∆Blood Moon∆

Sadness, that's how I feel when I see her inside her glass coffin. Girded with black roses. The innocence on her face, the smile that fade away. Her voice that laughs and filling all the corners of my room , was just gone away in just one slap.

The tragedy is, we all know how life ends, it's just the matter of when and where. I love you, goodbye...

Her last words that made my heart suffer in pain. As she lays on my arms , seeing the flowing of her blood.

In that scenario, anger is within my soul.

I wanted to kill someone,

I wanted to run as fast as I could,

She had fallen off the face of this stupid world,

She was never coming back.

Meanwhile, I heard some footsteps walking towards behind my back.

"It's terrible to lose someone we love, but it's even worse to lose ourselves while loving them"

His voice echoed. Natigilan ako sa mga sinabi niya. Humarap ako sakanya. Sumeryuso ang mukha ko.

"Why are you here". I asked him in a very serious way.

A sarcastic smirk flash on her lips.

Tss.

"Are you not happy to see me, Mr. Frumore?". Halata sa tono ng pananalita niya ang pang-iinis. Nanatili lang akong nakatingin sakanya. Seryuso at walang emosyon.

Tinalikuran ko na siya. Agad naman siyang lumapit at pumantay sakin sa pagkakatayo.

Silence...

Katahimikan ang namayani sa pagitan naming dalawa. Hanggang sa muli siyang nagsalita.

"Do you really miss her?"

Sa pagkakataong ito, wala ng pang-iinis sa tono ng boses niya.

Nilingon ko siya. Napangiti ako ng pilit.

Yes, I really miss her.

"Why can people stay in your heart, but not in your life?" tanong ko sakanya.

Sumisikip ang dibdib ko sa mga oras na ito. Ayokong ilabas ang mga luha ko. Ayokong magmukhang mahina.

He just tap my shoulder.

"There's no time for drama, Arq. Let's get out of here,we  have to talk about something important"

Then he started to turn around and walk away. I followed him.

Sa mga huling linyang sinabi niya. Ramdam ko ang pagiging seryuso nito. Nararamdaman kong masyadong importante ang mga sasabihin niya.

Nakikita ko ngayon na binabalutan siya nang isang napakalamig na awra.

The sound of our footsteps heard in a marmol flooring and echoed in this room.

Nanatili akong nakasunod sakanya.

We walk towards a black  gigantic door.

As we come out , the dazzling light of the chandelier expose on us. We go downstairs.

"Mr. Vernegon, Mr. Frumore"

An old man , wearing a big eyeglasses and a black suit  carrying a two glasses of fresh blood cope up our attention.

"Lorenzo"tawag ko sakanya na nginitian naman siya.

"Have a drink"iniabot niya saaming dalawa ang dalawang baso ng dugo na nakapatong sa tray, agad naman akong sumimsim doon. Kinuha naman ni Zeid ang baso ng dugo pero hindi siya sumimsim kahit kunti man lang, hawak hawak niya lang ito sa kanan niyang kamay.

Dumiretso kaming dalawa ni Zeid sa isang mahabang sofa at dun umupo. Sumunod naman samin si Lorenzo, bitbit parin ang tray . Nanatili siyang nakatayo sa gilid ng sofa.

"So what is that important thing na pag-uusapan natin?" pagsisimula ko.

Binitawan niya ang baso ng dugo at ipinatong yun sa mesang nasa harapan niya. Kinuha niya ang isang piraso ng sigarilyo sa loob ng kahang nakapatong sa lamesa. Sinindihan niya ito gamit ang lighter na nakapatong din sa lamesa. Nag simula siyang humithit.

"Am I cool?". tanong niya sakin habang bumubuga ng usok ng sigarilyo.

Wtf?!akala ko ba seryuso na siya.

"Smoking doesn't make you cool Zeid, it makes you look like a fuckin chimney" inis kong sabi sakanya, habang patuloy siya sa pagbuga ng usok ng sigarilyo.

Bigla naman siyang natawa sa sinabi ko.

Damn it! Now, if he had no time for drama , well I don't have time for this kind of fucking jokes.

