'Mmmmmh!' ik probeer wat te zeggen, maar Michael verstrakt het doekje op mijn mond. Er springen tranen uit mijn ogen, omdat die zo strak zit. Het enige wat ik kan doen is, mee werken!

'Michael, don't put the cloth too tight on her mouth!' gilt mijn moeder in paniek. Ik merk nu pas op, dat Michael mijn handen niet heeft vastgebonden en ik grijp naar het doekje. Natuurlijk, krijg ik het doekje niet zo makkelijk van mijn mond af. Uit wanhoop begin ik op Michaels handen te slaan en voel hoe hij het doekje vast bind. Natuurlijk heel strak, je meent het!

'MMMH!' ik wil "Mama" roepen, maar zie dan een schone kans om het doekje los te knopen. Precies wanneer ik hem bijna los heb, grijpt Michael mijn handen vast en nu pas merk ik ook op dat we rijden. Wat! Ze ontvoeren ons?

'HANDS ON!' hoor ik een andere stem zeggen.

'What, why?' hoor ik Michael vragen. Ik kijk op en zie Jordan! Maar hij heeft een wapen in zijn hand. Meteen grijp ik naar het doekje en knoop hem los. Ik haal opgelucht adem, zodra die eindelijk af is.

'Jennifer! Help!' hoor ik mijn moeder ineens roepen. Met een ruk draai ik mijn hoofd en zie hoe Calum, Ashton en Luke mijn moeder weg trekken. Ik sta op en val ineens hard op de grond. Oeps, ik was helemaal vergeten dat mijn voeten vast gebonden waren!

Meteen grijp ik naar mijn neus en voel de tranen al achter mijn ogen branden. Waarom ben ik nou toch altijd zo klungelig? Nou omdat ik misschien alles tegelijkertijd wil doen! Ik ga met mijn handen naar mijn voeten en probeer ze los te maken, maar ze zitten zo strak vast gebonden dat ik ze niet los krijg.

'I say hands on!' herhaalt Jordan en helpt me overeind. 'Blijf achter me.'

Ik knik en door een scherpe bocht, die het busje maakt val ik om ver. AU! Dat was niet grappig. Voor me hoor ik de jongens van 5sos lachen en nu valt het me ook op dat Jordan omver is gevallen. Oké, nu ben ik het zat!

Ik grijp weer naar mijn voeten en pruts wat aan de knoop. Dit keer lukt het me beter en ik voel hoe het touw van mijn voeten glijd. Ik spring op en ga naast Jordan staan.

'Ga nou achter me staan, Jen!' zeurt Jordan tegen me en ik rol met mijn ogen.

'Waarom?'

'I don't know!' zegt hij en schiet in de lach. Ik lach even met hem mee en zie dan dat ze dichter bij komen.

'Schiet ze alleen alsjeblieft niet dood.' zeg ik fluisterend in zijn oor. Ik zie hoe hij even huivert en grinnik er om.

'Ik zou het niet doen, prinsesje van me.' grinnikt hij en loopt dichter naar hun toe. Ik volg met mijn blik, wat Jordan allemaal doet. Wacht eens, ik merk op dat ik me niet meer ziek voel! Zou mijn andere moeder het hebben weg genomen? Nee, dat kan haast niet of wel?

'Lieverd, kom hier!' hoor ik mijn moeder roepen en ik voel hoe ze me omhelst. 'Wat is er?'

Ik schud wild met mijn hoofd om die gedachtes uit mijn hoofd te zetten en mijn moeder kijkt me raar aan. Ze trekt me in een knuffel en neemt geen notitie van mijn rare gedrag. Gelukkig maar, ik wil het ook niet uitleggen aan haar.

'STOP THE CAR!' hoor ik Jordan tegen de chauffeur schreeuwen. Heu, maar wie zit dan eigenlijk achter het stuur? Alle jongens van 5sos zijn hier! Wacht eens, Jordan is in gevaar! Ik maak me los uit de greep van mijn moeder en sprint naar Jordan toe. 

'Hey, stay here!' hoor ik de hele band zeggen. Ik negeer hun reactie en voel hoe ik ineens onderuit word getrokken. Nog net optijd pak ik Jordan bij zijn enkel en trek hem vlug onderuit, waarna ik een knal hoor. Ik was precies op tijd, anders was ik Jordan ook kwijt!