Vrolijk ren ik door de bomen met de prachtige kleuren van middenherfst. Ik ben geen rogue. Ik houd er gewoon van om even van het pack weg te zijn. Daarom breng ik per week zo'n 2 dagen door buiten de grenzen van het pack, zodat ik mijn eigen grenzen kan vinden.

Ik houd niet van mijn pack. Ik hoor er eigenlijk ook niet echt bij. Ik ben eigenlijk een onzichtbare omega. Nooit ben ik te vinden op sociale evenementen of in de trainingshallen. Ik train op mijn eigen manier. Ik train met alle krachten die ik bezit. Ik ben namelijk niet zomaar een wolf. Ik ben de enige levende bloedwolf uit de geschiedenis.

Voor mij is er nog maar 1 bloedwolf geweest. Zij had ook krachten. Haar wolf was zo sterk dat niemand van haar kon winnen. Zelfs de sterkste Alpha niet. Ze was de beste van de beste. Maar niet voor lang.

Mensen begonnen haar als een bedreiging te zien, ookal deelde ze haar krachten op een goede manier met iedereen. Ze zagen haar als een heks. Een heks die de macht wilde grijpen voordat iemand anders dat deed. De dag na haar 18e verjaardag is ze verbrand door de roedelleden. Volgens vele omstanders had ze geen kik gegeven toen ze haar vastbonden. Als dit de roedelleden zouden helpen om zich veiliger te voelen, dan moest het maar gebeuren.

Ik ga het alleen anders aanpakken. Als ik mij afsluit van de rest van de roedel zal ook niemand er ooit achterkomen wat ik nou echt ben. Een monster, een gevaar, iemand wie hier niet hoort te zijn.

Opeens hoor ik geritsel uit de struikjes. Ik stop abrupt met lopen. Ik draai mij om en zie 2 lichtbruine wolven uit de struikjes komen. Ze zien er hongerig uit. Zodra ze mij zien houden ook zij hun pas in. Dat is ook niet zo vreemd. Je ziet niet elke dag een bloedrode wolf.

Wat voor wolf ben jij? Vraagt een van hen via de mindlink. Ik hoor een soort angst in zijn toon.

Ik-ik ben weg. Riep ik uit paniek.

Ik rende weg van de twee en probeerde een veilig plekje te zoeken. Helaas voor mij hoorde ik 2 paar wolvenpoten achter mij aan komen. Ik wist niet meer wat ik anders kon doen dan mijn krachten te gebruiken.

Ik hield halt en draaide mij om. Ik klemde mijn ogen stijf dicht. Ik hoorde hoe ze op mij af kwamen rennen. Net toen ze een meter van mij vandaan waren dees ik mijn ogen open. Met die beweging schoten ze allebei in de lucht. Ik had de complete controle over hen. Overal waar mijn ogen naartoe flitsten volgden zij. Ik slingerde ze met mijn ogen naar de andere kant van het bos en liep gauw weg.

Je kunt aan mij zien of ik magie gebruik of niet. Mijn oogkleur verandert heftig als ik dat doe. Als ik iemand wil besturen krijg ik blauwe ogen. Als ik een schild om mezelf heen wil bouwen krijg ik paarse ogen. Als ik iemand wil vermoorden zonder aanwijzingen achter te laten worden mijn ogen bloedrood, net zoals mijn vacht. Er zijn nog meer bewegingen die ik kan doen maar dit zijn de belangrijksten.

Ik vervolg mijn weg terug naar de grens en transformeer terug. Er komen gelukkig geen wachters aan. Die zijn er ook nooit als ik hier de grens oversteek. Hier wordt de grens ook niet bewaakt.

Ik liep rustig terug naar mijn eigen hutje, die ver van de rest van het dorp af stond. Heel soms liep ik het dorp in, maar alleen als ik kleding nodig had of voedsel wilde halen. Ook nu was ik verplicht om het dorp in te gaan.

Met tegenzin liep ik een aantal kilometer naar het centrum. Er was gelukkig bijna niemand. Ik ging de groentewinkel binnen en zocht wat uit voor de komende 2 weken. Ik betaalde en liep weer naar buiten.

Vreemd genoeg was het nu allesbehalve rustig in het centrum. Overal renden gillende mensen en sommigen transformeerden naar hun wolvenvorm. Ik schoot in paniek van de verwarring. Ik liep naar de eerste de beste gillende vrouw toe.

'Mevrouw, kunt u mij vertellen wat er aan de hand is?' Vroeg ik paniekerig.

'We worden aangevallen!' Gilde ze. 'Alpha Jack valt ons pack aan!'

Nee! Ik moet hier snel weg voordat ik verplicht ben om mee te vechten als ik in mijn wolvenvorm moet veranderen ziet iedereen gelijk wat ik ben.

Ik ren naar rechts en probeer zo ongezien mogelijk een aantal straten in te duiken maar het was al te laat. Een wachter merkt het op en houdt mij aan.

'Jij daar. Hup, meevechten!' Blaft hij.

Ik barst in tranen uit. Ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik geloof dat ik geen keus heb. De bewaker kijkt mij haastig aan. Ik klem mijn ogen stijf dicht en doe wat mij gevraagd wordt.

Ik verander in mijn bloedrode wolf.

A/N ik weet wat mensen nu denken. Wat? Nog een weerwolf boek? Nou, ja . Eigenlijk wel. Ik vond het enorm leuk om erover te schrijven dus ik dacht, ach ja. Waarom ook niet. Geniet in ieder geval!
Bedankt voor het lezen!