10.BÖLÜM

Bahar kardeşini yerde gözleri kapalı bir şekilde yattığını gördü, ilaç kutusunu da kapağı açık  ama boş bir şekildeydi. Deniz'in ağlamasıyla kendine geldi Bahar.

"Dayıma ne oldu anne?" diye sordu Deniz korkarak

"Yok bir şey sen odana gidip üstünü değiştir ben geliyorum şimdi." dedi Bahar kendini inandırmaya çalıştırarak 

Barış hemen Deniz'in yanına giderek uyanması için yüzüne hafif tokat attı.

"Ne yapıyorsun ya." diye bağırdı Bahar

"Uyandırmaya çalışıyorum." dedi Barış

"Barış nefes alıyor mu?" dedi Bahar endişeyle

"Tamam sen sakin ol canım." dedi Barış

Barış hemen Deniz'in nabzına doğru baktı.

"Düşük Bahar hastaneye götürmemiz gerekiyor." dedi Barış

"Arabaya götür ne olur Barış lütfen." dedi Bahar elleri titreyerek

"Bahar iyi misin sen?" dedi Barış

"Hı hı benim kardeşime bir şey olmayacak ki oğlumun yanına gitmeliyim çok korktu o." dedi Bahar sahte bir gülümsemeyle

Barış Deniz'i arabaya doğru taşırken Bahar da oğlunun odasına doğru gitti.

"Annecim." dedi Bahar güçlü bir şekilde

"Anne." koşarak Bahar'a sarıldı Deniz

"Korkma bir şey yok, biz şimdi dayını Doktor ağabeye götüreceğiz seni de Yade bugün Okula götürecek." dedi Bahar oğlunun başından öperek

"Tamam ama sende üzülme annecim." diyerek ellerini Bahar'ın yüzüne değdirdi Deniz

Bahar oğlunun avuç içinden öperek odasından çıktı. Kapının önünde Venüs'ü görünce  burukça Venüs'e bakıp başından okşadı Venüs'ün ve telefonunu alarak Yade'ye mesaj attı.

"Yade kardeşim olan Deniz'i hastaneye götürüyoruz. Deniz evde yalnız korktu biraz onu sakinleştir ve okula götür, kahvaltısını yapmadı. Beni de arama lütfen ben sana haber verene kadar."

Bahar mesajı atar atmaz Yade gördü ve hemen bahçede arabanın oraya doğru gitti. Deniz arkada yatmıştı. Bahar hemen kardeşinin yanına gelip Deniz'in başını kendi dizine koydu ve telefonda Doktor Selim'i arayıp konuştu, konuşması bitince telefonu kapattı.

"Bahar Deniz evde tek başına." dedi Barış

"Merak etme Yade gelip Deniz'i alıp Okula götürecek." dedi Bahar kardeşinin saçlarından okşayarak

"Abla." dedi Deniz gözlerini açarak

"Ablacım iyi misin?" dedi Bahar merakla

"Sadece başım ağrıyor." dedi Deniz yorgun bir şekilde

"Kapat gözlerini birazdan hastaneye geleceğiz." dedi Bahar

Deniz gözlerini kapattı. Bahar ağladığını kardeşi görmesin diye cama doğru baktı ve eliyle gözyaşını sildi. Barış arabanın aynasından Bahar'a doğru baktı, Bahar'ın  ağladığını görünce kendi canı da yandı. Kısa sürede hastaneye doğru geldiler ve arabadan indi.

"Sedye getirin." diye bağırdı Barış

Hastane çalışanları sedyeyi getirdi ve Deniz'i içeri doğru götürüp odaya aldılar. Bahar ve Barış da arkalarından gitti. Bahar Deniz'in  doktoru Selim'le konuşmaya başladı.

"Kardeşim epilepsi hastası ilacı bitmiş gelirken de bayılmış arabada başım ağrıyor dedi bana." hızlı bir şekilde anlattı Bahar

"Odama geçelim lütfen." dedi Selim

Bahar ve Barış başını sallayarak odaya doğru girdiler.

