Elena's POV
Έχουμε φτάσει εδώ και ώρα στο Μαϊαμι και ο Μπένι δείχνει λίγο απομονωμένος αλλά τον αφήνω να συνηθίσει ότι είναι ξανα στον Μαϊαμι στην πόλη που του προσέφερε τόσες κακές αναμνήσεις, πήραμε ταξί και πήγαμε προς το ξενοδοχείο που θα μέναμε σήμερα το βράδυ και απλα του έπιασα το χέρι στην διαδρομή «συγγνώμη απλα προσπαθώ μα συνηθίσω» ειπε «το κατάλαβα» του ειπα και ακούμπησα το κεφάλι μου στον ώμο του,φτάσαμε στο ξενοδοχείο αφήσαμε τις βαλίτσες στο δωμάτιο και κατεβήκαμε κάτω να πάρουμε έναν καφέ και καθίσαμε στην τραπεζαρία ο Μπένι γενικά φαινόταν ανήσυχος «θα μπορούσα να είχα έρθει με τον Λογκαν δεν ήθελα να σε κάνω να νιώσεις άσχημα»«Έλενα δεν νιώθω άσχημα απλα σκέφτομαι ποσά πράγματα έχουν αλλάξει από εδώ και ποσά πράγματα έχουν συμβεί και μπορεί κανενας ποτέ να τα μάθει» ειπε και με διέκοψε «τελειώνουμε τον καφέ μας και πάμε σπίτι μου?» Με ρώτησε «ναι» ειπα και άλλαξα το θέμα συζήτησης και αρχίσαμε να μιλάμε για το σκάκι,αφού τελειώσαμε τον καφέ μας πήραμε ταξί και πήγαμε προς το παλιό σπίτι του Μπένι βγήκαμε από το ταξί και ο Μπένι κοιτούσε την πολυκατοικία που έμενε και έβγαλε το καπέλο του και έφτιαξε τα μαλλια του και το ξανα έβαλε «δεν έχει αλλάξει καθόλου» ειπε μπήκαμε στην μικρή αυλή που είχε και προχωρησαμε προς την είσοδο τα κλειδια τα είχα εγω και πηγα προς την πόρτα για να την ανοίξω όταν είδα ότι ο Μπένι δεν ηταν πισω μου «Μπένι?» Φώναξα και πηγα προς τα πισω και τον είδα σε μια γωνία να κοιτάει κατι που ηταν καλυμμένο «και αυτό είναι κατι που δεν περίμενα να δω εδώ» ειπε και το ξεσκέπασε «Μπένι αυτή είναι μια BSA B31 του 45 είναι απο τα πιο παλιά και σπάνια μοντέλα» ειπε και με κοίταξε «ξέρεις και απο μηχανές?» Με ρώτησε « ο μπαμπάς μου τα έψαχνε αρκετά και μου μιλούσε για αυτά» ειπα και είχε μείνει να με κοιταει «ηταν του μπαμπά μου αφού πέθανε την πηρα εγω» ειπε και τον κοίταξα «ανέβα πάνω» μου ειπε «τι γιατί?» Τον ρώτησα «ξέρεις απο μηχανές θέλω να σε δω ποσά ξέρεις είναι ένα τεστ» ειπε λίγο ειρωνικά και του έδωσα την τσάντα μου και έλυσα τα μαλλια μου και τα έφτιαξα σε με αλογοουρά και ανέβηκα πάνω και ο Μπένι με κοιτούσε « λοιπον πες μου τι θες να μάθεις?» Τον ρώτησα «συμπλέκτης» μου ειπε και τον έδειξα « ταχύτητες?» Και του έδειξα «πόσες ταχύτητες έχει?» «4 η πρώτη κάτω και οι άλλες τρεις πανω και η νεκρά ανάμεσα στην πρώτη και Δευτέρα,επίσης πανω δεξιά μπροστά φρένο κάτω δεξιά στο πόδι πισω φρένο επιση αμα θες να την χρησιμοποιήσεις πρέπει να την ανάψεις να την αφήσεις να λειτουργήσει λίγο και μετα να την μετακινήσεις φαίνεται να είναι καιρό εδώ στάσιμη» ειπα και με κοιτούσε με ανοιχτό στόμα « κατι άλλο?» Τον ρώτησα « θα πάμε μετα βόλτα με την μηχανή και θα οδηγήσεις εσυ» ειπε «κράνος να έχουμε και σε πάω όπου θες» του ειπα και τον έπιασα από την μπλούζα που φορούσε και τον έφερα κοντά μου για ένα φιλί και κατέβηκα από την μηχανή του και πήγαμε προς την είσοδο της πολυκατοικίας και ανεβήκαμε στον τρίτο όροφο «είσαι έτοιμος?» Τον ρώτησα πριν ανοίξω την πόρτα «νομιζω ναι» ειπε και πήρε μια βαθιά αναπνοή και άνοιξα την πόρτα, ηταν όμορφο σπίτι ακατάστατο αυτήν την στιγμή αλλα όμορφο άνοιξε τα φώτα από τα δεξια της πόρτας και μπήκαμε μέσα και έκλεισα την πόρτα στο πατωμα είχε ένα σακάκι και ένα πουκάμισο και κάποια αλλα πράγματα ο Μπένι μπήκε μέσα και προχώρησε προς τα δωμάτια που είχε πισω και εγω ανοιξα την μπαλκονοπορτα για να πάρει λίγο αέρα το σπίτι παρατήρησα στο πατωμα της κουζίνας κατι αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω τι είναι και προχώρησα λίγο πιο μέσα και είδα όλα τα χαρτιά κάτω στο πατωμα και ήξερα πως ηταν ο φάκελος που του έδωσαν μετα το δικαστήριο τα μάζεψα όλα και τα έβαλα πανω στον πάγκο,βλέπω το σπίτι έτσι και θέλω να αρχίσω να καθαρίζω αλλα δεν μπορώ, άφησα τον φακελο εκει και πηγα προς τα μέσα στα δωμάτια και είδα τον Μπένι να είναι σε ένα κοριτσίστικο δωμάτιο ηταν απλό αλλα όμορφο είχε ενα κρεβάτι μέσα και ενα γραφείο με βιβλιοθήκη που είχε διαφορά κουτιά για τα παιχνίδια της και μια τουαλέτα ομορφιας αλλα παιχνίδι και είχε μια ντουλαπα διπλα απο την πορτα,κρατάει ένα τρόπαιο «αυτό το είχα κερδίσει στο τελευταίο τουρνουά που πηγα εδώ, η Λιζη το είδε μέσα στο δωμάτιο μου και το πήρε και το στόλισε στο δωμάτιο της γιατί έλεγε πως δεν ήθελε να καταλήξει όπως και τα αλλα μου τρόπαια παρατημένα και σκονισμένα μέσα στο δωμάτιο μου λες και δεν σήμαιναν τίποτα» ειπε και πηγα κοντά του και τον αγκάλιασα «ο φάκελος πρέπει να είναι μέσα στην κουζίνα...» «τον βρήκα ήδη μην αγχώνεσαι» του ειπα και γέλασε «λοιπόν ελα να σε ξεναγήσω γιατί αρχίζω και ψυχοπλακωνομαι και δεν θέλω» ειπε και γέλασε «αυτό ηταν το δωμάτιο της Λιζη,σχεδόν ποτέ δεν κοιμόταν εδώ γιατί ήθελε να κοιμάται μαζί μου» ειπε και βγήκε από το δωμάτιο της και πήγε στο δίπλα που φαινόταν πως ηταν των γονιών του γιατί είχε μια μεγάλη ντουλάπα στο τοίχο καθώς μπαίνεις και ένα διπλό κρεβάτι και ένα μικρό γραφείο με καθρέφτη « αυτό ηταν το δωμάτιο της μαμα μου Λαουρα Γουότς και του μπαμπα μου Πολ Γουότς νομιζω φαίνεται απο το διπλό κρεβάτι και τα λιγο από τα χρώματα» ειπε και άνοιξε το παντζουρι και το παράθυρο για να πάρει αέρα το σπίτι και προχωρησε προς το τελευταίο δωμάτιο που ηταν πολύ απλό είχε μέσα ένα κρεβάτι ενα γραφείο με βιβλιοθήκη και ενα μικρό τραπέζι δίπλα στο κρεβάτι και μια συρταριερα αντί για ντουλάπα και στην γωνία είχε μια κιθάρα «και αυτό ηταν το δικό μου δωμάτιο νομιζω μπορείς