'Kom je morgen wel naar school toe?' vraagt Jordan en ik kijk naar boven, om hem aan te kijken. Hij kijkt me ook aan en glimlacht lief. Awh, als hij glimlacht is hij cute!

'Tuurlijk, ik voel me veel beter dan gisteren.' zeg ik en spring op. Van blijdschap begin ik op mijn bed te springen en Jordan lacht om mijn reactie. Dan trekt hij me onderuit en ik val op het bed neer.

Even later gaat Jordans telefoon af en hij neemt op.

'Hoi mam, waarom bel je?' vraagt Jordan aan de telefoon.

'OEPS! Ik kom er aan, tot zo.' eindigt Jordan snel het gesprek en hangt op.

'Sorry, ik moet naar huis gaan. Het is al 19:00 uur!' beatwoord Jordan, als hij mijn vragende gezicht ziet.

'Ga maar gauw!' zeg ik en hij springt soepel van mijn bed af. Hierdoor val ik op de grond naast mijn bed.

'Gaat het?' vraagt Jordan en helpt me overeind. Ik knik en grinnik om mezelf.

Samen met Jordan loop ik naar beneden en voor de voordeur geef ik hem nog een kus. Hij is echt heeeeeeel lief voor me! 

'Tot morgen, lieverd.' zegt Jordan en ik neem afscheid van hem.

Zodra ik hem niet meer zie sluit ik de deur en loop naar de woonkamer. Met een plof laat ik me op de bank vallen en kijk even rond. Iedereen zit op zijn telefoon en al snel zit ik diep in mijn gedachten verzonken. Zou Tania me morgen niet raar aankijken? Ik moet me morgen wel in houden, om niet telkens aan Jordan te denken. Misschien dat ik morgen naast hem ga zitten!

'Lieverd, wat wil je eten?' hoor ik opeens mijn moeder vragen. Verschrikt kijk ik op en zie dat iedereen me aankijkt.

'Euhm... Lasagna?' vraag ik en ze schudt wilt haar hoofd.

'Frietjes?'

'Nee.'

'Aardappeltjes met schnitzel en worteltjes?'

'NEE!!!' gillen opeens 4 stemmen, wat afkomstig is van de jongens van 5sos.

'SINDS WANNEER?!' SINDS WANNEER SP-SPREKEN JULLIE NEDERLANDS?!' gil ik vragend aan hun. Ik zie hoe ze gniffelen, maar ze houden hun mond dicht. Wat voeren ze in hun schild? Nu wil ik het weten ook!

'Sinds wanneer spreken jullie nederlands?' vraag ik kalmpjes en bedwing mijn nieuwsgierigheid. Ze zeggen niks en heffen hun hoofd een beetje op.

'Willen jullie me alsjeblieft vertellen, hoe jullie nederlands kunnen spreken?' vraag ik en begin een beetje boos te worden, omdat ze nog steeds niks zeggen.

'Mam, maak anders maar rodekool met een tartaartje en nog aardappeltjes.' stel ik dan voor en mijn moeder veert meteen op.

'DAT IS EEN GOED IDEE!' gilt mijn moeder en letterlijk in mijn oor.

'Maaam, wil je me doof hebben?' vraag ik zeurend, als ik een piepje in mijn oor hoor.

'Nee, tuurlijk niet. Want dan zeg je nooit meer lekker eten.' plaagt mijn moeder en ik schiet in de lach.

'Maar sinds wanneer spreken jullie nederlands? Vertel het me alsje- alsje- alsje- alsjeblieft???' vraag ik smekend en zie hun met hun hoofd schudden. Ugh! Dan maar mijn puppyogen, dan zullen ze vast wel spreken! Ik zet dus mijn puppyogen op en meteen zie ik hun moeilijk kijken. Ze wenden elkaar wat blikken, maar houden dan nog steeds hun mond toe. Hoe dan?

'Sinds dat we in een huis wonen, waar nederlands word gesproken! Nou goed?' vertelt Ashton dan en ik klap even in mijn handen. Wild knik ik heftig met mijn hoofd en hoor dan hoe mijn moeder begint met koken, in de keuken.

'Wie wilt er met mij op de trampoline?' vraag ik dan aan hun. Ze kijken elkaar zuchtend aan, maar dan kijkt Michael heel blij mij aan.

'Ik wil wel met jou op de trampoline!!!' schreeuwt Michael vrolijk. Ik spring vrolijk op en zie hoe mijn moeder ineens achter me staat.

'Jullie blijven zitten!' zegt ze streng en ik rol met mijn ogen. 'Jennifer, niet doen!' 

Michael en ik trekken elkaar mee naar de achterdeur en ik trek hem in een snel vaart open. Meteen ren ik naar buiten, maar met Michael op mijn hielen. Ik voel hoe hij me ineens optilt en wild trappel ik met mijn benen in de lucht.

'Hou op, je komt toch niet los.' lacht Michael en ineens zet hij me neer op de trampoline. Vlug trek ik mijn schoenen uit en ik begin te springen in het midden van de trampoline. Ik zie dat Michael ook snel zijn schoenen uittrekt en hij gooit ze ver weg. Dan zie ik dat het niet zijn schoenen waren, maar de mijne!

'MICHAEL!!!' zeur ik en laat me naast hem neer ploffen.

'Wat?' vraagt hij, alsof hij niks heeft gedaan. 'Wat is er?'

'Dat waren mijn schoenen! Je moet ze nu eerst pakken voordat je op de trampoline mag springen.' commandeer ik hem en hij zucht luidt. Met tegenzin zie ik hem op staan en grinnik. Hij pakt mijn schoenen beet en zet ze neer voor de trampoline. Dan kruipt hij ook de trampoline op en we beginnen samen te springen.