"Kardeşim iyi olacak mı?" diye sordu Bahar ağlayarak

Barış destek olurcasına Bahar'ın ellini tuttu.

"Bahar canım otur hadi." dedi Barış koltuğa oturarak

Bahar koltuğa oturdu ve doktor Selim konuşmaya başladı.

"Bakın öncelikle sakin olun epilepsi  kalıcı bir hastalıktır kişinin hayatı boyunca devam eder şimdi benim size sorduğum sorulara cevap verirseniz kardeşiniz daha iyi olacaktır." dedi doktor Selim

"Tamam." dedi Bahar başını sallayarak

"Kaç yaşında epilepsi tanısı koyuldu?" diye sordu

"Bana 4 yaşındayken koyulduğunu söyledi." dedi Bahar

"Emin misiniz?" dedi doktor Selim

Bahar gülümseyerek baktı kardeşini yeni bulduğunu nasıl açıklayacaktı ki, kim bilir daha kardeşi hakkında bilmediği ne kadar çok şey vardır. Barış anladı hemen Bahar'a burukça baktı.

"Ben kardeşimi daha yeni buldum da ama bana 4 yaşındayken koyulduğunu söyledi." dedi Bahar

"Peki." dedi bir yandan da not alıyordu doktor Selim

"Ne sıklıkla nöbet geçirdi." diye sordu

"Haftada  bir oluyordu ama ilacı içince geçiyordu." dedi Barış yardımcı olarak

"Peki hangi ilacı kullanıyordu?" diye sordu

Bahar kullandığı ilaç kutusunu çantasına atmıştı giderken, hemen çantadan çıkardı.

"Bunu kulandı." diyerek gösterdi

"Tamam şimdi anladım." diyerek yüzünü buruşturdu

"Bir sorun mu var?" endişe içinde sordu Bahar

"Önce emar çekelim sonra." dedi

Masanın üstündeki telefonla konuşmaya başladı doktor Selim.

"301 numaradaki hastanın emar için götürün." dedi

"Niçin?" diye sordu Barış

"Bakın önce bir Deniz'in emarı çekilsin sonra konuşalım." dedi ve odadan çıktı

Bahar ve Barış odadan çıkarken sedye de giden Deniz'i gördü. Bahar hemen gidip kardeşinin elini tuttu.

"İyi olacaksın." dedi Bahar

Deniz'in gözleri kapalı olduğu için cevap veremedi. Bahar'ın başı dönmeye başladı Barış hemen Bahar'ın  elinden tutup koridordaki sandalyelerin birine oturttu.

"Korkuyorum." dedi Bahar ağlayarak

Bahar her zaman duygularını gizlerdi. Barış Bahar'ın bu halini ilk defa görüyordu hemen yanına doğru gitti.

"Korkma ben yanındayım her zaman." dedi Barış Bahar'ın başından öperek

Bahar konuşacakken telefonu çaldı ama Bahar duymuyordu telefonun sesini Barış hemen telefonu aldı ve kimin aradığına baktı.

"Yade." dedi Barış

Bahar telefonu Barış dan alıp konuşmaya başladı.

"Efendim." dedi yorgun bir şekilde

"Bahar iyi misin?" dedi Yade

"İyim Deniz nasıl?" dedi Bahar oğlunu sorarak

Barış, Bahar'a baktı yine kendinden önce başkasını düşünüyordu.

"Korkma iyi kahraman köpek Venüs diye evi inletiyordu." dedi Yade

Telefonun diğer ucundan Piraye'nin sesi geldi.

"Deniz nasıl Bahar abla." diye sordu Piraye

"Emar'a götürdüler iyi olacak." dedi Bahar üzüntüsünü gizleyerek

"Hangi hastane." dedi Yade ve Piraye

"Gelmeyin şimdi." dedi Bahar

"Ama bak yanında olmam gerekiyor." dedi Yade

Bahar tam cevap verecekken Deniz'i odaya doğru götürdüklerini gördü.