Maya't maya pay inilagay niya sa ashtray ang sigarilyo niya kahit di pa ito nauubos. Matapos nun ay nilingon niya si Lorenzo at sinenyasang umalis muna.

Nag vow muna si Lorenzo sa harap namin at tsaka umalis.

"I want to talk to you, about Svana"

(pronounce as *si-va-na)

About Svana?

"I just wanna help you"sumeryuso na naman ang mukha niya. Nararamdaman ko rin ang sinseridad doon.

Sa mga oras na ito, bigla akong naguluhan sa mga sinasabi niya.

I'm really confused, different questions is running on my mind now. Binitawan ko ang baso ko at ipinatong yun sa mesa. Naguguluhang tiningnan ko siya. Nanatili pa rin siyang nakaupo.

"You want to help me?for what?"hindi ko na mapigilang hindi magtanong.

Tumayo siya at seryusong  humarap sakin.

"Alam ko ang gusto mong mangyari, at alam ko ring di mo alam kung pano ito maisasakatuparan"

"What?!"

"You want to resurrect her, you want to resurrect Svana".diretsong sabi niya na ikinagulat ko. Agad kong iniiwas ang tingin ko sakanya at tumayo. Tinalikuran ko siya.

Pano niya nalaman?

Bakit niya sinasabi ang mga bagay na to?

Nanatili akong nakatalikod sakanya at di siya nililingon.

"Let's end this nonsense conversation"mahinahong sabi ko sakanya.

"Hindi ako pumunta rito para lang sa walang kwentang usapan Arq, pumunta ako rito para tulungan ka"

Ramdam ko mula sa likod ko ang pagpipigil niya ng galit sa mga salitang binibitawan niya.

"I know you really love her, and I know you really want her to come back"

Yes, I really want her to comeback.

"Whenever , I try to talk, I feel like my thoughts don't matter to you, so I wind up just shutting myself. You are looking for answers to questions that you don't know...and here I am, as your friend I want to help you" pagpapatuloy niya.

Bumuntong hininga ako at nilingon siya.

I have no choice,

Gusto ko rin malaman ang paraan,

a way to resurrect Svana, to resurrect the woman I love...

Saktong pagharap ko sakanya ay nagtama ang paningin namin ni Zeid. Makikita mo sa mga mata niya ang pagiging desidido sa mga sinasabi niya...

na tutulungan niya ako...

Now, I made my decision,
Gusto kong malaman ang mga nalalaman niya.

Matagal na panahon ng gusto kong makasama siya.

Matagal  na panahon na rin ang ginugol ko para alamin kung ano ang paraan para bumalik siya, pero walang nangyari...

I don't want to start this with a beautiful hello and end with a painful goodbye.

I don't wanna see her anymore, inside a coffin, lying on a bed of roses, closed eyes and breathless.

I let out a heavy sigh once again.

"Then fine, let's talk this outside"

Ako na ang unang naglakad papalabas ng bahay. Ramdam kong nakasunod naman siya sakin.

Pagkalabas naming dalawa, ay agad kaming pumunta sa rooftop. We don't use stairs , but we jump from a height.
Hindi na kami nag - aksaya pa ng oras para umakyat pa gamit ang hagdan. Co'z we vampires have the ability to jump from a certain height in just a second.

Pagka-akyat namin ay agad bumungad at dumampi sa mukha namin ang malakas na ihip ng hangin.

Dumagdag pa ang malakas na liwanag na nanggagaling sa bilog na buwan.

Hindi na ako magpapa ligoy-ligoy pa, desperado na akong malaman ang paraan.

"Tell me everything"

Ilang sentimetro ang layo namin sa isa't Isa. Nanatiling nakapokul ang atensyon niya sa buwan. Tinatangay rin ng hangin ang iilang hibla ng buhok niya sa kanyang noo.

"Buhay ang may kinalaman dito..."pagsisimula niya."kaya buhay rin ang kapalit..."

Nanindig ang mga  balahibo ko sa mga huling salitang binitawan niya. Alam ko ang gusto niyang sabihin, pero gusto kong mangagaling Yung mismong naiisip ko sa bibig niya.