να καταλάβεις πως απο μικρός ηθελα απλα πράγματα» ειπε και το παρατήρουσα καθως ακούμπησα στο κούφωμα της πορτας «ναι όντως μοιάζει πολύ για Μπένι Γουότς και δεν περίμενα να παίζεις κιθάρα» ειπα και γέλασε και έκατσε στο κρεβάτι του «έπαιζα παλιά πλέον δεν θυμάμαι τίποτα συν ότι πρέπει να τα καθαρίσω όλα εδώ μέσα» ειπε «και τώρα έρχεσαι στα λόγια της Έλενας Μαηκελσον γιατί αυτό σκέφτομαι ότι θελω να το καθαρίσω όλο» ειπα και γέλασε «πάμε να καθαρίσουμε?» Ειπε και ηρθε κοντά μου «έχουμε ήδη πάει» του ειπα και με φίλησε και βγήκαμε στο σαλόνι και πήγε στην κουζίνα και πήρε σκούπα,σφουγγαρίστρα,κουβα,ξεσκονόπανα και αλλά τέτοια καθαρίστηκα και εγω πήγα εδώ πιο κάτω σε ενα μαγαζί και πηρα κάποια απορρυπαντικά και αρχίσαμε το συμμάζεμα και μετα από αρκετές ώρας καθίσαμε και έπιασα τον φάκελο στα χέρια μου και τον άνοιξα και κοιτούσα τα χαρτιά πολλά χαρτιά που υπήρχαν εδώ μέσα δεν υπήρχαν στα χαρτια που είχε το δικαστήριο και μας έστειλαν «βρήκες τίποτα?» Με ρώτησε «πολλά χαρτια εδώ μέσα δεν υπάρχουν στον φάκελο της εισαγγελίας λες και ήθελαν να τα κρύψουν η ακόμα χειρότερα να τα χαντακώσουν για να μην φαίνονται» ειπα και τα κοίταξα «ανώνυμοι μάρτυρες? Πως δέχτηκαν τρεις διαφορετικές ανώνυμες μαρτυρίες δεν γίνεται αυτό» ειπα «τι εννοείς?» Με ρώτησε ο Μπένι «εννοώ πως δέχτηκαν ανώνυμες μαρτυρίες δηλαδή έρχεται κάποιος που δεν θέλει να δώσει το όνομα του και λεει τι ξέρει για σένα αλλά αυτό σπάνια το δέχονται δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το δέχτηκαν τόσες φορές» ειπα και τα άφησα στο τραπέζι και εκατσα πισω « αυτα πρέπει να τα δω με τον Λογκαν και μαζί με τα υπόλοιπα χαρτια στο σπίτι να τα ταιριάξω χρονολογικά» ειπα και με κοίταξε «τι?» Τον ρώτησα «τίποτα απλα σε κοιτάω» ειπε και σηκωθηκε και πήγε στο δωμάτιο του και πήρε την κιθάρα που είχε και ηρθε ξανα εκει «λοιπόν δεν υπόσχομαι τίποτα αλλά θα προσπαθήσω» ειπε και εκατσε δίπλα μου και προσπαθούσε να βρει κάποιες νότες και άρχισε να παίζει κιθάρα ηταν πολύ όμορφος ο τρόπος που έπαιζε ηταν απλα μαγικός «δεν θυμάμαι και πολύ» ειπε και γέλασαμε «ηταν όμορφο,πολύ όμορφο και μόνο που ξέρεις να παίζεις είναι αρκετό εγω ποτέ δεν το είχα με την μουσική έπαιζα πιάνο και ηθελα να ξεράσω γιατί δεν έπαιζα καλά παρά μόνο με τον χορό το είχα » ειπα και άφησε την κιθάρα στον καναπέ και έπιασε τα χέρια μου και με σήκωσε και με έφερε κοντά του και με φίλησε «πάμε εκείνη την βόλτα για να δω πως οδηγάει η κοπέλα μου?» Με ρώτησε «πάμε να σε σκίσω λίγο Γουότς» ειπα και τον έπιασα από την ασημένια αλυσίδα που φορούσε και τον έφερα κοντά μου για ακόμα ένα φιλί,κατεβήκαμε κάτω και έβαλε μπρος την μηχανή του «λοιπόν για να σας δω δεσποινίς Μαηκελσον» ειπε και πηρα το ένα κράνος του και το φόρεσα και ανέβηκα πάνω και ο Μπένι ηρθε απο πισω μου «αγχώνεσαι?» Με ρώτησε «όχι απλα...