Elena's POV
Η ώρα ήταν γύρω στις 7:30 όταν ξύπνησα στην αγκαλιά του Μπένι είναι τόσο γλυκός έτσι όπως κοιμάται δεν έχει ξανά δει εφιάλτη,καθόμουν και τον χάζευα καθώς κοιμόταν κοιτούσα τα χαρακτηρίστηκα του προσώπου του,τις Β λεφαριδες του, τα χείλη του, τις γωνιές του και φυσικά μετά από λίγο ξύπνησε «καλημέρα» μου είπε με αυτήν την αγουροξυπνημένη φωνή και ξανά έκλεισε τα μάτια του «καλημέρα» του είπα και χάιδεψα τα μαλλιά του «μμμμμ μου αρέσει όταν το κανείς αυτό» είπε «και εμένα μου αρέσει να στο κάνω αυτό» του είπα και απολάμβανε που του χαιδευα τα μαλλιά χουζουρέψαμε αρκετή ώρα στο κρεβάτι,σήμερα δεν παίζουμε κανέναν αγώνα γιατι είναι αρκετά άτομα που θα παίξουν όποτε όσοι έπαιξαν εχθές θα παίξουν πάλι αύριο, σηκώθηκα από το κρεβάτι για να πάω να ντυθώ και ένιωσα δυο χέρια να πιάνουν την μέση μου και να με τραβάνε πίσω στο κρεβάτι «δεν σου επέτρεψα να φυγεις» είπε ο Μπένι και με αγκάλιασε «Μπένι είναι κοντά 8 να σηκωθούμε να ετοιμαστούμε να φαμε πρωινό να πάμε μια βόλτα να εξερευνήσουμε την Οκλαχόμα» είπα και με κοιταξε «μμμ σε λίγο θέλω να χουζουρεψω λίγο μαζί σου» είπε «καλά αλλά σε δέκα λεπτά θα σηκωθούμε» είπα «καλά» είπε με την φωνή του γεμάτη παράπονο και ξαπλωσαμε αγκάλιασα, μετά από δέκα σηκωθήκαμε και ετοιμαστηκαμε ο Μπένι έβαλε ένα μαύρο τζιν και μια Μπορντό κάπως μπλούζα και φυσικά την έβαλε από μέσα από το τζιν του και πήρε το καπέλο του και την καπαρντινα του,εγώ από την άλλη έβαλα το φόρεμα που πήρα στο λος Άντζελες «σου πάει πολύ αυτό το φόρεμα» είπε καθώς έπιανα τα μαλλιά μου πάνω «ευχαριστώ» είπα και του χαμογέλασα «άσε τα μαλλιά σου κάτω μια φορά» είπε «μην φορέσεις το καπέλο σου για μια μέρα» είπα «αυτό δεν γίνεται φημίζομαι για το καπέλο μου» είπε «και εγώ για να μαλλιά μου» είπα και ξάπλωσε πίσω στο κρεβάτι γιατί δεν είχε τι να πει «και στο κάτω κάτω μου είναι περίεργο να αφήνω κάτω τα μαλλιά μου» του είπα «και εμένα μου αρέσει όταν αφήνεις κάτω τα μαλλιά σου, είναι μακρυα έχουν ένα τέλειο κάστανο χρωμα και τα έχεις βάψει κόκκινα στο κέντρο και φαίνονται υπέροχα» είπε «με το να τα αφήνω κάτω δεν φαίνεται το χρωμα» είπα και τον κοίταξα «γαμωτο» είπε και ξανά ξάπλωσε στο κρεβάτι,ετοίμασα την τσάντα μου και πήρα την ζακέτα μου και άνοιξα την πόρτα για να φύγουμε και ο Μπένι σηκώθηκε από το κρεβάτι και ήρθε κοντά μου,μου έδωσε ένα απαλό φιλι στα χείλη «είσαι δικιά μου και μόνο δικιά