Sensizliğe Doğru Adım Adım
Sensizim yâr, sensizim!
Zeval midir bu bana?
Kabuklanan yarama,
Merhem midir bu bana?
Sensizlikte ağlarken,
Senliğe üzülüyorum.
Benliğime alışmışken,
Kendimi sende arıyorum.
Sensizlikte yaralarım kabuklanır,
Sökülür acı acı.
Sensizlikte karanlık,
Benliğimde yokluk.
Kendime uzak,
Sana ırak.
Neredeyim, bilinmez,
Yol nereye, görülmez.
Ey yâr, sensizim, gidiyorum,
Kendimdeyim, ilerliyorum.
Merdivenler var,
Kapısı cennetten hallice.
Ey yâr, sensizim, uzaklaşıyorum,
Dertlerden ve çilelerden,
Gelecek kaygısı olmadan,
Uzun bir yolda.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top