Jake

Ik kwam thuis van werk en mijn vader zette net een grote kom salade op de eettafel. Er stond ook een pan met gehakt en kleine stukjes groente en taco schelpen.

"Taco Tuesday," grapte mijn vader en veegde het zweet van zijn voorhoofd met een doekje.

"Roep je broers even," gaf hij me toen als taak en ik liep naar de gang waar ik heel hard hun namen schreeuwden.

"Zo hard hoeft het ook weer niet," zei mijn vader en ik ging aan tafel zitten.

"Ze zijn soms doof," reageerde ik en pakte een taco schelp en vulde deze met gehakt.

"Ga je niet even wachten tot iedereen aan tafel zit?" vroeg mijn vader en keek me met een vreemde blik aan.
Mijn mond wilde net een hap nemen, maar stopte. Mijn blik gleed langzaam naar mijn vader die wachtte tot ik de taco teruglegde op mijn bord.

"Wat heb je vandaag? Had je een k*tdag op je werk?" vroeg mijn vader toen en ging zitten.

"Ik ben moe," loog ik, maar nee. Dat was niet de echte reden. Toch wilde ik het niet tegen mijn vader zeggen. Ik was bang dat hij zou zeggen dat ik het gewoon moest accepteren dat Kelsey met Hamza was. Dat wilde ik even niet horen. Van niemand niet.

"Dan nog wachten we op elkaar," zei mijn vader en mijn broers kwamen toen binnen.

"Jake, wat doe je vanavond?" vroeg Dylan als eerste toen hij naast me kwam zitten en zijn bord volpropte.

"Niks, hij is moe," antwoordde mijn vader.
Ik keek mijn vader met een fronsende wenkbrauwen aan.

"Hoezo?" vroeg ik aan Dylan.

"Omdat ik zo'n aardige broer ben, ben je uitgenodigd voor een feest van één van je oud klasgenoten," vertelde hij en legde een hand op mijn schouder.

"Waarom nodig jij mij uit voor een feest van mijn klasgenoot?" vroeg ik verbaasd.

"Hij heeft je gewoon nodig," zei Nick toen. "Jij kent Wesley en Dylan zit met een meisje die ook naar Wesleys feestje gaat,".

"Het is geen feestje. Het is een feest. Project X, ja," ging Dylan tegen hem in.

"Met wie date je?" vroeg mijn vader nieuwsgierig.

"Het is... geen daten. Gewoon... het is gewoon een chick die gewoon bij die Wesley gewoon in de straat woont en zij kent hem gewoon," vertelde Dylan vaag.

"Gewoon. Gewoon," praatte mijn vader zijn zoon na en Nick en ik moesten lachen.

"Ja, je snapt het wel. Ik zit gewoon even met haar. Jake kent die Wesley en het is gewoon raar als ik daar ineens kom zonder dat ik iemand ken, oké? Dus Jake, als je dit voor me doet, dan sta ik bij je in het krijt," zei Dylan en ik keek mijn broer aan. Hij had mij nodig. Grappig hoe het leven soms werkte.

"Oké," zei ik en Dylan grijnsde.

"Dank je wel, broertje. Je bent mijn 'life-saver'," zei hij en kuste de zijkant van mijn hoofd.

"Nou, dat hoeft ook weer niet," zei ik en trok mijn hoofd weg.

"Mag ik ook mee?" vroeg Nick.

Dylan maakte een overdreven aarzelend geluid.

"Kom op, man. Hoe vaak heb ik dingen voor jou gedaan? Jij staat ook bij mij in het krijt," zei Nick en Dylan gaf toe.

Die avond ging ik samen met mijn twee oudere broers naar het feest van Wesley. De laatste keer dat we iets met z'n drieën deden was heel wat jaren geleden.
Ook al deed ik iets voor Dylan, toch genoot ik ervan om met mijn familie te zijn.
Nick moest van Dylan de tas dragen met drank. We hadden vodka, rum en zelfs whisky meegenomen.
Het was oude whisky. Dylan zei dat iedereen te dronken zou zijn om het door te hebben. Ik ging in ieder geval niet van die fles drinken.

We kwamen aan in een best wel drukke straat, waar bussen reden die de passagiers ophaalden die naar de stad gingen om uit te gaan.
De muziek was ondanks het verkeer te horen in het begin van de straat.
Er stonden vele fietsen en scooters op de stoep en we wurmden ons er langs.

De voordeur vloog open en een dronken jongen stormde naar buiten.
Hij begon over te geven naast de plantenpotten in de kleine voortuin.
Ik keek weg toen ik het geluid van braken hoorde.

"Gaat het?" vroeg Nick toen en de jongen keek met een beduusde blik op.

"Huh? Wie zijn jullie?" vroeg hij toen en kwam toen strompelend op ons af.

"Wacht. Ik ken jou?" begon de jongen en wees naar mij. "Jake!" riep hij toen onverwachts en toen pas wist ik dat het Wesley was.

"Wesley," zei ik. "Hoi,".

"Hey, leuk dat je er bent. En dit zijn?" vroeg Wesley en wilde zijn hand uitreiken naar Dylan, die er met een vies gezicht keek.

