De kamer is erg simpel ingericht net zoals een hotelkamer. Ik stap naar binnen en bekijk wat er allemaal is. Er staat een mooi groot tweepersoonsbed met kleding erop. Wat me opvalt is dat het twee verschillende soorten kleding zijn. Eentje voor vrije tijd en eentje voor school kleding. Als ik naar rechts kijkt ligt mijn koffer met mijn spullen ook al op het bed. "Goede service". Ik plof mijn rugzak op het bed en begin een beetje rond te wandelen in mijn kamer. Op een gegeven moment trek ik een andere deur open. "Een eigen badkamer, wat een luxe!" zeg ik hardop tegen mezelf. Alles is prachtig van hetzelfde oude eikenhouten materiaal gemaakt. Dit laat mijn kamer erg ouderwets overkomen maar ik vind het wel prima.

Als ik weer naar mijn bed loopt ligt er iets. Er ligt een papiertje naast mijn kleding. Als ik het blaadje op pak kijk er aandachtig naar. Het lijkt op een kaart van de hele school. Onderaan de kaart staat geschreven "Speciaal voor jou omdat je nog nieuw bent hier groeten de Griffioenen. Deze kan ik wel erg goed gebruiken" denk ik vrolijk na. Op de kaart staat alles uitgeschreven, waar de trappen zijn, de deuren met cijfers, alles staat erop.

Mijn maag begint te knorren en ik krijg een enorm hongerig gevoel. "Zou de kantine hier ook op staan" vraag ik mezelf af. Met mijn vinger zweef ik over de kaart heen om te zien waar iets van een kantine is. Uiteindelijk kan ik een plek aanwijzen waar een grote open ruimte is. Hier op de kaart staat een kleine kassa afgebeeld. "Hier zou het wel moeten zijn" denk ik na. Met een snel draftje loop ik naar de deur. Ik check nog snel met wat handbewegingen of ik alles bij me heb. "Sleutels, portemonnee en mobiel ohja en uiteraard de kaart, ja dat zijn de belangrijkste dingen" denk ik na. Ik trek de deur open en stap naar buiten.

Ik kom weer in de bekende hal waar ik halfuurtje geleden met Sanne samen liep. Ik trek de kaart uit mijn zak en probeer eerst te vinden waar ik nu ben. Mijn vinger glijd over het papier heen en dan zie ik al snel het logo van de griffioen. Daarna kan ik mijn kamernummer vinden. Ik stippel daarna de route uit naar de kantine. "Okay de deur uit hier rechtdoor en dan rechts, lang rechtdoor en dan links. Dan zou ik het moeten zien" denk ik in mezelf na. Ik vouw de kaart op en duw hem weer in mijn zak. "Hopelijk kan ik het in één keer vinden, achja een avontuurtje is nooit verkeerd" denk ik lachend na.

Ik loop door de bekende hal heen en ik zie hier en daar nog wat studenten staan te kletsen met anderen. Ik loop er gewoon rustig langs maar ik wel dat er naar me gestaard worden. "Die zullen vast ook weten dat ik nieuw ben" denk ik na. Als ik aan het eind van de hal ben duw ik de deur open en ineens stormt er een geluid binnen. Het was zo rustig in de hal dat ik helemaal niet gewent ben om ineens bij zoveel mensen te zijn. Voor me lopen door de enorme hal overal studenten heen en weer.

Ik kijk een beetje heen en weer en weet dan weer de route uit mijn hoofd. Met de stroming mee sla ik gelijk rechtsaf. Ik zet een flink tempo in en voor ik het weet haal ik de één na de ander in. Het is echt zigzaggend lopen door deze hele menigte.

Dan zie ik een herkenbaar bordje met het woord lagos erop. "Ah als het goed is moet ik daarin" denk ik na. Ik probeer een beetje mezelf door de mensen te wurmen om naar de andere kant te komen. Als ik mijn afslag heb bereikt is het al gelukkig iets wat rustiger. Al snel kan ik vaart maken en kom ik al bijna uit bij de kantine. "Hier alleen nog linksaf en dan ben ik er eindelijk" denk ik opgelucht na.

