Benny's POV
Πάλι εφιάλτης,την ξύπνησα ήταν το μόνο που δεν ήθελα να την ξυπνησω αλλά το έκανα και αντί να πει κάτι απλά με πήρε αγκαλιά με βοήθησε, μου είπε να ξαπλώσω στην κοιλιά της για να ηρεμήσω το έκανα και όταν ηρέμησα άρχισε να μου χαϊδεύει τα μαλλιά και ηρέμησα αρκετά. Με πήρε ο ύπνος μετά από εκείνη ήταν πολύ γλυκιά το πως κοιμόταν και ξάπλωσα ξανά πάνω στην κοιλιά της σε παρακαλώ όχι άλλες αναμνήσεις όχι άλλο δεν το αντέχω σκέφτηκα και προσπαθησα να ξανά κοιμηθώ αλλά δεν τα κατάφερα σηκώθηκα και πήγα έξω,άνοιξα το πρώτο συρτάρι και έβγαλα το πακέτο έξω και πήρα ένα τσιγαρο, ήταν 6 το πρωί και έκανα αυτό το τσιγαρο προσπαθώντας να σκεφτώ κάτι άλλο μπας και μπορέσω να κοιμηθώ αυτές τις 2 ώρες που μου είχαν απομείνει, κάτι με έβγαλε από τις σκέψεις μου «νόμιζα είχες ξανά κοιμηθει»είπε και ακούμπησε στην πόρτα του δωματίου «δεν μπόρεσα» της είπα και ήρθε κοντά μου και έσκυψε μπροστά μου «μπορείς να μου μιλήσεις να μου,να μου πεις τι σε προβληματίζει, είναι δύσκολο το ξέρω αλλά μπορώ να ακούσω» είπε θέλει να με βοηθήσει ξανά γιατί «γιατί το κανείς αυτό?» Την ρώτησα «ποιο?» Μου απάντησε «αυτό το να νοιάζεσαι ούτε καν με ξέρεις καλά και το παίζεις ψυχολόγος» είπα και σηκώθηκα από την πολυθρόνα «θέλω απλά να βοηθήσω έχω περάσει από τέτοιες κατάστασης με εφιάλτες» μου είπε και σηκώθηκε «δεν ξέρεις τίποτα για μένα» της είπα ενώ έσβηνα το τσιγαρο μου «μπορώ να μάθω» είπε και με κοιταξε στα μάτια «γιατί?» Την ρώτησα ξανά «γιατί μου έδειξες πως πίσω από το προσωπείο του σκακιστή και του ενοχλητικού τύπου που θέλει να κερδίζει υπάρχει κάποιος με αισθήματα υπάρχει κάποιος με προβλήματα και αναμνήσεις που δεν μπορεί να ξεχάσει» είπε. Πήγα κοντά της και της έπιασα τα χέρια «πάνε κοιμήσου έχουμε αγώνες σε λίγη ώρα» της είπα «γαμα τους αγώνες για μια φορά στην ζωή σου» είπε είναι η πρώτη φορά που έβρισε και με κοιταξε «πάμε να κοιμηθούμε» είπε και με κοιτούσε έτοιμη να πει 10 διαφορετικά πράγματα στην απάντησα που θα έδινα «καλά» είπα και χαμογελασε «πάμε να κοιμηθούμε και κάποια στιγμή στο μακρινό πολύ μακρινό βαρετό μέλλον ισως και το τονίζω ΙΣΩΣ σου μιλήσω» της είπα «και αυτό μου κανεί» είπε και γύρισε την πλάτης της και περπάτησε ως το δωμάτιο.

Elena's POV
«Μπορώ να ξαπλώσω πάνω σου ξανά ? Πριν ηρέμησα αρκετά όσο μου χαϊδευες τα μαλλιά» είπε και κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου και ξάπλωσε πάνω στην κοιλιά μου ξανά και του χαϊδευα τα μαλλιά, απορώ άμα καμία άλλη τον έχει δει έτσι γλυκο,ταραγμένο,με εφιάλτες και όλα όσα βλέπω εγώ τώρα. Ισως η Μπεθ αλλά δεν ξέρω δεν θέλω να τον ρωτάω για αυτό αυτήν την φορά σιγουρεύτηκα πως όντως κοιμήθηκε και κοιμήθηκα και εγω.

