Onlara kim olduğumu toplantıda açıklayacağımı söyledim. Kheiron daha benim Hermes kulübesine götürülmemi emretmeden ben gittim. Ne de olsa kimin ne yapacağını biliyordum.

Nefret ediyordum babamdan. Yaşamanın anlamını yok ettiriyordu. Zaman. Herşeyi biliyordum. Çok kötü bir duygu.

Hermes kulübesine girdiğimde üzerimde birsürü göz hissettim. Herkes gözbebeğime bakıyordu. Haklılardı. Kör bir göz hiç gormemişlerdi ne de olsa. Hele bir melez...

Ellerimin yardımıyla yere oturdum. Kendimi biraz tanıttım.

Merhaba, ben Rue, 14 yaşındayım, Toronto'dan geldim, falan filan işte...

Kimin kızı olduğumu sonra açıklayacağımı söyledikten sonra yatağıma yattım.

***

Toplantı vaktiydi. Üzerime kamp tişörtümü geçirip dışarı çıktım.

Herkes masanın etrafında oturuyordu. Connor Stoll elindeki gazoz kapağıyla oynuyor, Leo alet kemerinden çıkarttığı parçalarla oynuyor, Nico ise parmaklarıyla masanın üzerinde ritim tutuyordu.

Göremiyordum ancak hissedebiliyordum.

***

Toplantının sonlarına gelmiştik. Kheiron bana dönüp:" Birşeyler söylemek isteyen var mı? " diye sordu. Bunu soracağını herzaman biliyordum.

Başımı dikleştirdim ve konuşmaya başladım.

"Ben, sıradan bir melezim aslında. Yani, melez tanımına uyuyorum ki buradayım. Sadece, babam daha farklı. Ve emin olun ki, ben herzaman sizinleydim ve öyle olacağım. "

"Yani...?" Diye sordu nico kafasını kaşırken

Ona döndüm:" Ben bir hatayım. Uğursuzum ben. Zaman benim kardeşim. Size herşeyi gösterebilirim. " Ayağa kalktım ve konsantre oldum.

"Geçmişi, " dedim ve elimi sallamamla beraber Rhea'nın Zeus' u doğurduğu sahnedeydik.

"Geleceği, " dedim ve bu sefer Dünya yıkılıyordu. Dünyanın sonu, kıyamet günü.

"...ve şimdiki zamanı" şimdi de eski yerlerimizde, yine masanın etrafındaydık.

Percy Jackson ayağa kalktı. Yüzü solmuştu. "Ama ben... b-bu imkansız! "

"Evet düşündüğünüz gibi,"

Masanın etrafında bir tur attım.

"Ben Rue Wilson." Dedim. "Zamanların efendisi, Titanların Kralı Kronos'un kızı. "