Elena's POV
Ηταν 10 το πρωί όταν ξύπνησα δίπλα στον Μπένι μόνο με τα εσώρουχα έπαιζα στις 2 οποτε είχα χρονο και ξανά ξάπλωσα στο κρεβάτι και πήγα από την μεριά του Μπένι για να με πάρει αγκαλιά «καλημέρα πριγκίπισσα» είπε καθώς ξάπλωσα μπροστά του με πήρε αγκαλιά και με φίλησε στο μάγουλο «καλημέρα όμορφε» ειπα και γύρισα να τον κοιτάξω και με αγκάλιασε πιο σφιχτά και έβαλε το πρόσωπο του στον λαιμό μου και με φίλησε εκεί ένιωσα ένα ανατρίχιασμα σε όλο μου το σώμα όταν το έκανε αυτό αλλά δεν το συνέχισε «ποσό ήπιαμε εχθές?» Με ρώτησε «δεν θυμάμαι να σου πω την αλήθεια»του ειπα «ωραία σήκω έχεις να εξασκηθεις έχεις έναν Γερμανό ναζί να κερδίσεις»είπε και με έσπρωξε  να σηκωθώ και πήρα το σεντόνι τυλίχτηκα και έκατσα στο γραφείο μου για να κάνω μια μικρή εξασκήσει και είδα το πακέτο με τα τσιγάρα που Μπενι και πήρα ένα και το άναψα, ο Μπένι είχε ξανά κοιμηθεί όποτε δεν θα το καταλάβαινε η ετσι πίστευα γιατί σηκώθηκε και μου το πήρε μέσα από το χέρι «δεν έχει για σένα τσιγάρα»είπε και πήγε στο παράθυρο για να το κάνει και πήγα πίσω του για να το πάρω «το θέλω» ειπα «όχι» είπε και φυσηξε το καπνό στο προσώπο μου και έκανα κίνηση να του πιάσω το χέρι αλλά δεν έφτανα γιατί είμαι πιο κοντή από εκείνον «Μπενι Γουότς» ειπα «Έλενα Μαηκελσον»είπε «ζητάω πίσω αυτό που ανήκει»ειπα «δικό μου είναι» είπε «κατηγόρησε για κλοπή και ψέμα» ειπα «και εσυ κατηγόρησε και αποπλάνηση ενηλίκου»είπε «από που και ως που?» Τον ρώτησα «είσαι μόνο με τα εσώρουχα και μόνο με ένα σεντόνι αυτό δεν είναι αποπλάνηση ?»με ρωτησε «όχι γιατί είμαστε σε σχέση»του ειπα «τότε εγώ γιατί κατηγορούμε για κλοπή όταν πήρες ένα από τα τσιγάρα μου?»ειπε « γιατί τα βρήκα πήρα ένα και δικαιωματικά μου ανήκει από την στιγμή που ήταν μόνα τους χωρίς ιδιοκτήτη»ειπα και μου χαμογέλασε με αυτό το χαμόγελο που μου αρέσει να κοιτάω με τις ώρες « καλά Καντο αλλά μην ξανά πάρεις καποιο δεν μου αρέσει να καπνίζεις» είπε και μου το έδωσε και πήγε ξανά προς το κρεβάτι «οοο ελάτε τωρα κύριε Γουότς δεν μπορείτε να μου απαγορέψετε να κάνω κάποια πράγματα που έκανα και στο παρελθόν» ειπα και έβγαλα το σεντόνι από πάνω μου και έβαλα μια μπλούζα του Μπένι που είχε πάνω στο γραφείο «δηλαδή άμα ξανα αυτοτραυματιστεις δεν θα πρέπει να πω κάτι γιατί το έκανες στο παρελθόν?!» Είπε «δεν ειπα αυτο» ειπα «κάπως αυτό εννοείς, γιατί στο παρελθόν κάπνιζες όπως και πολλά αλλά όποτε αυτό σημαίνει πως κάθε φορά που κανείς κάτι που έκανες και στο παρελθόν δεν πρέπει να λέω κάτι?!» Είπε «δεν είπα Αυτό ...» «Έλενα κατάλαβα πως το εννοείς αλλά προσπαθώ να σου δείξω πως αυτό που είπες δείχνει πως δεν σκέφτεσαι την άποψη μου πάνω σε ένα θέμα» ειπε «δεν μπορείς να το λες αυτό Μπενι πάντα ζητάω την γνώμη σου» ειπα «ωραία έληξε το θέμα κάνε ότι θες» ειπε «απλά θέλω ένα τσιγάρο τόσο κακό είναι? Το βλέπεις πως απο ηλιθιο μικρό θέμα φτιάχνεις ένα άλλο ένα μεγαλύτερο θέμα» ειπα « ναι γιατί παρά σκέφτομαι το τι μπορεί να κανείς και το τι μπορεί να γίνει ανά Πασα στιγμή και να σε χάσω,Έλενα από τότε που σε γνώρισα ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι να μην σε χάσω και ήδη σε έχασα δυο φορές δεν θα αντέξω να σε ξανά χάσω» είπε και απλά τον πλησίασα και τον φίλησα «δύσκολο να με ξεφορτωθείς Γουότς» του ειπα και χαμογέλασε μέσα στα φιλία μας «δεν θα ήθελα με τίποτα να σε ξεφορτωθώ»είπε και με ξανά φίλησε και σηκωθήκαμε και καθίσαμε να εξασκηθώ στο σκακι «κοιτά λίγο αυτό»είπε και μου έδειξε ένα ματ με 6 κινήσεις και χτύπησε η πόρτα και σηκώθηκε να ανοίξει καθώς εγώ ξανά κοιτούσα το ματ που μου έδειξε «καλημέρα Έλενα καλημέρα Μπενι» είπε ο Κολ «καλημέρα» είπαμε και οι δυο «ήρθα για την υπόλοιποι συνέντευξη»είπε «πάνω στην ώρα θα δεις την Έλενα πως εξασκητε στο σκακι και πως χορεύει πάνω στην σκακιέρα» είπε ο Μπενι «αυτό το λένε αρκετοί πως έχεις ενα χορογραφικό παιχνίδι» είπε ο Κολ και χαμογέλασα «το ξέρω προσπαθώ να έχω κάθε κίνηση μου οργανωμένη» ειπα και ο Μπένι ήρθε έκατσε πάνω στο γραφείο «μην το κανείς έτσι μπορείς να αλλάξεις αυτήν την κίνηση με αυτήν και να κερδίσεις πιο εύκολο σαχ γιατι τρώει ο αξιωματικός το πιόνι και απειλείς με το άλογο και δεν μπορεί να το φάει κανένας όποτε...» « οποτε αναγκάστηκα ο βασιλιάς κινητέ στα δεξιά και...» «και κανείς σαχ ξανά με τον Πύργο και ματ με την βασίλισσα»είπε ο Μπενι και ο Κολ μας έβγαλε μια φωτογραφία «Ουαου η συνεργασία σας είναι υπέροχη» ειπε «ευχαριστούμε»ειπα «να σας κάνω κάποιες ερωτήσεις καθώς παίζετε?»ειπε ο Κολ «ναι φυσικά»ειπα και ο Μπενι έβλεπε το παιχνιδι για και άλλες πιθανές κινήσεις «Λοιπόν εεε Έλενα τι θεωρείς πιο σημαντικό στο Σκάκι?» ρώτησε ο Κολ «ααααμ δεν ξέρω να πω την αλήθεια»ειπα και κοίταξα τον Μπένι που ήδη με κοιτούσε «το μόνο που θεωρώ σημαντικό εγώ για το σκάκι είναι να μπορείς να παίζεις και αυτοσχεδιάζοντας όχι μόνο τόσο οργανωμένα όπως εγώ»ειπα «μαλιστα» είπε ο Κολ
«ποιο ήταν το πρώτο τουρνουά που έπαιξες?»
«στο Λος Άντζελες το 1963 ένα μικρό τουρνουά που έγινε εκεί,μου είχαν κάνει και ένα μικρό αφιέρωμα μιας και ήμουν η μόνη κοπέλα που έπαιξε σε ολόκληρο το Λος Άντζελες»ειπα «εσυ ήσουν η κοπέλα που κέρδισε και τον Φιν Μακβαουν με 38 κινήσεις?»με ρώτησε ο Κολ «ναι ήταν εύκολος»ειπα και ο Κολ είχε μείνει και με κοιτούσε «εσυ ήσουν η κοπέλα που κερδισες τον Φιν ?» με ρώτησε ο Μπένι «ναι»του είπα «φαντασου είναι η κοπέλα μου και δεν το ηξερα»ειπε ο Μπένι και γέλασαμε όλοι και συνεχίσαμε εγώ και ο Μπενι την εξάσκηση μου και συνεχίσαμε και την συνέντευξη.