"Direct to the point Zeid"

"You have to kill"

You have to kill

You have to kill

You have to kill

The sound of her voice echoed on my ear.

That's it. Tama yung naiisip ko kanina.

Pero hindi ito ang inaasahan kong paraan.

This is so much brutal.

Yes we're vampire, but we're not the vampires of the old civilization.

When were starving , being thirsty, we are not the vampires who kill people to drink their bloods.

Yes, we drink blood , but not in  humans,  ibig sabihin nun ay hindi nangagaling sa tao ang dugong iniinom namin kundi sa dugo ng hayop. Funny? Pero yan ang totoo.

Dahil isang kapangahasan saming mga uri ng bampira ang pumatay ng tao. Isa itong paglabag sa batas at panghihimasok sa mortal na mundo.

Hindi pa rin maalis sa isip ko ang sinabi ni Zeid..

Why do I have to get someone's life?

"Wala na bang ibang paraan?"

"Wala na... "tipid na sagot niya.

Oh...this is so disgusting.

"Gusto mo ba talagang , bumalik si Svana ?"tanong niya sakin.

Napatango  na lang ako sakanya.

"Hindi mo ito gagawin para sa sarili mo lang, gagawin mo to para sainyong dalawa. Alam kong gustong gusto mo na siyang makasama Arquille!..Now this is the right time"

"But why do I have to kill someone?!"

Pareho na kami ngayong nagtataasan ng boses.

"Dahil buhay niya ang magiging  kapalit sa muling pagbuhay ni Svana, you need a humans virgin body and  blood"

Napahinto ako sa isang salitang nabanggit niya.

Virgin?

"What do you mean by virgin?... A woman?"

"Yes ...so you have to kill someone, wala ng ibang paraan. This is all , and you have to choose kung gusto mo pang makasama siya ng matagal o hayaan na lang siyang patay habambuhay"

Hindi pa ako naniniwala sa mga sinasabi niya.

"Totoo ba tong mga sinasabi mo?"

"Yes, at hindi ako mag-aaksaya ng panahon para sabihan ka ng mga kasinungalingan, you know me Arq, hindi ako sinungaling "

Sana nga totoo yang mga sinasabi mo.

"Pero alam nating dalawa, na isa itong paglabag sa batas, ang pagpatay ng tao...Alam nating dalawa na kung sino man ang malalamang pumatay ng tao , ay paparusahan ng pinakasuperyor na pinuno ng mga bampirang kauri natin" pagpapaliwanag ko.

"Alam ko, Kung magkataon mang maisagawa mo na ang lahat , ay hindi lang ikaw ang mapaparusahan"

Naguluhan ako sa mga katagang sinabi niya.

Maya't maya pay may dinukot siya sa likuran niya...

Isang luma't makapal na libro...

Vampira's Sekretos Elfivis

Basa ko sa sulat sa ibabaw ng libro.

Kaninong libro iyan?

"What do you mean by this?, At kaninong libro yan?"

"Andito ko nakuha ang impormasyon ..."

"Just answer my damn question Zeid! Saan mo nakuha ang librong yan?!"

Iba talaga ang kutob ko. Alam kong hindi lang basta basta ang librong hawak ng kamay niya ngayon.

Hindi ko na mapigilang hindi siya sigawan.

He just give me a sarcastic smirk.

Nababaliw na ba siya?

"You don't have to worry about me, kayang kaya ko tong I handle, besides hindi ako kailanman natakot sa kung sino mang nagmamay ari ng librong ito, ang mas isipin mo ngayon, yung mga sinabi ko sayo...pag-isipan mong lahat ng yun...wala ng ibang paraan...co'z it's the question between being alive or forever breathless. Bye"

Sa isang iglap ay nawala na siya sa paningin ko. Umalis na siya at iniwan ang mga tanong sa isip ko.

Napaupo na lang ako at pinagmasdan ang buwan.

Wala sa sariling napasambit na lang ako sa sarili ko...

"Kung wala ng ibang paraan, wala na akong magagawa. I will do everything to bring you back. I've waited for this long enough, it's time. I promise we will be together again Svana"