Ik open mijn ogen en wazig zie ik een felle lamp boven mijn gezicht. Arg, wat is er gebeurd? Waarom kan ik me ineens niks meer herinneren? Langzaam begin ik helder te zien en meteen schiet er een pijn scheut door mijn hoofd.

'Au!' zeg ik pijnlijk en draai mijn hoofd naar rechts, om te kijken wie er zitten. Ik zie dat ik in een ziekenhuis lig en tot mijn grote spijt zie ik niemand naast mijn bed zitten. He, niemand? Ben ik nou onbelangrijk?

Een traan rolt over mijn wang van verdriet. Voorzichtig draai ik mijn hoofd naar de andere kant en zie dat er een monitor naast me staat. Af en toe hoor ik een piep geluid, wat me nu al irriteert. Sinds wanneer word ik zo snel geïrriteerd? Volgens mij ben ik mezelf niet meer?

Ik bekijk de kamer en ontdek dat ik wel ramen heb, maar die zijn allemaal gesloten door een gordijn. Tof, ik kan dus niet zien hoe laat het is! Wat moet ik nu doen? Ik til mijn hand op en zie dat daar bloed op zit. Bloed? Hoe dan?

'Hallo, is er iemand?' vraag ik met een zwakke stem, maar ik krijg geen antwoord.

Ik leg mijn hoofd weer naar op de hoofdkussen en zie dan boven mijn hoofd een rode knop. Dan til ik mijn andere hand op, waar gelukkig geen bloed op zit. Ik druk op de knop, maar er komt niemand binnen. Waar is iedereen? Ik sluit mijn ogen en probeer terug te denken wat er nou gebeurd is, maar binnen no-time val ik in een diepe slaap.

O O O

'Nee, ze is nog niet wakker geworden.' hoor ik vage stem zeggen. Wie is dat? Zijn er nu eindelijk wel mensen?

Voorzichtig open ik mijn ogen en zie tot mijn verbazing Justin, Levy en Dany. Waar is Jordan? Waarom is hij er niet bij?

'Hey Jennifer, je bent wakker. Hoe voel je je?' vraagt Levy aan me, die als eerste door heeft dat ik wakker ben.

'Wanhopig, een hoopje ellende.' antwoord ik zijn vraag en er rolt een traan over mijn wang.

'Wat is er?' vraagt hij lief en veegt mijn traan weg.

'W- w- waar i- i- is J- J- J- Jor- Jor- dan?' snik ik en hij haalt zijn schouders op. Lekker, dat weet hij niet!

'JENNIFER!!!!' gillen Justin en Dany blij. Ze omhelzen me blij en er ontstaat een kleine zwakke glimlach. Ik wil en moet weten waar Jordan is?

'Jongens, weet 1 van jullie waar Jordan is?' vraag ik betreurd.

'Hij euhm... Hij-'

'Hey jongens, is ze al wakker?' hoor ik opeens de stem van Jordan vragen. Ik schiet meteen overeind en zie Jordan bij de deur staan. Er ontstaan een hele hoop tranen in mijn ogen, waardoor ik alles waterig begin te zien.

'JENNIFER!!!' gilt Jordan blij en komt naar me toe rennen. Hij slaat zijn armen om me heen, maar terwijl hij dat doet ontstaat er een beeld voor mijn ogen.

*Flashback*

Ik kom aan bij het engelse lokaal en zie Jordan met Tania staan zoenen. Meteen sta ik verstijf aan de grond en kijk verslagen toe. Ik ben te laat! De tranen komen al op en binnen no-time stromen ze over mijn wangen. Nee, nee, nee! Dit kan hij me toch niet aan doen! Na al die dingen die we voor elkaar hebben gedaan.

'Hey jankerd, kan je het zien?!' hoor ik Tania opeens vragen aan mij. Door mijn waterige ogen zie ik hoe Jordan zich omdraait en kijkt me ongeïnteresseerd aan. Voor mijn gevoel lijkt het alsof de grond onder mijn voeten weg zakt.

'Jordan wat ben jij een enorme klootzak! Ik wil je niet meer zien!!!' schreeuw ik huilend naar hem en hij staat me maar wat grinnikend aan te kijken. 'IK WIL NU NIET MEER LEVEN! IK HAAT MIJN LEVEN! IK HEB GEEN OUDERS NIKS MEER! EN MIJN ENIGSTE BESTE VRIENDJE MOT ME NIET!'

Voor ik me omdraai word ik onderuit getrokken en ik merk meteen op dat ik een bloedneus heb. Fijn! Wie de hack trok me überhaupt onderuit? Ik draai me om en zie hoe Jordan me op de grond houdt. Uit pure boosheid en verdriet sla ik om me heen, maar Jordan drukt me stevig tegen de grond aan. Het heeft totaal geen nut, het is gewoon zinloos!

'Jennifer, rustig!' sist Jordan in mijn oor en ik voel hoe hij met zijn hand mijn mond dicht snoert. Ik raak in paniek en begin nog harder om me heen te slaan. Mijn enige doel is: hier weg zien te komen en naar mijn echte ouders boven in de hemel te kunnen gaan. Ik heb nu zo'n hekel aan mijn leven! Mijn leven is als het ware verwoest! Uit een gerukt!

'Jennifer!!!' hoor ik opeens Tania tegen me gillen, maar ik lijk helemaal gestoord te zijn geworden. Ik kan me niet meer beheersen en maak het mezelf alleen maar erger! Een paar keer geef ik Jordan een flinke trap in zijn edele delen en Tania krijgt mijn voorkant van mijn schoenen keihard tegen haar maag.

