Benny's POV
Το πρωί ξύπνησα και η Έλενα κοιμόταν δίπλα μου ήρεμα σηκώθηκα και παρατηρούσα το πως κοιμόταν και χάϊδευα τα μαλλια της «μμμμμ» άκουσα και ήξερα πως ηταν ένα μικρό παράπονο «καλημέρα πριγκίπισσα» της ειπα «καλημέρα» ειπε και με κοίταξε και χωθηκε στην αγκαλιά μου και καθίσαμε για λίγο έτσι και παρατήρησα στον λαιμό της ενα μικρό σημάδι απο αυτα που άφησα εχθές βράδυ «ωραίο σημάδι» της ειπα «που?» Ειπε και με κοίταξε «εδώ έχεις ενα» της ειπα και ακούμπησα τον λαιμό της «και εσυ έχεις όποτε μην πενευεσαι» ειπα «βρήκες αυτά που χρειάζεσαι?» Την ρώτησα «τα περισσότερα ναι» ειπε φίλησα το μέτωπο της και φαινόταν σκεπτική «τι σκέφτεσαι?» Την ρώτησα «την αδερφή μου» ειπε «η Οφηλία έφυγε από το σπίτι όταν ήμουν 15 και αυτή ηταν 19,είχε εξαφανιστεί πολύ σπάνια μου έστελνε κάποιο γράμμα αλλά πάντα μου υποσχόταν πως θα έρθει να με πάρει και θα φύγουμε μαζί,ποτέ δεν ηρθε και στην τελική έφυγα μόνη μου με τον Λογκαν μετα από εκει δεν ξανα έλαβα ποτέ γράμμα της αλλά για καποιον λόγο με βρήκε όταν τελείωσα την σχολή και ηδη δούλευα σαν δικηγόρος με τον Λογκαν στον κύριο Καβανο,μου ζήτησε να αναλάβω την υπόθεση του φίλου της και δέχτηκα,ηταν για την επιμέλεια του αδερφου του και αν την έπαιρνε η θεία του δεν θα τον ξανα έβλεπε ποτέ γιατί δεν τα πήγαινε καλά με την θεία τους,έχασα την υπόθεση και μάλωσα με την Οφηλία άσχημα και είπαμε μεγάλα λόγια η μια στην άλλη,για αυτό και όταν ειπα πως η Οφηλία είναι νεκρή πλέον για μένα το ειπα γιατί αυτό ηταν κατι που της ειπα όταν μαλωσαμε και πλέον δεν θέλω να την ξέρω για αυτό και δεν μιλάω για αυτήν» ειπε και την άκουγα προσεκτικά «γιατί δεν έκανες μια προσπάθεια να τα βρεις μαζί της?» Την ρώτησα «γιατί τα λόγια της πλήγωσαν σαν μαχαίρια και δεν θέλω στην ζωή μου άτομα που με πλήγωσαν» ειπε «είσαι ακόμα μαζί μου που σε πλήγωσα περισσότερο απο τον καθένα» ειπα «εσυ όμως έχεις καταλάβει τα λάθη σου και ζήτησες συγγνώμη εκει ποτέ» ειπε και σηκωθηκε και έβαλε μια μπλούζα μου και ένα σορτσάκι έφτιαξε τα μαλλια της πανω και βγηκε από το δωμάτιο και φυσικά την ακολούθησα πήγε στην κουζίνα και έφτιαχνε εναν καφε «συγγνώμη για την αντίδραση μου» ειπε και με κοίταξε «δεν είναι κάποια περίεργη αντίδραση σου» της ειπα ενώ κάθισα μπροστά της στον πάγκο της κουζίνας και μου χαμογέλασε «λοιπόν κυριε Γουότς» ειπε και ηρθε ναζιαρικα κοντά μου «πείτε μου δεσποινίς Μαηκελσον» της ειπα «τι έχει το πρόγραμμα μας για την τελευταία μας μέρα στην πόλη σας?» Με ρώτησε «μμμμ για να σκεφτώ ίσως σε κάποιο καφε για πρωινό βόλτα στο κέντρο για ψώνια το μεσημέρι σε ενα ωραίο μαγαζί για μεσημεριανό συνεχίζουμε την βόλτα μας σε διαφορά μέρη και το βράδυ να φτιάξουμε κατι εδώ να φάμε?!» Της ειπα και περίμενα απάντηση όσο το σκεφτόταν «ναι μου αρέσει σαν ιδέα» ειπε και με φίλησε και πήρε την κούπα καφέ της και πήγε μέσα να ντυθεί και είδα την κιθάρα μου πάνω στην πολυθρόνα και την πηρα στα χέρια μου και θυμόμουν που μου μάθαινε η μαμα μου να παίζω και γράφαμε μαζί τραγούδια πηγα μέσα στο παλιό μου δωμάτιο και έψαξα το τετράδιο με τα τραγούδια που γράφαμε όταν πηγα να βγω