μου» είπε «μόνο δικιά σου» είπα και βγήκαμε από το δωμάτιο. Πήγαμε σε έναν φούρνο και πήραμε κάτι να φαμε και πήγαμε προς το κέντρο της Οκλαχόμα με ταξί, είχαμε ολόκληρη την μερε να την περάσουμε μαζί στην Οκλαχόμα, περπατούσαμε χεράκι χεράκι και μιλούσαμε για διαφορά θέματα και γελούσαμε «τελικά αυτή η Νίκη ποια είναι?» Τον ρώτησα καθώς περπατούσαμε «μια ηλίθια κοπελίτσα που νομίζει ότι είχαμε κάτι» είπε «πως ξεκίνησε όλο αυτό μαζί της ?» Τον ρώτησα «απλά είχαμε βγει παρέα εγώ ο Αρθουρ ο Μαηκελ και μια κοπέλα που έβγαινε τότε ο Μαηκελ νομίζω την έλεγαν Σοφία και επειδή η Νίκη ήξερε την Σοφία ήρθε στην παρέα μας και άρχισε να μου την πέφτει και να λέει στην Σοφία πως της αρέσω, αλλά εγώ δεν ήθελα τίποτα μαζί της και είχε αρχίσει να γίνεται κουραστική και να με ψάχνει να με παίρνει τηλέφωνα και αλλά τέτοια και απλά επειδή βγήκα μια φορά μόνος μου και ήρθε και έκατσε δίπλα μου και επειδη της μίλησα νόμιζε ότι έχουμε κάτι μεταξύ μας» είπε και γέλασα «αλλά εσυ δεν θες καμία» είπα κοροϊδευτικά «ναι όντως δεν θέλω καμία» είπε και σταμάτησα και τον κοίταξα «γιατί αγαπώ μόνο μια» είπε και ήρθε κοντά μου και με φίλησε «Κυριε Γουότς, είστε·» «υπέροχος,γλυκός,έξυπνος και αλλά πολλά» με διέκοψε «είστε απλά υπέροχος» είπα και συνεχίσαμε να περπατάμε.

Benny's POV
Περασαμε αρκετες ωρες μαζί κάνοντας βόλτα στην Οκλαχόμα,πήγαμε σε ένα μικρό καφέ στο κέντρο «θα παρετε κάτι?» Μας ρώτησε η σερβιτόρα «έναν καφέ γλυκο» είπε η Έλενα «καντα δυο» είπα και έφυγε «θέλω να σε σω μια φορά με τα μαλλιά σου κάτω έξω» είπα «δεν νομίζω να το δεις ποτέ» είπε και έβγαλε από ρην τσάντα της την σκακιέρα που είχε μαζί της «όντως θες να παίξουμε?» Την ρώτησα «ναι θέλω να παίξουμε» είπε και με κοιταξε μέσα στα μάτια τα κάστανα της μάτια με κοιτούσαν έντονα ένιωθα το ίδιο συναισθημα όπως όταν την κοίταξα πρώτη φορά μέσα στα μάτια «ορίστε!» Είπε η σερβιτόρα και μας άφησε τους καφέδες και με έβγαλε από τις σκέψεις μου «ευχαριστούμε» είπα και ξανά κοίταξα την Έλενα «συγγνώμη» είπα αυθόρμητα και με κοιταξε περίεργα «για πιο πράγμα» μου είπε «για αυτό που έγινε όταν ήμασταν στην νέα Υόρκη ήθελα τόσο πολύ να σε φιλήσω από τότε και απλά όταν το έκανα σκέφτηκα πως κάποια στιγμή μπορεί να φυγεις και εσυ και να μην σε ξανά δω και ήθελα να σε διώξω από μόνος μου» είπα και μου έπιασε το χέρι «και εγώ συγγνώμη δεν επρεπε να φύγω έτσι,ήταν λάθος που