καλά ίσως λιγο» ειπα «εδώ είμαι δεν θα γίνει τίποτα» μου ειπε και έβαλα ξανα μπρος την μηχανή και ξεκίνησα έχω χρόνια να οδηγήσω το οτιδήποτε και μετα το ατύχημα μας με τον Λογκαν δεν ήθελα να ξανα οδηγήσω ποτέ αλλά όσο νάνε αυτή η αίσθηση που σου προκαλούν τα μηχανάκια είναι κατι μοναδικό η ταχύτητα ο αέρας που χτυπά το πρόσωπο σου,αυτό το συναίσθημα το είχα ζήσει μόνο με τον μπαμπα μου, μετα από λίγο σταμάτησα και έβγαλα το κράνος «περιμένω γνώμη» ειπα στον Μπένι «είσαι αρκετά καλή αλλά σειρά μου να σου δείξω τι πάει να πει οδήγηση» ειπε και κατέβηκε και εγω έκανα πισω και ηρθε έκατσε μπροστά μου «που θέλετε να πάμε δεσποινίς?» Με ρώτησε και εγω πέρασα τα χέρια μου στην μέση του «οπουδήποτε αρκεί να είμαστε μαζί»

Benny's POV
Αυτό που ειπε με ανατρίχιασε ολόκληρο πως μπορεί και το κάνει αυτό,ειχε τα χέρια της στην μέση μου και εγω ξεκίνησα «ελπίζω να μην φοβάσαι» της ειπα « δεν φοβαμαι τίποτα» ειπε και άνοιξα λίγο περισσότερα το γκάζι και την πηγα στο ανατολικό Μαϊαμι που πήγαινα με τον κριστιαν για να είναι η μηχανή εδώ σημαίνει πως έφυγε από το Μαϊαμι? Δεν ξέρω θέλω να τον δω έφυγα από το Μαϊαμι τόσο ξαφνικά και γρήγορα και δεν πρόλαβα να του πω τίποτα,σταμάτησα έξω από την καφετέρια που ερχόμασταν με τον κριστιαν πλέον στην θέση της υπήρχε ένα άλλο καφέ πιο καινούργιο και με αρκετό κόσμο «εδω θα κάτσουμε?» Με ρώτησε η Έλενα «πριν χρόνια εδω υπήρχε μια υπέροχη καφετέρια που ερχόμασταν με τον κολλητό μου αλλά πλέον δεν υπάρχει» ειπα «δεν πειράζει υπάρχει απέναντι ένα καφέ παρόμοιο με αυτό που πήγαμε στην νέα Υόρκη» ειπε και πήγαμε εκει,καθίσαμε και πήραμε έναν καφέ ο καθένας και άνοιξε ξανα τον φάκελο η Έλενα και με ρωτούσε κάποια πράγματα σχετικά με όσα γράφουν και από όσα θυμάμαι «δηλαδή είχες δημόσιο δικηγόρο και δεν έκανε κάποια ένσταση σχετικά με τους ανώνυμους μάρτυρες?» Με ρώτησε «από ότι θυμάμαι έκανε αλλά δεν το δέχτηκε ο δικαστής» της ειπα «όλα οδηγήσουν πισω στο δικαστή,χρειάζομαι ένα παυσίπονο ξαφνικά να ξανα σκέφτομαι τόσο έντονα» ειπε «γιατί σταμάτησες να δουλεύεις σαν δικηγόρος?» Την ρώτησα «γιατί έχασα μια δίκη που ηταν σημαντική για τον πελάτη μου ο Ντίλαν γενικά με μείωσε αρκετά και πριν το δικαστήριο και μετα ηταν εκείνη η υπόθεση που σου ειχα πει πάλι για την επιμέλεια ενός παιδιού» ειπε και θυμήθηκα που μου το είχε πει πιο παλιά «ναι θυμάμαι» της ειπα «αφού με μείωσε έτσι ο Ντίλαν δεν ηθελα να ξανα πατήσω σε δικαστήριο εξαιτίας του ένιωσα τόσο άσχημα και με μείωνε επειδη είμαι γυναίκα που αυτό γενικά το έχω δεχτεί αρκετά στην ζωή μου αλλά δεν το δεχόμουν να με μειώνει έτσι