Το ξυπνητήρι χτυπούσε εκνευρίστηκα και σηκώθηκα και το έκλεισα «καλημέρα πριγκίπισσα» μου είπε «καλημέρα»του είπα και τον κοίταξα «πρέπει να σηκωθούμε έτσι?» Είπε «ναι πρέπει»του είπα και παραπονέθηκε δεν είχε άλλο εφιάλτη και αυτό είναι κάτι καλό, δεν σηκώθηκε έπιασε το μαξιλάρι από δίπλα και ξανά ξάπλωσε εγώ σηκώθηκα και πήγα μέσα έψαξα στην κουζίνα και βρήκα ποτήρια και έφτιαξα καφε και κοιτούσα το σπίτι του (αφού κοιμάται ας κοιμηθεί λίγο ακόμα) κοίταξα το ράφι με τα βραβεία του και όλα τα περιοδικά που είχαν βγει για εκείνον. Το ρολόι έδειχνε 8:20 και πήρα τα ρούχα μου και άλλαξα έφτιαξα τα μαλλιά μου ξανά κότσο αφού χάλασαν στον ύπνο και πήγα να ξυπνησω τον Μπένι ξανά «Μπένι?» Του είπα «μμμμμ» μου είπε ωραία σαν τον κολλητό μου και αυτός «σήκω πρέπει να πάμε στο ξενοδοχειο να ετοιμαστώ παίζουμε» του είπα και με κοιταξε «πρέπει εεε?» Μου είπε «ναι πρέπει» είπα και σηκώθηκε και του έδωσα τον καφέ που είχα φτιάξει «ποτέ και ολας ντύθηκες και ετοιμάστηκες ειδικά μετά από τετοιο ξενύχτη πως μπορείς?» Με ρώτησε «είμαι συνηθισμένη να ξυπνάω νωρίς ότι και να γίνει» του είπα «συγγνώμη για πριν, και που σε ξύπνησα και που σου μίλησα έτσι απλά δεν είναι εύκολο και φυσικά δεν έχει τύχει να συμβεί κάτι τέτοιο όταν υπάρχει κάποιος δίπλα μου και για αυτό δεν μιλάω» μου είπε και ηπιε λίγο από τον καφέ του έκατσα δίπλα του «γιατί δεν μιλάς για αυτό? Σε κάποιον φίλο σου σε κάποιο κοντινό σου πρόσωπο,θα υπαρχει κάποιος να σε ακούσει» του είπα «δεν μπορώ, αν μιλήσω για αυτό θα αλλάξει η γνώμη όλων για μένα, η μονη περίοδος που δεν έβλεπα εφιάλτες ήταν όταν ήταν η Μπεθ εδώ και μιλούσαμε ασχολούμασταν με το σκάκι και όλα αυτά γενικά ξεχνιομουν αρκετά ήταν κάτι σαν άγκυρα για μένα με κρατούσε μακρυά από πολλά για αυτό και προσπαθούσα να την αποτρέψω από το να πίνει γιατί είναι εθισμός και εθίζονταν μέρα με την μέρα περισσότερο και την χρειαζόμουν εδώ,έχασε στο Παρίσι από τον Μποργκοφ και την παρακαλούσα να έρθει πίσω στην νέα Υόρκη και να μην πάει στο Κεντάκι, προτίμησε το ποτό από εμένα και πολλές φορές και μετά από αυτό όταν μιλούσαμε στο τηλέφωνο ήξερα πως ήταν εκεί είχαμε μαλώσει για ένα διάστημα αλλά έκανα πίσω την βοήθησα στον αγώνα της με τον Μποργκοφ και μετά από εκεί είχε έρθει ξανά εδώ και εγώ είχα πάει πολλές φορές αλλά δυστυχώς έφυγε» είπε και κοιταξε το ποτήρι του θλιμμένος με όλη την κατάσταση «μακάρι να γνώριζα την Μπεθ ακούγεται πολύ καλό άτομο ακούγεται ενδιαφέρουσα» του είπα και γέλασε «ήταν ενδιαφέρον άτομο ώρες ώρες ήθελα να την πλακώσω αλλά δεν μου πήγαινε η καρδιά όσο και αν μου έσπαγε τα νεύρα» είπε «το ξέρω αυτό το συναισθημα έτσι είμαι με τον κολλητό μου απλά με την διαφορά πως εγώ τον πλακώνω» είπα με περηφάνια «χαχαχα ο καημένος» είπε «καθόλου καημένος μια μέρα με ενοχλούσε τόσο πολύ για ηλιθίου λόγους όπως το Έλενα να σου πω εεε να σου πω, έλα τι θες, τίποτα καμία φορά το έκανε και φουλ πιστηκα εεε ακούς άκου τι έγινε,για πες,τίποτα θα τον πλακωνα» είπα «τον συμπάθησα ήδη» είπε και παρακαλούσα να μην γνωριστούν ΠΟΤΕ!

