Δε μπορώ να σταματήσω να τον κοιτάω στα μάτια, το ίδιο και εκείνος ή τουλάχιστον αυτό νομίζω, είναι πιο διακριτικός από εμένα. Εγώ νιώθω να έχω ιδρώσει ολόκληρη, η ανάσα μου βγαίνει λαχανιασμένη σα να έτρεχα χιλιόμετρα, το στομάχι μου έχει ένα σφίξιμο και ολόκληρο το κορμί μου φλέγεται. Το μυαλό μου παίζει περίεργα παιχνίδια ακούω συνέχεια τη φράση "ταίρι μου", αισθάνομαι σα να είναι δίπλα μου και όχι απέναντι μου, να μου ψιθυρίζει στο αυτί "δική μου" και οι τρίχες στο σβέρκο μου ανατριχιάζουν από την ηδονή της σημασίας.
Έχω αντικρουόμενα συναισθήματα από τη μία τη γαλήνη και την ολοκλήρωση σα να γύρισα επιτέλους σπίτι μου μετά από χρόνια που ήμουν χαμένη και από την άλλη τον πόθο που φουντώνει μέσα μου.

Δε ξέρω τι μου συμβαίνει αλλά πρέπει να συνέλθω, πρέπει να φύγω το συντομότερο δυνατόν από εδώ μέσα. Τραβάω με δυσκολία το βλέμμα μου από πάνω του και κοιτάω στο πάτωμα μπροστά προσπαθώντας να επαναφέρω την αναπνοή μου στα φυσιολογικά της. Εικόνες με εμένα και εκείνον εμφανίζονται σαν όραμα στο μυαλό μου, εικόνες όπου εγώ και εκείνος τρέχουμε μαζί, κάνουμε έρωτα σαν άνθρωποι αλλά και σαν λύκοι. Είμαι σίγουρη ότι τα μάτια μου έχουν διεσταλεί από τη φωτιά που καίει μέσα μου για ένα άγγιγμα του. Κλείνω τα μάτια σε άλλη μία απέλπιδα  προσπάθεια να επιβάλω στον εαυτό μου να ανασυγκροτηθεί όταν στο μυαλό μου ακούω τη φωνή του σα μελωδία, μπάσα και ερωτική.

"Ηρέμησε, είναι η έλξη! Η μητέρα Σελήνης μας επέλεξε για ταίρια, δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία από αυτή"

Η συνειδητοποίηση με χτυπησε σα χαστούκι, σηκώθηκα από τη θέση μου και έφυγα τρέχοντας από το στάδιο σα δαιμονισμένη. Κάποια στιγμή σκόνταψα κιόλας αλλά δε γύρισα να δω αν με κοιτούσαν, είμαι σίγουρη ότι είχα προκαλέσει αυτό το οποίο αντευχόμουν μέχρι πριν λίγο, είχα προσελκύσει όλα τα βλέμματα πάνω μου και είχα ρεζιλευτεί αλλά ήταν το τελευταίο που με ένοιαζε αυτή τη στιγμή.
Μέσα στο μυαλό μου άκουγα τη μεθυστική φωνή του να με ρωτάει "Πού πας; Μείνε μαζί μου", αλλά έπρεπε να αντισταθώ κόντρα σε όλες μου τις παρορμήσεις. Δε ξέρω αν κατάφερα να  μπλοκάρω τη φωνή του ή αν έφταιγε η απόσταση που είχα βάλει πλέον ανάμεσα μας αλλά σταμάτησα να τον ακούω μόλις έβαλα μπρος το αμάξι.
Στο δρόμο έτρεχα σαν κυνηγημένη, δύο φορές παραλίγο να χάσω τον έλεγχο του αυτοκινήτου αλλά και τις δύο φορές έστριψα τελευταία στιγμή πριν συγκρουστώ, την πρώτη με ένα δέντρο και τη δεύτερη με ένα τοίχο.

Συνεχώς σκεφτόμουν ότι δε μπορεί να μου συμβαίνει αυτό, ότι έβλεπα εφιάλτη και θα ξυπνούσα από στιγμή σε στιγμή, δε το έζησα εγώ αυτό πριν από λίγο. Μπορεί και να το πίστευα τελικά αν δεν ένιωθα ακόμα την παρόρμηση να γυρίσω πίσω και να τον διεκδικήσω μέχρι να με κάνει δική του. Αλλά για όνομα της Σελήνης είναι διεκδικητής ηγέτης, είναι απόγονος μίας από τις δέκα αρχαίες οικογένειες, είναι αρραβωνιασμένος με τη ξαδέρφη μου και γώ είμαι εγώ. Η Ίριδα Παππά ξεναγός σε τουριστικό γραφείο της Μάλτας, ορφανή, εξορισμένη από την οικογένεια Λεονταρίδη επειδή είμαι μισή άνθρωπος, μοναχική, δε ταιριάζω πουθενά γιατί δεν ανήκω εξ ολοκλήρου σε κανέναν από τους δύο κόσμους.