στην δουλειά μου γιατί όσο νάνε και στην σχολή νομικής που μπηκα και το γραφείο του στήσαμε με τον Λογκαν τα κάνανε όλα από το 0 και με μείωνε λες και ημουν κάποια ανόητη που μπήκε σε όλα με τα λεφτά της οικογενειας της» ειπε «ακούγεται πολύ ηλίθιος» της ειπα «είναι» ειπε «μπορώ να σου ζητήσω μια χάρη?» Της ειπα «φυσικά ότι θες» μου ειπε «θα έρθεις μαζί μου στα νεκροταφεία θέλω να αφήσω κάποια λουλούδια στους γονείς μου» ειπα διστακτικά «φυσικά» ειπε και μετα από λίγο πληρώσαμε τους καφέδες και βγήκαμε από την καφετέρια έβαλα μπρος το μηχανάκι και πήγαμε προς τα νεκροταφεία της πόλης που εμένα,αφήσαμε το μηχανάκι από έξω και πήγαμε προς τα εκει μου φαίνεται περίεργο που είμαι εδώ μετα από τόσα χρόνια η Έλενα έμεινε πισω και πήρε κάποια λουλούδια και πηγα προς το μνήμα των γονιών μου «μαμα μπαμπα δεν ξέρω τι υπάρχει μετα από τον θάνατο αλλά αν με βλέπετε ελπίζω να είστε χαρούμενοι για μένα, 6 φορές πρωταθλητής ΗΠΑ νομιζω μπαμπα πως θα είσαι πολύ περήφανος για αυτό» ειπα και κοίταξα το πατωμα αμήχανα «λυπάμαι που δεν μπόρεσα να πάρω την επιμέλεια της Λιζη αλλά η Έλενα με βοηθάει για να μπορέσω να την ξανα δω και ερωτεύτηκα ποιος εγω που από μικρός έλεγα πως δεν θα ερωτευτώ ποτέ κατέληξα να ερωτευτώ» ειπα και κοίταξα πισω την Έλενα που προσπαθούσε να βάλει στην τσάντα της το πορτοφόλι της και κρατούσε και τα λουλούδια και πηγα κοντά της και πηρα τα λουλούδια «ευχαριστω» ειπε,είναι τόσο ομορφη ακόμα και όταν νιώθει αμήχανα,δεν της απάντησα απλα της χαμογέλασα άφησε τα λουλούδια στο μνήμα των γονιών μου και κοίταξε τις φωτογραφίες τους «μοιάζει πολύ με την μαμα σου» ειπε «στο χεωνα των μαλλιών μου πιο πολύ έτσι καστανόξανθα μαλλια είχε η μαμα μου και το χρωμα των ματιών μου το πηρα από τον μπαμπα μου» της ειπα και ακούμπησε το κεφάλι της στον ώμο μου «άντε πάμε στο ξενοδοχείο» της ειπα και προχωρησαμε προς τα έξω μέχρι που άκουσα μια ανδρική φωνή «Γουότς?» Ειπε και γύρισα «Μπένι Γουότς?» Ειπε ξανα και κατάλαβα πως ηταν ο Κριστιαν «Κριστιαν?» Ειπα και τον αγκάλιασα «μας θυμήθηκε πως και έτσι ρε?» Ρώτησε «θα σου τα εξηγήσω όλα» ειπα και είδε την Έλενα « Κριστιαν Μιλερ χάρηκα» ειπε και έδωσε το χέρι του στην Έλενα «Έλενα Μαηκελσον χάρηκα» ειπε και του έδωσε πισω το χέρι της «η κοπέλα σου?» Με ρώτησε «ναι» ειπα και εβγαλα το καπέλο μου «τι κάνει εδώ?» Τον ρώτησα «πως να στο πω τώρα» είπε « Κριστιαν έχω αντέξει πολλά» ειπε « πριν έναν μήνα πέθανε ο Νικ σε τροχαίο» ειπε και θυμήθηκα τον Νικ το πόσες φορες με έσωσε από σοβαρά μπλεξίματα δεν λέγεται «πως?» Ρώτησα « πολλοί λένε πως του έκοψαν τα φρένα ξέρεις το κεφάλι του Μαϊαμι αλλά η αστυνομία δεν έβγαλε τίποτα τέτοιο» ειπε «αυτό διώκεται ποινικά μπορείς να ζητήσεις επανέλεγχο