"En wat denk je van deze?" Nu toont Jay me een houthakkershemd met een zwarte gescheurde jeans.
"Nah, te vrolijk..."
"En deze dan?" Zei Jay verveeld na een tijdje.
Ik twijfel hoorbaar.
"Njaa hmm nje bwa ja. Misschien?"

Jay gooit het kledingsstuk op de grond. "Jack, dit is hier geen modeshow oké? Het is maar een date dus maak nu eens een fricking keuze, please man. Of moet ik je straks nog eigenhandig aankleden misschien?" Vraagt hij geïrriteerd. Ik keek hem quasi niet-begrijpend aan. "Is een roze unicorn onesie goed?" Zegt hij serieus. "Oh, dat durf je niet! Kreng!" Sis ik nep-beledigd.

"Kom hier kleine eenhoorn!" Roept Jay me al rennend en gierend van het lachen na. Hij passeert mijn kast waarbij hij de o-zo bekende roze unicorn onesie uit tevoorschijn tovert. "Nee please! Genade, genade!" Roep ik al smekend op mijn blote knieën, zittend op de grond. Jay komt op me afgerend. Gosh...

"SERIEUS JAY?!"

Hij lacht alleen maar. Hij komt naar me toe en knijpt in mijn dikke wang. Een warme tinteling schiet door mijn kaak. Het zweet breekt me uit en ik slik hoorbaar door zijn aanraking.

"Ah goeggi goeggi goeggi!" Roept hij als een oma tegen een puppy. Ik hou mijn gezicht bewust in een pokerface en sla zijn hand van mijn wang af. Ik grom. "Oh het is een unicorndog! Een unicorndog!" Roept hij nep-enthousiast als een 9-jarig meisje. Ik kijk hem quasi-beledigd aan, maar grinnikt wel.

Typisch Jay.

Er wordt geklopt op mijn kamerdeur waardoor Jay abrupt stopt met lachen en springen. Of althans, hij probeert het toch. Lucca's hoofd verschijnt door de deuropening. "Broertje, eten!"

Ze kijkt James raar aan door zijn aanwezigheid en volgens mij ook doordat hij mijn wang bijna afknelt en ik hier met een pokerface in een unicorn onesie zit.

Ik begrijp haar verwardheid wel een beetje.

"Dus?" Haalt Jay Lucca uit haar trance. Ze schud haar hoofd. "Eet je mee?" Vraagt ze alsof ze net níet een 30-tal seconden naar Jay staarde. Bij die gedachte borrelt er een raar en ongewoon gevoel op in mijn onderbuik, maar ik kan niet echt plaatsen wat het is. "Ja hoor, als dat geen probleem is voor jullie ten minste." Jay kijkt me vragend aan. "Waarom zou het een probleem zijn?" Vraag ik hem.
Jay haalt zijn schouders twijfelend op.

Ik zie een lichte fonkeling in Luccas ogen. "Leuk!" Probeert ze neutraal te zeggen, maar schiet uit in hoogte met haar stem. "Uhm, sorry. Ik zal jullie nog even alleen later. Binnen een half uurtje is het eten klaar." "Is goed." Antwoord ik neutraal. "Ohja Jack, Mijnheer Pietersson komt vanavond niet naar huis. Laat anders James blijven slapen. Je hebt toch een tweepersoonsbed." Haalt Lucca haar schouders op. Ongemerkt knipoogt ze naar me. "Succes." Beeld ze met haar lippen uit zonder dat Jay het kan opmerken. Ik frons.

Ze knipoogt nog een keer en verdwijnt daarna terug uit de kamer.