Σηκώνετε όρθιος και με κοιτάζει έκπληκτος

Σ: Δεν πιστεύω να το εννοείς αυτό που λες!

Ν: γιατι μα μη το εννοώ, αν παντρευτώ το βασίλειο της περνάει στα χέρια μου αλλά μια ατυχία θα με κάνει χήρο και η Γιασμην θα πεθάνει, θα στείλουμε το σώμα της στον αδελφό της για να πειστεί, έπειτα εγω θα είμαι ελεύθερος και θα έχω ένα νέο βασίλειο

Σ: δε θα σε αφήσω να την σκοτώσεις! Είναι μικρή μόλις 16 δεν μπορείς να της το κανείς αυτό

Μου λέει φανερά ανήσυχος, αρχίζω και γελάω και κάθομαι σε μία από τις πολυθρόνες που υπήρχαν μπροστά απο το γραφείο του

Ν: Μη κάνεις έτσι! Θα βρώ ενα πτώμα από ένα νεαρό κορίτσι θα το γδαρω λίγο στο πρόσωπο για να μην αναγνωρίζεται και θα την στείλω στον αδελφό της άλλωστε κι αυτός νεκρή την θέλει

Χαλαρώνει και κάθετε πάλι στην θέση του

Σ: είσαι σατανικος! Πότε δεν μπορώ να προβλέψω τις κινήσεις σου

Ενα μικρό χαμόγελο σχηματίζετε στο πρόσωπο μου, δε θα αφήσω αυτόν τον νόθο γιο να μου πάρει το βασίλειο ούτε αυτό ούτε και κανένα άλλο θα τα κυριαρχισω όλα

Τέλος μεριάς Ντέιβιντ

Η Λιζα μπαίνει μέσα στο δωμάτιο μου με ενθουσιασμό

Λ: μάντεψε, μάντεψε!

Γ: τι έγινε;

Λ: η Αμάντα φεύγει την έδιωξε με τις κλωτσιές

Κάθετε ενθουσιασμένη στο κρεβάτι μου

Γ: ίσως δεν έπρεπε να του πω ποιός μου το έκανε

Σκύβω το κεφάλι μου από ντροπή, μπορεί να με χτύπησε αλλά δεν ήθελα να φύγει και ειδικά εξετιας μου

Λ: είσαι τρελή; Κανένας δεν την ήθελε, φερόταν σαν να ήταν η Βασίλισσα

Γ: αχχ

Αναστενάζω και ανακαθομαι στο κρεβάτι

Γ: Νομίζω πως δημιουργώ συνέχεια προβλήματα

Λ: μη νιώθεις έτσι! Όλοι σε συμπαθούν και ξέρεις πως είναι οο απλοί πολίτες απέναντι στους ευγενείς, από την στιγμή που ήρθες μόνο καλά σχόλια έχω ακούσει για σένα αν ήταν κάποια άλλη στη θέση σου θα τους είχε βάλει μέχρι και άγαλμα να κάνουν προς τιμήν της

Σκάμε στα γέλια και οι δύο

Λ: φεύγω γιατί εχω δουλειές θα έρθω αργότερα

Γ: εντάξει!

Βγαίνει έξω από το δωμάτιο μου αφήνοντας με μόνη μου με τις σκέψεις μου. Σηκώνομαι προσεκτικά από το κρεβάτι και κοιτάζω από το παράθυρο, κάνει λίγο κρύο άλλωστε ο Αύγουστος εχει φύγει και πλέον είναι αρχές Σεπτέμβριου, η θέα ήταν τόσο μελαγχολική γιατί όλα έπρεπε να είναι τόσο μαύρα; Δςν υπάρχει καμία χαρά σε αυτό το βασίλειο; Μέχρι και στο δικό μου υπήρχαν τα γέλια, οι γιορτές και όλα όσα έκαναν τους ανθρώπους χαρούμενους αν και ο πατέρας μου δε με άφηνε να βγαίνω έξω απο το δωμάτιο μου έστω και απο κει μπορούσα μα δω τα πυροτεχνήματα και να ακούσω τος χαρμωσινες μελωδίες, πόσο μου έλλειπαν αυτα! Από τότε που ο μεγάλος μου αδελφός έφυγε έμεινα μόνη μου ποτε δεν κατάλαβα γιατί μαλωσε με τον πατέρα μου αναρωτιέμαι σε πια έρημο βρίσκετε και αν με σκέφτεται καθόλου, αν ξέρει που βρίσκομε ας έρθει να με πάρει όσο πιο γρήγορα γίνετε. Έκλεισα τα μάτια μου και παρακάλεσα τον Θεό να μου τον φέρει πίσω να έρθει και να με σώσει από αυτήν την κατάσταση, ένα δάκρυ κύλισε στο μάγουλο μου χωρίς να το καταλάβω και έμεινα να κοιτάζω τον περίεργο γκρίζο ουρανό

__________________________________

Hey!!!

Νεο Κεφάλαιο αν και μικρό αλλα δεν πειράζει😜💙

Σας τρόμαξα λίγο στο επόμενο γι αυτό άνεβασα τόσο νωρίς

Ελπίζω να σας άρεσε μην ξεχάσετε να ψηφίσετε την ιστορία μου⭐ και αν θέλετε αφήστε και ένα 💬

ΧΧ