Benny's POV
Είμαι ηλίθιος είπα κάτι που την πείραξε και έκανα βλακεία,μεγάλη βλακεία πήγα προς το δωμάτιο της αλλά δεν μπήκα μέσα δεν είχα το θάρρος μετά από αυτό που της είπα και άνοιξε την πόρτα και την είδα «είμαι ηλίθιος και συγγνώμη που είπα κάτι τέτοιο το ξέρω πως ήταν βλακεία και πως μπορεί να μην με συγχωρέσεις σύντομα αλλά ειλικρινά συγγνώμη» είπα και με κοιταξε «Μπένι κάνω ότι μπορώ για να σε βοηθήσω να βρεις την Λιζη αλλά το να έχεις κάποιον από την οικογένεια σου που μετα από τόσο καιρό θέλει να σε βοηθήσει αστον να σε βοήθησει φαίνεται πως έχει μετανιώσει για ότι έκανε,μακάρι να ήταν εδώ ο μπαμπάς μου και ο παππούς μου για να λεω πως έχω κάποιον και εσυ έχεις και τον διώχνεις» είπε και αισθάνθηκα πολύ άσχημα γιατί είχε δίκαιο «συγγνώμη έχεις δίκαιο για αυτό» της είπα και πήγα να την αγκαλιάσω αλλά έκανε πίσω «χρειάζομαι έναν καφέ σε λίγο παίζω ξανά» είπε και έφυγε κει εμεινα θέλω να την κοιτάω είμαι ηλίθιος για αυτό που είπα και το ξέρω την ακολούθησα αλλά χωρίς να την ενοχλήσω και πήγε προς την τραπεζαρία να πάρει έναν καφέ και είδα αυτόν τον Κριστιαν να την πλησιάζει,φίλος από το Σιάτλ είναι,είναι απλά φίλοι. Την άφησα εκεί και πήγα προς την κεντρική αίθουσα και πήγα στο τραπέζι που έπαιζα και έκατσα και περίμενα να περάσει η ώρα και απλά σκεφτόμουν αυτό που είπε η Έλενα έχω κάποιον ακόμα και μετά από τόσο καιρό που ακόμα και μετά από τόσο καιρό θέλει να με βοηθήσει και εγώ τον διώχνω και η Έλενα πάντα ζητούσε κάποιον να είναι εκεί από την οικογένεια της. Τελείωσα το παιχνίδι και πήγα στο τραπεζαρία που καθόταν η Έλενα ακόμα με αυτόν τον Κριστιαν πήγα κοντά «γεια σας» είπα «γεια σας κυριε Γουότς» είπε αυτός «Μπένι ήθελες κάτι?» Είπε η Έλενα «να σου μιλήσω αν γίνεται?» Είπα και περίμενα να μου απαντήσει «ναι φυσικά» είπε και σηκώθηκε από το τραπέζι της «έρχομαι σε λίγο» είπε και με ακολούθησε «συγγνώμη στο ξανά λέω και θα το λέω συνέχεια συγγνώμη είμαι ηλίθιος και έκανα βλακεία. Και θα πω ναι στον θείο μου για να βγούμε για φαγητό και απλά δεν μπορώ να σε βλέπω συνέχεια με αυτόν τον Κριστιαν» είπα «Μπένι σε συγχωρώ, και μην αγχώνεσαι για τον Κριστιαν είναι γκει» είπε και εμεινα «τι εννοεις γκει? Του αρέσουν οι άνδρες ?» Είπα «ναι και να πεις στον θείο σου να βγούμε για φαγητό μετά τις 7» είπε και με φίλησε στο μάγουλο «εγώ πάω στον Κριστιαν είχαμε μια συζήτηση σχετικά με το Σιάτλ θα τα πούμε μετά εντάξει?» Είπε «δεν παίζεις άλλο?» Την ρώτησα «όχι αύριο ξανά» και πήγε προς τον Κριστιαν. Είναι γκει όποτε δεν την θέλει όποτε είναι δικιά μου χαμογελάω όποτε σκέφτομαι πως είναι δικιά μου ξαι μόνο δικιά μου. Προχώρησα προς την κεντρική αίθουσα για το τελευταίο μου παιχνίδι σήμερα.