"Kapatıyorum şimdi Deniz'i odaya götürüyorlar." dedi ve telefonu kapattı

Bahar ve Barış doktorun odasına doğru girdi.

"Sonuçlar birazdan gelir." dedi doktor Selim

Bahar ve Barış endişeyle başını salladı. Tam o sırada sekreter elinde sonuçlarla birlikte içeri doğru geldi.

"Bakın beyinin şurasında elektriklenme olmuş." dedi parmağıyla göstererek

"Biz ne yapmamız gerekiyor?" diye sordu Bahar

"Bakın epilepsi hastalığı çocuklukta görülür kişinin hayatı boyunca görülür bazen cerrahi müdahale de gerekir ama biz daha çok ilaçlarla kontrol altına alırız." dedi Doktor Selim

Bahar gözyaşları içinde dinliyordu Barış hemen Bahar'ın üzüldüğünü anladı ve elini tuttu. Doktor Selim sözüne devam etti.

"Şimdi söylediklerimi not alırsanız iyi olur." diyerek masanın üzerindeki kağıt ve kalemi uzattı.

"Tamam." diyerek elinden aldı ve not etmeye başladı

"Bu hastalar vücudun kan şekerini denge de tutması için şeker içeren besinlerden uzak durulmalı un yerine tam tahılı ürünler tüketmeli birde mutlaka öğün atlamamalılardır. Ayrıca alkol, çay, kahve, kola gibi kafein içeren içekler epilepsi nöbetini tetikleyebilir. Epilepsiler için özellikle balık önemlidir olduğu için tüketebilir. Greyfurt ve nar gibi meyveler ilaçlarıyla etkileşime girdiği için nöbet üzerinde olumsuz etki yapar. Süt ve süt ürünleri birde kuru baklagiller tüketilmelidir. Son olarak da radyasyon içeren aletlerin yanında fazla kalmaması gerekiyor." Doktor Selim

"Peki biz dikkat ederiz." dedi Barış

"Bugün burada kalsın, yanında bir kişiyle yarın çıkartırız." dedi Doktor Selim

Bahar ve Barış teşekkür edip odadan çıktı.

"Hayattım sen git eve hem Deniz var. Ben bugün burada kalırım." dedi Bahar burukça

"Emin misin?" dedi Barış

"Evet senin hem dersin var birde bakmamız gereken bir oğlumuz var." dedi Bahar gülümseyerek

"Sen beni düşünme benim dersim öğlen." dedi Barış ısrar ederek

"Hadi Barış git hadi." dedi Bahar göz devirerek

"Sabah bir şey yemedin burada bari bir şey ye." dedi Barış

"Sen bana diyeceğine kendine bak derste yıkıp kalırsın valla." dedi Bahar gülerek

Barış oflayarak gitti. Bahar kardeşinin olduğu odaya doğru gitti. Deniz yeni daha uyanmıştı.

"Abla." diyerek yastığını arkaya koyup konuştu

"Bugün buradayız." dedi Bahar gülümseyerek

"Alışkınım ben zaten." dedi somurtarak

Bahar tam konuşacakken odaya yemek getirdiler.

"Bu yemeğiniz, gereken yemek sonrada bu kutudaki ilacı her yemekten sonra içeceksiniz dedi Doktor Bey." diyerek gitti kadın

Deniz ve Bahar konuşmadan yemeklerini yemeye başladılar. 10 dakika sonra yemek bitince Bahar kardeşine ilacı suyla birlikte verdi.

"Teşekkür ederim." dedi Deniz gülümseyerek

Bahar'ın telefonun çalma sesi geldi ve oflayarak telefonu açtı.

