A/N: hi Blazers! Patulong naman po. Paki-report niyo naman ang mga pages na 'to sa facebook. They stole my stories SHE'S MINE, EXCLUSIVELY MINE and it's sequel MY POSSESSIVE EX-LOVER. Ito po ang names ng FB pages: Best Love Stories at Story Empire. Thank you in advance.

Nakakawalang gana na ang magsulat kasi nanakawin lang naman. Hindi ko alam kung maganda itong chapter na 'to kasi naiinis ako while writing it dahil sa mga magnanakaw na 'yon. Hay naku! 

NAPAKAGAT-LABI si Charlie nang umalis si Vince sa ibabaw niya at walang imik na nahiga sa tabi niya. Tumitig lamang ito sa kisame at walang anumang emosyon sa gwapo nitong mukha. Hindi niya maiwasang mapalunok at tumahip ang dibdib. Kinabahan siya bigla sa pagiging tahimik nito. Pa'no kung hindi tanggapin ng binata ang kambal o kaya naman ay hindi ito maniwala sa kanya?

"V-Vince, please say something." lakas-loob niyang sabi sa mahinang boses. Kinakabahan talaga siya. Ito na ang pinakahihintay niyang pagkakataon na masabi ang lahat rito pero hindi niya inaasahang hindi rin pala madali.

"'Wag mo akong paasahin, Charlie." Bumangon siya saka sinalubong ang titig nito.

"Sa tingin mo ba niloloko kita? Pagkatapos ng lahat ng nangyari, sa tingin mo ba gagawa lang ako ng kwento? Para saan?" she asked exasperatedly. "Oo, alam kong dahil sa'kin kaya nasira ang mga pangarap mo at nasaktan kita ng sobra noon pero wala akong dahilan para magsinungaling sa'yo ngayon. Gusto ko lang na malaman mo na ang katotohanan dahil karapatan mo 'yon. Ayaw kong ipagkait iyon sa'yo kahit pa ganito ang sitwasyon natin."

Hindi niya mapigilang tumulo ang mga luha niya pero nagpatuloy pa rin siya sa pagsasalita. Wala na talagang urungan. Kailangan niyang magpakatatag.

"'Di ba sinabi ko naman na sa'yo? Gavril and I never had a relationship other than being friends. 'Yong narinig mo noon na pinag-uusapan namin, mali ang pagkakaintindi mo. Sinasabi lang ni Gavril sa'kin ang magandang balita na magkakaanak na sila ng girlfriend niya. Sinubukan kong magpaliwanag sa'yo pero hindi mo ako pinakinggan at binigyan ng chance. You assumed things right away.

"Pumunta ako sa bahay niyo pagkatapos no'n para sana magpaliwanag sa'yo at linawin ang maling akala mo pero wala na kayo ni Venice. Sabi ng kapitbahay niyo, umalis na raw kayo. Sa loob ng mahabang panahon, pinagsisisihan ko ang naging pagkakamali ko. I'm so sorry kung nasaktan kita sa naging desisyon ko noon. Nang dahil doon, lahat ng pinaghirapan mo ay nawala sa isang iglap lang.

"Binawi nila ang scholarship mo, pati na ang candidacy mo for summa cum laude and worst of all, na-kick out ka pa sa school. I know, kasalanan ko lahat ng 'yon kasi naging makasarili ako at duwag." Hinaplos ng dalaga ang pisngi ni Vince saka masuyo itong tinitigan sa mga abuhin nitong mga mata.

"I'll be honest. Tama ka noon. May nararamdaman nga ako kay Gavril that time. He was my ultimate crush. Siya rin ang napipisil ni papa na mapangasawa ko kaya kahit ilang beses mong hiniling sa'kin na ipakilala kita sa mga magulang ko at mga kaibigan ay hindi kita napagbigyan. Hindi dahil sa nerd ka at mahirap kundi dahil ayaw ni papa na mag-nobyo pa ako ng iba. He prohibited me from entertaining any suitors.

"Naipangako ko rin kay papa na hindi na ako magpapaligaw pa kasi nga naro'n naman si Gavril. Akala ko kasi, siya na talaga. He was my dream guy. He was so perfect for me that I even dreamt of him to be my husband one day. Pero lahat ng mga plano ko ay hindi natupad kasi may girlfriend siya. That was the time that we met. Pero nung naging tayo, natakot ako na malaman ng iba ang relasyon natin. Ayokong malaman nila mama at papa at magalit sila sa akin. Alam ko kasing madi-disappoint sila sa'kin." Ilang segundo ring walang nagsalita sa kanilang dalawa.

