"1 week in het verband en niet  belasten, veel rusten dus." Vertel ik moeke. Ik ben net terug van de dokter en mijn pols is licht gekneusd, werd me verteld. Ongelofelijk dat James mijn pols heeft gekneusd.

Wat heb ik hem misdaan? Heb ik iets verkeerd gezegd?

Toen de doktor me vroeg hoe ik dit heb opgelopen, heb ik uiteraard gelogen. Ondanks haar argwanende blik heeft ze toch niet doorgevraagd. "Hoe is dit nu kunnen gebeuren schat?" "Ik wou naar het pleintje hier achter de hoek fietsen, maar toen ik de bocht nam, ben ik gevallen en heb ik m'n hand neergezet toen ik viel. Waarschijnlijk teveel gewicht op mijn pols ofzo? Het is gewoon een dom accident." Wuif ik het weg, hopend dat ze geen verdere vragen stelt. "Ga maar in de zetel zitten lieverd. Dan maak ik een lekker, dampend kopje chocomelk." Zonder verdere vragen te stellen, loop ze naar de keuken.

Wow dat ging gemakkelijk.

"Wat heb jij uitgestoken?" Lachend betreedt Lucca de woonkamer. "Oh, dat? Gevallen met de fiets." Haal ik mijn schouders op, terwijl ik naar het afstandsbediening grijp. Lucca is me voor en zet de tv op Sissi. "Hé, ik wou Finding Nemo kijken!" "Pech." Met een uitgestoken tong kijkt ze naar mij en ik rol mijn ogen door haar kinderachtig gedrag.

"Trouwens, tegen mij hoef je niet te liegen." "Ik wou echt Nemo kijken." Zeg ik verontwaardigd en lichtelijk boos. "Ik bedoel je pols-" Ik onderbreek haar snel: "Hoezo bedoel je?". Ik probeer de vibratie in mijn stem te onderdrukken. "Ik was aan het wandelen in het park toen ik iemand hoorde schreeuwen. Ik wou naar het geluid toelopen, maar een woedende James liep langs me heen. Ik heb je zien liggen op straat broer, huilend. Zonder fiets. James heeft er iets mee te maken." Concludeert ze.

"Hier is de chocomelk," Komt moeke ons gesprek verstoren. Ze ploft tussen ons in en ik mompel zacht een klein bedankje. Ik kijk achter moeke naar Lu en geef haar een blik van: 'We praten hier later verder over.' Ze knikt en verzet het programma. Er verschijnt een triomfantelijke glimlach op mijn gezicht.

Finding Nemo.

De bel weerklinkt door de trappenhal. "Ik ga al." Lu rent in een snel tempo naar de deur. Ze zijn te ver weg om iets van het gesprek op te kunnen vangen. Na 1 minuut komt ze terug de kamer binnen. "Iemand die de weg vroeg." Ze ploft terug neer. Ik trek achter moeke een wenkbrauw naar Lu op. Nu is zij degene die een blik geeft van: 'Ik leg het nog wel eens uit.' Ik knik goedkeurend en leg mijn focus weer bij de film. Een slok van mijn chocomelk volgt. Het geslurp van mijn drankje weerklinkt. Moeke zucht licht. Ze haat het als ik dat doe, daarom dat ik het doe uiteraard.

Mijnheer Pietersson komt de kamer binnengewandeld. Zonder een blik op ons te werpen of een woord uit te wisselen vertrekt hij al gauw weer uit de kamer met een brouwseltje in zijn handen geklemd dat 15 seconden geleden nog op de kast werd gepresenteerd. Nu ben ik degene die zucht.