Benny's POV
«Σήκω σήκω πήγε 8:40» μου είπε σηκώθηκα και έβαλα μια μαύρη μπλούζα η Έλενα πήρε τους καφέδες και βγήκε έξω στο σαλόνι είχε αφήσει πάνω στην καρέκλα του δωματίου τα ρούχα που φόρεσε εχθές διπλωμένα εκεί. Αφού ντύθηκα πήγα έξω και πήγα στο μπάνιο και εκείνη καθόταν στο τραπέζι με την σκακιέρα και έκανε μια μικρή εξάσκηση. Βγήκα από το μπάνιο πήρα το μπουφάν μου και το καπέλο μου και σηκώθηκε πήρε το παλτό της και την τσάντα της και πήγε προς την πόρτα,της άνοιξα την πόρτα και βγήκε έξω,περπατήσαμε μέχρι το αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε για το ξενοδοχειο της ο πρωινός αέρας είναι κρύος και σε ξυπνάει φτάσαμε στο ξενοδοχειο στις 9 και η Έλενα ανέβηκε πάνω στο δωμάτιο της για να αλλάξει και εγώ έκατσα στο μπαρ και πήρα έναν καφέ μετά από λίγο κατέβηκε και φορούσε ένα φόρεμα μέχρι το γόνατο σε σκούρο μπλε χρωμα και μαύρα τακούνια σταμάτησε στην ρεσεψιόν και πήρε κάτι και ήρθε πέταξε μπροστά μου το περιοδικό «ΜΠΕΝΙ ΓΟΥΟΤΣ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΣΤΗΣ» «τέλεια είχαν δεν είχαν έβγαλαν άρθρο» είπε «πάλι καλά είναι πάνω και είναι μικρό δεν είναι πρωτοσέλιδο δηλαδή»είπα και άνοιξε το περιοδικό «ο γνωστός σκακιστής Μπένι Γουότς πλέον και παλαιστης εχθες την 17η Ιουνίου 1970 υπερασπίστηκε την νέα παίκτρια στον χώρο του σκακιού Έλενα Μαηκελσον μιας και δέχτηκε "επίθεση" από άνδρα αγνώστου ταυτότητας για το ντύσιμο της, ο κύριος Γουότς του επιτέθηκε με βίαιο τρόπο μιας και όπως ανέφερε και στον άνδρα είναι ο φίλος της νέας σκακίστριας και δεν δέχεται κανένας να μιλάει έτσι στην κοπέλα του ή γενικά σε οποία άλλη κοπέλα,ο Μπένι Γουότς πρόσφατα είχε ισοπαλία στο παιχνίδι με την Έλενα Μαηκελσον ήταν όντως κανονικό παιχνίδι ή την άφησε να κερδίσει απλά και μόνο επειδή είναι κοπέλα του. Τους σιχαίνομαι δεν μπορώ καν να διαβάσω όλο το άρθρο με τις μαλακιες που γράφουν» μου είπε «έλα μωρε σιγά σε λίγο θα βγάλουν και άρθρο πως σε εκπαιδεύω και μαλακιες» είπα και ήπια τον καφέ μου «πάω στον πίνακα να δω με ποιους παίζουμε» είπε και σηκώθηκε και έφυγε ξανά κοίταξα το περιοδικό είχαν άρθρο αφιερωμένο στην Μπεθ «7χρόνια από την νίκη της Μπεθ Χαρμον απέναντι του Χάρι Μπελτικ και η πρώτη εμφάνιση της βασίλισσας του σκακιού, πως ξεκίνησαν όλα? Η Μπεθ Χαρμον έχοντας μεγάλη αγάπη για το σκάκι από μικρή ηλικία δήλωσε συμμετοχή στους αγώνες του Κεντάκι το 1963 και κέρδισε ακόμα και τους πιο ισχυρούς παίκτες,η εμφάνιση της αυτή είχε μεγάλη εξέλιξη μιας και σε 5 μόλις