Ava, we krijgen bezoek. Hoorde ik oma zeggen.

Wat voor bezoek? Fronste ik.

'Wat is er? Waarom frons je zo?' Vroeg Morgan.

Ik keek haar twijfelend aan. Ik kon haar maar beter niet over oma vertellen.

'We hebben bezoek.' Fronste ik.

De deur van de kamer knalde open. Dimitri stond in de deuropening. Hij keek angsig en schuldbewust naar mij.

'We hebben bezoek.' Hijgde hij.

'Hé, dat zei ik net.' Grijnsde ik.

En ik daarvoor. Hoorde ik oma zeggen.

'Ava, geen tijd voor grapjes nu.' Waarschuwde Dimitri mij. 'Er staan 4 hele wolvenpacks klaar om de muren van de vampieren open te breken.'

Ik keek hem geschrokken aan. Had Jack 4 wolvenpacks ingeschakeld, alleen om mij weer terug te krijgen? Dat kon bijna niet.

Ik stond met een ruk op van het bed en rende samen met Morgan en Dimitri naar buiten. En inderdaad. De muur was heftig aan het schudden. Langzaam vielen er brokken steen vanaf. Hij kon het elk moment begeven. Morgan keek mij doordringend aan.

'Ava, kan je je oogkleur ook veranderen naar rood zonder dat er iets gebeurd? Ik weet dat je met je oogkleur je krachten kan gebruiken maar nu bedoel ik alleen rood. Zo lijkt het dat je bij ons hoort.' Legde ze uit.

Kan dat, oma? Vroeg ik aan oma.

Dat kan zeker kindje. De normale rood is een van de enige kleuren zonder effecten. Hoorde ik haar zeggen.

Dus sloot ik voor een moment mijn ogen en concentreerde me op een normale, rode kleur. Ik deed ze langzaam open. Morgan keek tevreden.

'En wat je ook doet-' Begon Dimitri. 'Verander niet in je wolf. We weten allemaal dat je het ook kunt zonder wolvenvorm.'

Hij had gelijk. Ik kon ook prima vechten met mijn mensenvorm, of in dit geval meer vampierenvorm. Ik wilde ze tegenhouden. Ik wilde laten zien dat ik ook aan de kant van de vampieren sta en dat ze helemaal niet zo erg zijn dan iedereen denkt dat ze zijn.

En daar was het. Een grote hap uit de muur viel met een plof op de grond. Een heel leger aan vampieren had zich al om ons, en vooral mij, heen verzameld. Ik zag nog net een gigantisch aantal aan wolven. De voorste 4 waren Alpha's. Dat zag je aan hun grootte en hun pikzwarte vachten. Die daarachter kon ik niet goed zien, maar ik was er bijna zeker van dat dat Collin, Haley, Fall en Danny waren.

Ze bleven eerst een moment staan. Daarna vielen ze aan. Ik zag allemaal gevechten tussen vampieren en wolven. Telkens als een van de wolven een vampier vermoorden, nam ik mij voor om er nog harder tegenaan te gaan. Ik wilde de vampieren ook geven wat ze wilden.

Opeens sprong er een grote wolf op Morgan af. Ze probeerde hem uit alle macht van zich af te duwen en in zijn nek te bijten, maar ze leek bijna machteloos. Ik stak mijn platte hand uit waar een groot mes in verscheen. Ik nam een aanloop en boorde het mes dwars door het hart van de wolf. Hij viel piepend en jankend op de grond neer. Ik was er wel zeker van dat deze wolf niet bij ons pack hoorde.

'Dankje.' Mompelde Morgan hijgend. 'Ik dacht even dat dit mijn dood werd.'

Ik negeerde haar echter. Opeens was er enorm veel aandacht voor mij. Zowel van de wolven als de vampieren. Iedereen zag dat er een mes verscheen in mijn hand. Het vechten nam al iets af. 5 wolven cirkelden rond Morgan en mij, met mij als doel.

Ik kon niet anders dan plaats te maken voor mijn paarse ogen. Ik deed mijn ogen dicht en concentreerde mij op de paarse kleur. Ik deed mijn ogen open. Veel vampieren en zelfs sommige wolven hapten verbaasd naar adem. Ik had inmiddels een barrière om Morgan en mij heen gebouwd. Ze konden ons niks maken.

Talloze wolven probeerden mijn schild binnen te komen, maar zonder succes. Koning Hades en koningin Persephone stonden vanuit het kasteel verbaasd toe te kijken naar het spectakel. Ik begreep het dat zij niet meededen. Iemand moest het rijk onderhouden.

Ik keek Morgan vlug aan.

'Morgan, misschien is het beter als je uit mijn schild stapt. Je kan er wel uit maar niet in, behalve ik.' Zei ik doordringend. Ze knikte hevig.

Ik draaide mij weer om naar de wolven. Ik zag een grote, zwarte wolf mij naderen. Zijn groene ogen keken mij bijna woedend aan. Natuurlijk wist ik wie ik hier voor mij had. Niemand minder dan Jack.

Waarom neem je het op voor die bloedzuigers? Siste Jack door de mindlink.

Let op je toon! Waarschuwde ik hem. Ze zijn niet slecht. Ze zijn hartstikke aardig en willen alleen maar connectie met de wolvenwereld.

En ik moet dat geloven? Spotte Jack.