Benny's POV
Η Έλενα είναι πολυ καλή καταλαβαίνει όσα της εξηγώ παρά πολυ γρήγορα και τα κάνει πράξη ακόμα πιο γρήγορα και ξέρω πως θα κερδίσει τον Βαργκεν αρκεί να είναι συγκεντρωμένη και να ξέρει πως να αντιδράσει ακόμα και στις ποιο δύσκολες καταστάσεις ο βαργκεν όσο ηλίθια και αν φέρετε άλλο τόσο έξυπνα μπορεί και να παίξει σκακι «Μπενι»ειπε η Έλενα «πες μου» της ειπα «που χάθηκες μιλούσαμε» ειπε «ναι συγγνώμη σκεφτόμουν κάτι» ειπα και έτριψα τα μάτια μου «νομίζω χρειάζομαι έναν καφέ» ειπα «θα σας φέρω εγώ» ειπε ο Κολ «ωραία γλυκό για μένα και σκέτο για τον Μπένι»ειπε η Έλενα και ο Κολ έφυγε «λες να έγινε κάτι μαζί του και με την κλιο?» Ρώτησε «δεν ξέρω να σου πω την αλήθεια μπορεί»ειπα και η Έλενα με ξανά κοίταξε έφτιαξε τα μακρυά μαλλιά της που τα είχε κάτω και αυτή η σπαστη Μπούκλα που έχει την έκανε ακόμα πιο όμορφη και το κόκκινο χρήμα μέσα στο κάστανο που έχει ειναι τόσο όμορφο «θα πάρω τηλέφωνο στο δωμάτιο της Κλιο» ειπα και σηκώθηκα και πήρα τηλέφωνο «παρακαλώ?»ειπε η μια γυναικεία φωνή με γαλλική προφορά «νόμιζα πως ήσουν σε άλλο δωμάτιο»της ειπα «πολυ θα το ήθελα αλλά με τόσο ποτό έπεσα ξερή» ειπε «ντύσουν και έλα στο δωματιο μου»της ειπα «οοο Σκάσε Γουότς»ειπε και μου το έκλεισε και κοίταξα ξανά την Έλενα που είχε βολευτεί στην καρέκλα και έπαιζε μόνη της σκακι ταχύτητας και πήγα κοντά και συνέχισα το παιχνίδι της με τα μαύρα πιόνια και την κέρδισα «είσαι καλός σε αυτό μπορώ να το παραδεχτώ»ειπε «παίζω αρκετό στην νέα Υόρκη βάζουμε στοιχήματα και κερδίζω όπως και στο πόκερ πολλές φορές»είπα «μμμ πόκερ δεν έχω παίξει ποτέ» ειπε «καλύτερα για εμένα»της ειπα και χαμογέλασε και χτύπησε η πόρτα και άνοιξα και ήταν η κλιο και έκατσε στο κρεβατι «εσείς οι δυο το κάνατε εχθές?!»ειπε η κλιο «κλιο!»της ειπα «οοο απλά πειτε το δεν έγινε κάτι στην τελική ένας από τους δυο θα μου πει τι κάνατε εχθές βράδυ» ειπε «εγώ πρέπει να πάω στο μπάνιο»ειπε η Έλενα και πήγε και έκανε εμετό ξανά «από το ποτέ η από την καθυστέρηση?»την ρώτησε η κλιο «απο το ποτό σίγουρα γιατι τέλος η καθυστέρηση»ειπε και ένιωσα να φεύγει ένα βάρος από πάνω μου «πάλι καλά»ειπε η κλιο και ξάπλωσε πίσω και ξανά χτύπησε η πόρτα και άνοιξα «έφερα τους καφέδες σας καλημέρα κλιο» ειπε ο Κολ «καλημέρα όμορφε»ειπε και η Έλενα βγήκε απο το μπάνιο «αισθάνομαι χάλια»ειπε και ξανά έκατσε και ήπιε μια γουλιά από τον καφέ της και συνεχίσαμε την εξάσκηση της και ο Κολ μας έκανε ακόμα κάποιες ερωτήσεις για σχετικά με εμάς για την συνέντευξη είχε περάσει αρκετή ώρα και η Έλενα είχε να πάει κάτω