BenteUno: The Final Round (EndingPart 1)
Patrichia's POV
Pagkatapos mamatay nina Simon at Sandy...
BANG! BANG! BANG! BANG! BANG! BANG! BANG! BANG! BANG! BANG! BANG!
Sunod sunod na ang putok ng baril ng mga pulis sa mga ibon na tumusok, at sa sombrero.
Sumabog ito.
Tinakpan ko mga mata ko.
Hanggang sa makadilat ako, nakita ko, maraming nasirang mga maliliit robot na parang nasira kuryente.
Nilapitan ko. "Harvey, invention mo ata ito o! Yung ganitoong klaseng wires, sa iyo lang ito saka..hindi ba yung batteries mo ay sa..yung sa water balloon gun ba yun..basta!" Sabi ko,
Lumapit sina Harvey,Yuan,Roxyn,Neil at Marine. Sina Karlos,Claire,Herman at Jasmine ay nandoon lang, pinapanood kami.
"Mukhang nanakawan ka sa lab, Harvey. Ginagamit nila ang talino o ang kakayahan mo at pinagsama kakayahan nila upang gumawa nito.." sabi ni Yuan.
"Kailangan na nating kumilos. Walang tatanga tanga. Neil, tumatalino ka na kaya't tara na, sawayin at pigilan mo ang katangahan ng mga tanga ngayon. Yuan,Roxyn handa niyo na RV. Patrichia,Marine kunin niyo itong mga robot pag-aaralan ko at kaya ko yan i-track dahil teknolohiya koo yan!" Sabi ni Harvey.
Tumango nalang ako.
Kumindat si Marine at kaagad kaming kumaripas para kunin yung mga robot.
Si Neil, tinatawag yung mga iba naming kaibigan na tulala lamang. Tumatalino na talaga ito yet nabawasan confidence.
Sina Yuan at Roxyn, sa RV na.
Naglabas ng net gun si Marine at hinuli ang mga inaabot kong robot sa kanya gamit isang lambat na may maliliit na butas. "Ikaw nga yung humuhuli sa mansyon ah. Net gun. Nice." Sabi ko. Nag-blush siya at natawa. Tumawa din ako at tulungan naming binuhat ang mga ito.
Nalaglag yung mga maliliit na parte, at mukhang importante ito, the so-called Harvey's Small Technological Batteries.
"Oops whoops whoops i-lagay mo nalang sa loob ng malalaking parte ang mga yan o ilagay sa pocket ko or mo. Ay oo nga pala, akin nalang. Hawakan mo nalang yung lambat muna." Sabi niya sabay kamot ng ulo at sapak sa sarili.
Hinawakan ko yung lambat sa sahig at binabantayan ko yung robot parts dahil baka gumalaw. Kaagad niyang pinulot yung mga baterya at nilagay sa pocket.
Pagkatapos, naglakad na kami patungo RV at naunahan na kami nina Neil, Karlos,Claire,Jasmine, Herman at Harvey.
Tumakbo na kami sa RV.
Nakasakay na kami and as usual, sa rocking chair ako na katapat ng aquarium na may mga pagong. Ang sarap panoorin. Naalala ko si Craig at Quesha pag tumitingin ako dito. Parehas silang adik sa pagong eh, lalo na si Craig na pati sa Teenage Mutant Ninja Turtles. Sana, yung kaluluwa niya nasa isang bahay ng batang fan ng TMNT para makanood siya,.
Napatulo mga luha ko..sa tabi ko ay ang relaxing sofa kung saan sina Herman,Jasmine,Marine at Karlos.
Sa dalawang reclining chair ay sina Neil at Claire.
Si Roxyn naman ay nasa office chair, pinapaandar ito habang nagsasoundtrip sa iPod niya.
Meron pa actually na apat na extra space, dalawang sofa na pang-isang tao at meron pang isang rocking chair na this time nakatabi sa may control room. Meron pa ding isang office chair, parang kay Roxyn. Para kna Craig,Quesha,Simon at Sandy ito sana.