από το δωμάτιο είδα την σκακιέρα μου η Έλενα την είχε στήσει και είχε κάνει την πρώτη κίνηση των λευκών πιόνι στο d4 ήξερα ήδη τι άνοιγμα ήθελε να κάνει και έκανα την αντίστοιχη κίνηση και βγηκα από το δωμάτιο,πηρα το μαύρο τζιν μου και την μπλούζα που είχα πάνω στην καρέκλα της τραπεζαρίας και ντύθηκα και εκατσα στον καναπέ και είδα τα τραγούδια που έγραφα με την μαμα μου και βγήκε η Έλενα από το δωμάτιο με ένα ασπρόμαυρο  φόρεμα μαύρα τακούνια μποτάκια και τα μαλλια της πάνω σε αλογοουρά,χαμογέλασα και εκείνη έφτιαχνε την τσάντα της «το Γκαμπί της βασίλισσας είναι καλό σύστημα αλλά πιστεύω πως η σικελική άμυνα είναι πιο ισχυρή»ειπα «τι?» Με ρώτησε «μέσα στην σκακιέρα έπαιξες d4 άνοιγμα για γκαμπι της βασίλισσας» ειπα και την κοίταξα «αααα ναι το είχα ξεχάσει» ειπε και σηκώθηκα και πηγα κοντά της «λοιπόν πριγκίπισσα μου που θα θέλατε να πάμε?» Την ρώτησα «για να σκεφτώ...θα ηθελα να φάω ένα καλό πρωινό αγγλικό κατά προτίμηση» ειπε «νομιζω ξέρω ακριβώς που θα σας πάω»ειπα και την έφερα κοντά μου για ένα φιλί. Κατεβήκαμε κάτω στην μηχανή μου και της έδωσα το ένα κράνος και το φόρεσε και ξεκινήσαμε για να πάμε να φάμε πρωινό,φτάσαμε και μπήκαμε μέσα «πιόνι στο d4» της ειπα «πιόνι στο d5» μου απάντησε «άλογο του βασιλιά στο f3» ειπα και συνεχίσαμε έτσι κάθισαμε και παραγγείλαμε πρωινό και καφέ και συνεχίσαμε να παίζουμε λεκτικό σκάκι «βασίλισσα στο d6 σαχ» ειπε η Έλενα ενώ έφαγε μια μπουκιά από το πρωινό της «βασιλιάς στο f7» ειπα «αξιωματικός στο c4 σαχ» ειπε ξανα «άλογο παίρνει αξιωματικό» ειπα «δεν έχεις άλογο» ειπε «έχω ένα» ειπα «δεν έχεις στο πηρα με τον αξιωματικό της βασίλισσας στην 17η κίνηση» ειπε και το σκέφτηκα «πως τα θυμάσαι?» «Όταν ήμουν στο λύκειο έπαιζα συνέχεια στο μυαλό μου δεν είχα σκακιέρα και μια Μαηκελσον δεν επιτρεπόταν να παίζει σκάκι γιατί είμαι γυναίκα για αυτό και πιο παλια δυσκολεύουν να παιξω στην σκακιέρα ενώ στο μυαλό μου ηταν ποιο εύκολο» ειπε και την κοιτούσα με απορία και χαμογέλασα και εκατσα πισω στην καρέκλα μου «τι?» Με ρώτησε «είναι εντυπωσιακό και εγω παιζω στο μυαλό μου αλλά όντως έχω παρατήρηση πως σκέφτεσαι πολύ γρήγορα και αντιδράς πιο ευκολα σε παιχνίδι μυαλού παρα σε σκακιέρα» ειπα και σήκωσε τους ώμους της «όταν γίνεται συνήθεια κατι σου είναι πιο εύκολο» ειπε «όπως το να τρως μικρές μπουκιές με μαχαιροπήρουνα τα παντα» ειπα και με κοίταξε σαν να ντράπηκε «φταίνε τα μαθήματα καλών τρόπων που έκανα» ειπε «να γιατί σε λέω πριγκίπισσα» ειπα και έβαλα τα χέρια μου στο τραπέζι και γύρισα μπροστά για να είμαι πιο κοντά της και χαμογέλασε «τι έχεις σκεφτεί για το κλειστό της Ιταλίας?» Με ρώτησε «δεν ξέρω ακόμα έτσι και αλλιώς ακόμα Οκτώβριο έχουμε» ειπα «σε 10 μέρες Νοέμβριος» ειπε και με κοίταξε «έχω χρόνο» ειπα ακόμα και αν ήξερα πως δεν έχω αρκετό «εσενα ηρθε η πρόσκληση?» Την ρώτησα προσπαθώντας να αλλάξω το θέμα από εμένα σε εκείνη «οχι ακόμα αλλά μπορεί και να μην με κάλεσαν» ειπε,τελειώσαμε το πρωινό μας και σειρά είχΕ μια βόλτα στο κέντρο του Μαϊαμι περπατούσαμε χέρι χέρι στο δρόμο και λέγαμε δικά μας πραγματα και αστείες ιστορίες.
