-Χεειιι
-Οπως καταλαβατε αυτο ειναι κατι διαφορετικο
-Πισω απο αυτο το ποιημα υπαρχει μια αστεια ιστορια
-Μια ιστορια απο την 5ημερη
-Το εγραψα την ωρα που γυρνουσα
-Μου ζητησε ενας καθηγητης να γραψω ενα τραγουδι με τη λεξη μπαλκονι.Και ετσι βγηκε αυτο το ποιημα
-Ελπιζω να σας αρεσει
-Γραψτε και ενα σχολιο να μου πειτε αν σας αρεσε

'Μπαλκονι'
Βγηκα στο μπαλκονι
Κρατουσα ενα τρομπονι
Με βλεπει το παιδι μου
Που ολο μου θυμωνει

Το ποδι ματωμενο
Που χτυπησες του λεω
Φωναζω,επιμενω
Με επιασε να κλαιω

Ολα καλα μου ελεγε
Μεγαλη ιστορια
Χτυπησα το ποδι μου
Στη τραπεζαρια

Γελασα και εκλαψα
Μαζι με το παιδι μου
Κανω τη προσευχη μου
Ο Θεος ειναι μαζι μου

Ερχεται κι η μανα μου
Ολο χαρα και τρελα
Τη κοιταξα που φοραγε
Μια μικρη μασελα

Βγαινει η γυναικα μου
Κρατωντας μια κουταλα
Με κοιταξε,με εβρισε
Με ειπε και μαλακα

Τι επαθες της φωναζα
Ηλιθιε μου απανταει
Ειδα την γειτονισσα
Που ολο σου μιλαει

Αγαπη μου απαντησα
Ακου και μη με βρισεις
Κατσε να σου πω γλυκολογα
Μηπως και κοκκινησεις

Ηρθε μια μερα σαν αυτη
Ηλιουλουστη και ωραια
Ηρθε και μου ζητησε
Να φυγουμε παρεα

Τη κοιταξα,της μιλησα
Της ειπα την αληθεια
Η γειτονισσα μου ζητησε
Να παμε παραλια

Αριστοτελους βγηκαμε
Μετα την Τσιμισκη
Και αρχισε και μου λεγε
Τι μερα και αυτη

Τι επαθες τι ρωτησα
Ασε τι να σου πω
Με χωρισες ο αντρας μου
Που τοσο αγαπω

Και γω αφου περιμενα
Να πει πως μ αγαπαει
Εκεινη μου απαντησε
Πως αλλο μου ζηταει

Ξερω λοιπον τι σπουδασες
Πως εισαι δικηγορος
Γι'αυτο μια χαρη σου ζητω
Για να ξεφυγει ο πονος

Το διαζυγιο ζητω
Εσυ να μου το βγαλεις
Για να μαι πια ελευθερη
Τα τρια μου να παρει

Εσυ δεν ελεγες πιο πριν
Πολυ τον αγαπουσες
Ασε τι ελεγα πιο πριν
Και πες αν θα μπορουσες

Εγω της ειπα ενα ναι
Και γυρισα στο σπιτι
Και πηρα το μπουζουκι μου
Να παιξω Μαργαριτη

Παιρνω και το τρομπονι μου
Και βγαινω στο μπαλκονι
Και βλεπω το παιδι μου
Με ματωμενο ποδι

Και για να μη τα πολυγογω
Αυτη ειναι η ιστορια
Φυγαμε απο το μπαλκονι
Προς τη τραπεζαρια

Κατσαμε και φαγαμε
Και ειπιαμε πολυ
Και ας υπαρχουν ανθρωποι
Που μενουν νηστικοι

Και θα μου πειτε τωρα εσεις
Τι σχεση εχουν αυτοι
Σε ενα ποιημα που ξεκινησε
Για ενα μπαλκονι να ομιλει

Και θα απαντησω τωρα εγω
Σε αυτους που απορουν
Πως το ποιημα ειναι δικο μου
Κι ας σταματησουν να ρωτουν

Και ετσι λοιπον τελειωνουμε
Με αυτην ιστορια
Και ας ζησουν αυτοι καλυτερα
Χωρις την απορια

Και εμεις λοιπον που μειναμε
Χωρις καμια απορια
Ας γραψουμε αλλη μια φορα
Τη δικη μας ιστορια