Nog geen minuut later voel ik hoe het busje tegen iets aan knalt en voor me zie ik hoe Jordan probeert op te krabbelen. Oeps, ik heb hem nog vast! Ik laat zijn enkels los en hij staat meteen recht. Meteen zie hoe hij schrikt en ik schop wat met mijn voeten.

'Au!' hoor ik de stem van Luke gillen. Idioot, moet hij mijn voeten niet vast blijven houden!

Ik krabbel op en zie hoe Jordan naar zijn telefoon grijpt. Voorzichtig probeer ik te kijken waar die ene meneer is, maar ik word weg getrokken door Jordan. Ik kijk Jordan aan en wil wat zeggen, maar Jordan houdt een vinger voor mijn mond. Hij trekt me mee naar de rest en van angst druk ik me tegen Jordan aan. Nu vertrouw ik heel 5sos niet! Dalijk willen ze me wat aan doen!

'Wat is er, Jen?' vraagt Jordan aan me en ik bloos lichtjes, omdat ik zo dicht op hem sta.

'Ik euhm...' begin ik, maar heb echt geen flauw idee hoe ik mijn gevoel moet verwoorden.

'Je ziet er zo witjes uit, kom lekker naar buiten.' zegt Jordan en duwt me zachtjes naar het uiteinde van het busje. Samen met Jordan stap ik als eerst het busje uit en ik zie dat we voor onze school staan.

'Guys, and Matt than?' hoor ik Michael en Calum vragen.

'I don't know! He is not allowed to go with Jennifer and her mother. I know he wanted to rape her mother.' hoor ik Luke vertellen en meteen draai ik me om.

'Then why did you cooperate with him?' vraag ik aan Luke en hij draait zich naar mij toe. Er is duidelijk angst in zijn ogen af te lezen.

'Because otherwise he'll kick us out the band.' vertelt Luke bedroeft. Wat, dus ze worden anders uit de band gegooid!

'Mam, wat wou die ene man met je doen?' vraag ik om duidelijkheid te krijgen, wat hij daarvoor vertelde.

'Hun manager wou me verkrachten.' zegt mijn moeder en ik slik.

'Maar mam, hij weet waar wij wonen.' zeg ik bang en we komen alweer thuis aan. Ik kijk mijn moeder aan en zie dat ze moeilijk kijkt. Waarschijnlijk is ze ook bang! Dan kijk ik weer op en zie een ambulance staan voor de deur. Ik ren er naartoe en hoor hoe de rest volgt. Mijn hart begint steeds sneller te kloppen door het rennen en al vrij snel kom ik bij ons huis aan.

Ik zie hoe mijn vader op een brancard naar buiten wordt gereden en ik hoop dat hij nog leeft. Maar mijn gevoel zegt dat hij echt dood is. Ik wil wel naar mijn gevoel luisteren, maar ik heb te veel hoop.