PROLOGUE

NAKATUKOD ang aking dalawang braso sa kama habang nakahawak ako nang mahigpit sa kaniyang ulo at sinusubsob ko siya sa aking pagkababae

“D-Damn, b-baby, suck it up!” I moaned as my eyes widened with so much pleasure. It’s a strange pleasure that I just experienced, a pleasure that I’m sure I’ll be looking for, having sex with a woman of the same gender as mine.

The lust I feel only intensified when she licked my pussy at the same time as she squeezed my breast. “Y-Yeah, ugh! Rub it more, b-baby!” My moaning echoed throughout the room while she was busy pleasuring me with her tongue and hands.

Napabuga na lamang ako ng hangin at sinamaan ko siya ng tingin nang bigla niyang itinigil ang kaniyang ginagawa. “Jamel, I think it’s time for you to experience how good it feels to put my finger inside your pussy!” she said in a seductive voice. She even showed me her ring finger. “I’ll start with one!”

“Fuck!” Napasigaw ako nang bigla niyang ibinaon ang kaniyang isang daliri sa aking kuweba kasabay ang pagtulo ng aking mangilan-ngilang luha dahil sa sakit na dulot niyon. “M-Masakit, w-why did you enter without my consent? I-I’m not . . . p-prepared,” nauutal na reklamo ko habang kagat ko ang aking pang-ibabang labi, ngunit nginitian niya lamang ako.

“Masakit sa una, masarap sa gitna, at lalo na sa huli!” she said at the same time she slowly put her finger in and out of my pearl. “See? Masarap, ‘di ba?”

Hindi ko alam ngunit bigla akong napatango kahit na may mumunting sakit akong nararamdaman. “Oh, S-shit, ugh . . . Aneziah . . . Ah!” Hindi ko na alam ang sasabihin ko sa pinaghalong nakakakiliti, mahapdi at masarap na pakiramdam.

“Please, moan my name, I want to hear that!”

“U-ugh, Aneziah!  Fuck, ang . . . s-sarap!”

“Kanino ka lang, Jamel?”

“S-Sa iyo lang, A-Aneziah!”

Habang pabilis nang pabilis ay mas lalong sumasarap, sa sarap niyon ay napapaiktad ako at napapasabay sa kaniyang mga galaw. Her hands seem to have magic that makes me horny and captivates my femininity.

“Ugh, f-faster, d-deeper!” I moaned loudly again when she inserted two fingers, she accompanied it by licking my pearl, causing me to moan even more with pleasure.

Kasabay nang pagtulo ng mga pawis mula sa aking noo’t buong katawan ay nag-unahan din sa pagbagsak ang aking mga luha. Hindi iyon luha ng kasiyahan o nasasaktan sa pisikal kun’di isa iyong luha ng sakit na nagmumula mula sa aking puso.

Ito na ang una’t huling beses na gagawin namin ito, ito na rin ang huling beses na makikita namin ang isa’t isa. Pinipigilan kong mapahagulgol habang kami’y nagtatalik, nararapat lamang na damhin ko muna ang mga sandaling kasama ko pa siya.

After what we did, I quickly put on my clothes and looked at her seriously. Hindi ko alam kung paano ko sisimulan ito, pagkatapos kong makipagtalik sa kaniya ay ganito ang gagawin ko. Parang ang magiging  dating nito sa kaniya’y katawan lang ang siyang habol ko. Pinigilan ko ang pagbuhos ng aking luha kahit na gusto na nitong kumawala mula sa aking mga mata, sobrang sakit sa puso.

“I’m breaking up with you.”

Nagising lamang ako sa tamang wisyo nang nabalot ng hiyawan at indakan ang concert ko sa Mall of Asia, sa malawak na entabladong aking kinatatayuan ay tanaw na tanaw ko ang maraming tao na nakapaligid sa akin. Ang iba’y may hawak na banner at tarpaulin na nakaimprenta ang aking larawan at pangalan. I’m used to this scene, but it’s still heart-warming that so many people admire and support me. But on the other side of my heart, I’m only looking for one person: her caresses, hugs, and the warmth of her tongue that touches my cave and her fingers that also dig inside it, I miss all of that.

“Mahal kita, Jamel!”

“Humataw ka rin sa harapan ko, Jamel!”