για το παιχνίδι της ετοιμάστηκε όπως και εγώ και κατεβήκαμε κάτω επαιζε αρκετή ώρα με τον αντίπαλο της και στην τελική μετά από 4 ώρες παιχνιδιού κερδισε και ήρθε κοντά μας και της είπαμε με ποιον παίζει μετα που δεν ήταν άλλος από τον Αντωνι Φορχεν «μετά παίζεις με τον Φορχεν κρατά κλειστό το παιχνίδι στην αρχή και μετά άνοιξε το και καντο επιθετικό πρόσεχε την βασίλισσα σου είναι το πρώτο που προσπαθεί να βγάλει, πρόσεχε τους αξιωματικούς του κυρίως κάνει σαχ με αυτούς και ματ με Πύργο η βασίλισσα και...» «και όλα θα πάνε καλά Μπένι μην αγχώνεσαι περισσότερο από εμένα σε παρακαλώ»ειπε και μου έδωσε ένα φιλί «σαγαπαω ενταξει?»ειπε «και εγώ σαγαπαω όσο τίποτα άλλο»της ειπα και  την άφησα να προχωρήσει μπροστά και να πάει στο τραπέζι που έπαιζε με τον Φορχεν «δεσποινίς Μαηκελσον»ειπε ο Φορχεν  και έδωσε το χέρι του στην Έλενα «κύριε Φορχεν»ειπε η Έλενα και ξεκίνησε το παιχνίδι τους και έπαιζαν αρκετή ώρα ολοι είχαν έρθει από γύρω τους και έβλεπαν πως εξελισσόταν το παιχνίδι η Έλενα έκανε ακριβώς αυτα που της ειπα και την βοήθησαν αρκετά και ο Φορχεν φαινόταν να αρχίζει να καταλαβαίνει πως βγαίνει σε αδιέξοδο και πως δεν έχει πολλές ευκαιρίες να κερδίσει «είσαι εκπληκτική»της ειπε και η Έλενα απλά χαμογέλασε «φαίνεται πως ο νεαρός Γουότς σε δίδαξε καλά» ειπε ξανά και η Έλενα με κοίταξε «ναι με βοήθησε λίγο» ειπε και μου χαμογέλασε αυτό το χαμόγελο της κάθε φορά με σκοτώνει με κάνει να νιώθω ακόμα περισσότερα «γλυκιά μου μπορώ να πω πως χάνω με αξιοπρέπεια και σου εύχομαι να κερδίσεις με τον ιδιο υπέροχο τροπο και τον Γερμανό που κάθεται απέναντι στην μπάρα και πίνει και κρίνει εσένα και τον Μπένι σαν να σας ξέρει χρονια,ακούσα τι έλεγε για σένα και τον Μπενι εκείνη την ημέρα στο μπαρ και μπορώ να σου πω πως τού την είπες πολυ καλά,για αυτο κορίτσι μου σήμερα χάνω με αξιοπρέπεια από μια αξιοπρεπέστατη δεσποινίδα»ειπε και σηκώθηκε έδωσε το χέρι όπως και η Έλενα και φίλησε το χέρι της «και στο κλειστό στην Ρώμη ελπίζω να σε κερδίσω»ειπε και γέλασε «δεν με καλεσαν ακόμα» ειπε η Έλενα «θα σε καλεσουν να είσαι σίγουρη»ειπε και έφυγε «κέρδισες τον Φορχεν κέρδισες αυτόν που έχασα για πρώτη φορά» της ειπα «οοοοο έλα τώρα Μπένι δεν είναι και κάτι τόσο τρομερό άμα θες μπορώ να σου μάθω πως να τον κερδίσεις»ειπε και την πείραξα λίγο «τι θα μου μαθεις?» Της ειπα «όχι Μπένι σταματά δεν μπορώ όταν με γαργάρας»ειπε και την έπιασα και την γαργάλισα λίγο «μηηη»ειπε και χαμογέλασε και την φίλησα και όταν σταμάτησα να την φιλάω θυμήθηκα το παιχνίδι μου με τον Φορχεν.