Sa control room, sina Yuan at Harvey.
Nararamdaman kong mabilis ang takbo.
Nang marating namin ang second house ni Harvey, para sa mga inbensyon niya.
Kaagad kaming kumaripas palabas.
"Harvey. Halatang halata na may pumupunta sa inyo, tignan niyo kalat kalat na chemical saka mga bubog." Sabi ko.
"Wala munang papasok. Ginawa nila ito panigurado bilang patibong o pamatay." Sabi ni Harvey at nilabas isang safety gun.
Tinapat niya ang laser sa aming lahat. Talos, naglabas siya ng isang explosive na parang chemical. "Ito na ang huli kong Risking Free Explosive Sparker at sana hindi masayang." Sabi niya.
"Layo, layo!" Sabi ni Yuan, sabay atras.
Lumayo kami.
Hindi ko pinikit mata ko at nakita ko si Harvey, nagsuot ng safety goggles at binato ito sa loob. Nag-'BOOM!' ng sobrang lakas. Pinikit ko na mata ko this time.
Pagkadilat ko, nakita ko yung lab, kumikintab na tila nakakasilaw at sobrang linis! "There, good as new!" Sabi ni Harvey.
"It's squeaky clean!" Sabi ni Herman na tuwang tuwa.
Tuwang tuwa ako at pati sila sa nakita namin: sobrang linis. "Astig, Harvey!" Sabi ni Neil.
"Okay so much for your astonishment and Harvey's astoundment. Kailangan na natin gawin ang aksyon!" Sabi ni Yuan at pumasok na.
Sumunod ako, si Harvey pagkatapos silang lahat na.
Nakita ko, dinala kami ni Harvey sa isang lugar na may computer na parang projector na,
"Behold guys, ito ang computer na automatic may projector na naka setup. So lets see..Marine? Patty? San na yung robot. Lets examine." Sabi ni Harvey.
Inabot ni Marine ang lambat. Kinuha niya ang pinakamemory card ng isa sa mga robot.
Type siya ng type at mukhang naghahack sa systems. Halos tatlong minuto ito. According to my watch.
Lumabas na picture nung buong robot body.
"So..puro technology ko nga nandito. At based sa nahanap ko, dugo nating lahat ang nandito..wait yung invention nina Iram at Jett di ba nilagyan kayo nung immune to faints? Expired na date nun di ba? Bago ma-expire yun, kinuhanan niya tayo ng dugo mula doon..di ko alam pero maraming ninja sa killer team nila, habang natutulog tayo o pag hinubad natin ito na lumabas kahit konting blood natin. Pinagsama nila blood nating lahat players, halo -halo plus sarili nilang chemicals, from America nakuha, sa mga bagong tanyag na inbentor. Ito ang nakagawa sa magic sa sombrero at sa mga controlled knives,guns o mismong sa robot. Dati naman sa zombies na yun, pinagawa sa Amerika. So..obvious ang information." Sabi ni Harvey.
Speechless kami doon. Takang taka ako..I was about to say: "Nanonosebleed ako sa Science! I would like English better!"
"Okay. Blood natin lahat..so lahat yun doon..experiments..ninakaw nila sa technology mo tapos ano? Ano pa? Track mo na kung sino nagnakaw!" Sabi ni Jasmine na pautal-utal.
"Jasmine? Ano nangyayari? Bat ganyan ka?" Sabi ni Karlos, dudang duda.
"Sis! Ano nalaman mo? May nakita ka ba? Ikaw ba next target? An meron! Share share naman your theory!" Sabi ni Claire na mukhang nagpapatawa pa.
Binatukan siya ni Yuan.
"What is it?" Sabi ni Herman na pinapakalma siya.
