*Pół roku później*
Katia opiekowała się swoją córką, podczas gdy jej mąż Andriej był w pracy. Niemowlę spokojnie bawi się swoimi pluszakami na dywanie. Kiedy przychodzi pora karmienia, Oksana grzecznie wszystko zjada i zasypia w swoim łóżeczku. W czasie drzemki obudziła się tylko raz, ale jej mama szybko ją uspokoiła i dziewczynka poszła spać dalej. Kiedy nadszedł wieczór, a co za tym idzie pora kolacji, Katia zaczęła martwić się o ukochanego. O tej porze zwykle był już w domu. Po jakimś czasie rozległo się głośne łomotanie do drzwi. Katia poszła je otworzyć i zobaczyła dwóch umundurowanych mężczyzn.

- O co chodzi? - pyta.

Jeden z nich przykłada do jej głowy broń i zmusza ją do wejścia do domu. Drugi zamyka drzwi.

- Czego chcecie? - pyta przestraszona Katia.
- Pozdrowienia od generała Dreykova - mówi jeden z mężczyzn i pada strzał.

Czarnowłosa pada martwa na podłogę. Drugi z mężczyzn obchodzi dom i otwiera drzwi do pokoju dziecięcego. Dostrzega śpiącą w łóżeczku Oksanę. Wyciąga ją z łóżeczka i przynosi do towarzysza.

- Patrz co mam - mówi pokazując na śpiącego malucha.
- No proszę, proszę - mówi drugi z mężczyzn - ktoś tu miał córkę.

Zabierają śpiącą małą i wsiadają do samochodu. Parę godzin później sąsiadki odkryją martwe ciało Katii Kuznetsovej, a współpracownicy znajdą ciało jej ukochanego, Andrieja Petrova. Tymczasem samochód jedzie w stronę Moskwy. Po chwili Oksana budzi się i zaczyna płakać ze strachu przed ciemnością i nieobecnością mamy.

- Cicho - mówi jeden z mundurowych.

Dziewczynka względnie się uspokaja. W końcu samochód zatrzymuje się i mundurowi wysiadają z niego wraz z Oksaną. Podchodzą do kontenera i otwierają go. Przebywające tam już dziewczynki krzyczą. Żołnierz szybko je ucisza, a drugi z nich kładzie na kolanach jednej z dziewczynek, Oksanę. Po czym wychodzi, a kontener się zamyka. Dziewczynka odruchowo obejmuje niemowlaka. Po jakimś czasie coraz więcej dziewczyn znajduje się w kontenerze. Przebywają tam jeszcze przez kilka godzin aż słyszą głosy strażników i dźwięk otwieranego kontenera. Starsze dziewczynki krzyczą, ale żołnierze szybko je uspokajają. Każą im po kolei wychodzić i ustawiać się pod ścianą. W trakcie tej czynności część dziewczyn zostaje rozdzielona. Niektóre z nich zauważają stojącego przy aucie wąsatego mężczyznę. Ten wskazuje na parę dziewczyn, w tym Oksanę i te dziewczyny lądują na pace jakiejś ciężarówki. Obok Oksany siedzi tam też dziewczynka, która jeszcze chwilę temu trzymała ją na kolanach. Po pewnym czasie ciężarówka rusza. Po bliżej nieokreślonym czasie, dojechała na miejsce. Przed nią stał wysoki budynek, coś jakby szkoła baletowa. Żołnierze "pomagają" wysiąść dziewczynkom, przekazując maluchy opiekunkom, a te trochę starsze - siwowłosej kobiecie. Oksana trafia w ręce jednej z opiekunek, która prowadzi ją do jednego z pomieszczeń. Okazuje się być ono skrzydłem szpitalnym. W tym właśnie skrzydle wszystkie malutkie dziewczynki są badane przez lekarzy. Oksana zostaje położona w małym łóżeczku. Pochyla się nad nią kobieta w białym kitlu lekarskim. Identyfikator głosi, że jest to doktor Raskolnikov. Bada małą przez dość długi czas, aż w końcu ogłasza koniec badań i opiekunka przenosi Oksanę do innego pomieszczenia. Znajduje się tam wiele łóżeczek dziecięcych. Kładzie Oksanę w jednym z nich i wychodzi. Po chwili pozostałe opiekunki robią podobnie z innymi dziewczynkami i koniec końców w pomieszczeniu zostaje 20 dziewczynek w wieku od 5 miesięcy do 2,5 roku.