Eğer ölürsem buralarda,
Eğer benim için ağlayan birisi varsa,
Vasiyetimdir beni gömsünler,
Doğduğum topraklara...

BENİ KÖYÜMÜN YAĞMURLARINDA YIKASINLAR,YIKASINLAR
BAŞ UÇUMDA BİR TAN YEDİ VERENLER,
AŞIKLAR AĞLASINLAR...

Yaz sonu gelmişti ben ayrıldığımda.Kaç vakit oldu,kaç ay,kaç mevsim,kaç asır bilinmez ben ayrılalı.A benim ruhumun teri memleketim.Dünyayı verseler değişmem.Çayırındaki bir çiğ tanesine.Meğer gurbet dediğin mapusşukmuş.Güneşli avlularda yaşanırmış öylesine.Dönüşüm ne zamanı bulur bilemem.Eyy verilmiş sözüm,Edilmiş yeminim,Andım olsun elbet bir gün döneceğim..Yıl kaç olur hangi mevsim bilemem.Elimde takvim yapraklarından tekneler.Gözümde bir çoçuk,Saçlarımda kar.Bunca acıyı boşa çekmez hiç kimse,ve bunca ölümden dönülmez.İştr bukadar gidilmez....

BENİ KÖYÜMÜN YAĞMURLARINDA YIKASINLAR,YIKASINLAR,
BAŞ UCUMDA YEDİ TAN VEREN,AŞIKLAR AĞLASINLAR.

Zaman çâre değildi belkide,Akıp gidiyordu.Durdurmak imkansızdı belkide,ama ne olsa istemezdik bunu.
Gözlerim hep arar dururdu,Özüme doğru giden yolu.Memleketimin saf kokusunu,Burnum bir köpek gibi çekkerdi.Aşıktım memlekete.Aşıktım toprağına.Aşıktım taşına.Aşıktım renklerine.Ama bilmiyodum sonunu.Olsun yinede değerdi.İmkansız olurdu,Ama imkansız diye bişey yoktu bende.Ağlamak câre değildi belkide.Ama belki o göz damlası olurdu derman,bilemezdik ve hiçd bilemedik.Attığım her adımda özlüyordum,Hislerim saçmalıyordu.Adeta Aslandan kaçan bir ceylan gibi.Anlamuyordum oysa neden bu özlem?Neden bu sevgi?Nilemiyordum.Bilgisizdim çünkü,hiçde bilemedim,Bilmek istemedim.Kaybolmuştum sonsuz bir karanlıkta.Hiç bilemiyordum nefesimi.Kontrol altına alamıyordum.Adeta durmuştu..Memleketim özlemiştim.

BENİ KÖYÜMÜN YAĞMURLARINDA YIKASINLAR,YIKASINLAR..
BAŞ UÇIMDA YEDİ VEREN,
AŞIKLAR AĞLASINLAR...