"Kasi...ako nahuling gumagalaw dahil namimisteryoso ako sa lugar..May naramdaman akong mabilis na tumakbo, mukhang ninja at pagkatapos, merong nakamask, nakatakip buong katawan pero kita bibig, nag killer smile sa akin. Nagpakita siya ng middle finger sa akin, yung bad sign. Tapos, nawala na siya sa paningin ko bigla. Nakita ko, bangkay ng..ng..tatay ko. Iniwasan kong umiyak." Sabi ni Jasmine. [shows flashback of them walking inside the lab.]
"Alright. We need to split up. Jasmine. Dito ka lang sa amin to be safe. Karlos,Claire dito din kayo. Neil, be the leader to your companions Roxyn,Marine,Herman and Patrichia." Sabi ni Yuan.
Kumilos na kami, sinundan ko si Neil. Hinanda ko espada ko pati mga malalaking daggers sa likod na ginawang backpack, parang backpack of arrows pero mas konti lang ito.
Nakaramdam kami ng anino na mabilis na tumakbo. "Get ready. Trust your senses." Sabi ni Neil.
Tinutok na ni Herman bow and arrow niya at lumapit.
Sina Marine at Roxyn, hinanda na weapons.
Kahit may sugat sa paa si Herman, he resisted this and is still born ready to fight. Lumuhod nalang siya.
"Guys! May smoke bomb dito si Harvey! Naalala ko!" Sabi ni Marine
"Kunin mo dali!" Sabi ko.
Humalungkat na si Marine.
"Ahm guys..mga pulis? Roxyn, mga tinawag mong pulis,.kasabwat. Kala ko ba you sent them to protect us?" Sabi ni Neil, tumuturo sa labas.
Tumingin ako, ang daming pulis na walang baril pero mukhang malaki at malakas katawan.
Kaagad na pumana si Herman, may napatay na siyang isa at binato na ni Neil ang shield, natumba tatlong pulis at kaagad na bumalik sa kanya shield.
"Ah!!!!!!!!" Sumigaw na pulis, patakbo sa amin.
Tinamaan ko sila ng espada ko at binabatuhan ng dagger yung mga palapit sa akin. Binabangga ko din sila gamit metal armor ko.
"Guys! Don't let them attack Harvey!" Sabi ni Herman at lumabas na ng lab.
Sinundan siya ng maraming pulis at nina Neil at Roxyn. "Dito nalang kami ni Marine." Sabi ko.
Patuloy lang fighting style ko.
Si Marine, napulot na smoke bomb at tinago ito. Kaagad niyang binaril maraming pulis nung explosive cannon.
Naubos namin ang pulis na pumunta sa amin, kaya lumabas na kami at hinanap sina Herman. "Wala na sila?" Sabi ko.
Bigla kong naramdaman si Neil, nagbackflip ng dalawang beses at saka tumalon sa harapan ko, binato shield sa mga tumatakbong pulis. "Sus! 'Kala ko nawala na kayo!" Sabi ko.
Tumawa nalang si Neil at kinuha ang shield na bumalik sa kanya pagkatapos matumba nung dalawang pulis.
Tapos, tumakbo siya ng sobrang bilis at sinaksak ang dalawa ng scythe.
Nakita ko naman si Herman, biglang natumba, nabitawan ang bow at pinagsusuntok ng pulis, nanghihina ata siya dahil sa sugat sa paa.
"Rescue, rescue!" Sabi ni Roxyn at kinuryente ang mga pulis na inaatake siya.
Tapos, tumayo si Herman at kaagad na pumana ng tatlong pana. Tumama ito sa tatlong pulis na nangaling sa bubong.
"Coastal is indeed clear." Sabi ni Herman, binaba ang kamay niya na nakahawak sa bow.
"Tara na." Sabi ko.
"Hindi. Poprotektahan natin lab muna. I mean..dito tsyo para lumaban sa mga umaatake." sabi ni Neil.
"Guys nakikita niyo yun?" Sabi ni Roxyn.
"Ano?" Sabi ko.
