16.05.2020

İlk başta tereddütlüdür çiçek. Topraktan dışarı çıkmaya korkuyordur fazlasıyla.
Ya değmezse buna diye geçirir ilk önce içinden,
ardından son umut kırıntılarını kullanır ve tereddütle belirir toprağın üzerinde.
Daha gün yüzüne çıkmamış tomurcukları ile bir şeyleri beklemektedir.
Bir dokunuş, bir adım, bir işaret.

Sonra bir bakış alır onu.
Bir çift göz sabitlenir üzerinde.
O uçsuz bucaksız denizin maviliklerinde kaybolur.
Sonra silinir yeryüzünden tüm o korkular.
Kaybolduğu boşlukta bir el tutup çıkartır onu.
Umut ile dolup taşar çiçek ve gösterir kendini.

Su ve sevgi.
Çiçeğin ana ihtiyaçlarından en önemlileridir.
Çiçek ilk o masmavi denizin sularında yaşam bulur.
Ardından toprağa bağlanmış köklerinde sevgiyi hisseder derinden.
Bir çift söz, bir bakış, bir dokunuş.