Kelsey

Ik keek verbaasd op toen ik Jakes voortuin in liep en een meisje met lang zwart haar van zijn huis weg zag lopen.
Jake stond bij de voordeur en het enige dat hij aan had was een handdoek dat om zijn middel was heen geslagen.

Het onbekende meisje en ik keken elkaar heel even aan.
Er was niks te zeggen. Ik kon het namelijk al raden.

Het meisje fietste weg en ik stond voor Jakes neus, die me maar al te ongemakkelijk aankeek.

"Hey," zei ik zacht met een kleine glimlach.

"Hoi," reageerde Jake en ik merkte op dat zijn vinger zenuwachtig op het hout van de deuropening tikte.

"Wie is dat?" vroeg ik nieuwsgierig, maar voorzichtig. Ook al waren we beste vrienden, door wat er op Wesleys feest gebeurd was, was er een bepaalde ongemakkelijke sfeer ontstaan.

"Lola," antwoordde hij en slikte eventjes.

"Is ze... je vriendin?" vroeg ik voorzichtig en probeerde niet te nieuwsgierig over te komen.

Jake schudde zijn hoofd en ergens diep in mij voelde ik me opgelucht.

"Het is al over," ging hij verder en ik keek hem verbaasd aan.
Door de ongemakkelijke situatie begon ik zachtjes te lachen.

"Oh Jake, sinds wanneer vertellen we elkaar niks meer?" vroeg ik toen.
Hij zuchtte.

"Ik weet dat je me probeert te vermijden," ging ik verder.

"Kels," zuchtte Jake opnieuw. "Het komt nu eigenlijk niet zo goed uit. Kunnen we een andere keer praten?"

"Kom op, Jake! We zijn beste vrienden. Laat je nu een meisje tussen ons inkomen?"

"Een meisje? Nee, maar jij wel een jongen,".

"Hamza bedoel je?"

"Wie anders?"

"Dat is klaar,".

"Daar was je de laatste keer anders niet zo zeker van. Weet je nog?"

Mijn mond viel van verbazing open toen ik dat hoorde.

"Ik vermijd jou niet vanwege Hamza," loog ik en Jake rolde met zijn ogen.

"Je liet me stikken op dat feest! Je koos hem boven mij. Hij zette me voor schut en jij vond het prima," viel Jake naar me uit.

"Helemaal niet! Ik zei tegen Hamza dat hij moest stoppen,"

"Nou, dat werkte dus totaal niet. Mijn broers kwamen voor me op. Heb je dat wel meegemaakt? Want dat is hoe mensen voor elkaar opkomen. En dat meisje," en Jake wees naar het einde van de straat. "Zij was er tenminste voor me, terwijl jij naar Hamza ging die in de tuin zat,".

Jake had misschien gelijk, maar was hij vergeten dat hij het tegenwoordig normaal vond om gewoon weg te gaan zonder iets te laten weten en het feit dat hij me zo lang had laten lijden stond hij ook niet even bij stil. Ik stond nu voor zijn huis, maar was hij naar mijn huis gekomen als ik geen actie had ondernomen?

"En jij vindt het ook normaal om me achter te laten in de stad. Weet jij dat nog? Toen we met Susan uitgingen," vuurde ik mijn kogel op hem af en sloeg mijn armen over elkaar.
Jake fronste zijn wenkbrauwen.

"Ik heb je niet achtergelaten. Je was met Susan en uiteindelijk met Hamza,"

"Samen uit, samen thuis. En laten we eerlijk wezen dat ik hier nu wel sta, hé? Om onze vriendschap te redden,"

Jake zuchtte.

"Susan denkt dat je me leuk vindt," zei ik ineens. Zelf wist ik eigenlijk niet waarom ik dat er op deze manier uitfloepte, maar tegelijkertijd wilde ik de bevestiging dat Jake me gewoon als zijn beste vriendin zag.
Jake schrok van deze op merking en schudde zijn hoofd direct.

"Dat is niet waar," antwoordde hij en dit gaf me een goed gevoel.

"En dat je daarom naar huis bent gegaan op de avond dat we uitgingen,"

"Nee. Dat is niet zo. We zijn vrienden,"

Ik knikte en er viel een ongemakkelijke stilte.

"Maar je hebt gelijk. Dat was ook niet netjes van me," gaf hij toe en ik liet mijn armen langs zijn lichaam zakken.

"Het spijt mij ook dat ik naar Hamza was toegelopen in plaats van naar jou. Dat verdiende je niet," reageerde ik toen en Jake knikte dankbaar.

"Is het weer goed?" vroeg Jake toen en ik knikte.

Mijn armen spreidden zich en Jake omhelsde me.

"Je moet je echt aankleden," grapte ik. "En daarna moet je me alles vertellen over Lola,".

Jake lachte en even later, nadat hij zich ongekleed had, zaten we in zijn tuin. Hij begon zijn verhaal toen ik nieuwsgierige vragen stelde.
Het kwam er op neer dat Lola en hij alleen aan het 'flikflooien' waren, zoals hij dat zo noemde.
Maar het was nu klaar. Zij ging op reis en Jake bleef hier.

"Intens," zei ik verbaasd en overrompeld door het hele verhaal.

"Waarom heeft ze zo'n moeite met maagden?" vroeg ik met een afkeurende blik in mijn ogen.

"Geen idee. Heeft met ervaring te maken of zo... maar zullen we het over wat anders hebben? Hamza bijvoorbeeld?" vroeg hij toen.

"Tja, ik heb besloten dat het nu definitief klaar is," vertelde ik de waarheid.

"Dat zei je vorige keer ook,"

"Ja, maar toen... toen meende ik het dus niet echt,"

"Je werd beïnvloed door hem. Toen hij voor je stond veranderde je van gedachte,"

"Jake,"

"Ik zag het. Ik stond erbij,"

"Oké... ja... goed. Ik werd inderdaad beïnvloed en dat zie ik nu ook in," zei ik met een diepe zucht. "Maar nu is het klaar. Er is niks, noppes, nada, meer. Hij zoekt het maar uit en wij laten nooit meer iemand tussen ons in komen,".

Jake glimlachte en knikte. "Ik ben blij dat je dat zegt,".

"Ik ook," zei ik. "En je gaat nog blijer zijn als ik je nu zeg dat mijn ouders bijna op vakantie gaan en ik het huis voor mezelf heb. Plus, ik ga een feest geven,".

Jake lachte. "Een feest?"

"Ja! En ik vroeg me af of je de avond van het feest bij mij wilt logeren?" vroeg ik en lachte door het kinderlijke woord 'logeren'.

"Ja, vind ik leuk," was zijn antwoord en ik merkte dat Jake best wel enthousiast was voor dit plan.
Onze vriendschap had een optater gehad, maar hoe ik het nu voelde en zag, kwam dat helemaal goed. We konden dit aan en kijk naar ons: we waren nog steeds beste vrienden!