Ik draai de hoek om en dan zie ik gelijk dat ik goed zit. Ik zie een prachtig grote hal met grote bogen erin. Overal zijn er ramen die versiert zijn met glas in lood. Deze schijnen door de zonlicht met prachtige kleuren naar binnen. De drukte is hier wel weer enorm toegenomen. Langzaam loop ik naar voren toe. Het is alleen geen hal meer waar ik in sta maar een enorme koepel. Overal zijn bankjes, stoelen en tafels neer geplaatst voor studenten om te zitten en te eten. Aan de zijkanten van de koepel zijn kantines gebouwd om de studenten voedsel te geven. Boven de kantines staan grote borden met enorme letters erop. Als ik zo snel rondkijk zie ik al snel dat de kantines verdeeld zijn in hun voedsel.

Ik begin naar een kantine toe te lopen waar boven lupinotuum op staat. Ik zie vooral er mensen staan die veel haar hebben, gele ogen en puntige oren. "Ah dit zullen wel de weerwolven zijn" denk ik na. Als ik langs de kantine loop bevestig ik mezelf want ik zie overal stukken vlees hangen.

Ik kijk daarna rond naar de andere kantines en zie dat daar dus ook borden op staan. "Die zullen dan wel voor de andere wezens zijn" denk ik begrijpend na. Ik loop verder om te kijken welk tentje nog een beetje normaal voedsel heeft. Overal is het druk behalve bij één tentje. Ik loop daar naartoe en lees het bord wat er boven staat "Advena". Ik kijk naar binnen en zie dat er best goede en normale dingen liggen. Er staat ook niemand voor om wat te bestellen. Er liggen allemaal dingen zoals gezonde broodjes, frisdranken, etc alle dingen die ik ken van vroeger. Ik loop naar de cassasiere toe en kijk op het menu wat ik graag wil bestellen. Dan zie ik het woord soep staan en dat kan ik uiteraard niet missen. "Goeieavond mevrouw, zou ik misschien wat soep mogen" vraag ik op een aardige toon. De vrouw draait zich om en ik merk dat ze een verbaasde blik in zich heeft. "Tuurlijk jongen ik zal het snel voor je klaarmaken" antwoord ze vrolijk. Ze loopt naar achteren toe en vult een kommetje met soep daarnaast legt ze een broodje neer. Ze draait zich om en legt de soep en brood neer op een dienblad. "Kijk eens aan jongen, geniet ervan!" Ik pak mijn portemonnen uit mijn zak maar dan hoor ik wat. "Nee joh je hoeft niet te betalen het is op de kosten van de school" zegt ze lachend. Ik kijk haar een beetje verlegen aan en ik stop mijn portemonnee weg. "Dankuwel voor het maken" antwoord ik verlegen terug. Ik pak het dienblad en voorzichtig loop ik weg van de kantine.

Ik kijk om me heen of er nog ruimte is om te zitten. Als ik een beetje heen en weer kijk zie ik een tafel aan de zijkant van de grote aula. Ik loop rustig die kant op om de soep niet over mijn dienblad heen te laten knoeien. Als ik van de kantine wegloop merk ik dat mensen mij aanstaren. Het lijkt wel als of ik iets heb gedaan wat nooit iemand hier doet. Ik trek me er weinig van aan en loop verder naar de tafel toe.

Eenmaal aangekomen leg ik rustig het dienblad neer. Ik ga op een stoel zitten die naast het raam zit. Rustig begin ik te blazen in mijn soep en kijk ik door het raam zo de natuur in. Betoverd eet ik rustig mijn soep op en staar ik de verte in. Het kasteel ligt in een enorm bos waardoor de natuur hier rustig zijn gang kan gaan. Overal zie ik naaldbomen, berkenbomen, eiken en nog veel meer. Allemaal vol in de groene kleur om zoveel mogelijk van de zon op te vangen. Terwijl ik een stukje brood afscheur en in mijn soep dompel merk ik hoe druk het in de aula is. Er zitten allemaal groepjes mensen bij elkaar en ze praten over van alles en nog wat. Ik verschuif al snel met mijn aandacht weer richting de natuur. "Morgen ga ik daar een wandelig maken, het ziet er zo mooi uit" denk ik betoverend na.