Zaya hervond de energie om recht te staan en wou haar vriend Buster al gaan zoeken, want die had ze niet meer gezien.

Kleine fragmenten van de laatste keer dat ze hem gezien had, flitsten door haar hoofd. Ze kon zijn blinkende metalen plaat op zijn kop en zijn lange oren nog perfect herinneren.

Waar zat dat konijn? Normaal was hij nooit ver van haar verwijderd.

Ze liep een paar stappen rond, en zag toen een half oor en een stuk van zijn buik en achterpoten, verborgen onder het zand. Geschrokken hurkte ze naast hem neer. 'Oh, arme Buster!'

Ze veegde snel het zand weg dat op hem lag. Al snel had ze hem uitgegraven en lag hij levenloos op de grond. Haar eerste gedachte was dat hij dood was, maar dat zou niet mogelijk kunnen zijn, aangezien hij half robot was. Normaal zou hij meteen moeten reageren. Hij was zo geprogrammeerd dat zijn systeem het van het sterfelijke konijn zou overnemen. Maar nu reageerde zowel het deel konijn als het deel robot niet.

Zaya wist meteen dat dit een slecht teken was.

'Buster?' vroeg ze zacht.

'Buster?' probeerde ze nog eens, terwijl ze het konijn zachtjes schudde. Ze draaide hem voorzichtig om en kwam tot de schokkende ontdekking dat het metalen deel rond zijn oog eruit was gegaan. Het hing alleen met één enkel draadje nog vast aan de rest van zijn kop.

Zaya kon nu eigenlijk letterlijk in zijn hoofd kijken. En wat ze zag, bevestigde haar eerdere gedachte dat ook een deel van zijn hersenen was vervangen. De plaats waar normaal zijn hersenen zouden moeten zitten, zat nu een metalen constructie.

Hoe langer ze naar hem keek, hoe zieliger ze het vond om haar vriend zo te zien.

Ze ontdekte even later ook dat een schroefje van één van zijn achterpoten eruit was gegaan en het plaatje een beetje loshing. Ze wist dat het schroefje niet zo moeilijk zou zijn om te repareren, maar het deel van zijn hoofd was een ander verhaal. Ze wou zijn intelligentie niet beschadigen, en daarom leek het haar beter om er niet aan te komen.

~~~

Ze liet het konijn even alleen boven liggen, terwijl ze naar beneden rende om haar gereedschapsdoos te gaan halen.

In haar vrije tijd was Zaya vooral bezig met dingen maken. Ze hield ervan om dingen uit elkaar te halen, of om ze juist te repareren. Zo had ze al een paar automatische robotjes gemaakt, en zelfs een zandrover, maar die viel al snel uit elkaar omdat ze een foutje had gemaakt.

Ze werkte er nu al dagen, weken aan om ervoor te zorgen dat het eindelijk perfect zou zijn. Vaak gebruikte ze de mechaniek die Buster ook had, maar die bekeek ze alleen wanneer ze hem, zo stiekem mogelijk, op slaapstand zette. Hij had het gelukkig nog nooit gemerkt.

Ze kwam bij haar werkplaats aan, die naast het huis stond. Het was een plaats waar allerlei prototypes stonden die Zaya ooit had geprobeerd te maken, maar die dan toch niet goed gelukt waren. Ze liet ze er altijd staan, voor het geval ze ze ooit nog kon gebruiken.

De plaats was enkel overdekt met een groot doek, dat nu door de storm er half af was geblazen. Een paar van haar toestellen waren ook omgevallen.

Ze liep rechtstreeks naar een klein kastje, dat gek genoeg nog rechtstond, en haalde haar gereedschapsdoos van het plankje. Ze rommelde er even in om te controleren of er wel de juiste spullen in zaten, en liep toen terug naar hun huisje.

Het huis was door de storm redelijk hard aangetast. Hier en daar hingen planken los, of ze waren er zelfs uitgeblazen. Het zou een lange reconstructie worden, dat wist ze nu al.

Snel liep ze de trap op, waarbij er een paar planken kraakten toen ze er met haar voet op ging staan.

Toen ze boven kwam, lag het konijn nog op dezelfde plek als toen ze de ruimte had verlaten.