"Doon o, sa kotse..tabi ng gulong ng kotse may pulang sobre, kasing kulay ng dugo." Sabi niya.
Tumakbo kami papunta doon, si Herman kang hindi, gumagapang siya.
Pinulot ito ni Roxyn.
"Teka lang Roxyn! It must be a trap or a bomb, or you know parang yung soccer grenade, di natin alam kung ano, attraction lamang sa atin!" Sabi ni Neil.
"Okay, then..no matter what it is, we need to find out and lets take this opportunity to figure it out." Sabi no Roxyn at binukas na sobre.
Dahan dahan niya itong ginawa..
Hanggang sa..
Isang papel na nakafold ng sobrang liit.
Roxyn unfolded the paper.
At binuo niya papel, may sulat. Marker ito kaya maliwanag. "Welcome to the final round. Get ready for revelations, the last deaths, the survival round, and mysteries to be solved, finally that had the wait worthed! Get ready! Can you fight for all your life? Just like how a superhero fights?" Binasa ni Roxyn.
"Oh holy shoot. This is the time." Sabi ni Herman.
Harvey's POV
"I'm almost tracking where this is..mahirap lang, kasi maraming locations naitrack saka pinahirap nilang maitrack ito, kaya I still need to hack onto their systems once again." Sabi ko.
Tinry ko pang kalikuton yung nasa computer at sinubukan ko pang gumawa ng isang simpleng data storage device tungkol dito para matrack sila.
Mga limang minuto ko ito nagawa.
Hanggang sa..
Nakita ko na lokaayon at laking gulat ko ng mabasa ito..
"Yuan! Sa bandang bahay mo yung maatermind's place! Di ko alam pero malapit o mismong sa bahay niyo ito. Mukhang pinagtitrippan ka nga." Sabi ko.
"Ano? Sa bahay ko?" Sabi ni Yuan, takang taka.
Bigla kaming may naramdamang tumatakbo.
"Guys! guys!" Boses ni Herman, narinig kong tumatawag
Nakita ko, gumagapang si Herman at sa likod niya si a Patrichia at Neil tapos sa likod sumunod sina Marine at Roxyn.
"Ano yun?" Sabi ni Karlos.
"Guys, it's already Round 10! The final round! This is where we finish everything!" Sabi ni Herman.
"WHAT?" Sabay naming sabi ni Yuan,Claire,Jasmine at Karlos.
Roxyn's POV
Nagulat silang lahat sa sinabing "Final Round"
"Right. This is where we finish everything. Since nakuha na natin location..lets go. This is the only way to find out everything. I realized na ang recent deaths ay talagang nakakatulong," sabi ni Harvey at tumayo sa kinaroroonan na upuan.
Tumayo naman sina Yuan,Neil,Herman at Karlos at nagpakita ng salute sign sa harapan ni Harvey.
"Lets do this!" Sabi ko.
"Wait for me...ginagawa ko pa tracking device pero handa niyo na RV. Boys will stay with me. Girls will be in the RV already." Sabi ni Harvey.
Tumakbo na kami palabas. Kaming limang mga babae. Ako nauuna, pangalawa si Claire, sunod si Marine, tapos si Jasmine at nahuhuli si Patrichia, dahil binabantayan niya si Jasmine na matakot.
"We will fight for our lives guys." Sabi ko.
Sinusi ko na ang RV, dahil nakalock ito at pinagkatiwala sa akin ang susi.
Uupo na ulit ako sa office chair at pinaandar ito like crazy.
Hindi muna ako kumalikot ng iPod dahil sinabi ko na at hindi ko dapat bawiin.."We will fight for our lives."
At walang tatanga tanga na magsasoundtrip.
Si Claire, nagrerelax muna sa reclining chair. Si Patrichia, pinapanood yung nasa aquarium habang nagrorocking chair. Sina Jasmine at Marine, nakaupo sa relieving sofa.
Naghintay kami ilang minuto.
Hanggang sa may kumatok sa RV.
