Znajdowałaś się w pomieszczeniu, w którym byłaś pierwszy raz w życiu. Na komodzie stał bukiet czarnych róż a wokół niego mnóstwo kolorowych świeczek. Widać było, że pokój został urządzony przez kogoś z dobrym gustem. Twoją uwagę przykuł ogromny regał z książkami. Czyżby Higuchi zrobiła remont? A może to pokój Gin? Tachihary albo Moriego nie podejrzewałabym o taki wystrój...Nagle do pomieszczenia wszedł Ryuunosuke z zimnymi okładami w ręku. Dopiero teraz zauważyłaś, że masz jeden na czole.

-Musiałaś omdleć przez gorączkę.

Gdy kładł na twoim czole zimny materiał, poczułaś ciepło jego palców. Miał takie ciepłe dłonie. Nagle usłyszeliście pukanie do drzwi. Stała za nimi Higuchi.

-Senpai, widziałeś [T.I.]? Nie ma jej w swoim pokoju. -zapytała zmartwiona blondynka.

- Jest tutaj. Chciała się przejść, jednak poczuła się słabiej i teraz odpoczywa.

-Hi-chan? To ty?

- Ale mi stracha napędziliście! - usiadła koło ciebie na łóżku. -Jak się czujesz?

-Trochę mi słabo, ale mogło być gorzej..

-Tym razem naprawdę musisz odpocząć... -powiedziała z troską w głosie.

-Dobrze.

Jak większość ludzi chorych, spanie było rzeczą, którą mogłaś robić na zawołanie, tak też zrobiłaś.

###

Poczułaś nagle przyjemne zimno w stopach. Ciarki przeszły cię po całym ciele, jednak nie uznałabyś tego uczucia za nieprzyjemne.

-Zawsze przychodziliśmy tu, gdy byłaś mała. Zabierał mnie tu mój ojciec, więc pomyślałem, że w ten sposób się do ciebie zbliżę, jednak nigdy nie byłem w pełno zastąpić ci ojca i matki.

Chciałaś coś mu odpowiedzieć, jednak twoje ciało nie było w stanie wydobyć z siebie dźwięku.

-Masz teraz przed sobą osobę, która troszczy się o ciebie bardziej niż ja byłem w stanie. Nie zepsuj tego.

###

Gdy się wybudziłaś w pomieszczeniu było dość ciemno, ujrzałaś Akutagawę śpiącego na fotelu. Przykryłaś go płaszczem, bo nie wiedziałaś gdzie możesz znaleźć jakiś koc. Po chwili znów opatuliłaś się kołdrą i poszłaś spać dalej.

***

Wybaczcie, że taki krótki, zależało mi, żeby jak najszybciej wstawić.

Przez spory czas może mnie tu nie być, więc proszę się nie pytać kiedy będzie kolejny rozdział, bo robim co możem