"Kaya palagi mo akong itinatanggi sa harap ng mga kaibigan mo? Alam mo ba kung gaano kasakit sa akin sa tuwing itinatanggi mo ako? Nagtiis ako kasi akala ko, hindi ka lang handa no'ng mga panahong 'yon pero deep inside of me, umasa ako na balang araw, ipapakilala mo rin ako at hindi na itatago pa pero ano ang ginawa mo? Ipinamukha mo sa'kin na kahit kailan, hinding-hindi ako magiging sapat para sa'yo. Na malayo ang agwat natin at kahit ano pang pagsisikap ang gawin ko, hindi kita mapapantayan.

"You chose him over me. You didn't even bat en eyelash when you said that I wasn't a part of your dream. Ngayon, inumpisahan mo na rin lang, sabihin mo na sa'kin ang totoo. Did you ever love me back then? Kahit konti ba, may naramdaman ka ba para sa'kin noon?" sa wakas ay nagsalita rin ito pero blangko ang expression ng mukha.

Nanatili lang itong nakahiga habang siya ay nakaupo sa tabi nito.

Charlene drew a deep breath. "Inaamin ko; noong una, wala naman talaga akong feelings sa'yo. I was just drunk when I accepted you as my boyfriend." Naramdaman niya ang paninigas ng katawan nito. "Pero habang tumatagal ang relasyon natin, bigla akong nalito sa nararamdaman ko. May mga sumibol akong feelings para sa'yo na hindi ko maintindihan. Masaya ako kapag kasama kita at hindi ko naaalala si Gavril.

"Natakot ako sa nararamdaman ko kasi ayokong ma-disappoint sina mama at papa sa'kin kaya naman nagdesisyon ako na makipaghiwalay na lamang sa'yo at ipursue ang feelings ko kay Gavril. Binalewala ko ang sinasabi ng puso ko. I thought, mawawala rin ang anumang damdamin ko sa'yo kapag naging kami na ni Gavril.

"I really thought that I was doing the right thing pero na-realize kong mali pala kasi ang nararamdaman ko pala para kay Gavril ay pagtinging kapatid lamang. Malaki ang paghangan ko sa kanya pero hindi kasinglalim ng inaakala ko. Pero huli na ang lahat nang marealize ko lahat ng 'yon kasi nawala ka na sa'kin." Charlene chuckled bitterly and then wiped her tears. Hindi niya alam kung bakit naluluha siya.

Siguro, dahil sa wakas ay nagkaroon na rin siya ng pagkakataon na makausap ng masinsinan si Vince. Mahigit anim na taon siyang kinakain ng konsensya niya. Pakiramdam niya ay nasira niya si Vince at hindi niya mapatawad-tawad ang sarili.

Mabuti na lamang at naging maganda pala ang naging buhay ng binata kasi kung hindi, baka lalo siyang kakainin ng konsensya niya.

Charlene bit her inner cheeks to stop herself from being too emotional.

"Doon ko lang na-realize na ikaw pala talaga ang gusto ko, ang mahal ko, pero dahil sa takot ko at ang agwat ng estado natin sa buhay ay hindi ko pinakinggan ang puso ko. Tama nga ang kasabihan na nasa huli ang pagsisisi kasi dahil sa kagagawan ko, nawala ka sa'kin." Kitang-kita niyang bahagyang umawang ang mga labi ng binata sa gulat.

Napakurap-kurap ito ng ilang beses habang nakatitig sa kanya. Animo hindi itong makapaniwala sa mga naririnig na kataga mula sa kanya.

"Nang malaman kong buntis ako, naging mahirap sa'kin ang lahat pero kinaya ko. Gusto man kitang hanapin at sabihin ang tungkol sa mga anak natin pero hindi ko alam kung saan ako magsisimula. Sa mga nakalipas na taon, si Gavril ang tumulong sa'kin. Lagi siyang nariyan sa tabo ko tuwing kailangan ko siya. Itinakwil ako ng mga magulang ko dahil sobra ko silang nasaktan. Mabuti na lang at nandon si Gavril pati na si lolo para saluhin ako kaya mula noon, dito na ako sa rancho tumira.

"Nang magsimulang magtanong ang kambal kung nasaan ang papa nila, si Gavril ang nagkusang magpakatatay sa kanila. Sinabi niyang siya ang papa nila kasi gusto niyang maging masaya ang dalawa. Sumang-ayon na rin ako kasi nakita ko kung gaano kasaya sina Chase at Chance na may tinatawag silang papa." She forced a smile before she continued.