"Here they are!" Sabi ko pero biglang iba nakita ko..naka-Groot face mask siya at nakabrown furry hood pati jacket sa buong katawan na parang si Rocket Racoon.
"Oops no!" Sabi ko at nagtangkang isarado pinto, hindi ito natuloy ng saksakin ako sa balikat.
"ARAAY!!!!!!!!!!!!!!" Sabi ko sa sobrang sakit.
Pumasok ang tao at tinutok ang baril sa kanilang apat. "Ah!!!!!" Naririn gko sigaw nila habang gumagapang kami.
"Surrender your costumes and weapons or you will die! I only need to ask something!" Sabi ng tao na may pamilyar na boses.
Tumigil ang lahat, binaba mga sandata.
"Ano ba tanong mo at umatake ka bigla?" Sabi ni Marine.
"Can I now kill all of you, idiots!" Sabi ng killer at tinutok na baril sa aming lima, paikot ikot katawan niya na parang bumubunot kung sino uunahin.
"Not so fast!" Biglang may lalaking bumukas ng pinto na may pamilyar na boses at kaagad na sinipa ang tao, tapos tinali siya ng isang web gun, "Spiderman! I mean..Karlos!" Sabi ko.
Ginamit niya martial arts skills niya para labanan ang mga umaatake. Napangiti talaga ako ng matagal.
Nilason niya ng isa pang baril ang tao na tinatawag na "Venom Gun"
"What f we'll kill you, Jaynico! Now, you still have hope to survive so you'll be able to meet that in one condition." Sabi ni Karlos.
Halos hindi na makahinga ang tao or should I say si Jaynico Danilco Preslako.
Biglang pumaligid kay Karlos si Yuan na nakatutok repulsor ray, si Herman nakatutok bow na may nakahandang arrow, si Neil na nakahawak sa shield at si Harvey na tinataas ang martilyo na Thor's hammer peg.
"Fine..I'lll tell you! Just help me be alive!" Sabi ni Jaynico.
Tinigil nilq ang pagtutok.
"It's a deal. Now, samahan mo kami sa control room." Sabi ni Yuan.
Binuhat ni Yuan si Jaynico at si Harvey din ay tumulong,papunta sila sa loob ng control room.
We were all in position again.
Bumiyahe kami.
For 15 minutes, narating namin mansyon ni Yuan.
Nakita namin nakatutok baril nina Jenson at Jimuel.
Bumaba na kami. "Guys it's us! Ano nangyari?" Sabi ni Neil.
"Patay lahat ng bantay pati si mama. Si daddy. Mukhang nakatakas at parang sumama o napasama siya sa tatlong killer na yun." Sabi ni Jenson, habang umiiyak.
Umiyak ang dalawa at napaluhod.
"Weh? Si mama, ang tanging nagmamahal sa akin na kamag-anak, namatay? Bat siya pa? Hindi nalang si papa..ha walang pakielam sa atin." sabi ni Yuan.
"Nasaan sila?" Kaagad na tanong ni Harvey.
"Doon dumeretso..sa likod ng mansyon..may isang malaking kubo diyan sa likod at papatayin daw kami kung susundan namin siya at sasabihin sa inyo.." Sabi ni Jimuel.
"Do not worry. Kami na bahala dito. I just need somebody to be here of us 10. Sino?" Sabi ni Harvey.
"Kami nalang ni Marine lalaban. Dito lang kami." Sabi ni Karlos,
"O sige sige." Sabi ni Yuan.
"Teka di ba kalaban sila?" Sabi ni Jenson.
"Long story guys pero kakampi sila sa totoo. Dahil kami ang tunay na players! Kami nalang natitira at kami makakatapos!" Sabi ni Yuan.
Kaagad kaming pito dinala ni Yuan papunta sa likod ng manayon niya. Kasama si. Jaynico, na ginagawang aso ni Yuan.
Binuksan niya ang gate sa likod at nakakakita ng isang kubo.