έφυγα» είπε και ήρθε και έκατσε δίπλα μου και με φίλησε στο μάγουλο «παίζουμε μια παρτίδα να δεις πως είναι να χάνεις από τον Μπένι Γουότς» είπα «το ξέρεις και εσυ πολύ καλά πως θα χάσεις» είπε και πήγε έκατσε στην απέναντι θέση για να παίξουμε. Παίξαμε αρκετές παρτίδες μια έχανε μια έχανα και πήγαινε έτσι «έχεις βελτιωθεί αυτές τις δυο εβδομάδες, πίστευα πως με την υπόθεση δεν θα έχεις χρόνο» είπα «άμα έχεις προγραμμα μπορείς πολλά να κανείς» είπε και έκανε κίνηση «και πάλι δεν είσαι τόσο καλή» είπα και της έκανα σαχ «νομίζεις» είπε και έκανε επιθετική κίνηση μαζί με αμυντική «γαμωτο» είπα και κοίταξα την σκακιέρα και έπιασε και έριξε τον βασιλιά μου «όχι και άσχημα»είπε και γελάσαμε «είναι 6 η ώρα παμε προς το πανεπιστήμιο να βρούμε και τον Χάρι?» Είπα «ναι φυσικά πάμε κουραστικά λίγο σήμερα με τόσο περπάτημα»είπε και μάζεψε την σκακιέρα «και το βράδυ θα κουραστείς» είπα και της έκλεισα το μάτι «Μπένι Γουότς!!!» Είπε με έναν έντονο τόνο «πλάκα κάνω» είπα και γέλασα,πληρώσαμε τους καφέδες που πήραμε και πήγαμε προς το πανεπιστήμιο και καθίσαμε έξω για λίγο «μπορώ να σου πω κάτι?» Είπα «ναι φυσικά» είπε και γύρισε και με κοιταξε στα μάτια «όποτε με κοιτας στα μάτια νιώθω ένα περίεργο συναισθημα δεν μπορώ να το εξηγήσω,νιώθω πως δεν μπορώ να κοιτάξω άλλη έτσι στα μάτια» είπα «και εγώ όποτε σε κοιτάω νιώθω ένα περίεργο συναίσθημα και το ένιωσα από την πρώτη στιγμή που σε κοίταξα στα μάτια» είπε «είσαι η μονη που με έκανε να νιώσω τόσα,είναι η πρώτη φορά που μπορώ να πω επίσημα πως είμαι ερωτευμένος με κάποια και χαιρομαι που είσαι εσυ αυτή,καμία άλλη ούτε η Μπεθ ούτε η πρώτη μου σχέση ούτε καμία άλλη μετά δεν με έκαναν να νιώσω έτσι, ποτέ δεν έκανα σχέσεις ποτέ δεν ήμουν άτομο που θα σκεφτόταν ένα μέλλον με μια γυναίκα και ηρθες απλά και το άλλαξες αυτό,πως γίνεται αυτό?» Είπα «και εγώ πάντα πίστευα πως θα μείνω εγώ και ο Λογκαν σαν ανύπαντροι κολλητοί,χαιρομαι που ηρθες και το άλλαξες αυτό δεν θα τον άντεχα» είπε «αλλά συνεχίζεις να μην ανοιγεσαι και συνεχίζεις να μην μιλάς για ότι σε προβληματίζει» είπα «είναι πολλά που δεν τα λέω γιατί νιώθω πως θα με περάσουν για ηλίθια» είπε και κοιταξε κάτω έπιασα το πιγούνι της και την έβαλα να με κοιτάξει «ποτέ δεν θα σε περάσω για ηλίθια ή κάτι άλλο για το παρελθόν σου, το παρελθόν ενός ανθρώπου είναι μαθήματα όχι αιώνια φυλακή.» Είπα και το βλέμμα της κάπως χαλάρωσε «είχα φύγει από το σπίτι στα 18 γιατί η μητέρα μου ζήλευε και μάλωνε μαζί μου επειδή ο παππούς μου και πατέρας της έμαθε σε εμένα σκάκι και όχι σε εκείνη, έφυγα γιατί μου είπε πως ο μπαμπάς μου θα ήταν απογοητευμένος μαζί μου που παίζω σκάκι και που χτύπησα και δεν συνέχισα τον χορό. Ο μπαμπάς μου ήταν αυτός που ήθελε να μου μάθει σκάκι γιατί έλεγε πως είμαι ικανη να καταφέρω πολλά αλλά η μητέρα μου είχε διαφορετικη άποψη "οι γυναίκες δεν παίζουν σκάκι, το σκάκι είναι για Άνδρες και εσυ μια γυναίκα μέσα στους άνδρες δεν επιτρέπετε" έλεγε πάντα και εγώ το πίστευα» είπε και στεναχωρήθηκα αρκετά «όταν πέθανε ο μπαμπάς μου το μόνο που είχα ήταν η μητέρα μου και η αδερφή μου,είχα σταματήσει να παίζω σκάκι γιατί ήταν κάτι που έκανα με τον μπαμπά μου και η μητέρα μου πάντα με πίεζε να συνεχίσω να παίζω αλλά δεν ήθελα. Απλά μου φαίνεται πολύ περίεργο αυτό» είπα «το ξέρω θα ήθελα πολύ να έχω την οικογένεια σου» είπε «μην το λες αυτό» της είπα «γιατί? Από μικρή που ήμουν επρεπε να μάθω να έχω σωστους τρόπους επρεπε να μάθω πιάνο και να μιλάω ξένες γλώσσες χορό ξεκίνησα επειδή ο μπαμπά μου με ρώτησε τι θέλω να κάνω εγώ και όχι όσα με ανάγκαζαν να μάθω, οι μόνοι που είχα και με καταλάβαιναν ήταν ο Λογκαν και ο μπαμπάς μου και φυσικά ο μπαμπάς μου ήταν αυτός που με βοηθούσε μέσα στην οικογένεια μου και όταν πέθανε είχα μείνει μονη μου» είπε «μην το ξανά πεις αυτό είχες τον Λογκαν, σκέψου πως έχω είχα καποιους εκεί και τους απομάκρυνα γιατί ήμουν μπλεγμένος με μαλακιες» είπα «τουλάχιστον μπόρεσες και ξεκοψες από αυτά,αυτό σε κάνει μια αρκετά δυνατή προσωπικότητα» είπε και ξάπλωσε στον ώμο μου «Μπένι?»είπε «ναι» της είπα «τι θα γίνει με εμάς? Εννοώ αυτό που μένουμε σε διαφορετικές πόλης και είμαστε μακρυά» είπε «δεν ξέρω,είναι δύσκολο να τα αφήσουμε όλα και να αλλάξουμε πόλης συνήθειες παρέες αλλά δεν νομίζω πως πρέπει να μας απασχολεί αυτό τώρα, με νοιάζει που είμαστε μαζί» είπα «είσαι ο πρώτος που με έκανε να ξανά οδηγήσω και με έκανε να μείνω κάπου περισσότερο από το προγραμμα μου» είπε και γέλασε «γιατί έχεις τόσο θέμα με την οδήγηση?» Την ρώτησα και άλλαξε η έκφραση της «απλά δεν έχω την καλύτερη εμπειρία και δεν θέλω να οδηγάω» είπε και φάνηκε σαν να στρεσαριστηκε αρκετά και την έπιασα για να με κοιτάξει «είναι εντάξει άμα δεν θες να μου πεις,ηρέμησε είμαι εδώ για σένα» είπα και ηρέμησε λίγο και την πήρα αγκαλιά.