"Pero nang muli tayong magkita pagkatapos ng mahabang panahon, naisip ko na ayaw ko nang lokohin pa ang mga anak ko kaya sinabi ko na sa kanila ang totoo, na hindi si Gavril ang tunay na papa nila. Syempre, nasaktan sila at umiyak pero naroon din ang kagustuhan nilang makita ang totoo nilang papa. Nagtatanong sila kung sino ba daw ang papa nila. Gustong-gusto ko nang sabihin sa kanila na ikaw pero minabuti kong kausapin muna kita. Ayokong masaktan sila."

His jaw clenched. "Bakit? Sa tingin mo ba, sasaktan ko sila?" matigas ang boses na anito. Napakagat-labi siya.

"Galit na galit ka sa'kin at hindi kita makausap ng matino mula nang magkita tayo ulit tapos kinuha mo pa ang rancho sa'kin. Kahit hindi mo aminin, alam kong naghihiganti ka kaya nandito ka. Dahil doon kaya ako nagdalawang isip na sabihin sa'yo ang totoo kasi baka hindi mo sila matanggap dahil sa galit mo. Hindi rin ako sigurado kung may asawa o kasintahan ka na at ayokong makagulo o makasira ng relasyon." Nakagat niya ang ibabang labi pagkatapos niyang sabihin iyon at nagbaba ng tingin.

"Matatanggap mo ba sila, Vince?" halos pabulong na tanong niya kapagkuwan. Napasinghap siya ng dumantay ang kamay ni Vince sa baba niya at iangat iyon para muling magtagpo ang kanilang mga mata.

"Please, tell me that you're not lying to me right now, Charlie. Anak ko sina Chase and Chance, 'di ba?" tila nagmamakaawa ang binata. Kitang-kita niya ang takot at pagdududa sa mga mata nito.

Mapait siyang ngumiti. "Ganun na ba ako kasama sa paningin mo na hindi mo magawang paniwalaan ako? Kung hindi ka naniniwala, we can do a DNA test. Kung iyan ang magbibi---" bago pa man niya masabi ang nais sabihin ay naputol iyon nang bigla siya nitong hapitin palapit sa katawan nito at buong higpit na yakapin.

Napasinghap siya nang muling magdaiti ang kanilang mga hubad na katawan.

"No. Your words are enough." He pulled away from their embrace and then cupped her face. "Sorry kung hindi ako naniwala agad. Ang hirap lang kasing umasa na naman tapos masasaktan lang ulit. Hindi mo lang alam kung ilang beses kong hiniling na sana ako na lang ang ama ng kambal. Hindi mo lang alam kung anong klaseng torture sa'kin ang araw-araw ko silang nakakasama, thinking na anak sila ng kinamumuhian kong lalaki.

"Now I understand why I felt something weird when I first saw them. Ang gaan-gaan ng loob ko sa kanila at hindi ko maintindihan kung bakit. Kahit anong galit ko sa'yo na ina nila, 'di ko magawang isama sila sa galit na 'yon. Pero nauunawaan ko na ngayon. Lukso ng dugo pala 'yong nararamdaman ko sa mga bata. Hindi mo lang alam kung gaano ako kasaya ngayon. I thought, this was just a wishful thinking pero totoo pala. Tatay na pala ako.

"Pakiramdam ko, gumaan ang dibdib ko. Nawala lahat ng hinanakit ko kasi maling akala lang pala ako. Ako pala ang papa nila Chase and Chance. Gusto ko mang magalit sa'yo kasi hindi mo sinabi agad sa'kin pero naiintindihan ko. Tama ka naman, eh. Mula nang nagkita ulit tayo, hindi man lang tayo nakapag-usap ng maayos." Nagulat si Charlene sa sagot ni Vince.

Napakurap-kurap siya. Hindi siya makapaniwala sa mga narinig na sinabi nito lalo na nang haplosin nito ang kanyang mga pisngi at ngumiti sa kanya ng buong tamis. Napasinghap siya. Goodness! He looked so hot!

"Gustong-gusto ko nang makita ang mga anak natin, Charlie." Punong-puno ng emosyon na anito. Mga anak natin. Ang sarap palang pakinggan na sinasabi nito ang mga katagang iyon.

Kita niya ang pagpipigil nito upang hindi maiyak. Lumundag ang puso niya sa sobrang kaligayahan. Hindi niya inasahan na ganito ang magiging reaction ng binata.

