Ik kijk nog steeds verbaast naar de brief die in mijn handen rust. Het is gemaakt van bruin oud papier waar een grote rode plak op zit. Door deze rode plak is de brief officieel aangetekend door de school Kröninger waar ik nu in sta. Het is een brief die specifiek voor mij bedoeld is. Met fluwele letters is geschreven dat ik naar dit adres moet komen om mij aan te melden voor een nieuwe school. Nadat ik de brief meerdere keren doorgelezen had heb ik toch besloten om maar eens te kijken wat deze geheime school inhoudt.

Ik snap er niks van waarom ik hier thuis zou horen in dit enorme kasteel. Verdwaald sta ik in een grote hal waar wel tientallen mensen me met de seconde mij voorbij lopen. Iedereen die hier rondloopt is anders maar gewoon echt anders. Ze hebben de kleine details waardoor ze net wat meer opvallen. Terwijl ik midden in de gang sta word ik voorbij gelopen door een jongen waar ik mijn blik niet vanaf kan houden. Zijn ogen zijn fel geel en zijn pupillen lijken op die van een kat. Hij loopt rustig langs me heen overlegd met een vriend die naast hem loopt. Het lijkt als of het voor hun de normaalste zaak van de wereld is.

Bewonderend loop ik langzaam stap voor stap vooruit door de lange en grote hal. Met een iets te langzaam tempo loop ik door deze menigte heen. Links en rechts wordt ik ingehaald door allemaal van dat soort jongens maar ook meiden die erop lijken. Het is niet het enige wat er rond loopt want er is een enorme diversiteit van mensen of nou ja wat zijn het eigenlijk? denk ik moeilijk na.

Ik loop even naar de zijkant  van de gang om daar wat ruimte voor mezelf te maken. Het zijn zoveel indrukken die ineens op me afkomen. Het is moeilijk te geloven dat deze mensen hier rondlopen. Ik zag ze altijd alleen in boeken staan en bij Halloween verkleed langskomen, maar nu.... Ze staan gewoon recht voor mijn neus. Niet alleen de mensen met gele ogen maar ook zoveel andere. De wel bekende elfen maar deze hebben geen puntoren maar prachtige vleugels. Ze lijken wel gemaakt van glas zo doorzichtig zijn ze. 

Ik wrijf nog een paar keer in mijn ogen en knijp mezelf. Het zijn zoveel indrukken die nu op mij afkomen dat ik het bijna niet mogelijk is om dit allemaal te verwerken. Met een groot vraagteken op mijn voorhoofd zit ik hier rond te kijken op zoek naar een antwoord. 

Elk jaar worden er brieven gestuurd naar studenten die speciale krachten hebben. Veel weten al wie ze zijn en wat ze kunnen. Alleen zijn er ook mensen die dat nog helemaal niet weten. Ze moeten daar zelf nog achter zien te komen. Ik ben dus één van die mensen die geen idee heeft wat ie hier doet. Het enige wat ik weet is dat ik me hier ergens moest melden. Alleen nu sta ik hier als een radeloze jongen van 21 jaar om me heen te kijken wat er hier zich afspeelt.

Ik zet mijn benen weer in beweging om wat meer van deze plek te gaan ontdekken. Door mijn verlegenheid ben ik nog erg twijfelachtig in sociaal contact. Ik zoek liever lekker alles zelf uit voordat ik hulp vraag. Als ik de gang uiteindelijk uit loop kom ik in een grote hal terecht. Overal zijn allemaal kluisjes en op verschillende plekken staan bordjes die de weg wijzen naar lokalen. Ik weet alleen niet wat ze ermee bedoelen want de taal die erop staat valt echt niet te lezen. Het zijn een soort van Chinese letters. "Deze taal heb ik nog nooit gezien" denk ik moeilijk na.

Dan voel ik van achter in één keer een flinke duw. Bijna val ik voorover door de enorme kracht in mijn rug. Een jongen kijkt om en lacht me uit. "Hey groentje kijk ff waar je loopt" roept die nog lachend na met zijn vrienden. Ik schud even heen en weer met mijn hoofd en pak mijn rugtas van mijn rug. Ik open de tas en pak mijn brief. Een laatste keer lees ik nog de brief goed door. 

"Beste Bear, jij bent uitgenodigd om naar deze speciale school te komen. Hier leren alle Elfen, Vampiers, Magiërs en andere magische wezens, erachter te komen welke krachten zij bezitten. Wij weten dat jij ook een kracht  in je hebt en misschien heb je die al ontdekt of nog niet. Op deze school kom jij erachter wat voor krachten jij hebt en hoe je die kan controleren. We willen natuurlijk niet dat jouw kracht op de verkeerde manier gebruikt gaat worden. We hopen je snel te zien, school Kröninger". 

Ik vouw de brief weer dubbel en stop hem terug in de envelop. Ik kijk verbaasd op 'ben ik echt anders dan andere' denk ik nadenkend na. 'Misschien klopt het ook wel want ik begon de laatste tijd wel in één keer meer haar te krijgen' denk ik lachend na. "Wat schuilt er nou in mij wat ik nu nog niet weet?". Terwijl ik mijn pas weer doorzet om de rest van de hal te verkennen komen er een man en een vrouw op mij afgelopen

Ik hoop dat jullie dit boek een beetje leuk vinden. Elke tip is welkom en ik hoop dat jullie veel lees plezier erin gebben. Als jullie nog ideeën hebben voor een volgend hoofdstuk kan je dat neerzetten in de comments.