Flashback 1960
Είμαι στο Λος αντελες και παίζω για τον τίτλο του Πρωταθλητή ΗΠΑ με το Αντωνι Φορχεν έχω δει τα παιχνίδια του παίζει πολυ καλά και πολυ έξυπνα δεν φοβάμαι πως θα χάσω έχω εξασκηθεί αρκετά και ξέρω πως άμα θέλω μπορώ να κερδίσω,εχουν περάσει τρία χρόνια από όταν έγινε το δικαστήριο μου και έχασα την επιμέλεια της Λιζη άραγε που να είναι τώρα και τι να κανει με θυμάται ήταν μονο 6 όταν έγιναν όλα αυτά είναι σε οικοτροφείο την υιοθέτησαν? Πρέπει να σταματήσω να τα σκέφτομαι αυτά παίζω ένα σημαντικό παιχνίδι και πρέπει να κερδίσω, έκατσα στο τραπέζι απέναντι από τον Φορχεν τα μικρά γυαλιά του έδειχνα τα μαύρα μάτια του πολυ κουρασμένα είμαι 20 χρόνων και παίζω με κάποιον που είναι 35 χρόνια μεγαλύτερος μου «χάρηκα κύριε Γουότς» ειπε «και εγώ κύριε Φορχεν» ειπα και έκανα την πρώτη κίνηση και ξεκίνησε το παιχνίδι μας και αρχίσαμε να παίζουμε και η ώρα παίρνουσε και συνεχίζαμε να παίζουμε το παιχνίδι γινόταν όλο και πιο αγχώδεις όλο και πιο πιεστικό ένιωθα τον λαιμό μου να ξερενετε χρειαζόμουν νερό και μου το έφεραν και συνέχισα το παιχνίδι αλλά μόνο σε αδιέξοδο έβγαινα «τα παρατάω» ειπα και τον κοίταξα και μου έδωσε το χέρι του «πρώτη ώρα παιζω με κάποιον τόσο καλό όσο εσένα,ο πατέρας σου σε δίδαξε καλά» ειπε και έφυγε «τι εννοείτε πως με δίδαξε καλά? Ξέρετε τον μπαμπά μου?»του φώναξα αλλά δεν μου απάντησε και έφυγα νευριασμένος πίσω στην νέα Υόρκη το μικρό διαμέρισμα μου ήταν στην εντέλεια και όταν μπήκα μέσα απλα πέταξα το τραπέζι κάτω μαζί με την σκακιέρα και τον σάκο μου και εκατσα στο πάτωμα και άρχισα να κλαίω γιατι μου λείπει η οικογένεια μου όπως είμασταν παλιά εγώ ο μπαμπάς μου η Λιζη η μαμά μου, δεν φεύγει με τίποτα η ανάμνηση της μαμάς μου νεκρής στο πάτωμα, ούτε το δικαστήριο όταν ο δικαστής μου ειπε πως είμαι ανίκανος να κρατήσω την αδερφή μου και απαγορεύετε να την δω και όλα αυτά εξαιτίας μου,χτυπούσα το κεφάλι μου στον τοίχο ήθελα να πονέσω κάπως γιατι εγώ έφταιγα για όλα όσα συνέβησαν στο Μαϊαμι, όλα ήταν δικό μου φταίξιμο και όλα ήταν δικά μου λάθη που δεν θα διορθωθούν ποτέ. Βγήκα από το σπίτι και πήγα σε ένα μπαρ εδώ πιο κάτω χρειαζόμουν ένα ποτό «Μπένι»ειπε ο Σεμπαστιαν «γεια» του ειπα «μικρέ χρειάζεσαι ένα ποτό και αυτό φαίνεται»ειπε «ναι το χρειάζομαι και ήρθα εδώ γιατι ξέρω πως εσυ θα μου το δώσεις»ειπα «σε ποσό καιρό γίνεσαι 21?» Με ρώτησε «στις 27 Νοεμβρίου δηλαδή σε 4 μήνες ακριβώς»ειπα «θα στο δώσω αλλά θα μου χρωστάς ένα καλό μεθύσει όταν κλείσεις τα 21»μου ειπε και μου έβαλε αυτό το ένα ποτό που έγιναν δυο τα δυο τέσσερα και πήγαινε λέγοντας, έφυγα πρωί από το μπαρ και περπατούσα στους βρεγμένος δρόμους της νέας Υόρκης και πέρασα έξω από ένα μαγαζί και είδα ένα καπελο παρόμοιο με αυτό του μπαμπά μου πάντα μου έλεγε πως το είχε κάποιος καουμπόι πριν από αυτόν, μπήκα στο μαγαζί και αγόρασα αυτό το καπέλο και το φόρεσα πηγαίνοντας να βγω από το μαγαζι είδα μια μαύρη καταρντινα «η καπαρντινα ποσό κοστίζει?» Ρώτησα «είναι στα 80 δολάρια» ειπε ο κύριος «θα την πάρω» του ειπα,βγαίνοντας από το μαγαζί φόρεσα και το καπέλο μου και την καπαρντινα για κάποιον λόγο ένιωθα άλλος άνθρωπος ένιωθα ένας διαφορετικός Μπένι Γουότς και ήξερε πως αυτή ήταν η αρχή ενός διαφορετικού εαυτού μου ενός πολυ διαφορετικού εαυτόυ μου και προς το σκακι αλλά και όρος εμένα τον ίδιο.