χρόνια κέρδισε τον τίτλο της παγκόσμιας πρωταθλήτριας σκακιού, το άδοξο τέλος της κόστισε σε πολλούς μέσα στο χώρο του σκακιού,τίποτα δεν θα είναι το ίδιο στον χώρο του σκακιού μιας και λείπει βασίλισσα του όπως είχε πει ο 6 φορες πρωταθλητής ΗΠΑ και πολύ καλός φίλος της Μπένι Γουότς . Τα αιτία του θανάτου της είναι ακόμα άγνωστα για πολλούς.» Έχει μήνες που πέθανε γτ ακόμα θέλουν να μάθουν για αυτήν γιατί ακόμα βγάζουν τόσα για αυτήν «παίζεις σε 30 λεπτά με κάποιον Λενι και την ίδια ώρα παίζω εγώ με τον Μπαζιλ και μετά νικητής με νικητή» είπε και έκατσε δίπλα μου «οοοο συγγνώμη δεν ήθελα να σε διακόψω από αυτό που διάβαζες» μου είπε «όχι όχι εντάξει απλά είδα το άρθρο και ήθελα να δω τι έγραψαν» της είπα «λίγο καφέ και πάμε άμα είναι» είπε και ήπιαμε τις τελευταίες γουλιές καφέ που είχαμε.

Elena's POV
Πήγα προς το τράπεζι μου και έκατσα έπαιζα λευκά και είχα το προβάδισμα είναι καλός παίζει πολύ καλά ο Μπαζιλ αλλά ξέρω πως άμα τον πιέσω θα κερδισω και το έκανα τον πίεζα αρκετά ώστε να μπορέσει να αγχωθεί αλλά δεν αγχώνεται εύκολα εγώ πάλι ήμουν ήρεμη αρκετά τον κοιτούσα έντονα και μόνο έτσι αγχωνοταν «μπορείτε να μην με κοιτάτε έτσι?» Μου είπε «δύσκολο γτ παρακολουθώ τις κίνησης σας για να παίξω μετά αλλά ταυτόχρονα παρακολουθώ και της αντιδράσεις σας» είπα και τον κοίταξα ξανά και κοιταξε κάτω την σκακιέρα παίζαμε 3 με 4 ώρες κοντά και εγκατελειψε μετά από πολύ πιέση η αλήθεια είναι δεν θέλω να ξανά παίξω με τον Μπένι γτ θα είναι δύσκολο γίναμε φίλοι και δεθήκαμε αρκετά θα είναι αρκετά δύσκολο να παίξουμε ο ένας εναντίον του άλλου. Πήγα προς το τραπέζι του ακόμα έπαιζε, έχει έναν πολύ αποφασιστικό τρόπο που παίζει όταν κολλάει ή σκέφτεται παίζει με το δαχτυλίδι του εκείνη την στιγμή με κοιταξε ένιωσα πάλι αυτό το περίεργο ρίγος που νιώθω κοντά του έκανε κίνηση και ήταν ανοιχτός για να κάνει ματ και το έκανε έκανα ρουά ματ στον αντίπαλο του έδωσαν χέρια και σηκώθηκε και ήρθε σε εμένα «πες μου ότι δεν κέρδισες» μου είπε «θα σε στεναχωρήσω, κέρδισα» είπα και χαμογέλασα «όποτε σε δυο ώρες παίζουμε μαζί, πάλι» μου είπε και με κοιταξε «δυστυχώς η ευτυχώς ναι παίζουμε μαζί έλα μπορείς να συγχαρείς  από τώρα την νέα πρωταθλήτρια των ΗΠΑ» του είπα και γέλασε «μπα θέλω να το κάνω 7 φορές νικητής ΗΠΑ του χρόνου κέρδισε» μου είπε «δεν θα πάω στην Ευρώπη χωρίς αυτόν τον τίτλο κυριε Γουότς » του είπα «Δεσποινίδα Μαηκελσον θα πάτε στην Ευρώπη και θα κερδίσετε εκεί άλλους τίτλους» μου είπε και ρολαρα τα μάτια μου.