Pati siya ay hindi niya maiwasang maging emosyonal. Kahit pa hindi sinagot ng binata kung committed na ba ito o hindi ay wala na siyang pakialam. Ang mahalaga sa kanya ngayon ay ang kaligayahan ng mga anak. Sa wakas, makikilala na ng mga ito tunay nilang ama.

Unti-unting naglapit ang kanilang mga mukha. Vince was staring at her ever so gently. Bumaba ang tingin nito sa kanyang mga labi bago muling naglapat kanilang mga labi. Pareho silng napaungol. Ang apoy kanina sa pagitan nila ay unti-unti na namang nabubuhay.

At first, the kiss was gentle and loving but as it lasts, it became wild, hot and passionate. Ang mga kamay nila ay nag-umpisa na namang damhin ang katawan ng isat-isa.

"Did you mean what you've said a while ago?" habol ang hiningang tanong ni Vince nang maghiwalay ang kanilang mga labi.

"About what?"

"That you loved me?" natigilan si Charlene pero agad din siyang nakabawi. She rested her forehead against his.

"Bago ko sagutin 'yan, sagutin mo muna ang mga tanong na gumugulo sa isipan ko ngayon."

"Tungkol saan?"

She swallowed hard. "Are you committed right now?" lakas-loob niyang tanong saka unti-unting inilayo ang mukha mula rito.

"No." agad nitong sagot.

Nanlaki ang mga mata niya. "N-No? So, you don't have a wife or even a girlfriend?" umaasang tanong niya. Muli nitong sinapo ang kanyang mukha.

"Wala akong girlfriend o asawa. Sa tingin mo ba, hahayaan kong may mangyari sa'tin kung committed na ako?" ramdam niya ang pagtalon ng puso niya sa tuwa. Hindi siya makapaniwala sa mga nangyayari. Hindi niya akalaing posible pala na mangyari sa kanila ang ganito.

"Oh, Vince." Ungol niya nang dumako ang mga kamay nito sa mga malulusog niyang dibdib at lamasin ang mga iyon.

"I want you again, Charlie." Bulong nito na punong-puno ng pagnanasa. Dumako ang mga mata niya sa tayong-tayo nitong pagkalalaki. Napalunok siya. She could feel hersell getting wet again. Sobra siyang nag-iinit.

"Then take me." ganting bulong niya. Nagningning ang mga mata ng binata. Muli siya nitong maalab na hinalikan. Muling naglagablab ang kanilang mga damdamin.

Napasinghap niya nang muli siyang mapailalim sa maskulado nitong katawan. Wala siyang nagawa kundi ang umungol na lamang nang magsimula ulit itong sambahin ang kanyang katawan.

"Vince, ohhh, Vince." Punong-puno ng pagnanasa niyang daing nang maramdaman niya ang muling pagpasok ng kahabaan nito sa kanyang basang-basang pagkababae. Tila wala nang bukas na sabik na sabik itong nag-urong sulong sa kanyang kweba.

She could feel the unexplainable pleasure as her v*ginal walls squeezed his shaft. Pakiramdam niya ay punong-puno siya at nakakabaliw ang sarap na hatid niyon.

"It's your turn to answer my question to you a while ago, Charlie." Nagawa nitong isatinig habang umuulos sa loob niya ng mabilis. Kahit nahihibang na siya sa ginagawa nila ay nagawa pa rin niyang magsalita. Alam niya kasing bibitinin lang siya nito kapag hindi siya sumagot.

"Y-Yes, Vince. I've loved you then until n-now." Tumigil ito sa paggalaw sa ibabaw niya at pinakatitigan siyang mabuti. Tila hindi ito makapaniwala.

"Y-You love me until now?"

Masuyo niyang sinapo ang gwapo nitong mukha. "Yes, Vince. You're still the one I love. Sana lang ay may lugar pa ako sa puso mo." Ayaw na niyang magsinungaling pa. Matagal na niyang dapat sinabi iyon kay Vince pero nawala siya ng pagkakataon. Ngayong nabigyan siya ng chance, hindi na siya mag-aaksaya pa ng panahon.

He caressed her face while staring at her full of gentleness. Hindi ito sumagot. Akmang magsasalita ulit ang dalaga nang sabik siya nitong hinalikan. Kakaiba ang paraan nito ng paghalik sa kanya sa pagkakataong iyon.

Punong-puno ng pagsuyo na animo ipinapahiwatig nito na may puwang pa rin siya sa puso nito. Muli itong gumalaw. Dahan-dahan lang hanggang sa naging mabilis na at mapusok.

Pasarap nang pasarap ang pag-angkin ng kahabaan nito sa kanya. His thrusts became deperate, fast and hard. The naughty sounds of their love-making intensified the lust and desire that they have for each other.