"Bir rahat bırakmadılar bunlar şimdi de görüntülü arıyor Yade." diyerek Deniz'in yanına geldi Bahar

"Buyur Yadecim." dedi Bahar

"Bakıyorum iyisiniz siz." dedi Yade gülerek

"Aldın yine yerini Güvercin." dedi Piraye telefonun ucundan

"Yıkılmadım ayaktayım Turna Kuşu." dedi Deniz el sallayarak

"Cilveleşmeniz bittiyse telefonu uzaklaştırmam gerekiyor radyasyon yapıyor." dedi Bahar kızarak

"Ama." dedi Deniz somurtarak

"Olmaz Deniz." dedi Bahar uyararak

"Bugün buradasın galiba." dedi Yade

"Evet." dedi Bahar burukça

"Minik aşkım bana emanet merak etme sen, kahraman köpek Venüs de burada." dedi Yade telefonu çevirerek

"Biliyorum ayrıca o kahramana ödül maması ver." dedi Bahar gülerek

"O iş bende merak etme." dedi Yade

"Hadi kapatıyorum ben." dedi Bahar ve kapattı

Bahar telefonunu kapatıp sandalye çekip kardeşinin yanına geldi.

"Ben nasıl geldim buraya?" diye sordu Deniz

"Sabah Venüs senin odanın kapısında havlıyordu senin de sesin çıkartmayınca bizde kapıyı açtık bayılmıştın sonrada buraya getirdik." dedi Bahar hızlı bir şekilde

"Arabada olduğumuzu kesik kesik hatırlıyorum da." dedi Deniz

"Neden böyle oldun?" diye sordu Bahar merakla

"Boş ver." diyerek gözlerini kaçırdı Deniz

Bahar kardeşinin elini tutarak konuştu.

"Deniz artık benden bir şey saklama lütfen." dedi Bahar burukça

"Annemin defterini bavulda buldum ve okudum." dedi Deniz

Bahar'ın sustuğunu duyan Deniz konuşmaya başladı.

"Sormayacak mısın ne yazdığını?" diye sordu Deniz

"Hayır sen ne zaman anlatmak istersen ben o zaman dinlerim." dedi Bahar ama bir yandan da merak ediyordu

"Annem." diyerek anlatmaya başladı Deniz

Bahar gülümseyerek kardeşine bakıyordu ne anlatacaksa onun için zor olduğunu biliyordu.

"Benden önce 3 kere düşük yapmış, sonra ikizleri olmuş birer hafta arayla onlarda ölmüş son olarak beni almışlar ama dedem beni istememiş zaten bende bozuk çıkmışım." dedi Deniz

"Deme öyle ablacım bak ama seni o kadar çok sevmişler ki hastalığına rağmen senden vazgeçmemişler." dedi Bahar

"Ya ne demesin ölen çocuklarının ikramiyesi olarak beni almışlar." dedi Deniz burukça

"Deniz." dedi Bahar

"Sen 18 yaşında beni bulmuştun dimi?" diye sordu Deniz

"Evet de niye sordun bunu." dedi Bahar

"Ben o zamanlar 11 yaşındaydım yine nöbet geçirmiştim hastaneye kaldırmışlardı beni bir gün kalmam gereken yerde dört gün kalmıştım da." dedi Deniz

"Deniz." dedi Bahar ağlayarak

"Vicdanını rahatlatmak için sana burs vermişler." dedi Deniz üzülerek

Bahar hayal meyal hatırlıyordu yetimhaneden ayrılırken müdire yanına çağırmıştı bir hayırsever senin eğitimin için burs verdi demişlerdi ona. Kızgındı ama kardeşinin onu büyüten ailesine öfke duymasının diye duygularını saklamayı tercih etti.

"Ama buldun sen beni geçmişe bakmayalım artık geleceğimize bakalım biz." dedi Bahar sahte bir tebessümle

"Özür dilerim abla seni geç bulduğum için sana bunları yaşadıkları için." dedi Deniz ağlayarak

"Deme sakın öyle deme." dedi Bahar kardeşine sarılarak

Deniz sakinleşip geri çekildi ve konuşmaya başladı.