Elena's POV
Φυσικά και συγχωρώ τον Μπένι γιατί τον αγαπάω και γιατί ξέρω πως είναι με τα νεύρα του και πως πολλές φορές παραφερετε «ο Μπένι Γουότς και η Έλενα Μαηκελσον μαζί ουαου, αυτό είναι κάτι που δεν περίμενα να δω ποτέ» είπε ο Κριστιαν «χαχαχα άσε λίγο τον Μπένι και πες μου για την υπόθεση» είπα «τι άλλο να σου πω αφού φύγατε με τον Λογκαν ο σερίφης έψαξε αρκετά την υπόθεση βρήκαν κάποια στοιχεία που έδειχνα εμπρησμό του μαγαζιού μόνο και μόνο για να πάρουν τα χρήματα από την ασφάλεια δεν θα μάθουμε ποτέ την αλήθεια Έλενα» είπε ο Κριστιαν «και η υπόθεση θεωρείτε λήξαν, όσο σκέφτομαι ότι όλοι μας χάσαμε κάποιον τότε με αυτήν την φωτιά και δεν αποδίδετε δικαιοσύνη νευριάζω» είπα «όλοι μας για αυτο και γίναμε δικηγόροι για να μην ξανά υπάρξει τέτοια αδικία» είπε ο Κριστιαν «το έχεις ξεπεράσει καθόλου?» Τον ρώτησα «οσο μπορεί κάποιος να το ξεπεράσει γλυκιά μου μπορεί να μην εχασα κάποιον γονιό μου αλλά εχασα τον δίδυμο αδερφό μου, είναι ότι χειρότερο να βλέπω στα πρόσωπα των γονιών μου την θλίψη όποτε με έβλεπαν και ήξεραν πως το άλλο τους παιδί δεν είναι εδώ μαζί μας» είπε ο Κριστιαν και θυμήθηκα τον αδερφό του τον Πητερ είμασταν τόσο κοντά και όταν έμαθα πως μαζί με τον μπαμπά μου και την μαμα του Λογκαν ήταν και ο Πητερ έσπασα τριπλά, του έπιασα το χέρι και τον κοίταξα «τουλάχιστον ξανά βρεθήκαμε εμείς» του είπα «ναι κάτι είναι και αυτό ο Λογκαν πως είναι?» Με ρώτησε «πολύ καλά έχει αρκετή δουλειά στο γραφείο του και πάει καλά,εσυ πως εισαι?»είπα « εγώ δουλεύω σε μια εταιρία εδώ στην Οκλαχόμα και πάνε πολύ καλά οι δουλειές μπορώ να πω φυσικά πάω αρκετά στο Σιάτλ για τους γονείς μου» είπε «το σπίτι του Λογκαν πως είναι?» Ρώτησα «όρθιο όπως και το δικό σου, είναι πολύ άδειος ο κήπος στο σπίτι σου κάποτε περνούσα έβλεπα τον παππου σου εκεί που καθόταν και έπαιζε σκάκι πλέον τα τελευταία δυο χρόνια είναι άδειος» είπε «έχω ξεχάσει πως είναι» είπα «πάρε τον Λογκαν και πάμε όλοι μαζί»είπε « θα το σκεφτώ γτ έχω να δω το Σιάτλ 10 χρόνια και δεν έχω τις καλύτερες αναμνήσεις» είπα «κανένας μας,αφήσαμε πολλά κομμάτια μας εκεί Έλενα και εσυ και ο Λογκαν και εγώ δεν μας κρατούσε κάτι εκεί» είπε ο Κριστιαν «η μαμα σου που είναι?» Με ρώτησε «δεν ξέρω δεν μιλάω μαζί της από τότε που έφυγα ξέρεις και τελευταία φορα που την είδα ήταν στην κηδεία του παππου μου και ούτε καν με κατάλαβε ούτε εγώ ήθελα να με καταλάβει» είπα και θυμήθηκα την μαμα μου ήταν όμορφη καστανόξανθη με κάστανα μάτια και υπέροχο στιλ στο ντύσιμο αλλά πάντα ζηλιάρα και εκνευριστική «μάλιστα ειχατε κακη ιστορία μεταξύ σας» είπε ο Κριστιαν «δυστυχώς ναι» είπα και είδα τον Χάρι να ερχεται προς το μέρος μου «Έλενα, οοο συγγνώμη δεν είδα ότι έχεις παρέα» είπε ο Χάρι « Κριστιαν Φιλγουντ» είπε ο Κριστιαν «χάρηκα Χάρι Μπελτικ» είπαν και έδωσαν χέρια «σου έχω νέα» είπε ο Χάρι σε εμένα «πες μου» είπα «σου κανόνισα συνέντευξη με το περιοδικό το World Chessboard»