Μετά από δυο ώρες
Και ήρθε η στιγμή που παίζουμε ξανά αντίπαλοι με τον Μπένι δώσαμε χέρια και ξεκινησαμε είχα λευκά όποτε επρεπε να σκεφτώ τι άνοιγμα θα κάνω και αρχισαμε να παίζουμε όλο ένα και γινόταν πιο πιεστικό το παιχνίδι μας μια από μεριά μου μια από μεριά του πολλές φορές με κοιτούσε μέσα στα μάτια και ένιωθα αυτό το ρίγος συνέχεια άραγε το νιώθω μόνο εγώ? Και αν ναι γιατί το νιώθω? Τι είναι αυτό? «Νομίζω πως μπορείς να εγκαταλείψεις» μου είπε και γέλασε «δεν εγκαταλείπω ποτέ» του είπα και γέλασαμε ακόμα και αν όλοι μας κοίταζαν. Πέρασε αρκετή ώρα που παίζαμε και κανένας δεν υποχωρούσε.
Benny's POV
Παίζουμε πόση ώρα και κανένας δεν υποχωρεί πολλές φορές κοιταζομασταν στα μάτια και ένιωθα αυτό το περίεργο συναίσθημα άραγε νιώθει και αυτή έτσι όποτε με κοιτάει,θέλω να της μιλήσω για τα πάντα για όσα έχουν γίνει στο παρελθόν μου είναι η πρώτη που με είδε έτσι να ξυπνάω μέσα στον ύπνο μου από εφιάλτες είναι έμπιστη το ξέρω απλά εγώ δεν μιλάω δεν μπορώ να μιλήσω για αυτό. Το παιχνίδι ήταν δύσκολο και απλά σκέφτομαι τι κίνηση να κάνω, αλλά η κίνηση που έκανα ήταν λάθος της έδωσα προβάδισμα «ισοπαλία?» Με ρώτησε «όχι» της είπα και έριξα τον βασιλιά μου κάτω όλοι φρικαραν που με είδαν να εγκαταλείπω έτσι δώσαμε χέρια και σηκώθηκα να φύγω «Μπένι! Νόμιζα δεν θα με άφηνες να κερδισω» μου είπε «ναι αλλά έκανα λάθος σου έδωσα προβάδισμα όποτε αποφάσισα να αφήσω το παιχνίδι και θα σε κερδισω κάποια άλλη στιγμή» είπα και πήγα να φύγω «έγινε κάτι?» Με ρώτησε «όχι... απλά... να δεν ξέρω πως να σου συμπεριφερθω είσαι η πρώτη που με βλέπει έτσι και ντρέπομαι» είπα και ήρθε και με αγκάλιασε δεν το περίμενα «κανονικά σαν φίλη να μου συμπεριφερθεις δεν είναι κάτι τόσο κακό, όλοι έχουμε ή είχαμε εφιάλτες με κάτι που δεν μπορούσαμε να ξεχάσουμε» μου είπε «ακόμα και εσυ?» Την ρώτησα «ακόμα και εγώ μην με βλέπεις έτσι η οικογένεια μου είναι ότι χειρότερο» μου είπε και με κοιταξε φαινόταν έτοιμη να δακρύσει αλλά δεν άφηνε τον εαυτό της « τελος πάντων το τουρνουά τελείωσε πρέπει να πάω πάνω να μαζέψω τα πράγματα μου αύριο πετάω για Λος Άντζελες» μου είπε «γιατί δεν κάθεσαι λίγο ακόμα?» Την ρώτησα «γτ εκεί έχω το σπίτι μου εδώ θα μείνω σε ξενοδοχειο» μου είπε «κάτσε λίγο μόνο μια δυο εβδομάδες ακόμα» της είπα «δεν ξέρω άμα μπορώ» είπε «σε παρακαλώ μείνε θα σε φιλοξενήσω εγώ» της είπα και ηλπιζα να πει ναι καθώς το σκεφτόταν και δάγκωνε τα χειλη της «καλά» είπε αυθόρμητα χαμογέλασα «αλλά δεν κοιμαμαι στο κρεβάτι σου θα κοιμηθώ στο στρώμα επίσης θα με βοηθήσεις να μαζεύω τα πράγματα μου και το πρωί θα ξυπνάς όταν σε φωναζω» είπα «δεκτά όλα δεκτά» της είπα και ανεβήκαμε στο δωμάτιο της και μαζέψαμε τα πράγματα της, την χρειάζομαι κοντά μου την θέλω κοντά μου είναι η μονη που πιστεύω πως μπορώ να ανοιχτω μετά από τόσα χρόνια.