Jayne had niet verwacht dat er zo een pracht in Eriador verscholen lag. Het waren vooral bossen en bloemenvelden die ze tot nu toe had gezien, waardoor de omgeving weinig verschilde van de plaats waar zij woonde en bij lange na niet kon tippen aan het eiland waar ze was opgegroeid.

Maar deze vallei, die vol leek te stromen met heerlijk bronwater, was prachtig. Het felle zonnetje veroorzaakte tientallen regenbogen waar het water opspatte en geurige bloemen die ze nog nooit eerder had gezien verdrongen zich aan de oever, alsof ze allemaal zo dicht mogelijk bij het water wilden staan. Felgekleurde vlinders rustten met klapperende vleugels op de bloembladeren uit en toen Jayne haar modderige hand ernaar uit strekte, schrokken ze er niet eens voor terug.

'Laten we naar beneden klimmen!'

Ondanks de zeer korte tijd dat ze de elfenprins kende, wist ze zeker dat hij nog nooit zoiets prachtigs had gezien. Zijn ogen straalden en de glimlach op zijn gezicht was zo verrukt dat hij helemaal thuishoorde in dit fabelachtige landschap.

Elrond knikte en samen glibberden ze naar beneden. Doordat haar schoenzolen onder de modder zaten, gleed ze meer dan eens uit, maar ze werd opgevangen door een zacht bed van gras.

'We moeten ons maar eens wassen,' meende Jayne toen ze beneden waren gekomen en een tijdje langs de met watervallen beklede bergwand hadden gestruind. 'Je ziet er niet meer uit als een prins.'

Ze greep zijn hand vast. 'Je hebt vast nog nooit onder een waterval gestaan!'

Elrond sperde verschrikt zijn ogen open en lachend trok Jayne hem mee naar een wat smallere cascade, waaronder ze zich zouden kunnen wassen zonder verpletterd te raken. Ze blikte even in zijn ogen om te zien of ze niets deed dat tegen zijn zin was, maar hij zag er nog steeds dolgelukkig uit.

Hand in hand stapten ze onder de waterval. Een huivering raasde door haar lichaam toen het ijskoude water bovenop haar viel en ze draaide zich in Elronds armen.

'Jij moet me straks maar warm houden,' fluisterde ze.

Het geraas van het vallende water voerde haar woorden mee, maar uit zijn blozende wangen begreep ze dat hij heel goed had begrepen wat ze zei. Ze draaide zich om zodat ze hem recht aan kon kijken en liet haar voorhoofd tegen die van hem steunen. Hij klappertandde van de kou en zijn donkere haar was drijfnat.

'Dit zul je in ieder geval nooit vergeten,' grinnikte Jayne, die haar armen wat steviger om zijn middel sloeg en zich toen iets naar voren boog om zijn lippen te kunnen kussen. Haar middenrif kromp samen en een vreemd gevoel verspreidde zich door haar lichaam toen hun lippen elkaar raakten. Net toen haar lippen van elkaar begonnen te wijken, verloor Elrond zijn evenwicht een beetje waardoor hun gezichten volledig onder het vallende water bedolven raakten. Hoestend duwde ze hem opzij en al struikelend bereikten ze rustiger water. Nu Jayne voor een moment zijn lippen had aangeraakt, wilde ze meer. Ze duwde hem tegen de natte bergwand en kuste hem vol overgave. Haar kleding plakte tegen haar huid en door de kou was ze gevoelig voor iedere aanraking.

Elrond moest eerst even bijkomen van de schrik, maar zoende haar toen passioneel terug. Zijn handen gleden over haar armen, die ze aan weerszijde van de man tegen de wand had geplaatst, zodat hij het niet in zijn hoofd zou halen om weg te rennen.

Jayne merkte dat haar lichaam gewillig was om meer te doen dan alleen zoenen, maar ze was ondanks haar verliefdheid nog genoeg bij verstand om haar grenzen te weten. Ze wilde hem niet afschrikken; ze kenden elkaar tenslotte pas één dag en gezien het frequente voorkomen van zijn rode wangen, ging ze ervan uit dat hij een niet al te losbandig leven leidde.

Toen de kou dusdanig hun lijf binnensloop dat hun hartstocht er geen weerstand meer tegen kon bieden, zochten een zonnig grasveld uit om zich te laten opdrogen. Hoewel Elrond al niet zo spraakzaam was geweest, merkte dat zijn gedachten volledig in beslag waren genomen. Ze leunde dan wel tegen hem aan en zijn handden rustten wel op haar heupen, maar ze voelde dat hij zich daar niet zo van bewust was.

'Wat is er?' vroeg Jayne. Als hij haar een belabberde zoener vond dan hoorde ze dat graag. Misschien viel er nog wat te verbeteren.

'Ik ben gewoon een beetje in de war,' mompelde hij.

Jayne leunde met haar hoofd tegen zijn op en neer gaande borst en probeerde hem op die manier aan te kijken. 'Het spijt me als ik te snel van stapel ben gelopen, maar met een paar dagen ben ik weer weg en volgende week ben ik misschien wel opgegeten door een draak. Mijn leven is doorgaans één grote draaikolk, dus het zit niet in me om mijn gevoelens te negeren.' Ze glimlachte scheef. 'Sinds ik je gisteren heb ontmoet, kan ik aan niets anders denken.' Ze kuste hem in zijn nek. 'Denk alsjeblieft niet dat ik met al mijn gastheren onder een waterval spring.'
Hij lachte zachtjes. 'Gelukkig maar.' Toch trok de glimlach om zijn lippen weer weg en Jayne trok vragend – en een beetje streng – haar wenkbrauwen op.

Elrond slaakte een zucht. 'Wij elfen doen dit niet zomaar,' mompelde hij zonder haar aan te kijken. 'Eigenlijk – eigenlijk staat het bij ons gelijk aan een huwelijksaanzoek.'