Hij veranderde terug naar zijn mensenvorm. Hij was woedend. Echt woedend. Ik denk dat ik hem nog nooit zó woedend mee heb gemaakt. Ik liet het schild vallen en veranderde terug naar mijn rode kleur. Een paar vampieren gingen beschermend naast mij staan. Jack lachte kort en ongeamuseerd naar de vampieren die naast mij kwamen staan. Nu kon mijn Vlaads toch wel goed van pas komen.

Bedankt voor jullie bescherming, maar ik kan dit alleen. Sprak ik in het Vlaads tegen de vampieren. Bijna alle wolven hapten verbaasd naar adem. Ik wendde mij weer tot Jack.

'Wat wil je?' Vroeg ik, verbazingwekkend kalm. 'Heeft Anna je niks gezegd ofzo?'

'Anna? Wie is Anna?' Vroeg Jack fronsend. Ik zuchtte.

Oma, kan je jezelf laten zien? Vroeg ik.

Natuurlijk, kindje. Doe je ogen dicht en ik zal de rest doen. Hoorde ik oma zeggen.

En dat deed ik. Ik sloot mijn ogen. Ik voelde dat mijn mensheid van we wegkroop en plaats maakte voor mijn geest. Nu was oma degene wet de controle over mijn lichaam. Nu wist ik hoe oma zich moest voelen. Zo alleen op een eenzame wolk mij de hele dag toespreken en bekijken.

Na een tijdje voelde ik mijn mensheid weer terugkomen. Ik deed mijn ogen open. Alle wolven hadden minstens 2 grote stappen achteruit gedaan. De vampieren stonden nog altijd waar ze stonden. Ik zag de bewondering in het gezicht van koning Hades.

'Dat was Anna. Maar nu, wat wil je?' Vroeg ik ijzig.

'Jou terug.' Sprak hij aarzelend.

'Dat kan, maar alleen als jullie wolven eindelijk een eind maken aan die eeuwige angst voor de vampieren.' Zei ik.

'Angst? Wat voor angst? Wij zijn niet bang voor een stel vampieren toch?' Spotte Jack. Ik hoorde een groot aantal grommen oprijzen uit de enorme mengelmoes van wolven.

'O nee? En waarom sturen jullie dan telkens als de vampieren met jullie willen praten een leger om te vechten? Waarom willen jullie elke vampier het liefst van de aardbodem hebben? Waarom hebben jullie dan nooit gedacht aan vrede sluiten met de vampieren? Zeg op dan!' Schreeuwde ik bijna.

'En jij gelooft die onpraat van hen? Ze zijn onbetrouwbaar en slecht. Niemand kan hun vertrouwen.' Siste Jack terug.

'Ja, ik geloof het. Ze zijn namelijk betrouwbaar en goed. En over die laatste redenering ben je ook fout, want ik vertrouw ze met heel mijn hart. Als ze slecht waren geweest had ik nu in een of andere ondergrondse kelder op een leeggelopen matrasje op mijn sterfbed gelegen!' Riep ik uit. Toen was hij stil. 'Nu ik hier te landen ben gekomen weet ik pas wie hier het grootste aandeel in heeft. En dat zijn jullie.'

Jack veranderde terug naar zijn wolf. Zijn ogen werden glazig, net zoals de ogen van alle andere wolven. Een moment later vielen ze aan. Ik drukte mijn mes in Morgans handen.

'Om jezelf mee te beschermen.' Zei ik bij een klein tijdgebrek.

Ik stak mijn platte hand nog een keer uit en er verscheen een nieuw mes. Ik ging de hele groep vampieren langs met messen, zodat ze iets hadden om zichzelf mee te kunnen verdedigen. We waren tenslotte met veel minder vampieren dan wolven, dus het was wel zo eerlijk.

Zelf veranderde ik naar mijn wolf. Iedereen wist nu al wie ik was en hoe ik eruit zag. Ik deed mijn ogen dicht en voelde hoe mijn botten groeiden. Toen ik ze weer open deed zag ik dat de grond opeens een stuk verder weg was. Ik duwde de ene na de andere wolf van mij af. Ik was sterker en groter dan de meesten van hen.

Toen hoorde ik opeens een bekend stemgeluid. Ik draaide mij om en keek om mij heen. Dimitri lag met een grote wond in zijn hart op de grond eigenlijk dood te gaan. Ik rende naar hem toe en pakte hem snel op. Ik vluchtte naar een boom en veranderde terug naar mijn mensenvorm.

'Waarom doe je dit voor mij terwijl-'

Hij kon zijn zin alleen niet afmaken. Hij werd te zwak. Ik legde vlug mijn hand op de wond. Ik voelde dat ik zelf zwakker werd, maar dat maakte niet uit. Ik had genoeg energie om een hele mensenstad op te blazen en vervolgens ook nog eens een aantal dagen voor de politie weg te rennen.

Ik haalde mijn hand weer van zijn hart en bekeek het resultaat. Het was zo goed als genezen. Ik zag hem langzaam weer rechtop zitten. Hij keek me ongelovig aan.

'Bedankt.' Mompelde hij met bijna tranen van geluk in zijn ogen.

Ik keek hem alleen maar gelukkig aan. Toen hij rechtop zat deed ik iets waar ik me eigenlijk van moest weerhouden.

Ik gaf hem een kus op zijn wang en trok hem in een stevige omhelzing.

A/N
Hallo Jupiteraardmannetjes van de planeet aarde. Ik zal nog even een korte samenvatting van alle gesproken talen geven, want het zijn er nogal veel. Je kunt letterlijk door de taal het lettertype niet meer zien.

Gesprekken met Anna
Mindlink
Vlaads (vampierentaal)

Bedankt voor het lezen van mijn boek!🌹❤