“Go, sexy Jamel!”

I just smiled at their repeated shouts. Isang ngiti na kulang, isang mapagkunwaring ngiti. I held back my tears and focused my attention on my supporters.

Tumugtog ang simula ng kantang ‘When scars become art,’ kung kaya’t pinosisyon ko na ang aking mga binti’t katawan sa ayos at tamang tindig habang ang aking isang kamay ay nakaturo sa ibaba, samantalang ang isa naman ay nasa itaas. Kasabay nang malalakas at nakakagana nilang mga sigaw ay malumanay kong iginalaw ang aking katawan habang sumasabay ako sa ritmo ng makabagbag damdaming awitin.

Totoo nga ang sinabi nila na kapag gusto mo ang ginagawa mo ay magiging masaya ka kahit na iyon ay nakapapagod, ‘yan ang nararamdaman ko noong bago pa lamang ako sa Showbiz industry pero ngayon hangga’t may tao kang inaalala ay hinding-hindi ka magiging masaya, sobrang bigat sa dibdib, napakasakit sa puso.

This stage is my second home, here I also pour out my emotional feelings. Akala ko kapag natupad ko na ang pangarap ko ay magiging ayos na lahat, ngunit hindi pa rin pala dahil may mga tao kang kailangang isuko para sa mga hangarin mo. You have to choose between the two, love or dreams?

Tandang-tanda ko pa noong mga panahon nagsisimula pa lamang ako sa pagsasayaw, masaya na ako na sinusuportahan ako ng aking mga mga magulang at noong milyon-milyong tao na ang humahanga sa akin ay hindi ko maiwasang maiyak. It was worth all the effort and hardship I had. That’s the opposite of what I feel right now because no matter how many people support me, even if they double the number of my fans, that will never be a solution to relieve the pain and suffering in my heart. Parang iyong kanta na sinasayaw ko ngayon, isang awiting tagos na tagos sa puso ko ang bawat linya.

‘Cause I wanna love you for good,

For good or for bad,

When times get sad,

And when we fight,

And I wanna love you for good,

For good or for bad,

When you make me mad,

‘Cause you're the love of my life. ~

Minahal ko siya kahit na matagal ng walang kami. Minamahal ko pa rin siya kahit hindi niya alam. Ganiyan naman talaga magmahal, ‘di ba? Na kahit sobrang sakit na patuloy mo pa rin iyong mararamdaman. Ilang beses ka mang lumuha, humagulgol o malugmok sa kalungkutan ay ’di mag-iiba ang nararamdaman mo para sa taong mahal mo.

Tagaktak ang mga pawis sa aking buong katawan at hingal na hingal nang natapos ko ang sayaw, ngunit napako ang aking paningin sa isang babaeng may hawak na megaphone sa kumpulan ng mga audience. Paulit-ulit niyang isinisigaw ang aking pangalan.

Nangibot ang aking labi’t natutulala lamang na napatitig sa kaniyang maamong mukha, ang taong matagal ko nang gustong makita.

“Jamel, gusto kita... gustong-gusto kita!” She smiled as she shouted that line. Nang makita niya na nakatingin ako sa kaniya ay kaagad siyang natigilan habang namumula.

We locked our eyes on each other. Ngunit kaagad na napawi ang masayang pakiramdam na sumasakop sa aking buong sistema nang dahan-dahan siyang naglaho sa aking paningin.

Wala siya, isa lamang iyong likha ng aking imahinasyon. Dahil kahit anong gawin ko ngayon, kahit anong pilit ko na ibalik ang nakaraan ay hinding-hindi na iyon mangyayari.

When our paths crossed, me as your idol and you as my avid fan, a lot changed in our life. I’m sorry, I gave you up, I apologize for choosing my dream over you. Nagsisisi ako.

I wiped the tears that came from my eyes and sat on the floor of the stage, which surprised the people who were here and the organizer of the show. Every day my conscience haunts me, every day I am hurt by her loss.

Now how,

How will I move on?

You taught me how to love again,

And now you're gone,

And how,

Will I bear the pain?

I guess for now I leave these flowers here,

At your grave. ~

I extinguished the blazing fire of our love for my blossoming dream, and now I am enveloped in regret for the wrong decisions I chose.

“A-Aneziah!”