Elena's POV
Περπατούσαμε και μιλούσαμε για διαφορά θέμα και είδα τον Νικόλας «Νικόλας! Δεν περίμενα να σε ξανα δω» ειπα «εεε ναι βγηκα μια βόλτα» ειπε και φαινόταν αμήχανος «έγινε κατι φαίνεσαι κάπως» ειπα «οχι όλα καλά» ειπε και από πισω μου άκουσα μια γυναικεία φωνή γνώριμη που είχα καιρό να ακούσω «Νικόλας έχουμε να πάμε να δούμε για εισιτήρια» ειπε και γύρισα και φυσικά ηταν μια γυναίκα στο υψος μου με κάστανα μαλλιά και κάστανα μάτια που την γνώριζα πολύ καλά «Οφηλία?» Ειπα και με κοίταξε «Έλενα? Εσυ στο Μαϊαμι? Τι κανείς εδώ?» Μου ειπε και απλα έμεινα όντως τώρα έχει να με δεις 2-3 χρόνια και το πρώτο πραγμα που με ρωτάει είναι τι κάνω στο Μαϊαμι? Απλα έφυγα από εκει δεν μπορούσα άλλο να κάτσω εκει και να την βλέπω να συμπεριφέρετε έτσι «Έλενα» άκουσα την φωνή του Μπένι «απλα πάμε,πάμε κάπου αλλου από εδώ» ειπα χωρίς να κοιτάξω πισω και χώθηκα στην αγκαλιά του και προχωρησαμε προς το κέντρο για να πάρω κάποια πράγματα που χρειαζόμουν και ηθελα ήμασταν σε ένα μαγαζί με καλλυντικά και κοιτούσα για κραγιόν «κόκκινο ή Μπορντό?» Ρώτησα τον Μπένι «νομιζω Μπορντό σε δείχνει πιο ώριμη» ειπε,αφού πλήρωσα βγήκαμε από το μαγαζί και πήγαμε σε ένα εστιατόριο για να φάμε «Έλενα» άκουσα την φωνή της Οφηλίας και δεν γύρισα δεν ηθελα να γυρίσω «σε παρακαλω μίλησε μου» ειπε και ηρθε δίπλα μου «δεν νομιζω πως έχουμε κατι να πούμε» ειπα και κοιτούσα τον Μπένι δεν ηθελα ούτε να την κοιτάξω «σε παρακαλω άσε με να σου μιλήσω» ειπε και έκατσε στην καρέκλα δίπλα μου δεν σέβεται ούτε τον Μπένι που κάθεται αμίλητος χωρίς να πει κατι «πρώτα από όλα δείχνεις ασέβεια προς τον Μπένι με το να κάθεσαι εδώ ενώ δεν τον ξέρεις καν η μαμα θα ηταν απογοητευμένη μαζί σου» της ειπα ειρωνικά «μπορείς να μην μου χτυπάς το τι ειπα Έλενα βλέπεις προσπαθώ να τα ξανα βρω με την μικρή μου αδερφή μου μου έλειψε η αδερφή μου» ειπε «για εμένα πάλι η αδερφή μου έχει πεθάνει από την ώρα που μου ειπε πως είμαι ίδια με την μητέρα μας από την στιγμή που δεν ξέρει τι πέρασα με την μητέρα μας μόνη για αυτό δεν πιστεύω πως είσαι αξία να μου μιλάς για το τι σου έλειψε,εσυ με άφησες,δυο φορες την πρώτη φορά σε δικαιολόγησα την δεύτερη όμως οχι» ειπα και κοίταξα τον Μπένι που με κοιτούσε με ένα βλέμμα απογνώσεις σαν να μου λέει μιλά της «δεν ηερω αμα είμαι ο κατάλληλος για να επεμβαίνω αλλά θεωρώ πως πρέπει να μιλήσετε τουλάχιστον λίγο χωρίς νευρα ίσως να το είχε αυτό το ταξίδι το να ξανα συναντήσουμε ορισμένα άτομα» ειπε ο Μπένι και τον κοίταξα και το σκεφτόμουν λίγο ίσως έχει δίκαιο με αυτό ίσως να έπρεπε να βρεθώ με την Οφηλία για να μιλήσουμε αλλά δεν θέλω «εγω πάω στο μπάνιο» ειπε ο Μπένι και σηκώθηκε «ωραίος ειναι» ειπε η Οφηλία «αυτός όμως έχει μάτια μόνο για μένα δεν θα σε κοιτάξει» ειπα «δεν το ειπα για