"Sorry. Ik ben vies. Ik snap het. Ik ben ook dronken. Dat wisten jullie al," lachte Wesley en smeerde zijn handen af aan zijn shirt.

"Dit zijn mijn broers. Mogen zij ook mee naar binnen?" vroeg ik toen, omdat Dylan en Nick Wesley vreemd aan het aanstaren waren.

"Tuurlijk! Kom er in. Pak een drankje. Pak wat pizza. Er is genoeg voor iedereen!" verwelkomde Wesley ons in zijn huis. "Pas op voor de kots!"

Het was erg benauwd binnen door de vele mensen die er waren.

"Wat gebeurt hier?" vroeg Dylan verbijsterd door hoe hij Wesley aantrof.
We liepen verder het huis in en kwamen in de woonkamer.
Er zaten twee meisjes op de bank elkaar te zoenen en een aantal jongens stonden er om heen.

Ik keek naar de meiden die elkaars tongen likten en zelfs elkaars borsten vastgrepen.
Het voelde alsof ik een stripclub binnenliep.
Iemand liep langs me en stootte tegen me aan.
Ik keek op en zag mijn broers bij de dranktafel staan.

"Stond je lekker te kijken?" vroeg Nick plagend en pakte een rode grote plastic beker.
Daarna rommelde hij in de tas die Dylan had meegenomen en haalde de rum er uit.

Ik ging geen antwoord geven en gebaarde naar Nick dat hij ook een drankje voor mij moest maken.

"Het is pas half 10 en iedereen is nu al dronken en 'crazy'," merkte Nick op en lachte hard.

"We weten wat voor een avond het gaat worden," reageerde Dylan op hem.

"Waar is je geile chick dan?" vroeg Nick aan Dylan.

"Ik ga haar zoeken," zei Dylan toen.

"Mogen we haar niet zien?"

"Nee," en weg was hij. Dylan verdween naar de kamer er naast.

"Hier," zei Nick tegen mij en gaf me het een beker waar sinas in leek te zitten.

"Vodka sinas," was Nicks reactie toen ik een slok nam en deze bijna wilde uitspugen door de hoeveelheid vodka die hij er in had gedaan.

"Heb je maar één druppel sinas gebruikt of zo?" vroeg ik en slikte de slok moedig door.

"Drink als een man," en Nick proostte zijn beker tegen de mijne.

"Is dat Kelsey?" vroeg hij toen en ik bevroor direct toen hij haar naam zei.
Was ze hier op het feest?
Ik draaide me om en zag Kelsey mensen begroetten aan de andere kant van de woonkamer, die gelukkig erg groot was en gevuld was met de halve school.
Susan kwam achter haar vandaan. Natuurlijk.
Ze waren samen.

"Gezellig," merkte Nick op.

"Ja," zei ik zacht en draaide me naar mijn broer om. Ik had zoveel gedachtes die door mijn hoofd heen gierden.

"Wat is er?" vroeg Nick.

"Niks," loog ik en nam nog een slok uit mijn beker.

"Ze komt hier heen," zei Nick toen en mijn hart bonsde in mijn keel. Waarom maakte Nick er zo'n 'big deal' van?

"Nou en," zei ik snel en voelde toen een vinger op mijn schouder tikken.

Ik draaide me om en zag Kelsey voor me staan.

"Ik wist niet dat jij hier ook was," zei ze glimlachend en omhelsde me.
Maar ik hield mijn armen maar kort om haar heen.

"Ja, ik was uitgenodigd," vertelde ik en nam nog een slok van mijn drankje met een enorme vodkasmaak.

"Oh," begon Kelsey. "Wij ook,".

"Ben je met Hamza?" vroeg ik alsof ik niet wist dat ze met Susan was.

"Nee, ik ben met Susan. Hamza schijnt hier ook te zijn, maar we praten niet meer met elkaar," vertelde Kelsey en ik keek haar vol verbazing aan.

Hoorde ik dat nou goed? Ze spraken elkaar niet meer? Zo snel? Wat was er in die tussentijd allemaal gebeurd?

"Jullie praten niet meer met elkaar?" herhaalde ik en ze knikte.
Nick bood een drankje aan en Kelsey accepteerde deze. Ze nam een grote slok.

"Ja, het is klaar,"

"Hoe?"

"Waar het op neer komt is dat hij me heeft laten zitten,"

"Wat een idioot,"

"Inderdaad,"

"Ik ben er voor je," zei ik toen en Kelsey glimlachte.

"Dank je wel en ik ook voor jou, hé? Als je ergens mee zit of zo," gaf ze aan en ik knikte.

"Kelsey. Hey," hoorden we beiden achter haar en ze draaide zich om.

"Hamza?"

"Kunnen we even praten?" vroeg hij toen en Kelsey knikte.
Ze keek mij toen even aan.

"Zie ik je straks nog?" vroeg ze, maar voor ik kon antwoorden liep ze al met hem weg. Ik zag hoe hij een arm om haar heen sloeg en de woede borrelde in me op.
Aangeschoten was ik al door de paar slokken die ik van mijn beker genomen had, maar nu dronk ik het helemaal leeg.

Nick keek me met een vreemde blik aan en vroeg zich waarschijnlijk af waarom ik zo deed.

"Ik heb zin in een drankspelletje," zei ik toen.