Kadınım, savaş bitti o güzel gözlerini kapat artık.
Uykunu al, karanlıkta bütün yollarım sapak aldı.
Biz senle yıkılmış günleri nedense sürekli şaka sandık.
Aşk kokuyordu yaka kartım, seni üzmeye kıyamadı daha Tanrı.

Yazılmış onca salak şeyin içinde samimiyet dolu lan o şiirim.
Şimdi gitmek de nereden çıktı? Kal, kadınım bunu yapamazsın!
Her gerçeğin yalan aslı, belki döner yaza şansım.
Dur ben sana kendimi böyle vermişken benim ahımı alamazsın.

Dörtlükler yazdım yine doldu bir defter, ne oluyor ses ver bana?
Sen gel yok dersen çok yelken koptu huzuruma kastın var.
Ellerim üşümedi yangından kadın, zorun olmalı aklından.
Şimdi otur ve itiraf et, beni sevmedin aslında.