είπε ο Χάρι και ενθουσιάστηκα «αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα περιοδικά στον κόσμο δεν παίρνουν συχνά συνεντεύξεις από νέους παίκτες» είπα «αυτό είναι τέλειο » είπε ο Κριστιαν «δουλεύει ένας φίλος εκεί και μου είπε πως θέλει να πάρει μια συνέντευξη από κάποιον καινούργιο στον χώρο και σκέφτηκα εσένα» είπε ο Χάρι «Έλενα αυτό είναι υπέροχο» είπε ο Κριστιαν «πάω να βρω τον Μπένι να του το πω» είπα και σηκώθηκα από την θέση μου και πήγα στην κεντρική αίθουσα και είδα τον Μπένι να μιλάει στην γραμμάτια με τον θείο του «Μπένι?» Είπα και πήγα κοντά «αγάπη μου» είπε ο Μπένι « καλησπέρα κυριε Γουότς» είπα στον θείο του «καλησπέρα καλή μου» είπε και χαμογέλασε «Μπένι μπορώ να σου πω λίγο?» Τον ρώτησα «ναι φυσικά, μας συγχωρείς λίγο» είπε στον θείο του και πήγαμε πιο εκεί «πες μου» είπε ο Μπένι «ο Χάρι μου κανόνισε συνέντευξη με το περιοδικό world chessboard» είπα μες την χαρά «μπράβο πριγκίπισσα μου αυτό είναι υπέροχο» είπε και με αγκάλιασε «εγώ κανόνισα το βραδινό μας με τον θείο μου σκέφτηκα αυτά που μου είπες και είπα να του δώσω αυτήν την ευκαιρία» είπε ξανά ο Μπένι «μπράβο Μπένι αυτό είναι πολύ καλό» είπα «το ξέρω και χαιρομαι που κάνω κάτι καλό για την οικογένεια μου μετά από τόσο καιρό» είπε και φάνηκε κάπως «είσαι αγχωμένος?» Τον ρώτησα «λίγο μετά από τόσα χρόνια θα ξανά μιλήσω σοβαρά με κάποιο μέλος της οικογένειας μου φυσικά και είμαι αγχωμένος» είπε «Μπενι όλα θα πάνε καλά είμαι μαζί σου σε αυτο» του είπα «το ξέρω και ευχαριστώ πολύ που είσαι εδω» είπε και με αγκάλιασε και πήγαμε πίσω στον θείο του «για το βράδυ σου είπε ο Μπένι?» με ρώτησε ο θείος του «ναι μου το είπε» του απάντησε «θα σας περιμένω το βράδυ» είπε και έφυγε «θα τα πούμε το βράδυ» είπε ο Μπένι και τον χαιρέτησε «παιζεις άλλο σήμερα?» τον ρώτησα «οχι αύριο παλι παιζω» είπε «θες να πάμε στην τραπεζαρία να γνωρίσεις καλύτερα τον Κρίστιαν?» τον ρώτησα «δεν σου χαλάω ποτέ χατίρι και το ξέρεις» είπε και πήγαμε προς την τραπεζαρία και καθίσαμε μαζί με τον Κρίστιαν και τον Χάρι, ο Μπένι ζηλεύει αρκετά αλλά είναι τόσο γλυκός όταν καταλαβαίνει πως έκανε γκάφα που με κάνει να τον αγαπάω ακόμα περισσότερο