Reyhan odasında ağlıyordu. Ömer'i çok seviyordu. Onu kaybetmeyi hiç istemezdi, ne yapacağını bilmeden otururken odasının kapısı çaldı. Gelen Sevcan ve Remzi idi. Kapıyı açıp sessizce bekliyordu;
-Birseymi söyleyeceksiniz?
Remzi kızgın bir şekilde:
-Yemekte yaptığın tavırlar neydi Reyhan?
-Ne tavrı ne saçmalıyorsunuz?
Remzi bu konuşma üzerine çok sinirlendi ve Reyhan'a bir tane tokat attı. Remzi bir tane daha atacakken Sevcan elini tuttu;
-O tokadı atacaksan bana at Remzi. Ama Reyhan'a dokunma!
Remzi sinirli bir şekilde odayı terk etti. Reyhan hemen Sevcan'a sarıldı;
-Çok teşekkür ederim anne Seni Çok Seviyorum.
Duygusal bir an oluştu Reyhan'la Sevcan için için ağlıyordu. Sevcan Reyhan'a;
-Çokmu seviyorsun Ömer'i?
-Evet hemde çok ama bunu onun yüzüne söyleyemem. Lütfen anne sende söyleme bırak mutlu olsun benim için yaşamını bozmasın gerek yok.
Sevcan göz yaşlarını silerek;
-Biz aslında sana Ömerlere gideceğimizi soyliyecektik babanla. Ama babanın sinirlenmesi sonucunda bunlar oldu.
-Siz ne için gideceksiniz ki?
-Baban yemekte yaptığın davranışa sinirlenerek onlardan özür dilemeye gitcegimizi söyledi. Başta karşı çıktım fakat çok kararlıydı.
-Herşeyi ben batırdım. Özür dilerim anne.
-Bunlar senin suçun değil Reyhan babanın aşırı tepki vermesi. Kendini üzme biz hemen gider geliriz.
-Tamam anne görüşürüz.
-Görüşürüz kızım.
Dedi ve odadan ayrıldı. Reyhan kara kara ne yapacağını düşünürken kapı çaldı. Hizmetli lere de izin vermişti. Mecbur kapıyı o açacaktı. Kapıyı açtığında hiç tanımadığı birisini gördü. Kapıdaki kişi;
-Merhaba burası Remzi Dağlı'nın evimi?
-Evet buyrun ben kızıyım.
-Siz Reyhanmısınız yoksa?!
-Evet ben Reyhan Dağlı. Babamdan ne istiyorsunuz?
-Reyhan...ben senin öz annenim.
Bu lafları duyan Reyhan şoka uğradı;
-Ne diyorsunuz siz ne annesi?!
-Kızım ben seni 5 yaşındayken bırakıp giden annenim. Ben Elçin Dağlı.

Devam Edecek...

Cemre Yıldırım.