Kaunti na lang at mararating na ni Charlene ang sukdulan. Mas lalo pang naging mabilis ang mga ulos nito. Bumaba ang mga labi nito sa kanyang dibdib at pinaglaruan ang mga malarosas na korona roon. Lalo siyang nawala sa sarili dahil sa ginawa nito.

"Vince! Oh, ang sarap!" tili niya nang sa wakas ay marating niya ang kanina pa gustong marating. Her body convulsed in so much ecstasy as her p*ssy clamped around his hugeness tightly as if milking him.

"Sh*t, Charlie. Nakakabaliw ka! Ahh!" doon na rin bumigay ang binata. Umulos ito ng ilang beses bago nito isinagad ang sandata sa kaloob-looban niya. Every jet of his essence felt like heaven that she reached another climax.

Nakagat niya ang balikat nito dahil sa tindi ng orgasmong natamo. They were both catching their breaths.

"Oh, I missed you so much. Don't leave me again, mahal. This time, I will never let that happen again. Never." He whispered and then buried his face on the crook of her neck.

Napasinghap si Charlene. Tama ba ang narinig niya? Oh, God! Sana lang ay hindi iyon imahinasyon lang. Tinawag siya ni Vince na mahal! Sumasal ang tibok ng puso niya.

Mahigpit siya nitong ikinulong sa mga bisig nito at pakiramdam niya ay siya na ang pinakamasayang babae sa buong mundo.

Wala na siyang pakialam pa sa iba. Ang importante ay kasama niya si Vince at nakakulong siya sa mahigpit na yakap nito.

"Vince..."

Akma siyang magsasalita nang marinig niyang may nag-doorbell. Umungol si Vince na animo hindi nito nagustuhan ang pagdating ng istorbo.

"Damn. Istorbo." Anito saka hinugot ang pagkalalaki mula sa kanyang pagkababae. Napakagat-labi siya at napaungol dahil sa kiliting hatid niyon.

"I think, that's doctor Dizon. Gusto ko pa sanang pagsawain ang mga mata ko sa pagtitig sa katawan mo pero ayoko namang makita ka niyang nakahubad. Let's better get dressed." Hindi niya mapigilang mapangiti sa saya lalo na nang ito mismo ang nagdamit sa kanya.

Kahit pa marami pang uncertainties sa pagitan nilang dalawa ay kinalimutan na niya iyon. Ayaw niyang masira ang kaligayahang nadarama niya.

Nang sa wakas ay natapos silang magbihis, pumunta ito sa gate upang papasukin si doctor Dizon. Habang nilalapatan nito ng pangunahing lunas ang paa niya ay nasa tabi niya ang binata. His arm was over her shoulders.

"Mas maganda na dalhin natin si Ms. Azaria sa hospital ngayon, Mr. Aragon, para makita kung may fracture siya para malapatan ng karampatang lunas."

"Sige, doctor Dizon." Sang-ayon ni Vince. Ganun nga ang ginawa nila. Dinala siya ng binata sa pagamutan. In-x-ray ang paa niya at nakahinga siya nang maluwag nang wala namang nabaling buto. Na-sprain lang siya ng kaunti.

Binendahan siya ng doctor saka pinauwi rin. Ingat na ingat ang binata sa kanya habang inaalalayan siya nito.

"I'm so excited to go home." Napatingin siya sa maaliwalas na mukha ni Vince nang marinig niyang sinabi nito iyon.

"Why?"

"Because I want to see our kids as soon as possible. For sure, nasa bahay na sila ngayon. Damn, ilang araw ko na silang kasama pero pakiramdam ko, ngayon ko lang ulit sila makikita." Kita ang pagkasabik sa mukha nito.

Napangiti siya. Ang saya-saya niya. "Sa tingin mo, matatanggap kaya nila ako bilang ama?" pagpapatuloy nito.

Ginagap niya ang kamay nito. "I'm sure, they will." Pagbibigay assurance niya. To her surprise, dinala nito ang kamay niya sa bibig nito at mausyong hinalikan iyon. Lalong napuno ang puso ni Charlie ng kaligayahan at naisip niya na sana, ito na ang umpisa ng bago nilang simula at wala nang makakasira pa. 

****

Naku, tinawag ni Vince si Charlie na mahal. Mahal pa nga kaya niya si Charlie?

Matatanggap kaya ng mga bata si Vince bilang ama?

Happy family na kaya sila pagkatapos nito? ABANGAN!

COMMENT, VOTE, SHARE & FOLLOW