'Jennifer, s-stop h-hier m-mee!' hoor ik Jordan kreunen en ik voel hoe zijn houding vermindert. Hierdoor zie ik een mooie kans om uit zijn houding te komen en vlieg Tania aan. Misschien moet ik Tania wel doden! Dan ben ik veel makkelijker van haar af!

'TANIA MOET DOOD! TANIA MOET DOOD! TANIA MOET DOOD!' schreeuwen de stemmetjes in mijn hoofd en ik voel hoe ik mijn controle over mijn lichaam kwijt raak. Ik ben mezelf niet meer en ik zie hoe ik zelf Tania niet normaal hard tegen haar neus sla.

Na een paar keer slaan begint haar neus te bloeden en ik begin daarna aan haar haren te trekken. NEE, IK WIL DIT NIET!!!! Ik laat Tania los en grijp naar mijn hoofd.

'TANIA MOET DOOD! TANIA MOET DOOD! TANIA MOET DOOD!' blijven de stemmetjes in mijn hoofd schreeuwen, waar ik nu gillend gek van word.

'TANIA! Alles oké met je?' hoor ik Jordan bezorgd vragen. Tranen stromen over mijn wangen, terwijl de pijn in mijn hoofd niet meer te verdragen is. Ik zou toch niet het zelfde lijden als mijn moeder?!

'HELP!!!' gil ik met stromen de tranen. Ik voel hoe mijn lichaam schok reacties maakt en de pijn spreid zich verder uit door mijn lichaam. Met heel veel pijn zak ik op de grond en kreun van de pijn. Dit is niet normaal! Ben ik psychische niet goed bij mijn hoofd?

'Jennifer, je hebt verdomme wel iemand tot moes geslagen!' hoor ik Jordan boos tegen me schreeuwen. De tranen gaan veel harder lopen over mijn wangen, terwijl ik me niet meer goed voel. Dit voelt zo verkeerd! Ik voel me ook niet lekker worden, wat gebeurd er toch met me? Sinds wanneer wil ik iemand doden?

'Jordan, wat gebeurd hier?!' hoor ik opeens de stem van Justin door de gang galmen.

'Weet ik veel, ze doet gestoord!' hoor ik Jordan tegen Justin schreeuwen en ik kijk eventjes op. Ik kijk de kant op, waar ik Justins stem vandaan hoorde komen en zie dat Toos, Levy en Dany erbij staan. Ze komen op me afrennen, maar dan voel ik een enorme barstende pijn in mijn hoofd. Wat is er toch met me aan de hand? Waarom toon ik dit stomme kut gedrag?

'JONGENS, BLIJF DAAR! BLIJF UIT MIJN BUURT!' schreeuw ik wanhopig, bang dat ik hun dalijk ook pijn doe.

'Julie horen het, daar blijven!' hoor ik Jordan tegen hun gillen. Wat heeft hij in godsnaam?

'JORDAN HOU JE SMOELWERK DICHT! KIES MAAR VOOR DAT T*FESW*F, TERWIJL IK HIER V*RDOMME PIJN LIG TE LIJDEN!' schreeuw ik tegen hem en krimp ineen zodra ik mijn maag voel omkeren. Het gaat niet meer! Ik zwak af, ik ga dood!

'WAT GEBEURD HIER ALLEMAAL?!' hoor ik opeens de stem van de directeur door de gang galmen.

'Liefdes verdriet meneer, niks ergs!' hoor ik Tania op een bitcherige toon zeggen. Kutwijf!

Ik voel hoe iemand een hand op mijn schouder legt en ik word rustig op mijn rug gelegd. Tranen stromen als watervallen non-stop over mijn wangen. Ik grijp meteen naar mijn hoofd die ineens heftiger begint te bonken. Mijn oogleden beginnen zeer te doen en ik krijg moeite met ademhalen. Hierdoor krijg ik dus ook weer een hele erge druk op mijn borst, waarna elke slag van mijn hart pijnlijker word.

'Jennifer, rustig! Kan je me horen?' hoor ik plots de stem van Jordan, volgens mij krijgt hij het eindelijk door dat het niet goed met me gaat.

'J- J- J- Ja!!!' hijg ik zwaar en merk dat mijn stem zwak klinkt.

'Probeer eerst op adem te komen.' hoor ik hem zeggen, waarna ik probeer in te ademen wat met haperringen gaat.

'Jor- Jordan, h-h-h-et l-l-l-l-ukt nie-ie-ie-iet!' hijg ik en voel me lichtjes worden in mijn hoofd.

'Dat hoeft ook niet, je word inslaap gebracht. Slaap zacht.' hoor ik hem zeggen, terwijl zijn stem wat afsterft.

'Wat is hier aan de hand?' hoor ik ineens een hele hoop mensen door elkaar vragen.

'Iedereen rustig blijven! Jennifer, is psychische gestoord geworden.' hoor ik Tania zeggen. Het liefst had ik haar nog een dodelijke blik geworpen, maar dan val ik in een zwart gat. Zou Jordan begrijpen wat hij me heeft aangedaan? Hij zou vast niet meer van me houden, dat weet ik wel zeker!

*End Flashback*

'Jennifer, wat is er?' vraagt Jordan aan me en boos geef ik hem een klap in zijn gezicht.

'Eikel!' sis ik tegen hem en hij schrikt er kennelijk van.

'Hoezo dat ineens?' vraagt hij verbaasd aan mij.