Έφτασα στο κατάλυμα μου μέτα από μόλις δέκα λεπτά εξαιτίας της ταχύτητας με την οποία έτρεχα. Όταν έκλεισα την πόρτα πίσω μου γλίστρησα πάνω της και άρχισα να κοπανάω το κεφάλι μου φωνάζοντας:
"Γιατί; Γιατί έπρεπε να συμβεί αυτό;"
Πέρασα αρκετή ώρα σ'αυτή την κατάσταση όταν επιτέλους συνήλθα και αποφάσισα ότι τέλος η μεμψιμοιρία, ότι έγινε έγινε θα μείνω μακριά του όσο διαρκούν οι αγώνες. Πόσο δύσκολο να 'ναι; Είναι υποψήφιος άλλωστε, έχει άλλα πράγματα στο μυαλό του και θα προσπαθήσω να απεμπλακώ όσο πιο γρήγορα γίνεται για να φύγω. Στην ανάγκη δε θα ξεμυτίσω από αυτό το σπίτι μέχρι να έρθει η ώρα να εγκαταλείψουμε το νησί.

Μ' αυτές τις σκέψεις έπεσα για ύπνο, έναν ανήσυχο ύπνο γεμάτο από εκείνον, τον Αλεξάντριους Ιβάνοβ.
Το πρωί όταν ξύπνησα συνειδητοποίησα ότι δεν είχα ξεβαφτεί το βράδυ, το μόνο που είχα κάνει είναι να βγάλε τα ρούχα μου και να μείνω με τα εσώρουχα, δεν είχα το κουράγιο να ψάξω για πυτζάμες, δε με ένοιαζε κιόλας, μόνη μου μένω, μακριά από όλους κα από όλα. Όταν με είδα στον καθρέφτη του μπάνιου δε με αναγνώρισα, είχα πασαλειφτεί από το μακιγιάζ αλλά κυρίως οι μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια μου φανερώνουν τον ανήσυχο ύπνο μου και το πόσο κουρασμένη αισθάνομαι. Αφού ξεβάφτηκα, έκανα την πρωινή μου ρουτίνα και ένα ντους για να συνέλθω, με την πετσέτα γύρω από το σώμα μου κατέβηκα στην κουζίνα για να φάω κάτι, από χθες έχω να βάλω κάτι στο στόμα μου. Ξαφνικά ακούω από πίσω μου μία φωνή.

"Αν ήξερα ότι θα είχα τέτοια υποδοχή θα είχα φροντίσει να έρθω νωρίτερα"

Πετάχτηκα από τη τρομάρα μου και όταν γύρισα να αντικρίσω τον ιδιοκτήτη αυτής της φωνής, έπεσα πάνω στο στιβαρό στήθος του Αλεξάντριους Ιβάνοβ, δεν είχα καταλάβει ότι είναι τόσο κοντά μου. Από αυτή την απόσταση φαίνεται ακόμα πιο ψηλός και αρρενωπός, η ομορφιά του με θαμπώνει ενώ τα πράσινα μάτια του όμοια με σμαράγδα είναι πλαισιωμένα με μακριές, μαύρες βλεφαρίδες που με παρατηρούν τόσο έντονα που με αποσυντονίζουν. Σα να με έλουσε κάποιος με κρύο νερό συνέρχομαι και βάζω μία απόσταση ασφαλείας μεταξύ μας για να καταφέρω να σχηματίσω μία σωστά ολοκληρωμένη πρόταση.

"Ξέρεις στα μέρη μου δε συνηθίζουμε να εισβάλλουμε έτσι απροειδοποίητα στο χώρο κάποιου και τώρα με συγχωρείς αλλά θα πρέπει να ντυθώ"

Δε γνωρίζω πως καταφέρνω να δείχνω τόσο ψύχραιμη ενώ μέσα μου νιώθω να διαλύομαι και μόνο με την παρουσία του, όλα τα συμπτώματα από χθες έχουν επιστρέψει και μάλιστα σε πλήρη όξυνση λόγω της ελάχιστης απόστασης που μας χωρίζει, το λάγνο βλέμμα του δε βοηθάει.

Παρατηρώ τα χαρακτηριστικά και τις εκφράσεις του καθώς η έκπληξη για την απάντηση μου διαδέχεται την αρχική του υπεροψία και αυτή με τη σειρά της τη διαδέχεται η ενόχληση. Μελετάω τις αντιδράσεις του σα να είναι το πιο ενδιαφέρον ανάγνωσμα.

"Αν και σε προτιμάω έτσι ίσως θα ήταν πράγματι προτιμότερο να ντυθείς, θέλω να μιλήσουμε για τη χθεσινοβραδινή σου φυγή".

"Δε σε καταλαβαίνω, τί εννοείς;"

Προσπαθώ να κερδίσω χρόνο για να ξεφύγω από τη δύσκολη θέση, αλλά βλέπω το ύφος του αγριεμένο καθώς με πιάνει από το μπράτσο.

"Μην παίζεις μαζί μου! "

Και με το ταρακούνημα νιώθω την πετσέτα μου να λύνεται και να πέφτει στα πόδια μου αφήνοντας με εκτεθειμένη μπροστά του ενώ ακούω τον Αλεξάντριους να ξεροκαταπίνει.