"Bana annemle baba mı anlatımısın onları merak ediyorum da." dedi Deniz masumca

Bahar o kadar zamandır anne ve babasından konuşmamıştı ki şimdi konuşmak ona da iyi gelecekti. Gülümseyerek anlatmaya başladı.

"Annem ve babamın da kimsesi yokmuş ama çalışıp birbirlerinden asla vazgeçmemişler 18 yaşına gelince de evlenmişler annem 22 yaşında beni doğurmuş babam anneme yosun gözlüm dermiş aslın da babam benim ismime koymak Yosun istemiş son anda annem vazgeçtirmiş." dedi Bahar eskiye giderek

Deniz aynı bir masal dinlermiş gibi ablasını dinliyordu. Bahar anlatmaya devam etti.

"Ama ilkbahar ayının Mart'ın da doğmuşum annem o zaman babama demiş ki Bahar olsun ismi demiş böylece benim ismim de Bahar olmuş." dedi Bahar

"Güzel mantıklıymış." dedi Deniz gülerek

"Birbirlerini çok severlerdi bazen ben annemi kıskanırdım babamdan ama çok kısa sürerdi hemen anlarlardı gönlümü alırlardı sonra annem 29 yaşında sana hamile olduğunu öğrendi ilk bana söylediler normalde anne mi babamdan kıskanan ben kardeşimin olmasını en ben sevinmişim, hep anneme ben yardım ediyordum. Bir de erkek olduğunu öğrendik ben zaten erkek istiyordum çünkü benim çevrem de hep kız vardı. Babamın da Deniz'e olan sevdası vardı hep bir tekne alıp gezmek isterdi. O gün denize gitmek için yola çıktık gerisini anlatmıştım." dedi Bahar

Biraz daha konuştuktan sonra akşam yemeği saati geldi ve yemeği yediler. Arada bir doktor kontrolle geliyordu Deniz'i bakıp çıkıyordu. Deniz yorgun  olduğunu söyleyip uyumaya başladı. Bahar'ın telefonu çalınca Deniz uyanmaması için dışarda konuşmaya gitti. Arayan Barış olduğunu gördü Bahar, kesin oğlu aratmıştı hemen telefonu açtı.

"Hayatım seninle konuşmak isteyen bir çocuk var burada." dedi Barış

"Ver bana o zaman o çocuğu." dedi Bahar gülümseyerek

Barış telefonu Deniz'e doğru verdi.

"Anne seni çok özledim." dedi Deniz telefonu ucundan

"Bende bebeğim seni özledim ama yarın okuldan dönünce beni göreceksin." dedi Bahar

"Dayım iyi mi?" diye sordu Deniz merakla

"İyi bir tanem şimdi ilacını içti ve uyuyor." dedi Bahar

"Babam beni aç bıraktı anne pizza söyledi eve." dedi Deniz şikayet ederek

"Yalan söylüyor kendi istedi." dedi Barış

"Hayır ben yalan söylemem, söylersem Pinokyo gibi burnum uzar." dedi Deniz

"Barış evde yemek vardı ama." dedi Bahar sitem ederek

"Yemek yoktu Bahar ot vardı evde." dedi Barış sinirlenerek

"Bunu senle sonra konuşacağız hayatım oğluma iyi bak." dedi Bahar

"Babam sensiz uyuyamıyor anne bugün benimle uyacakmış ama hiç güzel senin ninni söyleyemiyor." dedi Deniz mutsuzca

"Annecim sorun oysa ben babanın telefonuna attım sesimi öyle dinlersin." dedi Bahar sırıtarak

"Öpüyorum hayatım bizim oğlanla bir hesabım var." dedi Barış

"Öptüm bende." diyerek telefonu kapattı Bahar

Bahar odaya doğru girdi üstü açılan kardeşinin üstünü örttü ve kendisi de koltuk da uyumaya başladı...

Medyada: Doktor Selim

Epilepsi hakkında bilgiler tamamen araştırmalarımla bu bölüme vote bekliyorum öptüm.

Satır aralarına yorumlarınızı da bekliyorum.

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top