Περασε ένας μήνας ένας ολόκληρος μήνας ο γαμος μου με τον Ντέιβιντ δεν εχει γίνει ακόμα, κάτι μέσα μου έλεγε πως δεν πρόκειται να γίνει ποτέ αυτό, δεν με ενδιέφερε τουλάχιστον ο κήπος μου γινόταν όλο και πιο ωραίος τα φυτά έχουν αρχίσει να μεγαλώνουν και σε λίγο καιρό θα ανθίσουν τελείως, πήγαινα στην Βιβλιοθήκη αρκετά συχνά για να παίρνω μερικά και έπειτα πήγαινα στον κήπο το δωμάτιο μου ηταν τόσο σκοτεινό και μελαγχολικό φεν μπορούσα να μείνω άλλο εκει.
  Για ακόμα μια φορά ετοιμαζόμουν να παω στον κήπο μου όμως η Λίζα με πρόλαβε. Ήρθε ξεπνοη και φαινόταν αγχωμένη.

Γ: Λιζα τι έπαθες;

Λ:τρέξτε....ο....ο...πατερας σας

Γ:τι έγινε;

Λ: το...τον...δολοφόνησαν

Πάγωσα στο άκουσμα της λέξης δολοφόνησαν τον πατέρα μου, αυτός ο άντρας είναι νεκρός δεν ήξερα αν πρέπει να χαρώ ή να κλάψω, ο άντρας που με τυρρανουσε μια ζωη είναι νεκρός. Σηκώθηκα και έφυγα γρήγορα προς την αίθουσα του θρόνο έπρεπε να μιλήσω με τον Ντέιβιντ, οι φρουροί μόλις με είδαν άνοιξαν την πόρτα μπήκα μέσα και είδα τον Ντέιβιντ να κάθετε στον θρόνο του και να μιλάει με 2 συμβούλους τους.  Τον πλησίασα και έκανα μια βαθιά υπόκλιση, η καρδιά μου πήγαινε να σπάσει δεν ειχα επικοινωνία ούτε οπτική έπαφη με αυτόν από την στιγμή που ήρθα εδω. Με κοίταξε με σοβαρό υφος και μου μίλησε με πολύ ήρεμο τονο σαν να μην συμβαίνει τίποτα

Ν: τι θέλεις εδώ

Γ: έμαθα για τον πατέρα μου αληθεύει;

Εκείνος έκανε νόημα στους δύο συμβούλους του να φύγουν, εκείνοι υποβλήθηκαν και έφυγαν, έπειτα αυτός έστρεψε την προσοχή του παλι σε μένα

Ν: ναι πεθανε τα ξημερωματα

Γ:ο δολοφόνος; τον βρήκατε;

Ν:ναι. ήταν ενα μέλος απο μία αντιεξουσιαστική ομάδα δυστυχώς τον τραυμάτισε σοβαρά στα ζωτικά του όργανα και δεν μπόρεσαν να τον σώσουν.

Έπιασα το στόμα μου για να μην βγει ένας ελιγμός, ξαφνικά δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια μου, δεν ξέρω πως είχα την δύναμη να κλάψω ιδικά για αυτόν, κατέρρευσα έπεσα κάτω και έπιανα τα μάτια που με τις παλάμες μου. Εκείνος σηκώθηκε και με πλησιασε.

Ν: σήκω πάνω

Τον κοίταξα τα μάτια μου είχαν πριστει και ανεπνεα με το ζόρι

Γ: τι θα κανω τώρα; το βασίλειο μου τι θα απογινει;

Γελασε με ενα ειρωνικό υφος έμεινα να τον κοιτάζω έκπληκτη

Ν: λυπαμε που θα στο πω μικρή μου πριγκίπισσα αλλά το βασίλειο σου είναι πλέον δικό μου

Γ: δεν γίνεται αυτό δεν ήμαστε παντρεμένοι

Ν: ο πατερας σας φρόντισε για αυτό εχει περασει τόσος καιρός και ο γάμος ακόμα να γίνει ποτέ δε θα γινόταν όλα αυτά ήταν για τα μάτια του κόσμου για να με αποδεχτούν πιο εύκολα οι πολίτες και οι σύμμαχοι σας

Σαστισα είχα τρομοκρατήθει δεν είχα πλέον τίποτα ίσως και να με σκότωνε, ή να με πουλούσε κι εγώ νόμιζα πως τα πράγματα δεν μπορούσαν να γίνουν χειρότερα

Ν: αγαπητή μου πλέον είσαι ένα τίποτα

Γ: τι θα απογινω εγώ;

Τον ρώτησα με τρεμάμενη φωνή, αυτός απλά μου γυρισε την πλάτη

Ν: δεν ξέρω και ούτε με νοιάζει θα αποφασίσω για την τύχη σου αργοτερα προς το παρών θα μένεις στα μπουντρούμια

Σηκώθηκα γρήγορα και πηγα να διαμαρτηρηθω

Γ: σας παρακαλω δε σας εχω κάνει τίποτα μη μου το κάνετε αυτό

Ν:Φρουροί

Σε κλασματα του δευτερολέπτου 2 φρουροί ήρθαν μεσα και με άρπαξαν

Ν:πεταξτε την στα μπουντρούμια και μην την αφήσετε να φύγει μέχρι να επιστρέψω

Οποιαδήποτε αντίσταση μου ήταν μάταιη, οι φρουροί ήταν πολύ πιο δυνατοί από μένα. Ένιωθα την γη κάτω από τα πόδια μου να με καταπίνει, δεν μπορεί να είναι αυτό το τέλος μου. Όχι αρνουμε να το δεχτώ.