Elena's POV
«Σαγαπαω όσο τίποτα άλλο και είσαι η πρώτη που το λέω και το ξανά λέω και το ξανά λέω γιατί θέλω να στο υπενθυμίζω καθημερινά» είπε «και σαγαπαω πολύ Μπένι και δεν θέλω να σε χασω» είπα και με φίλησε απαλά,είχε βραδιάσει και δεν είχε πολύ κόσμο εκεί που καθόμασταν και πήγαμε προς τα μέσα στην τραπεζαρία «Έλενα, Μπένι σας έψαχνα σήμερα» είπε η φωνή του Χάρι από πίσω μας
«Είπαμε να εξερευνήσουμε λίγο την Οκλαχόμα» είπα και χώθηκα στην αγκαλιά του Μπένι «και καλά κάνατε αλλά ενημέρωστε τουλάχιστον να μην ψάχνω άδικα» είπε και γελάσαμε «συγγνώμη που σε ξεχάσαμε δεν το θελαμε» είπε ο Μπένι «συγχωρεμένοι,πάμε να φαμε βραδινό πεινάω αρκετά καιιι έχω να σας πω νέα» είπε ο Χάρι και περπατήσαμε προς την τραπεζαρία και καθίσαμε σε ένα τραπέζι «λοιπόν Χάρι τι νέα έχεις να μας πεις» είπα «λοιπόν θα πας στο Βερολίνο μέσα Σεπτεμβρίου έτσι δεν είναι?» Είπε «ναι» είπα «ο Φορχεν λογικά θα είναι εκεί,έπαιξε σε κάποια μικρα τουρνουά στην Ευρώπη και αυτό δίνει την δυνατότητα στον Φορχεν να μπει στο παιχνίδι και να παίξει στο Βερολίνο» Είπε ο Χάρι και δεν κατάλαβα τι εννοούσε «ο Φορχεν ο Άντωνη Φορχεν ξανά παίζει?» Είπε και ο Μπένι και μπερδεύτηκα τελειως «ποιος είναι ο Φορχεν?» Ρώτησα απορημένη «δεν τον ξέρεις Ήταν από τους καλύτερους σκακιστές και εξαιτίας για ένα ατύχημα που είχε σταμάτησε να παίζει και ο Μπένι είχε παίξει μαζί του» είπε ο Χάρι «ήταν ο πρώτος που με νίκησε από τότε που άρχισα να παίζω επαγγελματικά» είπε ο Μπένι «υπάρχουν θεωρίες συνωμοσίας πως το ατύχημα του ήταν σκόπιμο ήταν ο καλύτερος και και κέρδισε αρκετές φορές και τον Μποργκοφ και τον Βαργκεν και λένε πως Συνωμότησαν και έστησαν το ατύχημα του» είπε ο Χάρι « Και εγώ θα παίξω εναντίον τους?» Είπα « Ναι άμα ο Φορχεν έρθει στο Βερολίνο» είπε ο Μπένι «Νιώθω οτι θα με πιάσει κρίση πανικού» είπα και άρχισα να αγχώνομαι και να νιώθω να τρέμω «Έλενα ηρέμησε θα σε βοηθήσουμε εμείς» είπε ο Μπένι και με έπιασε και με έβαλε να τον κοιτάξω στα μάτια «είμαι εδώ για σένα» είπε και ηρέμησα λίγο «Έλενα όπως βοηθήσαμε την Μπεθ έτσι θα βοηθήσουμε και εσένα» είπε ο Χάρι και χαμογέλασε «ευχαριστώ αλλά ήδη με Αγχωσατε» είπα και γελάσαμε «Μπένι εσυ δεν θα πας στο Βερολίνο?» Ρώτησε ο Χάρι «άμα μου στείλουν πρόσκληση θα πάω αλλά και να μην μου στείλουν θα πάω για την Έλενα» είπε ο Μπένι. Μετά από αρκετή ώρα πήγαμε στα δωμάτια μας «αφού κοιμόμαστε μαζί γτ έχεις τα πράγματα σου στο απέναντι δωμάτιο ?» Ρώτησα τον Μπένι «δεν ξέρω να σου πω την αλήθεια» είπε και γέλασε «φέρτα εδώ τότε» είπα και πήγε να φέρει τις βαλίτσες του «ήρθα» είπε και με αγκάλιασε και ξαπλωσαμε στο κρεβάτι «Μπένι? Θα έρθεις όντως μαζί μου στο Βερολίνο?» Τον ρώτησα «φυσικά αγάπη μου άμα με θες μαζί σου θα έρθω» είπε και με κοίταξε «φυσικά και σε θέλω» είπα και γελάσαμε και μετά από λίγη ώρα μας πήρε ο ύπνος.