Het vuile beddengoed prop ik in de wasmand. "Kan je me brengen naar Kaylee?" Vraag ik terwijl ik mijn handen was in de badkamer die verderop in de gang ligt. "Hoezo?" Hoor ik vanop een afstandje. "Jouw fiets is nog steeds kapot, weet je? En jij moet toch ook thuis raken? Gebruik mijn fiets maar, als je me eerst bij Kaylee wil afzetten." "Nee. Ik bedoel: hoezo moet je naar Kaylee?" Ondertussen sta ik terug in de slaapkamer. Met mijn rug naar het bed gericht, trek ik een nieuwe onderbroek en outfit aan.

"Nou ja. We hadden vandaag afgesproken." "Om wat te doen?" Onderbreekt hij me bijna meteen. De zoom van mijn boxershort klakt tegen mijn bleke huid aan. Met een grimas draai ik me op mijn hielen om.

"Gewoon. Chillen. Weer een date." Ik haal mijn schouders op om duidelijk te maken dat het me niet veel doet. Daarna draai ik me terug om, zodat ik een deftige polo kan kiezen uit mijn kledingcollectie. "Oh." Hoor ik hem zeggen.

"Jack?" "Ja lief?" Ik blijf met mijn rug naar hem toe staan. "Ben je gay?" Hoor ik hem snel zeggen. Ik begin luidkeels te lachen en moet mijn buik vasthouden, bang geen adem meer te krijgen. De gekozen witte polo valt op de grond, maar dat interesseert me niet. Wanneer ik nog nalach, wrijf ik de denkbeeldige tranen vanonder mijn ogen, maar zie dan dat James me gekwetst aankijkt.

Ik snel naar het bed in alle bezorgdheid die ik in me kan dragen. "Wat is er lief?" Hij kijkt op van deze bijnaam, die ik inmiddels heb gekozen voor hem en probeert een waterige glimlach te forceren. Toch kijk ik er los door. Ik raak zijn knie aan. "Hey. Heb ik iets verkeerd gedaan?" "Je antwoordde niet op mijn vraag." Ik frons mijn wenkbrauwen.

"Welke vraag?" "Ben je gay, Jack?" Hij kijkt recht in mijn ogen wanneer hij dit vraagt en dit laat me iets beseffen. Hij meent dit serieus. Hij twijfelt echt.

"Tuurlijk ben ik gay James. Denk je echt dat ik zomaar zou lopen vozen met mijn bloedeigen neef?" Ik plof neer op het bed. Zijn blik is plots statisch op de grond gericht. "Sorry. Dat had ik niet mogen zeggen. Je hebt gelijk... We zijn wel wat meer dan neefjes." "Papier." Hoor ik hem mij onderbreken. "Geen bloed." Benadrukt hij. Ik ga verder met mijn uitleg: "Maar om te antwoorden op je vraag: ik ben altijd gay geweest. Ik kwam gewoon nooit uit de kast jegens jou omdat ik dacht dat mijn gedrag alles al had verklaard." Hij negeert mijn duidelijke antwoord. Ik geef hem een vluchtig kusje op zijn lippen en ondanks zijn ontevredenheid, voel ik dat hij me wel weerkust, alsof hij in tweestrijd is met zichzelf. Tevreden draai ik me terug om naar de kast, maar voor ik terug ga rechtstaan, wrijf ik nog even over zijn knie.

Ik maak aanstalte recht te gaan staan en hoor hem het volgende vragen: "Dus je zou nooit met Kaylee naar bed gaan?" Ik trek mijn hand terug. Ik sta verstomd door zijn vraag, niet wetende wat ik moet antwoorden.

"Kijk James." Begin ik mijn uitleg. "Het ligt echt veel moeilijker dan dat." "Dus je zou met haar naar bed gaan als je de kans kreeg?" Concludeert hij meteen. "Neen." Antwoord ik na een tijdje. "Maar het ligt echt moeilijker dan dat." Herhaal ik voor een tweede keer. "Als het van mij afhing, ging ik niet eens meer met haar om, maar..." "Je vader." Concludeert hij deze keer. Ik knik spijtig. Wetende dat hij gelijk heeft.

"Als ik niet doe wat hij vraagt, dan gaat hij door het lint gaan. Ik wil niet meer dat hij die man word die rouwde om zijn vrouw. Hij heeft nu afleiding door zijn experimenten. Ik ben bang dat als ik hem dat afpak, hij terug de oude word. Dat zal onze band nog meer verslechteren."

"Dus je gaat met haar naar bed gaan." Hoor ik hem teleurgesteld fluisteren tegen zichzelf.

Met pijn in mijn hart besluit ik eerlijk te zijn en hem het leed voor later te besparen: "Ik beloof je dat ik er alles aan doe om het uit te stellen, maar voor nu staat dat wel op de planning ja."