Dahan dahan akong naglakad dahil naramdaman ko sakit mula sa balikat ko.
"Well well well you just arrived. You're really excellent players of OUR game. Lets see if you may still manage to survive," sabi ni Kurlapo at tumawa ng tumawa.
"You better need to give up or else.." Sabi ni Herman pero naputol.
"Or else what? Kill me? If you killed a killer, there's always a return that's why when you fight with your costumes, you'll die easier. So now, I'm advising you to stop putting on those costumes with your weapons!" Sabi ni Kurlapo at tumadyak ng napakalakas.
Napadalawang isip ako doon. Surrender costumes and weapons or not? Kasi pag nag-surrender, paano kami lalaban? Eh pag hindi naamn, we can still fight, no matter what return. At sabi nmin palagi, lalaban tayo with all pur will and might. Pero, iba't iba klase ng laban. Siguro, surrender nalang kasi masama din pumatay, hindi ito makatarungan kasi ginagawa din namin pagkakamali nila na pumatay ng kaibigan o kasamahan.
Sinabi ko ang naisip ko sa kanila. "Here's my thought..Kasi pag nag-surrender, paano kami lalaban? Eh pag hindi naamn, we can still fight, no matter what return. At sabi nmin palagi, lalaban tayo with all pur will and might. Pero, iba't iba klase ng laban. Siguro, surrender nalang kasi masama din pumatay, hindi ito makatarungan kasi ginagawa din namin pagkakamali nila na pumatay ng kaibigan o kasamahan. Who's with me?" Sabi ko.
Walang nagtaas ng kamay.
"Seryoso ka ba Roxyn? Yan ang desisyon mo? Eh paano kung maubos lamang tayo dahil wala tayong panlaban?" Sabi ni Jasmine.
"Kaya nga! Paano yung kapakanan ng iba kung hindi tayo lalaban na parang bayani na ibubueis buhay o gaagwin ang lahat para makuha ang gusto!" Sabi ni Patrichia.
"Guys I think tama si Roxyn. Parang nagiging masama na din tayong survivors sa ginagawa natin. Actually nga ang bumubuwis ng buhay na bayani, it's either sumusuko alay sa kagustuhan ng kalaban at para maalala ng bayan ang ginawa niyang paglaban. Eh tayo, ganti lang ginagawa natin. Tama na na nakapatay tayo ng maraming kawal nila. Mukha ngang mas madami pa tayong napatay na kasabwat nila eh. Saka..kahit nabenteuno tayong lahat eh dapat handa tayong lumaban at huwag puro sunod o inpluwensya sa kanila. Kailangan natin lumaban para sa gusto talaga natin: matapos ito. Kaya okey lang mamatay man dahil ito ang laban natin. Ang buhay natin. In the first place, lahat tayo ay nasasaktan at parang namamaatay na kaya nilalabanan natin yun. So who's with us? Me and Roxyn." Sabi ni Claire.
Nagtaas ng kamay sina Yuan,Harvey at Neil kaagad.
Nag-isip muna ang iba. Ilang segundo, nag-taas na ng kamay sina Herman,Patrichia at Jasmine.
"O, ano pa hinihintay ninyo? Hubarin niyo na yan o hindi niyo malalaman ang buong katotoohanan." Sabi ni Kurlapo at kaagad na naalis sa paningin ko.
Herman's POV
I removed my Hawkeye costume and wore a red t-shirt with black pants.
"Lagay niyo nalang costumes sa garahe namin, dyan oh!" Sabi ni Yuan, tinuturo yung nasa tabi ko.
Tumingin ako. I saw one garage door. It was nearly closed. I immediately crawled at the open part at the bottom and saw a bin for laundry clothes, I threw my costume there immediately..
I crawled back and let the others do the same.
After 5 minutes, we were all dressed up in casual clothes.
"Tara na." Sabi ni Yuan.
Abangan...
Author's Note: ending na po next chapter. Yun na po ng totoong final round.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top