του αυτοκινήτου από πράκτορα» ειπε η Έλενα  και την κοίταξε περίεργα ο Κριστιαν « συγγνώμη απλα σε κατι τέτοια δεν μπορώ να μην μιλήσω» ειπε η Έλενα «δικηγορίνα?» Ρώτησε ο Κριστιαν «ναι δικηγόρος» ειπα «πάμε σπιτι μου κερνάω καφέ» ειπε ο Κριστιαν «εγω δεν έχω θέμα,θες να πάμε?» Ρώτησα την Έλενα « ναι δεν έχω θέμα θα ηθελα να γνωρίσω λίγο καλύτερα τον φίλο σου» ειπε και πήγαμε προς τα έξω και πήγαμε στο σπίτι του Κριστιαν «δεν έχω αλλάξει και πολλά οι γονείς μου έφυγαν πριν κατι μήνες για την Πενσυλβάνια και εγω εμεινα εδώ την μηχανή σου την χρησιμοποιούσα μέχρι και πριν έναν χρόνο αλλά μετα πηρα το αυτοκίνητο και την άφησα στην θέση της να περιμένει μαζί με εμένα εσενα αλλά που και που την πήγαινα μια βόλτα για να μην κάθεται πολύ» ειπε ο Κριστιαν και μπήκαμε σπίτι του και καθίσαμε στον καναπέ «τι καφέ θα θέλατε?» Μας ρώτησε «εγω θα ηθελα ένα τσάι αμα γίνεται?» Ειπε η Έλενα «φυσικά και γίνεται» ειπε ο Κριστιαν «εσυ τον κλασικό σκέτο καφέ σου?» Ειπε «όπως πάντα» ειπα και γέλασαμε και πήγε στην κουζίνα «αυτός είναι ο κολλητός σου ?» Με ρώτησε η Έλενα « ναι αυτός είναι» ειπα και ο Κριστιαν ηρθε με τον καφέ μου και το τσάι της Έλενας «ελπίζω να σου αρέσει το μαύρο τσάι γιατί δεν είχα άλλο» ειπε στην Έλενα «δεν με πειράζει αυτό» ειπε «Γουότς νομιζω έχεις να μου πεις αρκετά πράγματα» ειπε «παρα πολλά αλλά πρώτα να σου ζητήσω συγγνώμη που δεν φύγαμε μαζί για νέα Υόρκη όπως λέγαμε» ειπα «χει φίλε σε καταλαβαίνω ήθελες απλα να φύγεις από εδώ και το έκανες και καλά έκανες» ειπε ο Κριστιαν «6 φορές πρωταθλητής ΗΠΑ διάβασα»ειπε «ααα όποτε διάβαζες για μένα» του ειπα και ειδα την Έλενα που παρατηρούσε το σπίτι του Κριστιαν «είναι δυνατον να μην διαβάζω για της επιτυχίες του κολλητού μου ουαου ο κολλητός μου είναι πασίγνωστος Μπένι Γουότς» ειπε ο Κριστιαν και γελάσαμε «πως γνωριστήκατε?» Μας ρώτησε με την Έλενα «από το τελευταίο τουρνουά που έγινε στην νέα Υόρκη για τον τίτλο του πρωταθλητή ΗΠΑ που τον κέρδισα εγω» ειπε η Έλενα «αμα το σκάκι σου γνωρίζει τόσο όμορφα κοριτσια να το ξεκινήσω και εγω» ειπε ο Κριστιαν «Μπένι θες να σε αφήσω μόνο με τον Κριστιαν να πάω στο ξενοδοχείο να μιλήσω με τον Λογκαν να δουμε λίγο τα χαρτια ?» Ειπε η Έλενα «δεν έχω θεμα μωρό μου ότι θες αμα θες να πας θα σε πάω εγω και γυρνάω μετα στον Κριστιαν» ειπα «όχι όχι θα παρω ταξί και αύριο περιμένω να βγούμε για φαγητό όλοι μαζί» ειπε η Έλενα και ο Κριστιαν την συνόδεψε στην πόρτα και αφού την έκλεισε με κοίταξε με ένα ύφος που ήξερα πολύ καλα « φίλε έχεις να μου πεις παρά πολλά, ο θρυλικός Μπένι Γουότς που έλεγε πως δεν θα ερωτευτεί ποτέ ερωτεύτηκε?» Με ρώτησε ο Κριστιαν « η ζωή είχε αλλά σχέδια για εμένα από ότι φαίνεται» ειπα και γελάσαμε.