αυτό έχω αγόρι  ξέρεις» ειπε «δεν με νοιάζει τι έχεις με νοιάζει τι έκανες και δεν τα διόρθωσες ποτέ» ειπα «Έλενα ότι έγινε με τον Λογκαν ηταν δικό μας θέμα και το ξέρεις» ειπε «δεν θα μιλάς για τον Λογκαν γιατι από μικροί που είμασταν με ζηλευες που ήμουν τόσο κοντά μαζί του και είμασταν τόσο κοντά,έχασα μια υπόθεση σου και με κατηγόρησες για πολλά χωρίς καν να φταίω και έχασα τρία-τέσσερα χρόνια απο την δικηγορική μου καριέρα εξαιτίας σου» της ειπα επιθετικά «Έλενα...»«δεν θεωρώ πως έχουμε κατι να πούμε Οφηλία πλέον δεν έχω οικογένεια και πλέον δεν σε θεωρώ αδερφή μου,δικά σου λόγια» ειπα και έπιασα από δίπλα μου το ποτήρι με το νερό και ήπια μια γουλιά ένιωθα τον λαιμό μου να ξερενετε ήξερα πως ηθελα να κλάψω να ξεσπάσω αλλά δεν μπορούσα «απλα συγγνώμη για όλα» ειπα και σηκώθηκε και έφυγε και ηρθε ο Μπένι κοντά μου και με πήρε αγκαλιά και εκει ηταν που ξέσπασε «έλα ηρέμησε είμαι εγω εδώ για σενα» ειπε και αφού ξέσπασα μου έδωσε ένα φιλι στο μέτωπο «θες να πάμε σπίτι?» Με ρώτησε «αμα γίνεται ναι» ειπα και πληρώσαμε και πήγαμε σπίτι,έκανα ένα μπάνιο και όταν βγηκα είδα τον Μπένι να κάθεται στον καναπέ και να διαβάζει ένα βιβλίο πηγα στο δωμάτιο και ντύθηκα και έπιασα τα μαλλια μου πάνω σε πλεξούδα και βγηκα εξω και εκατσα δίπλα του και με πήρε ο ύπνος.
Benny's POV
Η Έλενα φαίνεται εξαντλημένη με όσα έγιναν σήμερα και την αφήνω να κοιμηθεί την πηρα αγκαλιά και συνέχισα να διαβάζω το βιβλίο μου ηταν κουρασμένη και ήξερα πως χρειαζόταν λίγο ύπνο,η ώρα περνούσε και εγω τελείωνα το βιβλίο μου είχε φτάσει μια το βράδυ διαβασα τις τελευταίες σελίδες του βιβλίου μου και το άφησα δίπλα μου την φίλησα στο μέτωπο και κοιμήθηκα.
Το πρωί το ξυπνητήρι χτυπούσε εκκωφαντικά σηκώθηκα και το εκλεισα η Έλενα ακόμα κοιμόταν «Έλενα?» Ειπα «μμμμ» ειπε «ξυπνά έχουμε πτήση» της ειπα και άνοιξε τα όμορφα κάστανα της μάτια «με πήρε ο ύπνος εχθές?» «Ναι και δεν ηθελα να σε ξυπνήσω» ειπα και σηκωθηκε και ηρθε προς το μέρος μου και με αγκάλιασε «σε τρεις ώρες έχουμε πτήση» της ειπα «το ξέρω» ειπε και σηκωθηκε και πήγε μέσα να ετοιμαστεί και εγω εφτιαξα καφέ και για τους δυό μας και χτύπησε η πόρτα και πηγα να ανοίξω και ηταν ο Κριστιαν «καλημέρα» ειπε «καλημέρα» του ειπα και μπηκε μέσα «σήμερα φεύγετε έτσι?» «Ναι πρέπει να φύγουμε για να δει η Έλενα την υπόθεση μου και γιατί έχουμε μια ζωή πλέον σε διαφορετικές πόλεις» ειπα «αμα ερθω κάποια στιγμή στην νέα Υόρκη θα μου μάθεις τα μέρει σου εκει?» Με ρώτησε και γέλασα «γίνεται να μην στα μάθω» του ειπα και γελάσαμε «θα σας πάω εγω στο αεροδρόμιο έλα να πάμε τις βαλίτσες στο αυτοκίνητο» ειπε και πήρε μια από τις βαλίτσες μας και βγήκε από το σπίτι και πηρα και εγω μια και κατέβηκα κάτω. Μαϊαμι μου έλειψε λίγο η ζωή εδώ και τα μέρη εδώ πέρα